คำถามคือ ผมอยากจะคบกับเจนคืน ผมควรจะทำอย่างไร เจนทั้งกลัว ทั้งระแวง ??? แม้มีแค่ 0.1%ความเป็นไปได้ ผมก็ย่อมที่จะทำ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดเรื่องจริงกับชีวิตของผม ไม่ได้เติมแต่งใดๆ
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อ 3ปีก่อน(2554)ผมเรียนอยุ่ ปวช.1 ที่จังหวัดบุรีรัมย์ นั้นเป็นครั้งแรกที่ผมใจแตกเพราะผมได้รู้จักผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ
เธอชื่อน้อง อยู่ระดับชั้นเดียวกัน นั้นเป็นแรกที่ผมรู้สึกรักใครสักคน แต่ความรักมันไม่ได้เรียบง่ายขนาดนั้นเธอเล่นบอกเลิกผมทุกเสาร์-อาทิตย์และคืนดีกันทุกวันจันทร์ ผมรู้สึกแย่และโง่มาก จนกระทั่งเธอตั้งท้อง ผมไม่ได้รู้สึกตกใจหรือตื่นเต้นอะไรเลย เรื่องทำแท้งในหัวผมเหลอ ?? ไม่มีเลย
แล้วเธอก็ย้ายไปอยู่กับแม่ที่จังหวัดอุดรธารนีตอนปิดเทอมของ ปวช.1 เทอม 1 พอดี เธอบอกให้ผมไปหาเธอ ผมมีเงินแค่ 200 บาท
ผมต้องนั้งรถไฟฟรีไปในที่ที่ผมไม่รู้จักคนเดียวด้วยเงิน 200 บาท ผมรู้สึกกลัว จนผมไปถึงสถานนีปลายทาง เธอมารับผมไปบ้านของเธอ บ้านของเธอชั่งอยุ่ห่างไกลความเจริญนักมันเป็นหมู่บ้านเล็กๆมืดๆ ในอำเภอทุ่งฝน ผมคิดว่าผมจะรักผู้หญิงคนนี้คนเดียวไม่มีใครอีก แต่ว่าสิ่งที่ผมได้รับกลับเป็นแย่ๆ จนผมหมดรักเธอ ตลอดเวลาที่ผมอยู่ด้วยเธอคุยโทรศัพท์กับผู้ชายคนอื่นและไม่ใช่ใครเขาคือแฟนเก่าของเธอ ทั้งๆที่เธอท้องกับผม ทั้งๆที่ผมอยู่ข้างๆเธอ ตอนที่เพื่อนสาวของเธอมาหา เธอเหมือนเธอไม่ต้องการผม เธอไม่มีผมก็ได้ ผมทำเป็นหูตาบอด จนกระทั้งคืนวันหนึ่งผมกลัวความมืดเป็นภูมิฐาน เธอปล่อยผมทิ้งไว้ที่บ้านยายของเธอคนเดียว ผมฟิวขาดด้วยความกลัว ผมตะคอกถามเธอว่า"ทำแบบนี้ทำไม" เธอกลับบอกว่า"ถ้ามา แล้วทำตัวแบบนี้กลับบ้านไปเลยไป" ผมแทบจะร้องไห้ต่อหน้าเธอ คืนนั้นผมขอติดรถแม่เธอที่จะกลับมาบุรีรัมย์ ผมกลับบ้าน ผมหมดรักเธอตั้งแต่ตอนนั้น ผมเสียใจมาก
ผมรู้สึกไร้ค่า ไร้ตัวตน และร้องอยุ่หลายวัน
จนทั้งผมเจอ สิ่งที่ผมพูดได้เต็มปากว่า "รัก" เธอคือผู้หญิงหนึ่งในโลกโซเชียล เธอชื่อเจน ผมคุยกับเธอบ่อยมาก คุย sky ด้วย แทบจะทุกวันทุกคืน เธอที่ให้ผมรู้สึกมีคุณค่า มีตัวตนขึ้นมา เราคุยกันได้เกิบปี เธอสนใจในตัวผม ผมสนใจในตัวเธอ ในวันที่ 14 สิงหาในวันเกิดของเธอ ผมขอคบเธอเป็นของขวัญวันเกิด แต่ผมบอกกับเจนก่อนว่า "พี่เคยมีลูกแล้วน่ะ" เจนตอบกลับมาว่า"พี่เอาลูกของพี่ มาเลี้ยงกับนู๋ก็ได้ แต่อย่าให้ใช้นามสกุลนู๋"
