...ฝากลมหนาว...

คนกรุงคงสังเกตเห็นที่ละอองฝนโปรยบ่อยๆ จะตกก็ความชื้นไม่พอ เป็นการสู้กันของลมหนาวกับลมตะวันตกเฉียงใต้

ต้นน้ำตกโบกลึก ต.หนามแท่ง อ.ศรีเมืองใหม่ เงียบสงบ อากาศเย็นสบาย ต้นน้ำตกโบกลึก ไหลมาจากห้วยสูบที่ไหลมาจากภูสูบ ด้วยลักษณะช่วงต้นเป็นชั้นน้ำตกเล็ก และไหลไปตาม “โบก” หรือ “หลุม&rdquo

0 อุษากาลทาบถิ่น .. ยามสิ้นฝน เวียนรอบดับมืดหม่นให้ป่นหาย บทเพ-ลาลมล่อง .. วันผ่องพราย เริ่มพร้อมปลายปีกวิหคที่โบกบิน 0 ทานตะวันช้อยช่อ .. ขึ้นรอแดด ที่จะแวดล้อมสู่ .. ไม่รู้สิ้น หอมเกสรเพรียกผชุมปีกภ

ลมหนาวเอยเผยพัดสะบัดโบก ลมกรรโชกโยกไหว กระไรหนา พาให้ใจท้นทอ ทรมาน์ ในอุราร้าวรอน นอนเดียวดาย หนาวทรวงในไร้คู่ กู่เสียงอ้อน หรือลมจรย้อนมาพารักหาย ฟังเพลงครวญนวลเจ้าเฝ้าเอียงอาย ร้างคู่หมาย คลายหนา

ระหว่างรอฝนซาหลังเลิกงาน ก็ได้อีกหนึ่งบท หลังเลิกงานฝนหล่นปนแสงไฟ รถเรียงไหลขวักไขว่กลางถนน ผู้คนเร่งหลบฝนรีบหลีกพ้น เหลือใจคนหนึ่งเดียวเปลี่ยวกลางทาง เม็ดฝนซัดกระจกเป็นเสียงกล่อม ราวคำย้อมปลอบใจในห

0 ปลายวรรษา .. ลมล่องเมฆฟ่องฟ้า เมื่อแววตาอ่อนน้อย .. เจ้าคล้อยเผย นฤมิตวับวามเพรียกจำเลย เข้าก่ายเกยปฏิพัทธ์เต็มอัตรา 0 ลมเอย .. ฝากพรมผ่าน .. เอาหวานหอม เข้าเห่กล่อมฤดีเดียว .. ให้เหลียวหา อาจเอื้อม

สายหมอกยามเช้าคลุมทุ่งข้าวร้างกลิ่นดินเปียกจากฝนเมื่อคืน ลอยปะทะลมหายใจฉันเงาโค้งของต้นตาลเก่ากวัดแกว่งบนพื้นดินเหมือนมือใครกำลังโบกลาโลกที่ไม่มีใครอยู่ ฉันเดินผ่านทางเก่าที่เคยเต็มไปด้วยเสียงเด็กบัดน

ระหกเหเร่ไกลใจรอนร้าวเวหาหาวกว้างใหญ่ที่ใดหนาได้พักพิงอิงคอนผ่อนกายาหลุบปีกล้าระโหยอ่อนโรยแรง ค่ำคืนหวาดวิตกสะทกสะท้านรัตติกาลกลืนกลบเลือนลบแสงสายลมหวีดกรีดผ่านม่านไม้แปลงคล้ายเสียงแสร้งปีศาจแทรกบาดทร