ทำไมต้องบอกว่าไม่คู่ควร ก้อใช่บางทีก้อรู้สึกน่ะที่บอกว่า ตาลรู้สึกบ้างมั้ยว่าตาลไม่เคยได้อะไรจากพี่เลย ตาลมีแต่เสียกับเสีย ไม่ว่าจะเป็นค่าข้าวค่าขนม แล้วยังเอาโน๊ตบุ๊คมาให้ใช้อีก บอกตรงๆบ้างทีก้อแอบน้อยใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมต้องเอาเงินที่แม่โอนให้มาให้เขาใช้ทำไม เพราะอะไรล่ะถ้าไม่ใช่เพราะเรารักเขา แล้วบ้างทีก้อแอบรู้สึกน่ะเหมือนกันน่ะว่าทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ทั้งๆที่จริงแล้วเราก้อไม่ได้มีอะไรมากมายนักหรอกน่ะ กลับห้องมาเพื่อนชวนออกไปกินข้าวต้องเอาตังในกระปุกออมสินไปใช้ ตังที่แม่โอนให้เหมือนเอาเก็บไว้ให้เขาใช้ ก้ออย่างที่เคยบอกว่าที่ให้เพราะรักจริงๆ
แต่สิ่งที่ได้รับกลับคืนมาในวันนี้มันเจ็บปวดมากๆๆแบบพูดอะไรไม่ออกเลยไม่อยากจะเจอใครทั้งนั้น กลับบ้านมาก้ออยู่แต่ในบ้านแม้แต่หน้าบ้านยังไม่ออกไปเลย
ทำไมเขาไม่เคยเข้าใจเราบ้างเลย ทำไมต้องพยายามสร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อกั้นความรู้สึกดีๆที่เราให้เขาตลอดเวลา มันผิดมากมั้ยที่ ผญ คนนึงจะต้องการใครสักคนที่คอยห่วงใย ใส่ใจกันบ้าง อย่างน้อยๆแค่ทำให้รู้สึกว่าเรารักกันบ้างไม่ได้เลยหรอ ไม่ใช่เป็นแบบนี้ที่มีความรู้สึกว่าแค่ฉันรักเทอข้างเดียวมันมีความรู้สึกนี้ขึ้นมาตลอด
ก้ออย่างที่ว่า เทอต้องการใครสักคนนึงที่เข้าใจเทอ แต่ฉันคนนี้ก้อพยายามเข้าใจที่สุดแล้วได้แค่นี้จริงๆ ฉันก้อไม่รู้หรอกน่ะว่าการที่เราจะเข้าใจใครสักคนได้เนี้ย แต่เขาคนนั้นค่อยปิดกั้นตัวเองอยู่ตลอดเวลา แล้วใครที่ไหนมันจะเข้าใจได้ว่ะ ที่ฉันเข้าใจก้อทำได้แค่นี้จริงๆบอกไม่ชอบคุยโทรสับถ้าอยากเจอก้อให้ไปหาเองมีอะไรก้อคุยกัน ไอ่เราก้อไปหามีเวลาว่างก้อพยายามไปหาตลอด ก้อรู้เปนคนขี้น้อยใจเอาแต่ใจคิดว่าตัวเองถูกเสมอ ใช้เหตุผลของตัวเองตัดสินปัญหาทุกอย่าง จนเวลาทะเลาะกันไม่ยอมรับฟังเหตุผลคนอื่น ชอบคิดมากคิดไปเอง พูดตรงหรอ จริงๆแล้วไม่ใช่เลยก้อแค่ ผช ปากจัดคนนึงแค่นั้นเอง
ชอบเรียกร้องอยากให้ใครสักคนเข้าใจตัวเอง แต่ฉันก้อรู้น่ะว่าในใจลึกของเทอแล้วบ้างที่ยังไม่เข้าใจตัวเองด้วยซ้ำว่าต้องการอะไร
ตอนแรกรู้จักกันก้อแบบว่า ผช คนนี้ทำไม
ปากจัดนั่งด่า ผญ ให้ฟัง ว่าให้เพื่อนเราต่อหน้าต่างๆนาๆ แต่ทำไมกูถึงรับได้ ไม่แปลกเพราะเราก้อปากจัดไม่แพ้กัน
อย่าพึ่งบอกว่าไม่คู่ควรเอาอะไรมาเทียบล่ะเรื่องเงินงั้นหรอคิดว่าบ้านเรารวยขนาดนั้นเลยหรอ พ่อแม่เราก้อทำงานรับจ้าง ซ่อมรถ ที่เราพอจะมีตังใช้ไม่ใช่เพราะอะไรแต่เราคือคนเดียวที่ทุกคนในครอบครัวอยากให้รับปริณญาไม่แปลกเลยใช่มั้ยที่ขอเงินแม่ตอนไหนเขาก้อโอนมาให้ เราก้อแค่ ผญ คนนึงที่โคตรจะธรรมดามากอย่าพึงเอาอะไรมาตัดสินสิว่าใครไม่คู่ควรใคร
ตอนแรกก้อชอบน่ะที่เทอเปน ผช ที่แบบคิดได้ทำเป็น บอกเองเสมอชอบอะไรที่เปนผู้ใหญ่แต่บ้างทีเทอเองนั้นแหละความคิด
เหมือนเด็กมอต้นเลย
ก่อนจะเรียกร้องอะไร ก่อนจะโทษใครๆ ทำไมไม่ลองย้อนถามตัวเองดูก่อน
อยากได้อะไรแบบไหนจากคนอื่นมองดูตัวเองด้วยมอบสิ่งนั้นให้เขาบ้างรึยัง
แม้ไม่เคยได้ยินคำว่ารัก แต่ก้อมีบ้างครั้งที่รู้สึกได้ว่าเทอก้อคงรู้สึกดีกับเราบ้างเหมือนกัน
แต่ไม่เข้าใจทำไมต้องมาพูดทำร้ายจิตใจกันได้ถึงขนาดนี้ ไล่กันจังเลย ลองมาเปนคนฟังดูบ้างมั้ยว่ามันเจ็บมากมายขนาดไหน
เหมือนยิ่งรักยิ่งห่าง
ทำไม ผช ต้องบอกว่าเขาไม่คู่ควรกันเรา??
