รักที่ไม่แสดงออก

วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวความรักของผมทีมีต่อแฟน(ภรรยา) ผมอยากจะแบ่งปันความรัก(อันน้ำเน่าสุดๆ) ความรักของคนที่โดนว่าไม่ค่อยแสดงออกนะครับ
ผมกับเธอ(ขอเรียกแทนตัวเองว่าผม และแฟนว่าเธอนะครับ)
ผมเป็นผู้ชายที่ค่อยข้างแสดงออกน้อย น้อยมากเลยครบ เธอเป็นผู้หญิงที่เยอะมากๆๆๆ
การมาไม่แสดงออกของผมไม่ได้แปล่ว่าผมไม่ได้รักนะครับ ผมรักมากมากจนคิดว่าหากขาดเทอไปผมคงอยู่ไมได้แน่ๆ ผมเล่าเรื่องไม่เก่งขอเล่าเป็นข้อๆนะครับ
-ผมเคยฝันว่าเธอเป็นอะไรไป(ตายจากผมไป) ในความฝันตอนนั้นผมหัวใจแทบสลาย มันเหมือนหายใจไม่ออก ทุกอย่างมันจุกอก อยู่ไม่ได้ คิดจะฆ่าตัวตายตามเธอไปซะ เมื่อผมพร้อมรอยน้ำตา แล้วเห็นเธอนอนข้างๆ ความรู้สึกผมตอนนั้นมันโล่งครับ เหมือนได้เกิดใหม่ มันดีใจยิ่งกว่าถูกหวย
-ก่อนนอนเวลาเธอหลับ ผมก้อจะแอบหอมแก้มเธอเบาๆ แล้วบอกว่าฝันดีนะคะที่รัก อยเช็คผ้าห่มมาโดนเธอถีบหลุดหรือป่าว คอยดูเหงื่อบนหน้าเธอว่าเธอร้อนหรือป่าว กลัวเธอตื่น กลัวเธอนอนหลับไม่สนิท
-ผมชอบแอบถ่ายรูปเธอเก็บไว้ แอบถ่ายทุกกิริยาบทเลยครับ ผมคิดว่าหากวันนึงเราแก่ขึ้นมาผมจะเอามาดูว่า เราเคยทำอะไรบ้างในช่วงเวลาต่างๆ
-เมื่อเธอไม่สบาย ผมชอบบ่เธอว่า "เป็นไงละ ดื้อ ไม่ยอมดูแลตัวเอง" แต่ในใจแล้วผมอยากจะป่วยแทนเธอด้วยซ้ำ ผมทั้งเป็นห่วงและสงสาร อยากให้เธอหาสักที

แต่เธอมักจะถาผมเสมอว่า เคยสนใจกันบ้างมั้ย ผู้หญิงไม่มีเซ้นทาด้านนี้เลยเหรอครับ หรือมีเซ้นแค่ด้านจับผิดกิ๊กอย่างเดียว ผมละไม่เข้าใจเลยจริงๆ
สำหรับผม ความรักของผมไม่จำเป็นต้องบอกว่ารักทุกวันหรอกครับ แค่ทำให้เธอมีความสุข นั่นแหละครับความรักของผม