ชาวพันทิปท่านใด เคยมีความคิดเหมือนเราตอนนี้ไหม...
รู้สึกว่าตนเองไม่เหมาะที่จะไปคบกับใคร (แบบแฟน) จริงจัง
แต่ละวันๆ เราสังเกตว่าเราเลือกที่จะใช้ชีวิตเพื่อตนเอง เพื่อครอบครัว เพื่องาน
ทำงานหาเงินมาได้ เอาให้พ่อให้แม่ แบ่งให้น้องใช้ นอกนั้นใช้เอง เก็บออมไว้ซื้ออะไร
ซึ่งถ้าหากเรามีแฟน เราก็คงแบ่งไปให้แฟนอย่างคู่อื่นๆเขา แต่ทว่าเราไม่มีแฟนไง... จึงตัดค่าใช้จ่ายส่วนนี้ไป
บางครั้ง เราเหลียวมองดูคนรอบตัวในสังคม เขาพาแฟนไปเลี้ยงครบรอบวันที่คบกัน
เขาซื้ออะไรให้กัน เขาโทรนัดไปเที่ยวหลังเลิกงานกัน เห็นแล้วน้ำตาจะไหล
ยอมรับว่าเรารู้สึกอิจฉา เราคิดว่าคนพวกนี้คือคนที่โชคดี
แต่หากจะบอกให้เราหาแฟนล่ะก็ ไม่เอาหรอก ตอนนี้ยังสงสัยอยู่เลยว่า ทำไม เราต้อง "มีใคร" ด้วยเหรอ
ต้องคบใครแบบคู่รักด้วยเหรอ
เรามองว่ามันไม่จำเป็น
เราเป็นคนอินดี้อย่างนึงคือ ชอบใครแล้วจะไม่เคยเข้าหาเค้าก่อนเลย
และด้วยนิสัยที่ภายนอกดูเงียบๆ หยิ่งๆ อย่างนี้ ก็คงไม่มีใครเข้าหาเช่นกัน
ลึกๆ เราก็ต้องการ
เอาจริงๆ ใครๆก็ต้องการทั้งนั้น มนุษย์ทุกคน เวลามีคนมาเทคแคร์ก็ต้องรู้สึกดีดีน่ะ
แต่สุดท้ายยิ่งเรามองหาคนคนนั้นเท่าไหร่ เรากลับยิ่งพบว่า เรา ไม่ เหมาะ ที่ จะ มี ใคร เลย
เราเป็นพวกเบื่อการใส่หน้ากาก เข้าสังคมที่วัตถุนิยมจ๋า แสร้งทำเป็นอวดโน่นอวดนี่
บางคนมีแฟนแล้วก็เอาแฟนมาอวดกัน ว่าแฟนชั้นหล่อ แฟนชั้นสวยกว่า โชว์เหนือกันไป
เราเห็นแล้วปลงอ่ะ ... ถ้าเขาเรียกการกระทำแบบนั้นว่าความรัก แต่เราขอเรียกว่ามันคือเครื่องมืออวดตัวอย่างนึงแค่นั้น
ทุกวันนี้จึงเลือกโสด ใช้ชีวิตเราให้ดี มีประโยชน์ต่ออนาคตตัวเอง เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
แต่ก็หลีกไม่ได้ที่จะต้องเห็นแฟนคนอื่น ซึ่งมันก็พาให้เราเหงาเป็นธรรมชาติ 55
(แต่ก็ไม่เหงามาก ถึงกับคุยหว่านไปทั่วนะ เราเป็นคนชอบหาอะไรทำ จะเหงาพีคสุดก็แค่ตอนอยู่ในห้อง เล่นเน็ตคนเดียวแบบนี้นี่แหละ)
แล้วอีกเรื่องนึง ที่ทำให้เรามีความคิดที่ว่า ไม่ควรได้ความรักจากใคร
อาจเพราะจากประสบการณ์ที่ผ่านมา เราเคยอกหัก 2 ครั้งติดกัน
มันดูตอกย้ำดีเนอะ แล้วนั่นก็คงเป็นปมที่ทำให้เราคิดแบบนี้ก็ได้ ....
คือเราเคยรักใครมากๆ เคยเป็นคนให้ แต่สิ่งที่ได้รับมันไม่คุ้มเลย
เราเลยเลือกรักตัวเองไปแบบเหงาๆ อย่างนี้ ดีกว่า
และคงอีกนาน กว่าใครสักคนจะเข้ามาบอกว่าตัวเราก็มีคุณค่าพอที่จะได้รับความรักจากคนอื่นเหมือนกันนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนพิมพ์กระทู้นี้ ฟังเพลงนี้อยู่ เลยแบ่งให้ฟัง
เพื่อน ๆ เคยรู้สึกไหมว่า ตัวเราไม่สมควรที่จะได้รับความรักจากใครเลย . . .
