เราสอนงานให้รุ่นน้องที่ทำงาน แล้วเค้าขาดความรับผิดชอบอย่างมากในสายตาเรา
ปกติตามใจ และช่วยดูแลงาน สอนงานทุกอย่าง
ช่วงหนึ่งที่เค้าว่างมาของานกับเรา เราจึงให้งานตัวนึงกับเค้ามา คือช่วงนั้นที่เค้ายังว่าง ๆ อยู่จริง ๆ แหล่ะ
ส่งเมลล์งานปุ๊บ เราให้ leadtime ในการทำงานมาส่ง เราก็ส่งเมลล์ตามกับเค้า เค้าก็ทำเมินเฉย หนีเข้าห้องน้ำบ้าง รีบเก็บของกลับบ้านบ้าง
ไม่อยู่โอทีด้วย ตามเมลล์กับเค้า 3 ครั้งให้ deadline ก็แล้ว งานก็ไม่ออกมาสักที เราก็เลื่อน deadline ออกให้ตลอด
จนรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว ไม่พูดถึงงานเลย ไม่ต่อรองเรา ไม่ตอบกลับเมลล์ ไม่บอกว่าจะทำงานส่งกลับมาเมื่อไหร่ด้วย
จนถึงวันนึงเห็นแล้วว่า งานเค้ามีเข้ามาพร้อมกันล้นมือมากเลยทีเดียว
เราเลยถามเค้าว่า "พี่จะได้งานเมือ่ไหร่ เพราะตอนนี้เธอยุ่งมากเลย"
เค้าก็บอกว่า "ถ้าไม่สำคัญก็รอก่อนได้ไหม"
เราบอกว่า "ทำไมต้องให้รอ หรือถ้างานอื่นสำคัญกว่า ทำก่อนก็ได้นะ แต่งานพี่อะ เราทำช่วงโอทีได้ไหม"
เค้าก็ไม่ค่อยพอใจค่ะ บอกว่า "ไม่ว่าจะอยู่โอหรือไม่อยู่ก็ไม่เสร็จหรอก"
เราเลยบอกว่า "นี่แหล่ะ เหตุผลของคนที่เค้าต้องมีโอทีเคลียร์งาน" (เราอยู่โอทีช่วงนั้นติดต่อกัน 6-7 วันค่ะ เค้าไม่อยู่โอทีเลย)
เราก็ย้อนว่า หรือจะให้พี่เอากลับมาทำเอง โอเคใช่ไหม เค้าก็บอกว่าไม่ได้จะบอกแบบนั้น
(คำนวณจากระยะเวลาที่ทำ เราคิดว่าถ้าเอากลับมาทำ ถ้าเราว่าง เราก็ทำแค่ครึ่งวันคงเสร็จ ไม่จำเป็นต้องรอเค้า แต่เราแค่อยาก Challenge ความรับผิดชอบจากเค้าค่ะ) เราเห็นว่าไม่ได้เรือ่ง เลยบอกว่า "พิจารณาความรับผิดชอบของตัวเองซะใหม่นะ ถ้ารับผิดชอบแค่นี้ไม่ได้ ก็ไปเขียนใบลาออกซะ"
เรารู้ตัวว่าได้พูดแรงออกไปแล้ว ช่วงบ่าย ดูท่าจะไม่โอเค เค้าคงเศร้ามาก เราเลยทำดีด้วย เค้าก็ท่าทางไม่โอเคอยู่ดี
พออีกวัน เราเลยซื้อขนมมาขอโทษเค้า เค้าก็บอกว่าเค้าโอเคแล้ว แต่เชือ่ไหมคะ ไม่คุยด้วยกับเราเลย หนีหน้า ทำเงียบกับเรามาก
เราอึ้งเลย หากบอกว่าหายโกรธแล้ว ทำไมต้องมามึนตึงกะเราด้วย กลายเป็นเราต้องมาตามขอโทษซะยังงั้นค่ะ
เพราะเรารู้สึกผิดมากเลยค่ะ เราสารภาพกับหัวหน้าที่เรา 2 คนสนิทว่า เรารู้สึกผิดจากความรู้สึกจริง ๆ นะคะ
หัวหน้าเราเลยเรียกเค้าไปคุยเรื่องของความรับผิดชอบงานค่ะ
ก่อนกลับบ้านถามเค้าว่าโอเครึเปล่า เค้าทำหน้าจองหอง บอกโอเคแล้ว จบคือจบนะ เราดูออกอะค่ะ
คนรุ้จักกันมาเป็นปี อาการโอเค กับอาการที่ไม่พอใจไม่พูดไม่คุยที่เปลี่ยนไป มันสัมผัสได้ค่ะ
เราบอกเค้าว่า แบบนี้มันไม่โอเคหรอกนะ เค้าก็เดินหนีไปเลย
ตอนนี้เราคิดว่าให้เวลาเค้าทำใจสักพัก แต่บอกได้เลย เรารู้สึกอึดอัดมาก รำคาญใจที่ต้องมาผิดใจกัน
เราควรทำตัวอย่างไรดีคะ ไม่แคร์ไปเลยดีไหม ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเรือ่ย ๆ หรือควรต้องง้อจนกว่าจะดีขึ้นคะ
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
