เรื่องค่อนข้างยาวนิดนึงนะคะ
เรากับสามีอยู่กินด้วยกันแต่ไม่ได้แต่งงานมา 9 ปีแล้ว มีลูก 1 คน สองขวบนิดๆ
กำลังช่างพูดช่างจา เรียกพ่อ เรียกแม่ เรียกยาย อยู่กันอย่างมีความสุขมาตลอด ฐานะทางบ้านแค่ชนชั้นกลางค่ะ
พอมีพอกิน เดือนชนเดือน สามีเราทำตัวเป็นสามีที่ดี เป็นพ่อที่ดีมาตลอด
เราสองคนทำงานบริษัทเดียวกันแต่คนละสาขาค่ะ เราตัดสินใจ ออกรถเก๋งมาคันนึงช่วงที่มีขอคืนภาษี
เพื่อจะได้เดินทางไปหาลูกที่ ตจว. บ่อยๆ แล้วเราก็ช่วยดันให้เขาได้เป็นผู้จัดการร้าน
เราสองคนร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตลอด ลำบากด้วยกันมานาน เราเป็นเด็กติดเกมส์ทั้งคู่
เจอกันที่ร้านเกมส์ค่ะ ตอนนั่นเราทำงานแล้ว แต่เขายังหลักลอย ไม่มีงานทำเป็นเรื่องเป็นราว
พอมาคบกันได้ซักประมาณ 3-4 เดือน เขาก็บอกว่า เขาจะไปเรียนต่อเอาปริญญาตรี เพราะอยากมีอนาคตที่ดีกับเรา
เราอายุเท่ากันค่ะ แต่เขาเพิ่งเริ่มเรียนตอนเราทำงานแล้ว ตอนเรียนก็ช่วยเหลือกันไป ตัวเขาเองทำงาน Part time ตอนกลางคืน
ที่โรงหนังที่ปิ่นเกล้า เลิกเกือบเที่ยงคืน แต่ก็กลับมาหาเราที่สำโรงทุกวัน แล้วก็ระหกระเหเร่ร่อน เราก็ย้ายที่อยู่ ย้ายงานไปสองที่
ช่วงที่ย้ายงาน เาลำบากกันมาก เงินติดกระเป๋าเหลือสองคนสองร้อย ก็กอดกันร้องให้ จะทำยังไงดี แต่ก็ผ่านจุดนั่นกันมาได้แล้ว
พอเขาเรีบนจบ เราก็พาเขาเข้ามาทำงานบริษัทเดียวกัน แต่วันหยุดไม่ตรงกัน จำได้ว่าทะเลาะกันรุนแรงแค่ 2 ครั้งในรอบ 9 ปี
เพราะเรากับเขา ชอบอะไรเหมือนๆกัน อยู่กันได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องปรับตัว
พอมีงานทำกันสองคน แม่เราอยากมีหลาน เราก็เลยตั้งใจมีลูกคนนี้กัน การงานของเราทั้งคู่กำลังไปได้สวย
เราได้เลื่อนตำแหน่ง เขาก็ได้เลื่อนตำแหน่ง แถมมีรถไว้ไปหาลูกบ่อยๆ ได้ไปเที่ยวด้วยกันตามประวาครอบครัวอย่างมีความสุข
แต่แล้วความสุขนั่นก็ต้องมาพังทลาย เพราะผู้หญิงเลวๆ กับผู้ชายที่ไม่มีสติ ทำอะไรไม่ยั้งคิด
พอเขาได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการ เขาเริ่มกลับบ้านดึก ไปเที่ยวกับเพื่อนบ่อย บางทีตีสองยังไม่กลับ ต้องให้โทรตามถึงจะกลับ
วันหยุดก็ออกไปหาลูกค้าตลอด (สามีเราพอได้เลื่อนตำแหน่งก็ทำบัตรเครดิตเยอะแยะเลยค่ะ ห้ามก็ไม่ฟัง) บอกไปหาเงินใช้หนี้
ไม่มีเวลาให้ครอบครัว ไม่มีเวลาให้ลูกเลย ตอนวันเกิดเขา เขาก็ไม่อยู่บ้าน โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้
ตอนปีใหม่ก็หายหัวไปเที่ยวกับเพื่อนสามวัน กลับมารับเราไปดูพลุตอนสี่ทุ่ม ทั้งที่ตั้งใจว่าจะพาลูกไปดูด้วย แต่กว่าเขาจะมาก็ดึกแล้ว
เราเริ่มทะเลาะกับเรื่องไม่มีเวลาให้ครอบครัว แต่ไม่ได้รุนแรง แค่ง้อๆ งอนๆ แต่พอหลังปีใหม่
อะไรๆ มันยิ่งแย่ลง เขาอ้างโน้นอ้างนี้ เพื่อไป้างที่อื่นทุกวันหยุด ห้ามเราติดต่อไป บอกว่าอยู่กับลูกค้า ไม่อยากคุย
เรานอนร้องให้เกือบทุกอาทิตย์ ไปหาลูกค้า ทำไมคุยไม่ได้ ?
