สงสัยว่าคนแถวนี้มีใครชอบลืมวันเกิดตัวเองบ้างครับ?
ลืมในที่นี้ไม่ใช่หมายถึงลืมวันที่นะครับ(คงไม่มีใครลืมวันที่มั้งครับ)
ผมหมายถึงประมาณว่า กำลังจะถึงวันเกิดแล้วสัปดาห์หน้า แต่ทำไปทำมาถึงวันจริงกลับลืมนึกถึง รู้อีกทีเกือบหมดวัน หรือข้ามวันไปแล้ว
สำหรับตัวผมนะครับ ผมเคยเชื่อว่าวันเกิดตัวเอง ยังไงคงไม่มีใครลืมหรอกครับ
จนมีปีนึง(น่าจะเป็นซักสองปีก่อน)ผมลืมจริงๆครับ
คือช่วงนั้นงานผมยุ่งและเยอะมากจริงๆ เข้าออฟฟิศเช้าตรู่-กลับห้องห้าทุ่มเที่ยงคืน คือถ้านอนออฟฟิศได้นอนไปแล้ว
(เป็นมนุษย์เงินเดือน ไทป์วัยรุ่นตอนปลายพลังยังพอมี 55+)
ก่อนจะถึงวันเกิดผมยังนั่งนึกอยู่เลยว่าจะไปฉลองที่ไหนดี แต่แล้วถึงวันจริง
!!ลืมครับ!! วันนั้นจำได้ว่า ตื่นเช้ามานึกแต่เรื่องงาน ถึงออฟฟิศทำงานไปเรื่อยๆ มารู้ตัวอีกทีตอนบ่ายสอง-สามแล้ว เพราะว่าคุณแม่โทรมาอวยพรครับ ซึ่งจริงๆ คุณแม่จะโทรมาอวยพรตอนเช้าทุกปี ยกเว้นปีนั้นที่ท่านเองก็คงยุ่งเหมือนกันครับ สรุปว่าถ้าไม่ได้แม่ ผมคงลืมจริงๆว่ามันเป็นวันเกิดผม จนถึงตอนนี้ผมยังนึกขำแบบน้ำตาซึมๆ (สงสาร+สมเพช อย่างหลังมากกว่า) ที่มุดหัวอยู่กับงานจนลืมดูตัวเอง และคนรอบข้างครับ
แต่เชื่อว่าสมัยนี้คงลืมยาก เพราะว่าเดี๋ยวนี้มี Social Network หลากหลายรูปแบบ ที่คอยเด้งดึ๋งดั๋งบอกเราตลอดเวลา แม้กระทั้ง Google Doodle มันก็เปลี่ยนบอกเราด้วยครับ
?? เคยลืมวันคล้ายวันเกิดตัวเองกันบ้างมั้ยครับ ??
ลืมในที่นี้ไม่ใช่หมายถึงลืมวันที่นะครับ(คงไม่มีใครลืมวันที่มั้งครับ)
ผมหมายถึงประมาณว่า กำลังจะถึงวันเกิดแล้วสัปดาห์หน้า แต่ทำไปทำมาถึงวันจริงกลับลืมนึกถึง รู้อีกทีเกือบหมดวัน หรือข้ามวันไปแล้ว
สำหรับตัวผมนะครับ ผมเคยเชื่อว่าวันเกิดตัวเอง ยังไงคงไม่มีใครลืมหรอกครับ
จนมีปีนึง(น่าจะเป็นซักสองปีก่อน)ผมลืมจริงๆครับ
คือช่วงนั้นงานผมยุ่งและเยอะมากจริงๆ เข้าออฟฟิศเช้าตรู่-กลับห้องห้าทุ่มเที่ยงคืน คือถ้านอนออฟฟิศได้นอนไปแล้ว
(เป็นมนุษย์เงินเดือน ไทป์วัยรุ่นตอนปลายพลังยังพอมี 55+)
ก่อนจะถึงวันเกิดผมยังนั่งนึกอยู่เลยว่าจะไปฉลองที่ไหนดี แต่แล้วถึงวันจริง
!!ลืมครับ!! วันนั้นจำได้ว่า ตื่นเช้ามานึกแต่เรื่องงาน ถึงออฟฟิศทำงานไปเรื่อยๆ มารู้ตัวอีกทีตอนบ่ายสอง-สามแล้ว เพราะว่าคุณแม่โทรมาอวยพรครับ ซึ่งจริงๆ คุณแม่จะโทรมาอวยพรตอนเช้าทุกปี ยกเว้นปีนั้นที่ท่านเองก็คงยุ่งเหมือนกันครับ สรุปว่าถ้าไม่ได้แม่ ผมคงลืมจริงๆว่ามันเป็นวันเกิดผม จนถึงตอนนี้ผมยังนึกขำแบบน้ำตาซึมๆ (สงสาร+สมเพช อย่างหลังมากกว่า) ที่มุดหัวอยู่กับงานจนลืมดูตัวเอง และคนรอบข้างครับ
แต่เชื่อว่าสมัยนี้คงลืมยาก เพราะว่าเดี๋ยวนี้มี Social Network หลากหลายรูปแบบ ที่คอยเด้งดึ๋งดั๋งบอกเราตลอดเวลา แม้กระทั้ง Google Doodle มันก็เปลี่ยนบอกเราด้วยครับ