มหา'ลัยรำลึก
ตอนที่ 2 รับน้อง ม.เกษตร
#นายอุ๊ย!!
เมื่อประมาณ 12 ปีที่แล้ว สมัยที่ทุกคนยังสอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วยระบบ Entrance จะมีประกาศผลสอบอยู่ 3 ทาง ได้แก่ เว็บไซต์ ไปรษณีย์ และบอร์ดที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
วิธีเช็คผลสอบที่รวดเร็วที่สุดคือทางเว็บไซต์ (เราจะรู้ผลสอบได้ทันทีหลังจากที่เน็ตหายล่มแล้ว) ที่ง่ายที่สุดคือรอผลสอบจากทางไปรษณีย์ แต่ที่คลาสสิกที่สุดน่าจะเป็นการไปไล่ดูรายชื่อที่บอร์ดที่ ม.เกษตร
ผมนั่งรถเมล์ไปที่ ม.เกษตร ในวันประกาศผลสอบอย่างเป็นทางการ จำได้ว่าวันนั้นคนเยอะมาก มวลมหานิสิตนักศึกษาและว่าที่นิสิตนักศึกษาทั้งหลายจากมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ต่างไปรวมตัวกันที่นั่น ผมเดินดื่มด่ำกับบรรยากาศภายในมหาวิทยาลัย โอ้โห ที่นี่คึกคักและรื่นเริงกว่ากีฬาสีโรงเรียนเราซะอีก
ผมเดินไปเช็ครายชื่อที่บอร์ดกลางลานกว้างภายใน ม.เกษตร ค่อย ๆ ไล่หารายชื่อ
ไม่นานก็เจอชื่อ คมกฤช วิศิษย์ศักดิ์วาสิน แปะอยู่บนบอร์ดนั้น
แม้ว่าจะรู้ผลสอบมานานแล้ว แต่ก็ยังอดรู้สึกตื่นเต้นภูมิใจไม่ได้ที่เห็นชื่อและนามสกุลของเราอยู่บนบอร์ดนั้น โชคดีที่สมัยนั้นยังไม่มี iPhone ไม่งั้นผมคงควักมือถือขึ้นมาถ่ายรูปแล้วโพสต์ลง Facebook แล้วแน่ ๆ
ผมแกล้งทำเป็นชี้ที่ชื่อของตัวเองพร้อมกับทำท่าดีใจนิดหน่อยเพื่ออวดให้ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ รู้ว่า กรุก็สอบติดนะ
ปรากฏว่าผู้หญิงคนข้าง ๆ ชี้ชื่อตัวเองแล้วร้องกรี๊ดออกมา ดีใจกับเพื่อนกันยกใหญ่
โหย พวกมันเล่นใหญ่กว่ากรุอีก
ผมเห็นผู้ชายอ้วน ๆ ที่ยืนอยู่ถัดไปก็ดีใจโอเว่อเหมือนจับฉลากได้เมียจากการสอยดาวยังไงยังงั้น ทั้งที่จริง ๆ แล้วไอ้พวกที่ยืนดีใจอยู่ตรงนี้ทั้งหมดเนี่ย ก็น่าจะรู้ว่าตัวเองสอบติดมาตั้งนานแล้วล่ะ
นี่มันโลกมายาจริง ๆ
หลังจากเช็ครายชื่อที่บอร์ดเสร็จ ผมก็เดินไปที่ซุ้มของคณะบัญชี ฯ จุฬา ฯ สมัยนั้นพี่ ๆ จากคณะต่าง ๆ จะมาตั้งซุ้มจัดกิจกรรมรับน้องแบบเบา ๆ มีร้องรำทำเพลงบ้าง เต้นบ้าง แจกของที่ระลึกบ้าง นานาจิตตังสะระณังคิคคิค แล้วแต่ว่าคณะไหนจะต้อนรับน้องใหม่กันอย่างไร
ผมยังจำเหตุการณ์ที่ซุ้มของคณะบัญชี ฯ ในวันนั้นได้ดีครับ หลังจากที่ผมเซ็นชื่อเสร็จ ผมก็ถูกลากเข้าไปในซุ้มนั้น
ตึง ๆ ๆ ตึง ๆ ๆ ตึง ๆ ๆ
เสียงกลองดังขึ้น
‘โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ แล่นอยู่ในทะเล’
แวบแรกรู้สึกว่า เอ๊ะ นี่เรามางานเทศกาลอูเคเลเล่ที่เกาะฮาวายรึเปล่า
‘โอ้ ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส’ มันเกี่ยวอะไรกับบรรยากาศการรับน้องฟะ!!
