ทำไมประเทศไทยถึงไม่รับคนที่มีรอยสักเข้าทำงาน

เราเป็นคนที่ชอบสัก ทำงานกับต่างชาติมานานในเลขานุการและเงินเดือนดีในระดับหนึ่งของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ เมื่อต้นปีเจ้านายจำเป็นต้องเดินทางกลับต่างประเทศและต้องปิดบริษัทลงเพราะเจ้านายป่วยต้องกลับไปทำการรักษาผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ เราเลยต้องหางานใหม่ แต่ด้วยที่เป็นคนที่ชอบรอยสัก มีรอยสักเต็มแขนและขาท่อนล่าง ซึ่งเจ้านายต่างชาติก็ทราบดีและไม่เคยมองตรงจุดนั้น มองที่ความสามารถอย่างเดียว เราไปสมัครงานในหลายๆ ที่และใส่เสื้อแขนยาวไปเพื่อจะได้ปกปิดรอยสักที่มี แต่ส่วนใหญ่งานโรงแรมหรืองานออฟฟิศจะมีชุดยูนิฟอร์ม เราก็ต้องแจ้งเค้าไปตามตรงว่าเรามีรอยสักนะ ผลออกมาเค้าก็โทรมาแจ้งว่าเสียดายในความสามารถที่มีทั้งด้านภาษาและประสบการณ์ น้องไม่น่าไปสักมาเลย นั่นคือคำตอบที่เราได้รับ เราอยากถามว่า ทำไมถึงมองคนที่เปลือกนอก คุณมาบอกเราว่าเรามีความสามารถ แต่ไม่สามารถรับเราเข้าทำงานเพราะเรามีรอยสัก องค์กรของคุณรับคนที่ความสามารถเพื่อพัฒนาหรือต่อยอดให้ดีขึ้นไป หรือ คุณรับคนที่มีผิวสะอาดอะอ้านแต่มานั่งกินเงินเดือน ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง ตอนนี้เราก็ยังมองหางานอยู่ อยากจะถามผู้รู้ด้วยค่ะว่า สามารถฟ้องร้องได้หรือไม่ในการเลือกปฎิบัติเพราะในคุณสมบัติคุณไม่ได้มีเขียนบอกไว้เลยว่า ไม่รับคนที่มีรอยสักเข้าทำงาน อีกอย่างเราก็ไม่ปิดบังนะว่าเราสักเพราะเรามองว่าเราไปสมัครงาน เราต้องบอกเค้าถึงตัวตนที่แท้จริงของเรา
    การสัก คือ ศิลปะอย่างหนึ่ง ในต่างประเทศจะมองในทางกลับกันว่า การที่คุณมีรอยสักจะมองได้ถึงรสนิยม และรายได้ เพราะราคาแพงมาก ไม่ได้สักกันตามคุกหรือตามบ้านเรือนเหมือนสมัยโบราณ
    ทำไมประเทศเราถึงมองคนที่เปลือกนอกเท่านั้น เราไม่เข้าใจ