แ ด่ เ ธ อ . . . โ ล ก ที่ รั ก

เหม่อมองโลกใบน้อยอย่างเศร้าสร้อย
พร้อมกับน้ำตาคลอ
เจ้าจะเจ็บไหมหนอ... โลกที่รัก
ที่ใบไม้เหี่ยวเฉาร่วงคว้างสู่เจ้า
เจ้าจะเจ็บไหมหนอ... โลกที่รัก
ที่ฝนแสนล้านหยาดกระแทกกระทั้นมิเคยห่าง
เจ้าจะเจ็บไหมหนอ... โลกที่รัก
ที่รากไม้ใหญ่น้อยหยิกเนื้อแผ่นดินแห่งเจ้า
เธอไม่จำเป็นต้องตอบคำถามอันใด
เพราะความสงสัยของฉัน
ก็ร่วมทำร้ายร่างกายของเธอที่วี่ทุกวัน
ฉันขอโทษนะ
โลกที่รัก