มีเรื่องราวความรักของผมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่คบกันมา 3 ปี จะมาเล่าให้เพื่อนๆพี่ๆฟัง
ผมเพิ่งเลิกกับแฟน มาได้เกือบๆ 2 เดือน เริ่มต้นเรื่องราว จากการที่ผมไปเล่นแชทออนไลน์แห่งหนึ่ง จนได้เจอผู้หญิงคนนี้ตอนนั้นเธอเป็นนักเรียน มัธยมปลายโรงเรียนหญิงล้วน เอกชนแห่งหนึ่ง พูดคุยกันมาเดือนกว่าๆ จึงมีโอกาสนัดเจอกัน พูดคุยกันมาเรื่อยๆจนผูกพันไม่ได้ขอกันเป็นแฟน แต่รู้สึกเหมือนเป็นแฟนกัน ผ่านมาได้ 1 เดือน เค้าก็เปลี่ยนใจ ทิ้งผมไป มีคนใหม่ หลังจากนั้น ผมก็อยู่คนเดียวมาเดือนกว่าๆ โดยที่ไม่ได้รับรู้เรื่องราวของเค้าเลย อยู่มาวันนึงเค้าก็โทรมา โทรมาคุยด้วย บอกว่าเค้าไม่มีแฟนแล้ว เลิกกันไปแล้ว หลังจากวันที่เค้าโทรมาผมก็ตัดสินใจลองคบกับเค้าอีกสักครั้งก็เหมือนเดิม ไม่ได้ขอกันเป็นแฟนเช่นเดิม แต่พูดคุยกันเจอกันมาเรื่อยๆ ปัญหาแรกเริ่มเกิดขึ้น เมื่อผมชวนเค้ามาทำงานพาททามในร้านอาหาร แต่จู่ๆครอบครัวเธอก็ห้ามไม่ให้เธอมาทำงานที่นี้ เพราะเนื่องจากกลับดึก และ ไม่อยากให้อยุ่กับผม! ปัญหาแรก คือพ่อแม่เค้าไม่ชอบผม เพราะเนื่องด้วยผมอาจจะดูหน้าตาไม่หน้าไว้ใจก็ได้ จากวันนั้น เค้าก็หายไปไม่ได้เจอกันอีกหลายอาทิตย์ แต่ผมก็ยังแอบคุยกับเค้ามาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งก็กลับมาเจอกันโดยที่คราวนี้มาเจอพ่อแม่เค้าด้วย ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี จนเธอเข้าสู่รั่วมหาวิทยาลัย ตอนนั้นผมก็ยังเรียนอยุ่ ปี 3 เช่นกัน วันไหนที่เค้ามีเรียน แล้วผมเลิกเร็ว หรือว่าง ผมจะนั่งรถจากมหาวิทยาลัย แถวๆ สะพานกรุงธน ไปมหาวิทยาลัยของเธอแถวๆ เพชรเกษม นั่งรถเมลเป็นเพื่อนเธอไปส่งที่ ถนนพุทธมณฑลสาย 4 แล้วผมก็นั่งรถเมลกลับมาบ้านย่านบางแค ผมทำอยู่แบบนี้เกือบทุกวันที่มีโอกาส พูดคุยกันมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งพ่อแม่เค้าออกรถให้ใหม่ ผมก็ไม่ต้องนั่งรถเมลไปส่งแล้ว เปลี่ยนเป็นนั่งรถไปเป็นเพื่อนเค้าแล้วนั่งรถเมลกลับเหมือนเดิม ระหว่างที่คบกันก็มีเรื่องราวดีๆมากมายที่ผมทำให้เค้าและเค้าทำให้ผม กลายเป็นความผูกพัน และพ่อแม่เธอก็เริ่มยอมรับในตัวผม ไปบ้านเธอช่วยงานพ่อแม่เธอบ้าง ถ้ามีโอกาส วันไหนไม่มีเรียน ก็พากันไปเที่ยวบ้าง โทรหากันทุกวัน ไปรับทุกวันที่ว่าง ด้วยความที่ใกล้กันมากไป จนทำให้ทะเลาะกันบ่อยขึ้น ปัญหาที่ 2 ก็ตามมา เพราะ ผมไม่เข้าใจกับเค้าบ่อยขึ้น จนอยู่ดีๆก็มี ผู้ชายคนหนึ่ง มาขอเบอร์ เค้า ผู้ชายคนนั้น หล่อ รวย เป็นนักกีฬา ต่างจากผมเลย จะช้าอยูใย เธอก็ตัดสินใจไปจากผมทันที ทั้งๆที่ผมอ้อนวอนก็ตาม