แต่สิ่งที่ได้รับกลับคืนมาในวันนี้มันเจ็บปวดมากๆๆแบบพูดอะไรไม่ออกเลยไม่อยากจะเจอใครทั้งนั้น กลับบ้านมาก้ออยู่แต่ในบ้านแม้แต่หน้าบ้านยังไม่ออกไปเลย
ทำไมเขาไม่เคยเข้าใจเราบ้างเลย ทำไมต้องพยายามสร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อกั้นความรู้สึกดีๆที่เราให้เขาตลอดเวลา มันผิดมากมั้ยที่ ผญ คนนึงจะต้องการใครสักคนที่คอยห่วงใย ใส่ใจกันบ้าง อย่างน้อยๆแค่ทำให้รู้สึกว่าเรารักกันบ้างไม่ได้เลยหรอ ไม่ใช่เป็นแบบนี้ที่มีความรู้สึกว่าแค่ฉันรักเทอข้างเดียวมันมีความรู้สึกนี้ขึ้นมาตลอด
ก้ออย่างที่ว่า เทอต้องการใครสักคนนึงที่เข้าใจเทอ แต่ฉันคนนี้ก้อพยายามเข้าใจที่สุดแล้วได้แค่นี้จริงๆ ฉันก้อไม่รู้หรอกน่ะว่าการที่เราจะเข้าใจใครสักคนได้เนี้ย แต่เขาคนนั้นค่อยปิดกั้นตัวเองอยู่ตลอดเวลา แล้วใครที่ไหนมันจะเข้าใจได้ว่ะ ที่ฉันเข้าใจก้อทำได้แค่นี้จริงๆบอกไม่ชอบคุยโทรสับถ้าอยากเจอก้อให้ไปหาเองมีอะไรก้อคุยกัน ไอ่เราก้อไปหามีเวลาว่างก้อพยายามไปหาตลอด ก้อรู้เปนคนขี้น้อยใจเอาแต่ใจคิดว่าตัวเองถูกเสมอ ใช้เหตุผลของตัวเองตัดสินปัญหาทุกอย่าง จนเวลาทะเลาะกันไม่ยอมรับฟังเหตุผลคนอื่น ชอบคิดมากคิดไปเอง พูดตรงหรอ จริงๆแล้วไม่ใช่เลยก้อแค่ ผช ปากจัดคนนึงแค่นั้นเอง
ชอบเรียกร้องอยากให้ใครสักคนเข้าใจตัวเอง แต่ฉันก้อรู้น่ะว่าในใจลึกของเทอแล้วบ้างที่ยังไม่เข้าใจตัวเองด้วยซ้ำว่าต้องการอะไร
ตอนแรกรู้จักกันก้อแบบว่า ผช คนนี้ทำไม
อย่าพึ่งบอกว่าไม่คู่ควรเอาอะไรมาเทียบล่ะเรื่องเงินงั้นหรอคิดว่าบ้านเรารวยขนาดนั้นเลยหรอ พ่อแม่เราก้อทำงานรับจ้าง ซ่อมรถ ที่เราพอจะมีตังใช้ไม่ใช่เพราะอะไรแต่เราคือคนเดียวที่ทุกคนในครอบครัวอยากให้รับปริณญาไม่แปลกเลยใช่มั้ยที่ขอเงินแม่ตอนไหนเขาก้อโอนมาให้ เราก้อแค่ ผญ คนนึงที่โคตรจะธรรมดามากอย่าพึงเอาอะไรมาตัดสินสิว่าใครไม่คู่ควรใคร
ตอนแรกก้อชอบน่ะที่เทอเปน ผช ที่แบบคิดได้ทำเป็น บอกเองเสมอชอบอะไรที่เปนผู้ใหญ่แต่บ้างทีเทอเองนั้นแหละความคิด
ก่อนจะเรียกร้องอะไร ก่อนจะโทษใครๆ ทำไมไม่ลองย้อนถามตัวเองดูก่อน
อยากได้อะไรแบบไหนจากคนอื่นมองดูตัวเองด้วยมอบสิ่งนั้นให้เขาบ้างรึยัง
แม้ไม่เคยได้ยินคำว่ารัก แต่ก้อมีบ้างครั้งที่รู้สึกได้ว่าเทอก้อคงรู้สึกดีกับเราบ้างเหมือนกัน
แต่ไม่เข้าใจทำไมต้องมาพูดทำร้ายจิตใจกันได้ถึงขนาดนี้ ไล่กันจังเลย ลองมาเปนคนฟังดูบ้างมั้ยว่ามันเจ็บมากมายขนาดไหน
เหมือนยิ่งรักยิ่งห่าง