นอกจากเนื้อหาและความหมายของเพลงจะไม่ได้เข้ากับบรรยากาศการรับน้องแล้ว ที่หนักกว่านั้นคือพี่สาวที่เต้นอยู่ข้างหน้า คือเมิงเต้นแรงมาก สัมผัสได้ทันทีเลยว่าคณะนี้คงเรียนหนัก การแข่งขันสูง พี่สาวที่น่าสงสารจึงต้องระบายอารมณ์ออกมาขนาดนี้
คือถ้าทางคณะจ้างพี่คนนี้มา 500 พี่คนนี้น่าจะเต้นไป 2,700 เต้นแรงแบบไม่ได้เข้ากับความแอ๊บแบ๊วของเพลง ‘โอ้ทะเลแสนงาม’ เลย
คือสำหรับเด็กกิจกรรมที่เคยจัดงานกีฬาสีที่โรงเรียนอาจจะคุ้นชินกับการสันทนาการแบบนี้ แต่สำหรับเด็กเนิร์ดอย่างผม ผมไม่เคยพบเจอการสันทนาการแรง ๆ แบบนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ผมยืนกุมไข่นิ่ง ๆ ยืนมองพี่สาวที่เต้นอย่างคุ้มคลั่ง อยากจะไปสะกิดไหล่แล้วถามว่า พี่สาวครับ นี่พี่มาแสดงความยินดีกับผมหรือมาฝึกเต้นโคโยตี้เนี่ย
ผ่านไปหลายนาที ผมยืนเกาะกุมจนไข่ผมเริ่มอุ่น พี่สาวก็เต้นได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าวันนั้นหญิงลีมาเห็นเหมือนผม คงจะทาบทามพี่สาวคนนั้นให้มาเป็นหางเครื่องวงหญิงลีแน่ ๆ
ทันใดนั้นเอง
“เอ้า น้อง ๆ นั่งลง”
ตึง ๆ ๆ ตึง ๆ ๆ ตึง ๆ ๆ
“แจว มะแจว จ้ำจึก น้ำนิ่งไหลลึก นึกถึงคนแจว ๆ”
หลังจากที่ไปเที่ยวทะเลแสนงามมาแล้ว เราคงต้องแจวเรือสินะ
“แจวเรือจะไปซื้อผ้า ๆ ใครอยู่จุฬา ฯ ลุกขึ้นมาแจว เอ้า!!”
วินาทีนั้นเอง ทุกคนที่อยู่ในซุ้มต่างลุกขึ้นมาแจวเรือกันอย่างเมามัน แจวกันจนน้ำกระเพื่อมไปทั้งสองฝั่งคลอง
นี่กรุกำลังจะอยู่จุฬา ฯ กรุต้องลุกขึ้นมาแจวด้วยใช่มั้ย
หลังจากนั้นก็แจวกันต่ออีกหลายคุ้งน้ำ จนกระทั่งถึงแจวที่ผมชอบที่สุด
“แจวเรือจะไปซื้อโฉนด ๆ ใครที่ยังโสดลุกขึ้นมาแจว เอ้า!!”
และแล้วช่วงเวลาหาคู่ก็มาถึง ไม่ต้องไปออกรายการ Take Me Out โลกก็รู้ว่ากรุยังโสด ผมเห็นพี่ผู้หญิงหลายคนแจวกันอย่างบ้าคลั่ง พลางคิดในใจว่า
‘พี่เต้นขนาดนี้ ใครจะกล้าจีบพี่วะ’
วันนั้นผมกลับบ้านด้วยความอิ่มเอมใจ แม่ถามผมว่าได้อะไรกลับมาบ้าง ผมตอบไปว่า
“แจว มะแจว จ้ำจึก น้ำนิ่งไหลลึก นึกถึงคนแจว ๆ”
(หนึ่งปีหลังจากนั้น เด็กเนิร์ดที่ชื่ออุ๊ยกลับไปรับน้องที่ ม.เกษตร อีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้ยืนกุมไข่ แต่กลับใส่ชุดนอน ถือโทรโข่ง ร้องเพลง และก็เต้นได้ไม่แพ้พี่สาวคนนั้นเลย
อืม คณะนี้คงเรียนหนักจริง ๆ)
To be continued
Credit: นายอุ๊ย!!
*** ติดตามเรื่องราวสนุก ๆ ได้ที่เพจ นายอุ๊ย!! นะครับ -->
https://www.facebook.com/lovenaioui ***
มหา'ลัยรำลึก ตอนที่ 2 รับน้อง ม.เกษตร
ตอนที่ 2 รับน้อง ม.เกษตร
#นายอุ๊ย!!