ผมดีใจมากที่สุดเพราะผมไม่คิดว่าเธอจะรับอดีตของผมได้ หลังจากวันนั้นคุย sky กับเธอทุกวัน จนเธอขึ้น ม.4 ผมขึ้น ปวช.2 ทุกอย่างไปได้ด้วยดี
ผมไม่คิดมองผู้หญิงคนอื่น แม้แต่น้อย เธอมีเพื่อนชายในห้องมาชอบ มันทำให้ผมกังวลมากและปวดใจ แต่เธอกลับเลือกผม คนที่อดีตหม่องหม่น คนที่หน้าตาแย่กว่าเพื่อนชายคนนนั้น ผมรักเธอหมดใจเลย ตอนปิดเทอมปวช.2 เทอม 1 ผมเดินทางเข้ากรุงเทพไปหาเธอ มันชั่งเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด เธอเทคแคร์ผมทุกอย่าง เธอกอดผมผมรู้สึกได้ถึงไออุ่น ผมคือคนสำคัญ เธอพาผมไปเที่ยวหลายๆ ที่ เป็น 7 วันที่เหมือนฝัน
แต่แล้วเธอคนนั้นก็กลับมาคนที่ทิ้งผมไป กลับมาขอผมคืนดี แรกๆก็ขอ หลังๆบังคับ เธอบอกว่าเธอจะทำร้ายเจน ผมกลัวเจนจะถูกทำร้าย ผมจึงบอกกับเจนด้วยเหตุผลว่า"พี่ไม่อยากให้เจนเดือดร้อน" และความฝันก็จบลงผมกับเจนก็เลิกลากันไป แต่น้องก็ตามราวีไม่เลิก จนเจนกลัวและผมรู้ดี
จนถึงปัจจุบัน(2557) ผมกับน้อง(คนที่ทิ้งผม)เราเลิกกันแล้ว น้องมีคนใหม่ ส่วนผมส่งเสียค่าเลี้ยงดูและไม่มีทิศทาง ผ่านมา 3 ปีเรื่องราวต่างๆของเจน ในหัวของผมยังคงอยู่
ผมพยายามลืมหลาย 10 ครั้งแต่ก็ลืมไม่ได้สักที
คำถามคือ ผมอยากจะคบกับเจนคืน ผมควรจะทำอย่างไร เจนทั้งกลัว ทั้งระแวง ??? แม้มีแค่ 0.1%ความเป็นไปได้ ผมก็ย่อมที่จะทำ
เพื่อนๆครับ ช่วยเราหน่อยเราปัญหาความรัก
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดเรื่องจริงกับชีวิตของผม ไม่ได้เติมแต่งใดๆ
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อ 3ปีก่อน(2554)ผมเรียนอยุ่ ปวช.1 ที่จังหวัดบุรีรัมย์ นั้นเป็นครั้งแรกที่ผมใจแตกเพราะผมได้รู้จักผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ
เธอชื่อน้อง อยู่ระดับชั้นเดียวกัน นั้นเป็นแรกที่ผมรู้สึกรักใครสักคน แต่ความรักมันไม่ได้เรียบง่ายขนาดนั้นเธอเล่นบอกเลิกผมทุกเสาร์-อาทิตย์และคืนดีกันทุกวันจันทร์ ผมรู้สึกแย่และโง่มาก จนกระทั่งเธอตั้งท้อง ผมไม่ได้รู้สึกตกใจหรือตื่นเต้นอะไรเลย เรื่องทำแท้งในหัวผมเหลอ ?? ไม่มีเลย
แล้วเธอก็ย้ายไปอยู่กับแม่ที่จังหวัดอุดรธารนีตอนปิดเทอมของ ปวช.1 เทอม 1 พอดี เธอบอกให้ผมไปหาเธอ ผมมีเงินแค่ 200 บาท
