นี่เป็นครั้งแรกที่ผมทำกระทู้ นะครับ
...ขอเริ่มเล่าเรื่องเลยก็ละกัน...
คือเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ป.4แล้วล่ะ ตอนนี้ผมทำงานแล้วครับได้2ปีละ ส่วนผู้หญิงคนนั้นเรียนพยาบาลอยู่ปี3 อยู่ครับ
ผมรักเค้าคนนั้นตั้งแต่ป.3แล้วล่ะ เราก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่แค่ห้องเดียวกัน เราก็เล่นกันประสาเด็ก ณ สมัยนั้น จนเพื่อนๆล้อว่าเป็นแฟนกันรึ
ป่าว
555+ ต่างคนก็ต่างเขิน ผมไม่รู้ว่าเธอคิดไรรึป่าว แต่ผมคิดนะ (ชอบอ่ะครับ) เธอเป็นคนน่ารัก เรียนเก่ง โดดเด่นมากกก
ส่วนผมอ่ะเหรอ ไม่ค่อยเท่าไหร่เลย - -* พอจะจบป.6 เพื่อขึ้นต่อมัธยม จะการเขียนเฟรนชิพ(โอยย มือ สั่นนน) ผมให้เธอเขียนเฟรนชิพของ
ผม เธอเขียนได้น่ารักมาก จนผมมโนไปเองเลยแหละ ว่าเราคิดเหมือนกันรึป่าว นั่นแหละที่ทำให้ผมชอบเธอแบบเป็นจริงเป็นจังมาตลอด เราไม่
ค่อยได้คุยกันเลยหลังจากจบป.6 ผมไม่มีโอกาสได้บอกความในใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว อยากบอกมากแต่กลัวความรู้สึกมันเปลี่ยนไป ถ้าไม่ชอบ
กันมาT^T ...........
เธอกับผมต่อมัธยมคนละที่แต่ใกล้กันมาก มีโอกาสเจอกันน้อยเพราะ รร.เธอส่วนมากเป็นผญ.อยู่ไม่กล้าไป -///- นานๆจะเผลอเจอกันนะ
เธอจะเป็นฝ่ายทักก่อนด้วย ผมก็กลัวเขินอายเดินหนี (นี่ขนาดเพื่อนเก่านะเนี่ย) พอ ม.3 ขึ้น ม.4 ส่วนผมก็ไปเรียน รร.ทหารไปแล้ว เธอก็มีแฟน
แล้ว ผมก็ช๊อคเลยยล่ะ นิ่งเลย ทำไรไม่ถูก
(ก็ผิดที่เราไม่กล้าจีบเองแหละ) ผมทำตัวไม่ถูกจริงๆเวลาคุยกันตัวต่อตัวอ่ะ พอได้สักพักเธอก็เลิกกับแฟน ผมก็คิดในใจ(นี่คงเป็นโอกาสที่ดี
ที่สุดแล้วล่ะ)
ผมพยายามคุยกับเธอ เราก็คุยได้สักพัก มันเหมือนเธอเริ่มไม่อยากคุยกับผมแล้ว ถามไรก็ไม่ค่อยตอบแล้ว ผมก็รู้แล้วล่ะว่า(แห้วซะแล้ว) ผมก็เลยถอยออกมาได้สักพักผมก็มีแฟน เพื่อที่จะตัดใจ ทำใจ
ผมแอบชอบเธอมานานแล้วล่ะ ตอนนี้ก็ปาไปปีที่13ปีแล้วไม่เคยเปลี่ยนแปลง
(เซงตัวเอง) ที่ลืมเธอคนนั้นไม่ได้เลย ผมทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องนี้มาบ่อยมาก (ผิดที่ผมเองแหละที่ไม่เคยลืม)
ผมกลุ้มใจมากทำยังไงก็ลืมไม่ได้ ผมลบเฟสเธอ ปิดเฟสแล้ว lineก็ลบหมดแล้ว ผมทำเพื่อที่จะลืมเธอและกับทำเพื่อแฟนคนนี้ด้วย
ผมสงสารแฟนมากตอนนี้ T^T เราคบกันได้3ปีแล้ว อยากจะตัดใจละ
อยากขอคำปรึกษา ให้พี่ๆเพื่อนๆชาว paptip ช่วยให้คำแนะนำหน่อย ก็รู้นะครับว่ากระทู้แบบนี้มันมีเยอะแล้ว แต่ผมก็อยากจะระบายไปด้วยมัน
อัดอั้นในใจเหลือเกิน ขอบคุณรที่อ่านนะครับ
อยากลืมเธอ มากๆ
...ขอเริ่มเล่าเรื่องเลยก็ละกัน...
คือเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ป.4แล้วล่ะ ตอนนี้ผมทำงานแล้วครับได้2ปีละ ส่วนผู้หญิงคนนั้นเรียนพยาบาลอยู่ปี3 อยู่ครับ
ผมรักเค้าคนนั้นตั้งแต่ป.3แล้วล่ะ เราก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่แค่ห้องเดียวกัน เราก็เล่นกันประสาเด็ก ณ สมัยนั้น จนเพื่อนๆล้อว่าเป็นแฟนกันรึ
ป่าว
555+ ต่างคนก็ต่างเขิน ผมไม่รู้ว่าเธอคิดไรรึป่าว แต่ผมคิดนะ (ชอบอ่ะครับ) เธอเป็นคนน่ารัก เรียนเก่ง โดดเด่นมากกก
ส่วนผมอ่ะเหรอ ไม่ค่อยเท่าไหร่เลย - -* พอจะจบป.6 เพื่อขึ้นต่อมัธยม จะการเขียนเฟรนชิพ(โอยย มือ สั่นนน) ผมให้เธอเขียนเฟรนชิพของ
ผม เธอเขียนได้น่ารักมาก จนผมมโนไปเองเลยแหละ ว่าเราคิดเหมือนกันรึป่าว นั่นแหละที่ทำให้ผมชอบเธอแบบเป็นจริงเป็นจังมาตลอด เราไม่
ค่อยได้คุยกันเลยหลังจากจบป.6 ผมไม่มีโอกาสได้บอกความในใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว อยากบอกมากแต่กลัวความรู้สึกมันเปลี่ยนไป ถ้าไม่ชอบ
กันมาT^T ...........
เธอกับผมต่อมัธยมคนละที่แต่ใกล้กันมาก มีโอกาสเจอกันน้อยเพราะ รร.เธอส่วนมากเป็นผญ.อยู่ไม่กล้าไป -///- นานๆจะเผลอเจอกันนะ
เธอจะเป็นฝ่ายทักก่อนด้วย ผมก็กลัวเขินอายเดินหนี (นี่ขนาดเพื่อนเก่านะเนี่ย) พอ ม.3 ขึ้น ม.4 ส่วนผมก็ไปเรียน รร.ทหารไปแล้ว เธอก็มีแฟน
แล้ว ผมก็ช๊อคเลยยล่ะ นิ่งเลย ทำไรไม่ถูก
(ก็ผิดที่เราไม่กล้าจีบเองแหละ) ผมทำตัวไม่ถูกจริงๆเวลาคุยกันตัวต่อตัวอ่ะ พอได้สักพักเธอก็เลิกกับแฟน ผมก็คิดในใจ(นี่คงเป็นโอกาสที่ดี
ที่สุดแล้วล่ะ)
ผมพยายามคุยกับเธอ เราก็คุยได้สักพัก มันเหมือนเธอเริ่มไม่อยากคุยกับผมแล้ว ถามไรก็ไม่ค่อยตอบแล้ว ผมก็รู้แล้วล่ะว่า(แห้วซะแล้ว) ผมก็เลยถอยออกมาได้สักพักผมก็มีแฟน เพื่อที่จะตัดใจ ทำใจ
ผมแอบชอบเธอมานานแล้วล่ะ ตอนนี้ก็ปาไปปีที่13ปีแล้วไม่เคยเปลี่ยนแปลง
(เซงตัวเอง) ที่ลืมเธอคนนั้นไม่ได้เลย ผมทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องนี้มาบ่อยมาก (ผิดที่ผมเองแหละที่ไม่เคยลืม)
ผมกลุ้มใจมากทำยังไงก็ลืมไม่ได้ ผมลบเฟสเธอ ปิดเฟสแล้ว lineก็ลบหมดแล้ว ผมทำเพื่อที่จะลืมเธอและกับทำเพื่อแฟนคนนี้ด้วย
ผมสงสารแฟนมากตอนนี้ T^T เราคบกันได้3ปีแล้ว อยากจะตัดใจละ
อยากขอคำปรึกษา ให้พี่ๆเพื่อนๆชาว paptip ช่วยให้คำแนะนำหน่อย ก็รู้นะครับว่ากระทู้แบบนี้มันมีเยอะแล้ว แต่ผมก็อยากจะระบายไปด้วยมัน
อัดอั้นในใจเหลือเกิน ขอบคุณรที่อ่านนะครับ