เมื่อประมาณ 12 ปีที่แล้ว สมัยที่ทุกคนยังสอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วยระบบ Entrance จะมีประกาศผลสอบอยู่ 3 ทาง ได้แก่ เว็บไซต์ ไปรษณีย์ และบอร์ดที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
วิธีเช็คผลสอบที่รวดเร็วที่สุดคือทางเว็บไซต์ (เราจะรู้ผลสอบได้ทันทีหลังจากที่เน็ตหายล่มแล้ว) ที่ง่ายที่สุดคือรอผลสอบจากทางไปรษณีย์ แต่ที่คลาสสิกที่สุดน่าจะเป็นการไปไล่ดูรายชื่อที่บอร์ดที่ ม.เกษตร
ผมนั่งรถเมล์ไปที่ ม.เกษตร ในวันประกาศผลสอบอย่างเป็นทางการ จำได้ว่าวันนั้นคนเยอะมาก มวลมหานิสิตนักศึกษาและว่าที่นิสิตนักศึกษาทั้งหลายจากมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ต่างไปรวมตัวกันที่นั่น ผมเดินดื่มด่ำกับบรรยากาศภายในมหาวิทยาลัย โอ้โห ที่นี่คึกคักและรื่นเริงกว่ากีฬาสีโรงเรียนเราซะอีก
ผมเดินไปเช็ครายชื่อที่บอร์ดกลางลานกว้างภายใน ม.เกษตร ค่อย ๆ ไล่หารายชื่อ
ไม่นานก็เจอชื่อ คมกฤช วิศิษย์ศักดิ์วาสิน แปะอยู่บนบอร์ดนั้น
แม้ว่าจะรู้ผลสอบมานานแล้ว แต่ก็ยังอดรู้สึกตื่นเต้นภูมิใจไม่ได้ที่เห็นชื่อและนามสกุลของเราอยู่บนบอร์ดนั้น โชคดีที่สมัยนั้นยังไม่มี iPhone ไม่งั้นผมคงควักมือถือขึ้นมาถ่ายรูปแล้วโพสต์ลง Facebook แล้วแน่ ๆ
ผมแกล้งทำเป็นชี้ที่ชื่อของตัวเองพร้อมกับทำท่าดีใจนิดหน่อยเพื่ออวดให้ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ รู้ว่า กรุก็สอบติดนะ
ปรากฏว่าผู้หญิงคนข้าง ๆ ชี้ชื่อตัวเองแล้วร้องกรี๊ดออกมา ดีใจกับเพื่อนกันยกใหญ่
โหย พวกมันเล่นใหญ่กว่ากรุอีก
ผมเห็นผู้ชายอ้วน ๆ ที่ยืนอยู่ถัดไปก็ดีใจโอเว่อเหมือนจับฉลากได้เมียจากการสอยดาวยังไงยังงั้น ทั้งที่จริง ๆ แล้วไอ้พวกที่ยืนดีใจอยู่ตรงนี้ทั้งหมดเนี่ย ก็น่าจะรู้ว่าตัวเองสอบติดมาตั้งนานแล้วล่ะ
นี่มันโลกมายาจริง ๆ
หลังจากเช็ครายชื่อที่บอร์ดเสร็จ ผมก็เดินไปที่ซุ้มของคณะบัญชี ฯ จุฬา ฯ สมัยนั้นพี่ ๆ จากคณะต่าง ๆ จะมาตั้งซุ้มจัดกิจกรรมรับน้องแบบเบา ๆ มีร้องรำทำเพลงบ้าง เต้นบ้าง แจกของที่ระลึกบ้าง นานาจิตตังสะระณังคิคคิค แล้วแต่ว่าคณะไหนจะต้อนรับน้องใหม่กันอย่างไร
ผมยังจำเหตุการณ์ที่ซุ้มของคณะบัญชี ฯ ในวันนั้นได้ดีครับ หลังจากที่ผมเซ็นชื่อเสร็จ ผมก็ถูกลากเข้าไปในซุ้มนั้น
ตึง ๆ ๆ ตึง ๆ ๆ ตึง ๆ ๆ
เสียงกลองดังขึ้น
‘โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ แล่นอยู่ในทะเล’
แวบแรกรู้สึกว่า เอ๊ะ นี่เรามางานเทศกาลอูเคเลเล่ที่เกาะฮาวายรึเปล่า
‘โอ้ ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส’ มันเกี่ยวอะไรกับบรรยากาศการรับน้องฟะ!!