#ปูเสื่อรอไว้ก่อนนะครับ ติดตามตอนต่อไป
ความรักจากคนที่เป็นของตาย
ผมเพิ่งเลิกกับแฟน มาได้เกือบๆ 2 เดือน เริ่มต้นเรื่องราว จากการที่ผมไปเล่นแชทออนไลน์แห่งหนึ่ง จนได้เจอผู้หญิงคนนี้ตอนนั้นเธอเป็นนักเรียน มัธยมปลายโรงเรียนหญิงล้วน เอกชนแห่งหนึ่ง พูดคุยกันมาเดือนกว่าๆ จึงมีโอกาสนัดเจอกัน พูดคุยกันมาเรื่อยๆจนผูกพันไม่ได้ขอกันเป็นแฟน แต่รู้สึกเหมือนเป็นแฟนกัน ผ่านมาได้ 1 เดือน เค้าก็เปลี่ยนใจ ทิ้งผมไป มีคนใหม่ หลังจากนั้น ผมก็อยู่คนเดียวมาเดือนกว่าๆ โดยที่ไม่ได้รับรู้เรื่องราวของเค้าเลย อยู่มาวันนึงเค้าก็โทรมา โทรมาคุยด้วย บอกว่าเค้าไม่มีแฟนแล้ว เลิกกันไปแล้ว หลังจากวันที่เค้าโทรมาผมก็ตัดสินใจลองคบกับเค้าอีกสักครั้งก็เหมือนเดิม ไม่ได้ขอกันเป็นแฟนเช่นเดิม แต่พูดคุยกันเจอกันมาเรื่อยๆ ปัญหาแรกเริ่มเกิดขึ้น เมื่อผมชวนเค้ามาทำงานพาททามในร้านอาหาร แต่จู่ๆครอบครัวเธอก็ห้ามไม่ให้เธอมาทำงานที่นี้ เพราะเนื่องจากกลับดึก และ ไม่อยากให้อยุ่กับผม! ปัญหาแรก คือพ่อแม่เค้าไม่ชอบผม เพราะเนื่องด้วยผมอาจจะดูหน้าตาไม่หน้าไว้ใจก็ได้ จากวันนั้น เค้าก็หายไปไม่ได้เจอกันอีกหลายอาทิตย์ แต่ผมก็ยังแอบคุยกับเค้ามาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งก็กลับมาเจอกันโดยที่คราวนี้มาเจอพ่อแม่เค้าด้วย ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี จนเธอเข้าสู่รั่วมหาวิทยาลัย ตอนนั้นผมก็ยังเรียนอยุ่ ปี 3 เช่นกัน วันไหนที่เค้ามีเรียน แล้วผมเลิกเร็ว หรือว่าง ผมจะนั่งรถจากมหาวิทยาลัย แถวๆ สะพานกรุงธน ไปมหาวิทยาลัยของเธอแถวๆ เพชรเกษม นั่งรถเมลเป็นเพื่อนเธอไปส่งที่ ถนนพุทธมณฑลสาย 4 แล้วผมก็นั่งรถเมลกลับมาบ้านย่านบางแค ผมทำอยู่แบบนี้เกือบทุกวันที่มีโอกาส พูดคุยกันมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งพ่อแม่เค้าออกรถให้ใหม่ ผมก็ไม่ต้องนั่งรถเมลไปส่งแล้ว เปลี่ยนเป็นนั่งรถไปเป็นเพื่อนเค้าแล้วนั่งรถเมลกลับเหมือนเดิม ระหว่างที่คบกันก็มีเรื่องราวดีๆมากมายที่ผมทำให้เค้าและเค้าทำให้ผม กลายเป็นความผูกพัน และพ่อแม่เธอก็เริ่มยอมรับในตัวผม ไปบ้านเธอช่วยงานพ่อแม่เธอบ้าง ถ้ามีโอกาส วันไหนไม่มีเรียน ก็พากันไปเที่ยวบ้าง โทรหากันทุกวัน ไปรับทุกวันที่ว่าง ด้วยความที่ใกล้กันมากไป จนทำให้ทะเลาะกันบ่อยขึ้น ปัญหาที่ 2 ก็ตามมา เพราะ ผมไม่เข้าใจกับเค้าบ่อยขึ้น จนอยู่ดีๆก็มี ผู้ชายคนหนึ่ง มาขอเบอร์ เค้า ผู้ชายคนนั้น หล่อ รวย เป็นนักกีฬา ต่างจากผมเลย จะช้าอยูใย เธอก็ตัดสินใจไปจากผมทันที ทั้งๆที่ผมอ้อนวอนก็ตาม
#ปูเสื่อรอไว้ก่อนนะครับ ติดตามตอนต่อไป