ขอปูพื้นก่อนด้วยการสรุปสั้นๆนะครับ
ผมเคยคบกับผู้หญิงคนนึงครับ แต่เธอมีแฟนแล้ว ผมก็เลยเป็นชู้ไปโดยปริยาย แรกๆเราก็แค่นัดเจอกินข้าว แต่นานวันเข้าก็เริ่มจับมือ ไปรับไปส่ง จนมีอะไรกัน และมีมาตลอดครึ่งปี ลึกๆผมก็รู้สึกผิดกับผู้ชายของเธอ แต่ความหลงมันก็ทำผมยังคงหัวปักหัวปำ และทุกครั้งที่เธอไม่อยู่ต้องไปหาแฟน ผมก็จะเจ็บหัวใจมาก สูดลมหายใจเข้าออกแรงๆเป็นวัวกระทิงทั้งวันทั้งคืน ระหว่างที่แอบคบกันผมรู้สึกผิดจนพยายามไปจากชีวิตเธอ แต่สุดท้ายทำได้ไม่กี่วันก็กลับมาคุยใหม่ พยายามอยู่หลายครั้งก็ไม่เป็นผล จนเมื่อกลางปีที่ผ่านมาผมก็ตัดสินใจตัดความสัมพันธ์อย่างจริงจัง เหตุเพราะเค้าหายไปใช้ชีวิตกับแฟนเค้าสองสามวัน พอกลับมาก็ทำอึมครึมใส่ผม (แต่การแสดงออกของเธอก็ดูเหมือนไม่อยากให้ผมไปไหน กอดกันได้แต่ไม่ให้มีอะไรกัน ไปรับไปส่งได้แต่ไม่โอบไม่กอด ... เหมือนลดความสัมพันธ์เราลงแต่ก็ไม่อยากให้เราหายไป คือ จะเอายังไง?) ผมก็ทนมาได้ซักไม่นานมาก จนชั่วข้ามคืนนึงไม่ทันได้พูดคุยใดๆ ผมก็ลบทุกอย่าง ตัดทุกช่องทาง เพื่อให้เราไม่ต้องติดต่อกันอีก ... ตอนนั้นเจ็บสุดๆ แต่ก็คิดว่าผมก็ควรทำที่สุด
จากวันที่ผมตัดความสัมพันธ์อย่างจริงจัง จนกระทั่งวันนี้ก็หลายเดือน ผมยังคงคาใจ ยังแอบถามหาคำตอบในคำถามเดิมๆ เธอยังคงวนเวียนอยู่ในหัวผม "ทุกวัน" ตอนนี้อาจจะไม่เจ็บปวดอะไรเหมือนเดือนแรกๆที่ผมเอาตัวเองออกมา แต่มันก็ยังมีความคิดถึงอยู่ทุกวัน ไม่ได้คิดจะกลับไปคบกับเค้านะครับ แค่ใช้ชีวิตไปปกติแล้วก็มีเธอโผล่เข้ามาในหัวระหว่างวัน กินข้าว ทำงาน วันก่อนก็ฝันถึง (ฝันว่าชกแฟนเค้าด้วย งงตัวเองว่าไปชกเค้าทำไม) ทุกวันจะมีเร่ืองราวของเค้าเข้ามาให้นึกถึง แล้วผมก็ต้องประคองสติตัวเองแล้วปล่อยเค้าไหลผ่านออกจากความคิดผมไป แต่ก็นะครับมันอดคิดไม่ได้ว่าที่ผ่านมาก็ยังไม่มีใครที่มีอากัปกริยาเข้ากับความเป็นผมได้เท่ากับเธอจริงๆ (ยิ่งตอนนี้ผมมีคนใหม่คุยด้วยแล้ว ยิ่งเกิดการเปรียบเทียบ คนใหม่นี่ขี้โมโห ใจร้อนมาก จนผมเริ่มอึดอัดจะเลิกคุยแล้ว)
ใจผมรอคอยวันคล้ายวันเกิดเค้ามาตั้งแต่ตอนที่ยังคบหากัน แม้ตอนนี้ผมจะตัดเธอไปจากชีวิตผมแล้ว แต่ผมกลับยังอยากโทรไปอวยพร ผมก็ชักสับสนว่ามันเป็นสิ่งที่ผมสมควรทำหรือเปล่า คิดไม่ออกจริงๆ เพราะก็ไม่อยากให้ที่ทำใจมา ต่อสู้กับตัวเอง ความรู้สึกต่างๆที่ผมต้องแลก ช่วงเวลาที่ผมประคองสติตัวเองจนกลับมายืนเป็นผู้เป็นคน ต้องพังทลายไปเพราะแค่ "อารมณ์ชั่ววูบ" ที่โทรไปคุยกับเค้าเพียงครั้งเดียว
ผมไม่ได้ทุกข์ใจอะไร และก็ไม่ได้สุขใจอะไร แต่ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดเค้า ...
ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ
ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดเค้า คุณจะทำอย่างที่ผมคิดมั๊ย
ผมเคยคบกับผู้หญิงคนนึงครับ แต่เธอมีแฟนแล้ว ผมก็เลยเป็นชู้ไปโดยปริยาย แรกๆเราก็แค่นัดเจอกินข้าว แต่นานวันเข้าก็เริ่มจับมือ ไปรับไปส่ง จนมีอะไรกัน และมีมาตลอดครึ่งปี ลึกๆผมก็รู้สึกผิดกับผู้ชายของเธอ แต่ความหลงมันก็ทำผมยังคงหัวปักหัวปำ และทุกครั้งที่เธอไม่อยู่ต้องไปหาแฟน ผมก็จะเจ็บหัวใจมาก สูดลมหายใจเข้าออกแรงๆเป็นวัวกระทิงทั้งวันทั้งคืน ระหว่างที่แอบคบกันผมรู้สึกผิดจนพยายามไปจากชีวิตเธอ แต่สุดท้ายทำได้ไม่กี่วันก็กลับมาคุยใหม่ พยายามอยู่หลายครั้งก็ไม่เป็นผล จนเมื่อกลางปีที่ผ่านมาผมก็ตัดสินใจตัดความสัมพันธ์อย่างจริงจัง เหตุเพราะเค้าหายไปใช้ชีวิตกับแฟนเค้าสองสามวัน พอกลับมาก็ทำอึมครึมใส่ผม (แต่การแสดงออกของเธอก็ดูเหมือนไม่อยากให้ผมไปไหน กอดกันได้แต่ไม่ให้มีอะไรกัน ไปรับไปส่งได้แต่ไม่โอบไม่กอด ... เหมือนลดความสัมพันธ์เราลงแต่ก็ไม่อยากให้เราหายไป คือ จะเอายังไง?) ผมก็ทนมาได้ซักไม่นานมาก จนชั่วข้ามคืนนึงไม่ทันได้พูดคุยใดๆ ผมก็ลบทุกอย่าง ตัดทุกช่องทาง เพื่อให้เราไม่ต้องติดต่อกันอีก ... ตอนนั้นเจ็บสุดๆ แต่ก็คิดว่าผมก็ควรทำที่สุด
จากวันที่ผมตัดความสัมพันธ์อย่างจริงจัง จนกระทั่งวันนี้ก็หลายเดือน ผมยังคงคาใจ ยังแอบถามหาคำตอบในคำถามเดิมๆ เธอยังคงวนเวียนอยู่ในหัวผม "ทุกวัน" ตอนนี้อาจจะไม่เจ็บปวดอะไรเหมือนเดือนแรกๆที่ผมเอาตัวเองออกมา แต่มันก็ยังมีความคิดถึงอยู่ทุกวัน ไม่ได้คิดจะกลับไปคบกับเค้านะครับ แค่ใช้ชีวิตไปปกติแล้วก็มีเธอโผล่เข้ามาในหัวระหว่างวัน กินข้าว ทำงาน วันก่อนก็ฝันถึง (ฝันว่าชกแฟนเค้าด้วย งงตัวเองว่าไปชกเค้าทำไม) ทุกวันจะมีเร่ืองราวของเค้าเข้ามาให้นึกถึง แล้วผมก็ต้องประคองสติตัวเองแล้วปล่อยเค้าไหลผ่านออกจากความคิดผมไป แต่ก็นะครับมันอดคิดไม่ได้ว่าที่ผ่านมาก็ยังไม่มีใครที่มีอากัปกริยาเข้ากับความเป็นผมได้เท่ากับเธอจริงๆ (ยิ่งตอนนี้ผมมีคนใหม่คุยด้วยแล้ว ยิ่งเกิดการเปรียบเทียบ คนใหม่นี่ขี้โมโห ใจร้อนมาก จนผมเริ่มอึดอัดจะเลิกคุยแล้ว)
ใจผมรอคอยวันคล้ายวันเกิดเค้ามาตั้งแต่ตอนที่ยังคบหากัน แม้ตอนนี้ผมจะตัดเธอไปจากชีวิตผมแล้ว แต่ผมกลับยังอยากโทรไปอวยพร ผมก็ชักสับสนว่ามันเป็นสิ่งที่ผมสมควรทำหรือเปล่า คิดไม่ออกจริงๆ เพราะก็ไม่อยากให้ที่ทำใจมา ต่อสู้กับตัวเอง ความรู้สึกต่างๆที่ผมต้องแลก ช่วงเวลาที่ผมประคองสติตัวเองจนกลับมายืนเป็นผู้เป็นคน ต้องพังทลายไปเพราะแค่ "อารมณ์ชั่ววูบ" ที่โทรไปคุยกับเค้าเพียงครั้งเดียว
ผมไม่ได้ทุกข์ใจอะไร และก็ไม่ได้สุขใจอะไร แต่ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดเค้า ...
ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