นอกจากเนื้อหาและความหมายของเพลงจะไม่ได้เข้ากับบรรยากาศการรับน้องแล้ว ที่หนักกว่านั้นคือพี่สาวที่เต้นอยู่ข้างหน้า คือเมิงเต้นแรงมาก สัมผัสได้ทันทีเลยว่าคณะนี้คงเรียนหนัก การแข่งขันสูง พี่สาวที่น่าสงสารจึงต้องระบายอารมณ์ออกมาขนาดนี้
คือถ้าทางคณะจ้างพี่คนนี้มา 500 พี่คนนี้น่าจะเต้นไป 2,700 เต้นแรงแบบไม่ได้เข้ากับความแอ๊บแบ๊วของเพลง ‘โอ้ทะเลแสนงาม’ เลย
คือสำหรับเด็กกิจกรรมที่เคยจัดงานกีฬาสีที่โรงเรียนอาจจะคุ้นชินกับการสันทนาการแบบนี้ แต่สำหรับเด็กเนิร์ดอย่างผม ผมไม่เคยพบเจอการสันทนาการแรง ๆ แบบนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ผมยืนกุมไข่นิ่ง ๆ ยืนมองพี่สาวที่เต้นอย่างคุ้มคลั่ง อยากจะไปสะกิดไหล่แล้วถามว่า พี่สาวครับ นี่พี่มาแสดงความยินดีกับผมหรือมาฝึกเต้นโคโยตี้เนี่ย
ผ่านไปหลายนาที ผมยืนเกาะกุมจนไข่ผมเริ่มอุ่น พี่สาวก็เต้นได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าวันนั้นหญิงลีมาเห็นเหมือนผม คงจะทาบทามพี่สาวคนนั้นให้มาเป็นหางเครื่องวงหญิงลีแน่ ๆ
ทันใดนั้นเอง
“เอ้า น้อง ๆ นั่งลง”
ตึง ๆ ๆ ตึง ๆ ๆ ตึง ๆ ๆ
“แจว มะแจว จ้ำจึก น้ำนิ่งไหลลึก นึกถึงคนแจว ๆ”
หลังจากที่ไปเที่ยวทะเลแสนงามมาแล้ว เราคงต้องแจวเรือสินะ
“แจวเรือจะไปซื้อผ้า ๆ ใครอยู่จุฬา ฯ ลุกขึ้นมาแจว เอ้า!!”
วินาทีนั้นเอง ทุกคนที่อยู่ในซุ้มต่างลุกขึ้นมาแจวเรือกันอย่างเมามัน แจวกันจนน้ำกระเพื่อมไปทั้งสองฝั่งคลอง
นี่กรุกำลังจะอยู่จุฬา ฯ กรุต้องลุกขึ้นมาแจวด้วยใช่มั้ย
หลังจากนั้นก็แจวกันต่ออีกหลายคุ้งน้ำ จนกระทั่งถึงแจวที่ผมชอบที่สุด
“แจวเรือจะไปซื้อโฉนด ๆ ใครที่ยังโสดลุกขึ้นมาแจว เอ้า!!”
และแล้วช่วงเวลาหาคู่ก็มาถึง ไม่ต้องไปออกรายการ Take Me Out โลกก็รู้ว่ากรุยังโสด ผมเห็นพี่ผู้หญิงหลายคนแจวกันอย่างบ้าคลั่ง พลางคิดในใจว่า
‘พี่เต้นขนาดนี้ ใครจะกล้าจีบพี่วะ’
วันนั้นผมกลับบ้านด้วยความอิ่มเอมใจ แม่ถามผมว่าได้อะไรกลับมาบ้าง ผมตอบไปว่า
“แจว มะแจว จ้ำจึก น้ำนิ่งไหลลึก นึกถึงคนแจว ๆ”
(หนึ่งปีหลังจากนั้น เด็กเนิร์ดที่ชื่ออุ๊ยกลับไปรับน้องที่ ม.เกษตร อีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้ยืนกุมไข่ แต่กลับใส่ชุดนอน ถือโทรโข่ง ร้องเพลง และก็เต้นได้ไม่แพ้พี่สาวคนนั้นเลย
อืม คณะนี้คงเรียนหนักจริง ๆ)
To be continued
Credit: นายอุ๊ย!!
*** ติดตามเรื่องราวสนุก ๆ ได้ที่เพจ นายอุ๊ย!! นะครับ --> https://www.facebook.com/lovenaioui ***