สวัสดีคะ
กับอายุ 21 ปี ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าชีวิตจะเป็นแบบนี้
เคยคิดอยากมีชีวิตมหาลัยแบบคนรุ่นเดียวกัน แต่ตอนนี้ได้แค่เรียนวันอาทิตย์ตั้งแต่เช้าจนค่ำ
เคยคิดว่าจะไม่ทำงาน office แต่ตอนนี้ต้องทำ 6 วันรวด
เคยคิดว่าจะไม่แต่งงานและมีลูก... แต่ตอนนี้ลูกสาว 3 ขวบ 6 เดือนเข้าไปแล้ว
ตอนนี้ชีวิตมีความสุขน้อยมาก อาจเป็นเพราะเราคาดหวังสูงไป.. กับคนคนนึง
ซึ่งไม่เคยทำอะไรดี ๆ ให้เรา คาดหวังให้เขาทำตัวดีขึ้นจากเดิมในทุกครั้งที่เขาขอโอกาส
ขอกลับมาปรับปรุงตัว แต่สุดท้ายมันก็กลับไปเหมือนเดิม
ผ่านมาสาม สี่ปีกว่า ครอบครัวเรารับผิดชอบทุกอย่าง เราเหนื่อย เราท้อ ร้องไห้บ่อยมาก
เคยเดินอยู่แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมา นั่งทำงานน้ำตามันก็ไหล นั่งรถกลับบ้านน้ำตามันก็ยังไหล..
บางทีถึงขั้นอยากตายเลยนะ ..แต่เพราะเราก็ทำไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าถ้าเราตายแล้วลูกเราละ ? พ่อแม่เราละ ?
ไม่ได้เป็นทุกวันนะ แต่เมื่อไหร่ที่เขากลับมาและตีตัวออกห่าง เราจะเป็นแบบนี้ตลอด
คิดมากทุกครั้งที่มีเวลา ได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม ? ทำไมเขาต้องทำกับแบบนี้ ไม่เห็นใจกันบ้าง เที่ยวเล่นสนุกสนานไปวัน ๆ
เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ แต่บ้านก็ไม่ไกลกันมาก เขาอายุน้อยกว่าเรา 1 ปี
เพื่อน ๆ เราไม่มีใครสนับสนุนสักคนให้กลับมาคบกัน ไม่มีใครยินดีที่เราดีกัน มีแต่ยินดีที่เลิกกัน..
เราอยากผ่านไปให้ได้ แต่ชีวิตผู้หญิงคนนึง ที่มองหน้าลูกแล้วก็คิดถึงเขา มันทำไม่ได้ที่จะใจแข็ง
ถามว่าอยากอยู่คนเดียวไหม อยากมากมาก
เพราะเราเรียนรู้ว่าทุกครั้งที่ไม่คุยกัน เขามีคนใหม่ เราก็อยุ่กับตัวเองมีเวลาทำอย่างอื่นเยอะ ไม่คิดอะไรมาก
ก็คิดถึงเขาให้ทุก ๆ วัน มีน้ำตาบ้างเพราะความคิดถึง เพราะบางวันมันเหนื่อยไปอยากให้เขามาช่วย
แต่พอกลับมาคุยกัน ทะเลาะกันทุกวัน คิดว่าเขาทำไมไม่ทำอย่างนี้อย่างนั้นตลอด มันคิดมากจนสมองไม่เคยได้พัก
อยากผ่านเวลาแบบนี้ อยากเป็นคนที่เข้มแข็งกว่านี้ แต่ไม่รู้จะผ่านมันไปได้ยังไง....
ใครเจอเหตุการณ์ คล้าย ๆ กันอย่างนี้ ทำยังไงกันนะ ? ให้มันผ่านไปโดยที่ไม่หันกลับไปอีก
ณ ตอนนี้ อยากแค่มีใครสักคน แค่คนเดียวก็ได้ มานั่งอยู่ข้าง ๆ ให้เราได้ระบายได้พูดคุย
วันนี้ตัดสินใจอีกครั้งที่จะไม่หันหลังกลับไป แต่ทุกครั้งมันก็กลับไปใจอ่อนเสมอ ...
อยากให้ครั้งนี้เราไม่เป็นเหมือนเดิม เพราะไม่ชอบที่ตัวเองต้องเป็นแบบนี้ ร้องไห้ คิดมาก มองชีวิตไร้ค่า
ได้แต่บอกตัวเองให้เข้มแข็ง.. ภาวนาให้ตัวเองเข้มแข็งกว่านี้ อยากทำเพื่อลูก
... แต่ทำไมมันยากจัง ??
อยากระบาย อยากเล่าคะ ไม่มีอะไรมาก
v
v
พรุ่งนี้เช้า ลูกสาวเราครบ 3 ขวบครึ่งพอดี
เขาเกิด วันอังคารที่ 19 เหมือนเราเดี๊ยะ แค่คนละเดือน
พ่อของลูกสาวเรา ก็ 19 เหมือนกันนะ แต่คนละเดือน
มันเป็นความบังเอิญที่จะดีมาก ๆ ถ้าเราเป็นครอบครัวได้
สำหรับวันนี้ ราตรีสวัสดิ์
พรุ่งนี้มีโปรแกรมพาลูกสาวไปเที่ยวน้ำตกในวันเกิดของเราคะ
บทบาทหน้าที่ นักศึกษา พนักงาน office ของคุณแม่วัย 21 ปี !!!!