รู้สึกว่าตนเองไม่เหมาะที่จะไปคบกับใคร (แบบแฟน) จริงจัง
แต่ละวันๆ เราสังเกตว่าเราเลือกที่จะใช้ชีวิตเพื่อตนเอง เพื่อครอบครัว เพื่องาน
ทำงานหาเงินมาได้ เอาให้พ่อให้แม่ แบ่งให้น้องใช้ นอกนั้นใช้เอง เก็บออมไว้ซื้ออะไร
ซึ่งถ้าหากเรามีแฟน เราก็คงแบ่งไปให้แฟนอย่างคู่อื่นๆเขา แต่ทว่าเราไม่มีแฟนไง... จึงตัดค่าใช้จ่ายส่วนนี้ไป
บางครั้ง เราเหลียวมองดูคนรอบตัวในสังคม เขาพาแฟนไปเลี้ยงครบรอบวันที่คบกัน
เขาซื้ออะไรให้กัน เขาโทรนัดไปเที่ยวหลังเลิกงานกัน เห็นแล้วน้ำตาจะไหล
ยอมรับว่าเรารู้สึกอิจฉา เราคิดว่าคนพวกนี้คือคนที่โชคดี
แต่หากจะบอกให้เราหาแฟนล่ะก็ ไม่เอาหรอก ตอนนี้ยังสงสัยอยู่เลยว่า ทำไม เราต้อง "มีใคร" ด้วยเหรอ
ต้องคบใครแบบคู่รักด้วยเหรอ
เรามองว่ามันไม่จำเป็น
เราเป็นคนอินดี้อย่างนึงคือ ชอบใครแล้วจะไม่เคยเข้าหาเค้าก่อนเลย
และด้วยนิสัยที่ภายนอกดูเงียบๆ หยิ่งๆ อย่างนี้ ก็คงไม่มีใครเข้าหาเช่นกัน
ลึกๆ เราก็ต้องการ
เอาจริงๆ ใครๆก็ต้องการทั้งนั้น มนุษย์ทุกคน เวลามีคนมาเทคแคร์ก็ต้องรู้สึกดีดีน่ะ
แต่สุดท้ายยิ่งเรามองหาคนคนนั้นเท่าไหร่ เรากลับยิ่งพบว่า เรา ไม่ เหมาะ ที่ จะ มี ใคร เลย
เราเป็นพวกเบื่อการใส่หน้ากาก เข้าสังคมที่วัตถุนิยมจ๋า แสร้งทำเป็นอวดโน่นอวดนี่
บางคนมีแฟนแล้วก็เอาแฟนมาอวดกัน ว่าแฟนชั้นหล่อ แฟนชั้นสวยกว่า โชว์เหนือกันไป
เราเห็นแล้วปลงอ่ะ ... ถ้าเขาเรียกการกระทำแบบนั้นว่าความรัก แต่เราขอเรียกว่ามันคือเครื่องมืออวดตัวอย่างนึงแค่นั้น
ทุกวันนี้จึงเลือกโสด ใช้ชีวิตเราให้ดี มีประโยชน์ต่ออนาคตตัวเอง เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
แต่ก็หลีกไม่ได้ที่จะต้องเห็นแฟนคนอื่น ซึ่งมันก็พาให้เราเหงาเป็นธรรมชาติ 55
(แต่ก็ไม่เหงามาก ถึงกับคุยหว่านไปทั่วนะ เราเป็นคนชอบหาอะไรทำ จะเหงาพีคสุดก็แค่ตอนอยู่ในห้อง เล่นเน็ตคนเดียวแบบนี้นี่แหละ)
แล้วอีกเรื่องนึง ที่ทำให้เรามีความคิดที่ว่า ไม่ควรได้ความรักจากใคร
อาจเพราะจากประสบการณ์ที่ผ่านมา เราเคยอกหัก 2 ครั้งติดกัน
มันดูตอกย้ำดีเนอะ แล้วนั่นก็คงเป็นปมที่ทำให้เราคิดแบบนี้ก็ได้ ....
คือเราเคยรักใครมากๆ เคยเป็นคนให้ แต่สิ่งที่ได้รับมันไม่คุ้มเลย
เราเลยเลือกรักตัวเองไปแบบเหงาๆ อย่างนี้ ดีกว่า
และคงอีกนาน กว่าใครสักคนจะเข้ามาบอกว่าตัวเราก็มีคุณค่าพอที่จะได้รับความรักจากคนอื่นเหมือนกันนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้