จนในที่สุด มันก็มีเรื่องให้เค้นความจริงออกมา
เดี๊ยวมาต่อนะคะ โทรศัพท์แบตหมด
แย่งผัวเขาไป แม่ไม่ห้าม !!! ( พ่อแม่รังแกฉัน)
เรากับสามีอยู่กินด้วยกันแต่ไม่ได้แต่งงานมา 9 ปีแล้ว มีลูก 1 คน สองขวบนิดๆ
กำลังช่างพูดช่างจา เรียกพ่อ เรียกแม่ เรียกยาย อยู่กันอย่างมีความสุขมาตลอด ฐานะทางบ้านแค่ชนชั้นกลางค่ะ
พอมีพอกิน เดือนชนเดือน สามีเราทำตัวเป็นสามีที่ดี เป็นพ่อที่ดีมาตลอด
เราสองคนทำงานบริษัทเดียวกันแต่คนละสาขาค่ะ เราตัดสินใจ ออกรถเก๋งมาคันนึงช่วงที่มีขอคืนภาษี
เพื่อจะได้เดินทางไปหาลูกที่ ตจว. บ่อยๆ แล้วเราก็ช่วยดันให้เขาได้เป็นผู้จัดการร้าน
เราสองคนร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตลอด ลำบากด้วยกันมานาน เราเป็นเด็กติดเกมส์ทั้งคู่
เจอกันที่ร้านเกมส์ค่ะ ตอนนั่นเราทำงานแล้ว แต่เขายังหลักลอย ไม่มีงานทำเป็นเรื่องเป็นราว
พอมาคบกันได้ซักประมาณ 3-4 เดือน เขาก็บอกว่า เขาจะไปเรียนต่อเอาปริญญาตรี เพราะอยากมีอนาคตที่ดีกับเรา
เราอายุเท่ากันค่ะ แต่เขาเพิ่งเริ่มเรียนตอนเราทำงานแล้ว ตอนเรียนก็ช่วยเหลือกันไป ตัวเขาเองทำงาน Part time ตอนกลางคืน
ที่โรงหนังที่ปิ่นเกล้า เลิกเกือบเที่ยงคืน แต่ก็กลับมาหาเราที่สำโรงทุกวัน แล้วก็ระหกระเหเร่ร่อน เราก็ย้ายที่อยู่ ย้ายงานไปสองที่
ช่วงที่ย้ายงาน เาลำบากกันมาก เงินติดกระเป๋าเหลือสองคนสองร้อย ก็กอดกันร้องให้ จะทำยังไงดี แต่ก็ผ่านจุดนั่นกันมาได้แล้ว
พอเขาเรีบนจบ เราก็พาเขาเข้ามาทำงานบริษัทเดียวกัน แต่วันหยุดไม่ตรงกัน จำได้ว่าทะเลาะกันรุนแรงแค่ 2 ครั้งในรอบ 9 ปี
เพราะเรากับเขา ชอบอะไรเหมือนๆกัน อยู่กันได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องปรับตัว
พอมีงานทำกันสองคน แม่เราอยากมีหลาน เราก็เลยตั้งใจมีลูกคนนี้กัน การงานของเราทั้งคู่กำลังไปได้สวย
เราได้เลื่อนตำแหน่ง เขาก็ได้เลื่อนตำแหน่ง แถมมีรถไว้ไปหาลูกบ่อยๆ ได้ไปเที่ยวด้วยกันตามประวาครอบครัวอย่างมีความสุข
แต่แล้วความสุขนั่นก็ต้องมาพังทลาย เพราะผู้หญิงเลวๆ กับผู้ชายที่ไม่มีสติ ทำอะไรไม่ยั้งคิด
พอเขาได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการ เขาเริ่มกลับบ้านดึก ไปเที่ยวกับเพื่อนบ่อย บางทีตีสองยังไม่กลับ ต้องให้โทรตามถึงจะกลับ
วันหยุดก็ออกไปหาลูกค้าตลอด (สามีเราพอได้เลื่อนตำแหน่งก็ทำบัตรเครดิตเยอะแยะเลยค่ะ ห้ามก็ไม่ฟัง) บอกไปหาเงินใช้หนี้
ไม่มีเวลาให้ครอบครัว ไม่มีเวลาให้ลูกเลย ตอนวันเกิดเขา เขาก็ไม่อยู่บ้าน โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้
ตอนปีใหม่ก็หายหัวไปเที่ยวกับเพื่อนสามวัน กลับมารับเราไปดูพลุตอนสี่ทุ่ม ทั้งที่ตั้งใจว่าจะพาลูกไปดูด้วย แต่กว่าเขาจะมาก็ดึกแล้ว
เราเริ่มทะเลาะกับเรื่องไม่มีเวลาให้ครอบครัว แต่ไม่ได้รุนแรง แค่ง้อๆ งอนๆ แต่พอหลังปีใหม่
อะไรๆ มันยิ่งแย่ลง เขาอ้างโน้นอ้างนี้ เพื่อไป้างที่อื่นทุกวันหยุด ห้ามเราติดต่อไป บอกว่าอยู่กับลูกค้า ไม่อยากคุย
เรานอนร้องให้เกือบทุกอาทิตย์ ไปหาลูกค้า ทำไมคุยไม่ได้ ?
จนในที่สุด มันก็มีเรื่องให้เค้นความจริงออกมา
เดี๊ยวมาต่อนะคะ โทรศัพท์แบตหมด