กับอายุ 21 ปี ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าชีวิตจะเป็นแบบนี้
เคยคิดอยากมีชีวิตมหาลัยแบบคนรุ่นเดียวกัน แต่ตอนนี้ได้แค่เรียนวันอาทิตย์ตั้งแต่เช้าจนค่ำ
เคยคิดว่าจะไม่ทำงาน office แต่ตอนนี้ต้องทำ 6 วันรวด
เคยคิดว่าจะไม่แต่งงานและมีลูก... แต่ตอนนี้ลูกสาว 3 ขวบ 6 เดือนเข้าไปแล้ว
ตอนนี้ชีวิตมีความสุขน้อยมาก อาจเป็นเพราะเราคาดหวังสูงไป.. กับคนคนนึง
ซึ่งไม่เคยทำอะไรดี ๆ ให้เรา คาดหวังให้เขาทำตัวดีขึ้นจากเดิมในทุกครั้งที่เขาขอโอกาส
ขอกลับมาปรับปรุงตัว แต่สุดท้ายมันก็กลับไปเหมือนเดิม
ผ่านมาสาม สี่ปีกว่า ครอบครัวเรารับผิดชอบทุกอย่าง เราเหนื่อย เราท้อ ร้องไห้บ่อยมาก
เคยเดินอยู่แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมา นั่งทำงานน้ำตามันก็ไหล นั่งรถกลับบ้านน้ำตามันก็ยังไหล..
บางทีถึงขั้นอยากตายเลยนะ ..แต่เพราะเราก็ทำไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าถ้าเราตายแล้วลูกเราละ ? พ่อแม่เราละ ?
ไม่ได้เป็นทุกวันนะ แต่เมื่อไหร่ที่เขากลับมาและตีตัวออกห่าง เราจะเป็นแบบนี้ตลอด
คิดมากทุกครั้งที่มีเวลา ได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม ? ทำไมเขาต้องทำกับแบบนี้ ไม่เห็นใจกันบ้าง เที่ยวเล่นสนุกสนานไปวัน ๆ
เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ แต่บ้านก็ไม่ไกลกันมาก เขาอายุน้อยกว่าเรา 1 ปี
เพื่อน ๆ เราไม่มีใครสนับสนุนสักคนให้กลับมาคบกัน ไม่มีใครยินดีที่เราดีกัน มีแต่ยินดีที่เลิกกัน..
เราอยากผ่านไปให้ได้ แต่ชีวิตผู้หญิงคนนึง ที่มองหน้าลูกแล้วก็คิดถึงเขา มันทำไม่ได้ที่จะใจแข็ง
ถามว่าอยากอยู่คนเดียวไหม อยากมากมาก
เพราะเราเรียนรู้ว่าทุกครั้งที่ไม่คุยกัน เขามีคนใหม่ เราก็อยุ่กับตัวเองมีเวลาทำอย่างอื่นเยอะ ไม่คิดอะไรมาก
ก็คิดถึงเขาให้ทุก ๆ วัน มีน้ำตาบ้างเพราะความคิดถึง เพราะบางวันมันเหนื่อยไปอยากให้เขามาช่วย
แต่พอกลับมาคุยกัน ทะเลาะกันทุกวัน คิดว่าเขาทำไมไม่ทำอย่างนี้อย่างนั้นตลอด มันคิดมากจนสมองไม่เคยได้พัก
อยากผ่านเวลาแบบนี้ อยากเป็นคนที่เข้มแข็งกว่านี้ แต่ไม่รู้จะผ่านมันไปได้ยังไง....
ใครเจอเหตุการณ์ คล้าย ๆ กันอย่างนี้ ทำยังไงกันนะ ? ให้มันผ่านไปโดยที่ไม่หันกลับไปอีก
ณ ตอนนี้ อยากแค่มีใครสักคน แค่คนเดียวก็ได้ มานั่งอยู่ข้าง ๆ ให้เราได้ระบายได้พูดคุย
วันนี้ตัดสินใจอีกครั้งที่จะไม่หันหลังกลับไป แต่ทุกครั้งมันก็กลับไปใจอ่อนเสมอ ...
อยากให้ครั้งนี้เราไม่เป็นเหมือนเดิม เพราะไม่ชอบที่ตัวเองต้องเป็นแบบนี้ ร้องไห้ คิดมาก มองชีวิตไร้ค่า
ได้แต่บอกตัวเองให้เข้มแข็ง.. ภาวนาให้ตัวเองเข้มแข็งกว่านี้ อยากทำเพื่อลูก
... แต่ทำไมมันยากจัง ??
อยากระบาย อยากเล่าคะ ไม่มีอะไรมาก
v
v
พรุ่งนี้เช้า ลูกสาวเราครบ 3 ขวบครึ่งพอดี
เขาเกิด วันอังคารที่ 19 เหมือนเราเดี๊ยะ แค่คนละเดือน
พ่อของลูกสาวเรา ก็ 19 เหมือนกันนะ แต่คนละเดือน
มันเป็นความบังเอิญที่จะดีมาก ๆ ถ้าเราเป็นครอบครัวได้
สำหรับวันนี้ ราตรีสวัสดิ์
พรุ่งนี้มีโปรแกรมพาลูกสาวไปเที่ยวน้ำตกในวันเกิดของเราคะ