ผมต้องนั้งรถไฟฟรีไปในที่ที่ผมไม่รู้จักคนเดียวด้วยเงิน 200 บาท ผมรู้สึกกลัว จนผมไปถึงสถานนีปลายทาง เธอมารับผมไปบ้านของเธอ บ้านของเธอชั่งอยุ่ห่างไกลความเจริญนักมันเป็นหมู่บ้านเล็กๆมืดๆ ในอำเภอทุ่งฝน ผมคิดว่าผมจะรักผู้หญิงคนนี้คนเดียวไม่มีใครอีก แต่ว่าสิ่งที่ผมได้รับกลับเป็นแย่ๆ จนผมหมดรักเธอ ตลอดเวลาที่ผมอยู่ด้วยเธอคุยโทรศัพท์กับผู้ชายคนอื่นและไม่ใช่ใครเขาคือแฟนเก่าของเธอ ทั้งๆที่เธอท้องกับผม ทั้งๆที่ผมอยู่ข้างๆเธอ ตอนที่เพื่อนสาวของเธอมาหา เธอเหมือนเธอไม่ต้องการผม เธอไม่มีผมก็ได้ ผมทำเป็นหูตาบอด จนกระทั้งคืนวันหนึ่งผมกลัวความมืดเป็นภูมิฐาน เธอปล่อยผมทิ้งไว้ที่บ้านยายของเธอคนเดียว ผมฟิวขาดด้วยความกลัว ผมตะคอกถามเธอว่า"ทำแบบนี้ทำไม" เธอกลับบอกว่า"ถ้ามา แล้วทำตัวแบบนี้กลับบ้านไปเลยไป" ผมแทบจะร้องไห้ต่อหน้าเธอ คืนนั้นผมขอติดรถแม่เธอที่จะกลับมาบุรีรัมย์ ผมกลับบ้าน ผมหมดรักเธอตั้งแต่ตอนนั้น ผมเสียใจมาก
ผมรู้สึกไร้ค่า ไร้ตัวตน และร้องอยุ่หลายวัน
จนทั้งผมเจอ สิ่งที่ผมพูดได้เต็มปากว่า "รัก" เธอคือผู้หญิงหนึ่งในโลกโซเชียล เธอชื่อเจน ผมคุยกับเธอบ่อยมาก คุย sky ด้วย แทบจะทุกวันทุกคืน เธอที่ให้ผมรู้สึกมีคุณค่า มีตัวตนขึ้นมา เราคุยกันได้เกิบปี เธอสนใจในตัวผม ผมสนใจในตัวเธอ ในวันที่ 14 สิงหาในวันเกิดของเธอ ผมขอคบเธอเป็นของขวัญวันเกิด แต่ผมบอกกับเจนก่อนว่า "พี่เคยมีลูกแล้วน่ะ" เจนตอบกลับมาว่า"พี่เอาลูกของพี่ มาเลี้ยงกับนู๋ก็ได้ แต่อย่าให้ใช้นามสกุลนู๋"
ผมดีใจมากที่สุดเพราะผมไม่คิดว่าเธอจะรับอดีตของผมได้ หลังจากวันนั้นคุย sky กับเธอทุกวัน จนเธอขึ้น ม.4 ผมขึ้น ปวช.2 ทุกอย่างไปได้ด้วยดี
ผมไม่คิดมองผู้หญิงคนอื่น แม้แต่น้อย เธอมีเพื่อนชายในห้องมาชอบ มันทำให้ผมกังวลมากและปวดใจ แต่เธอกลับเลือกผม คนที่อดีตหม่องหม่น คนที่หน้าตาแย่กว่าเพื่อนชายคนนนั้น ผมรักเธอหมดใจเลย ตอนปิดเทอมปวช.2 เทอม 1 ผมเดินทางเข้ากรุงเทพไปหาเธอ มันชั่งเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด เธอเทคแคร์ผมทุกอย่าง เธอกอดผมผมรู้สึกได้ถึงไออุ่น ผมคือคนสำคัญ เธอพาผมไปเที่ยวหลายๆ ที่ เป็น 7 วันที่เหมือนฝัน
แต่แล้วเธอคนนั้นก็กลับมาคนที่ทิ้งผมไป กลับมาขอผมคืนดี แรกๆก็ขอ หลังๆบังคับ เธอบอกว่าเธอจะทำร้ายเจน ผมกลัวเจนจะถูกทำร้าย ผมจึงบอกกับเจนด้วยเหตุผลว่า"พี่ไม่อยากให้เจนเดือดร้อน" และความฝันก็จบลงผมกับเจนก็เลิกลากันไป แต่น้องก็ตามราวีไม่เลิก จนเจนกลัวและผมรู้ดี
จนถึงปัจจุบัน(2557) ผมกับน้อง(คนที่ทิ้งผม)เราเลิกกันแล้ว น้องมีคนใหม่ ส่วนผมส่งเสียค่าเลี้ยงดูและไม่มีทิศทาง ผ่านมา 3 ปีเรื่องราวต่างๆของเจน ในหัวของผมยังคงอยู่
ผมพยายามลืมหลาย 10 ครั้งแต่ก็ลืมไม่ได้สักที
คำถามคือ ผมอยากจะคบกับเจนคืน ผมควรจะทำอย่างไร เจนทั้งกลัว ทั้งระแวง ??? แม้มีแค่ 0.1%ความเป็นไปได้ ผมก็ย่อมที่จะทำ