ฝากแหว้ว ลมวอน

ยามสิ้นสุด .. ราชวงศ์บ้านพลูหลวง เดือนสิบ ๒๓๑๐ .. . . ๑๔ 0 อาดูระพูนอยุธยา ระบุภาวะพ่ายพัง สิ้นสายเพราะหายนะพลัง ปะทุถั่งก็ยากทาน ๘ 0 โอ้ .. เมืองแก้วเมืองฟ้าถึงคราล่ม บัลลังก์จมมอดไหม้ด้วยไฟผลาญ ปรา

หญิงสาวกลางสายหมอกยืนเงียบงัน ก้าวพ้นวันคืนเหงาสู่แดนลึกลับ ดวงตาพร่าเลือนรางไร้ชีวาวับ กระซิบกับความตายมาเยือนกาย สายลมเย็นพัดผ่านสะท้านทรวง จิตยังห่วงคนรักไม่สร่างหาย แม้ไร้ซึ่งวิญญาณยังย่างกราย วน

https://www.youtube.com/watch?v=RYknl07ngvc ท่วงทำนองบทเพลง วังเวงแว่วตามลมแผ่วพลิ้วผ่านเปิดม่านฝันพริ้มตาลงส่งจินต์โบยบินพลันนิมิตอันอ่อนหวานแทรกซ่านทรวง เพลงกวีลีลาภาษาศิลป์เหล่ากวินร่ายแม้นสู่แดนสร

http://www.youtube.com/watch?v=4UvSWzKyvks ขลุ่ยรำพันหวานหวนชวนวิโยค อารมณ์โศกโบกไหวใจผวา เพลงขลุ่ยครวญรวนร้าวราวอุรา โหยร่ำหาฝากลมพรมรำเพย ผ่านนภาฟ้ากว้างพร่างพรายเมฆ แว่ววิเวกวังเวงเพลงเฉลย ดวงฤด

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน

คนรักกลอน ขอฝากเนื้อฝากตัว ด้วยนะครับผม แว่วราตรี “เพียงผิวแผ่วแว่วฟังวังเวงค่ำ คุ้นคล้ายคำเคยชินยินเสมอ กระซิบข้างร่างเคียงเสียงละเมอ เคยพร่ำเพ้ออยู่ชิดสนิทคืน คราคราวนี้ลี้ลับสดับเสียง

ริมถนนสถลหว่างขอบทางแถว หวังแปลงแนวแพรวพรรณหลากสันสี ด้วยหลายเหล่าเคล้าเคียงเรียงมาลี ตามวิถีร้อยรักษ์อักษรา ทั้งไม้หอมดอมชื่นรวยรื่นฟุ้ง ทั้งไม้ใบใหญ่ผดุงบำรุงหา ทั้งแดงเหลืองเปรื่องส้มประสมพา ทั้งข

ฝากไปกับสายฝน..  .. ฝนโปรยโรยรินกลิ่นดินหอม เมฆห้อมล้อมบดบังดาวห่างหาย ลมพัดไหวบางเบาให้เหงาคลาย ก็ไม่วายคิดถึงจึงรำพัน … เสียงฟ้าร้องก้องไปจนไกลลับ