เล่าประสบการณ์รับน้องตามสไตล์เด็กรุ่นเก่า

กระทู้สนทนา
จขกท.เคยเป็นเฟรชชี่ตอนปี 37 ( ยี่สิบปีก่อน  นานโพดๆ) อยากย้อนกลับไปตอนสมัยรับน้องของตัวเองบ้าง  อ้อ...ลืมบอกว่าเรียนคณะเภสัชของม.เอกชนที่นึงค่ะ

สมัยนั้นก็รับแบบกรุบกริบ น่ารัก  รุ่นพี่มีไม่เยอะ  กิจกรรมก็จะมีผูกข้อมือ (แต่ไม่มีน้ำตาเทียนแบบสมัยนี้นะ)   แล้วก็เรียกรวมพลหลังเลิกเรียน  แต่เลิกไม่ดึกมาก  (สมัยนั้นม.เราค่อนข้างบ้านนอก  กลับช้าเดี๋ยวไม่มีรถ)  คนไหนหน้าโหดก็ต้องเป็นพี่ว๊าก  ตอนนั้นเราโคตรกลัวเลย แต่หลังๆมาถึงรู้ว่าพี่แกเป็นคนต๊องๆ รั่วๆ ฮาๆ ซะงั้น

แล้วก็มีจัดเป็นกิจกรรมรับน้องอย่างเดียว 1 วัน ไม่ค้างคืน จัดที่มหาลัย  เป็นการทำกิจกรรมแบบเข้ากลุ่ม เวียนตามฐานเจอรุ่นพี่แต่ละคน จะไปประจำแต่ละจุดในมหาลัย แล้วให้เราไปเดินหา  เก็บฐาน ใครเข้าก็ได้ ไม่เข้าก็ได้  แล้วแต่สมัครใจ  รุ่นเรามีไม่เข้าหลายคนก็ไม่มีใครว่านะ  แล้วก็มีให้ขอลายเซ็นต์รุ่นพี่  ก่อนจะให้ก็จะมีภารกิจให้ทำก่อน  เช่นร้องเพลงคณะกลางโรงอาหาร  หรือให้แนะนำตัวให้เสียงดังที่สุด  อะไรเงี้ย  แต่เค้าจะให้รวมกันหลายๆคน จะได้ไม่อาย

คือรับน้องในแผนก เราว่าโอเคเลยแหล่ะ ไม่รุนแรง ไม่น่ากลัว  แต่ช๊อคตอนที่มหาลัยจัดวันที่ให้รับน้องรวม  กล่าวคือทุกคณะจะจัดซุ้มรับน้อง  และจะให้รุ่นน้องแต่ละคณะเวียนไปรับตามคณะอื่นๆที่ไม่ใช่ของตัวเอง

เราบอกตรงๆ  อยู่กับรุ่นพี่เราอุ่นใจกว่า  แต่ให้ไปรับกับคณะอื่นนี่ไม่ปลื้มเลย  บอกพี่ว่าไม่อยากไป  พี่ก็ตามไปไม่ได้เพราะต้องเฝ้าฐานตัวเอง ก็บอก...เอาน่า ไปหน่อย รับแบบขำๆสนุกๆ แต่ถ้าเค้ารับแรงไปกลับมาหาพี่นะ    

พอไปถึง...เจอแบบอั๊กลี่มาก  รับไม่ได้เลย  อย่างเอาแปรงขัดส้วมจุ่มฟักทองในกระโถนแล้วให้เลียงี้  โหยจะอ๊วกแตก  เราปฎิเสธไม่ทำ  แต่ก็ยังเดินตามเพื่อนๆไปซุ้มต่อไป   เจอซุ้มนี้นี่สุดๆแหล่ะ  เป็นแอ่งน้ำแบบเค้าขุดเอง (โคตรจะลงทุนเลย)  แล้วเอาน้ำใส่ไป  เอาปลาไหลใส่ลงไป แล้วให้รุ่นน้องลงไปในน้ำ  ไปจับปลาไหล  บางคนบอกให้จูบปลาด้วย...

เราถึงที่สุดของแจ้แล้ว  คือชีวิตนี้เกลียดงูมากกก  อะไรที่หน้าตาเหมือนงูนี่ตรูรับไม่ได้จริงๆ  เลิกรบเลิกรับมันแล้ว  เดินออกจากซุ้มเลย  ร้องไห้กลับมาหาพี่ที่ซุ้มคณะ

พี่ตกใจ นึกว่าโดนคณะอื่นทำร้ายมา  ถามร้องไห้ทำไม  อิชั้นบอก "ฮือๆ ทำไมต้องให้จับปลาไหลด้วย  หนูกลัว มันเหมือนงู  หนูเกลียดงู ฮืๆ"

รุ่นพี่บอก  ไม่ได้โว้ย  ทำหยั่งงี้กับน้องพี่ได้ยังไง  แล้วเดินไปซุ้มคณะนั้นทันที อึดใจเดียวก็กลับมาพร้อมกับเอาเพื่อนที่เหลือของอิชั้นมาหมดเลย  โกรธเศร้า


V
V



ทุกวันนี้เจอรุ่นพี่คนนี้ยังจำเรื่องนี้ได้เลยค่ะ เอามาแซวกันว่าอิชั้นร้องได้แบบสติแตกจริงๆ จนพี่เค้าตกใจว่าโดนใครทำร้ายร่างกายมาซะอีก  เล่นเอารุ่นพี่เค้าเขม่นคณะนี้อยู่ตั้งนานแน่ะ  โทษฐานทำน้องร้องไห้  เหอๆ


เป็นความประทับใจเล็กๆน้อยๆที่เรามีกับการรับน้องนะ  นึกถึงทีไรก็อดยิ้มเล็กๆไม่ได้  นี่ตรูเป็นไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย   ใครมีประสบการณ์ยังไงมาแชร์กันได้นะคะ  อยากฟัง ยิ้ม
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่