เมื่อรุ่นน้องที่ทำงานขาดความรับผิดชอบ และเราว่าเค้าออกไปแรง ๆ กลับรู้สึกผิดซะเองค่ะ
ปกติตามใจ และช่วยดูแลงาน สอนงานทุกอย่าง
ช่วงหนึ่งที่เค้าว่างมาของานกับเรา เราจึงให้งานตัวนึงกับเค้ามา คือช่วงนั้นที่เค้ายังว่าง ๆ อยู่จริง ๆ แหล่ะ
ส่งเมลล์งานปุ๊บ เราให้ leadtime ในการทำงานมาส่ง เราก็ส่งเมลล์ตามกับเค้า เค้าก็ทำเมินเฉย หนีเข้าห้องน้ำบ้าง รีบเก็บของกลับบ้านบ้าง
ไม่อยู่โอทีด้วย ตามเมลล์กับเค้า 3 ครั้งให้ deadline ก็แล้ว งานก็ไม่ออกมาสักที เราก็เลื่อน deadline ออกให้ตลอด
จนรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว ไม่พูดถึงงานเลย ไม่ต่อรองเรา ไม่ตอบกลับเมลล์ ไม่บอกว่าจะทำงานส่งกลับมาเมื่อไหร่ด้วย
จนถึงวันนึงเห็นแล้วว่า งานเค้ามีเข้ามาพร้อมกันล้นมือมากเลยทีเดียว
เราเลยถามเค้าว่า "พี่จะได้งานเมือ่ไหร่ เพราะตอนนี้เธอยุ่งมากเลย"
เค้าก็บอกว่า "ถ้าไม่สำคัญก็รอก่อนได้ไหม"
เราบอกว่า "ทำไมต้องให้รอ หรือถ้างานอื่นสำคัญกว่า ทำก่อนก็ได้นะ แต่งานพี่อะ เราทำช่วงโอทีได้ไหม"
เค้าก็ไม่ค่อยพอใจค่ะ บอกว่า "ไม่ว่าจะอยู่โอหรือไม่อยู่ก็ไม่เสร็จหรอก"
เราเลยบอกว่า "นี่แหล่ะ เหตุผลของคนที่เค้าต้องมีโอทีเคลียร์งาน" (เราอยู่โอทีช่วงนั้นติดต่อกัน 6-7 วันค่ะ เค้าไม่อยู่โอทีเลย)
เราก็ย้อนว่า หรือจะให้พี่เอากลับมาทำเอง โอเคใช่ไหม เค้าก็บอกว่าไม่ได้จะบอกแบบนั้น
(คำนวณจากระยะเวลาที่ทำ เราคิดว่าถ้าเอากลับมาทำ ถ้าเราว่าง เราก็ทำแค่ครึ่งวันคงเสร็จ ไม่จำเป็นต้องรอเค้า แต่เราแค่อยาก Challenge ความรับผิดชอบจากเค้าค่ะ) เราเห็นว่าไม่ได้เรือ่ง เลยบอกว่า "พิจารณาความรับผิดชอบของตัวเองซะใหม่นะ ถ้ารับผิดชอบแค่นี้ไม่ได้ ก็ไปเขียนใบลาออกซะ"
เรารู้ตัวว่าได้พูดแรงออกไปแล้ว ช่วงบ่าย ดูท่าจะไม่โอเค เค้าคงเศร้ามาก เราเลยทำดีด้วย เค้าก็ท่าทางไม่โอเคอยู่ดี
พออีกวัน เราเลยซื้อขนมมาขอโทษเค้า เค้าก็บอกว่าเค้าโอเคแล้ว แต่เชือ่ไหมคะ ไม่คุยด้วยกับเราเลย หนีหน้า ทำเงียบกับเรามาก
เราอึ้งเลย หากบอกว่าหายโกรธแล้ว ทำไมต้องมามึนตึงกะเราด้วย กลายเป็นเราต้องมาตามขอโทษซะยังงั้นค่ะ
เพราะเรารู้สึกผิดมากเลยค่ะ เราสารภาพกับหัวหน้าที่เรา 2 คนสนิทว่า เรารู้สึกผิดจากความรู้สึกจริง ๆ นะคะ
หัวหน้าเราเลยเรียกเค้าไปคุยเรื่องของความรับผิดชอบงานค่ะ
ก่อนกลับบ้านถามเค้าว่าโอเครึเปล่า เค้าทำหน้าจองหอง บอกโอเคแล้ว จบคือจบนะ เราดูออกอะค่ะ
คนรุ้จักกันมาเป็นปี อาการโอเค กับอาการที่ไม่พอใจไม่พูดไม่คุยที่เปลี่ยนไป มันสัมผัสได้ค่ะ
เราบอกเค้าว่า แบบนี้มันไม่โอเคหรอกนะ เค้าก็เดินหนีไปเลย
ตอนนี้เราคิดว่าให้เวลาเค้าทำใจสักพัก แต่บอกได้เลย เรารู้สึกอึดอัดมาก รำคาญใจที่ต้องมาผิดใจกัน
เราควรทำตัวอย่างไรดีคะ ไม่แคร์ไปเลยดีไหม ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเรือ่ย ๆ หรือควรต้องง้อจนกว่าจะดีขึ้นคะ
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