ต่อแล้วนะครับ     คือผมเคยเห็นแต่ในหนังรักน้ำเน่าที่พระเอกตอนแรกเป็นคนไม่ดีนางเอกถูกบังคับมาอยู่ด้วยพระเอกแกล้งนางนางเอกเลย พยายามเก็บข้าวเก็บของจะหนีไป แต่พระเจ้านี้เธอเล่นอะไรกับผมเนี่ยคือผมเทคแคร์เค้าทุกอย่างไปรับไปส่ง เก็บกวาดห้องถ้าเห็นเธอทำคนเดียวผมก็ช่วยทำ ไปไหนไม่เคยต้องให้เธอออกตังซักบาทเลย แต่นี่มันจะกันเนี่ย กับอีแค่ไปเจอคนที่พึ่งเจอกันแค่ไม่กี่รอบทามมิ่งแค่เนี้ยะ!เธอถึงกับจะเก็บข้าวของไปเลยหรอ...ตอนนั้นรู้สึกเสียใจมากกว่าจะโกธรใจนึงก็คิดว่าเราไม่ได้ผิดผมโทรถามเพื่อนเลยว่า เฮ้ยเจอแบบนี้หว่ะเอาไงดีทำไงดี เพื่อนก็บอกผมว่า ไปหาเค้าหาให้เจอแล้วคุยให้รู้เรื่อง แบบนี้มันจะค้างคาใจซะป่าวๆ ผมก็เลยถามเพื่อนเธอทุกคนแต่กลับไม่มีใครรู้ ผมขับรถไปทั่วแบบในหนังเผื่อจะเจอเธอกำลังยืนอยู่ข้างทางมั่ง...แต่เรื่องจริงก็คือเรื่องจริง ผมหาเธอไม่เจอ ผมจอดรถข้างทาง จากที่ไม่เคยร้องไห้มาหลายที น้ำตามันไหลออกมา


แฟนผมคนเดียวผมยังปล่อยให้เธอหายไปได้ ผมกลับบ้านไปตาค้างจะนอนก็นอนไม่หลับ ถ้าใครเคยเจอแบบผมผมเชื่อเลยว่าคุณกำลังเป็นแบบนี้เหมือนกัน ผมออกจากบ้านไปมอเช้าเป็นพิเศษเดินไปหาตึกคณะเธอก็ไม่มีถามเพื่อนเธอก็บอกว่าไม่เห็น เป็นแบบนี้อยู่2วัน เฮ้ยนี้มันแปลกๆละ ขาดเรียน2วันติดเธอคิดอะไรอยู่วะ ผมเลิกความคิดที่จะตามหาเธอแต่โทรบอกเพื่อนให้ช่วยหาผู้ชายคนนึงแทน เพื่อนก็ส่งเพจให้ผมดูเป็นเพจโปรดัค วันนี้สต๊าฟลงรูปผมในอัลบั้มเบื้องหลังด้วย ทำให้เจอ ผมก็กดดูคนที่ถูกใจ ไม่มีคนในกองวันนั้นเลย มีคนนึงที่เค้าได้เข้าฉากกับไอแชมป์ไรนั้นทีนึงผมเลยแอดไปถาม  ก็ไม่ได้อะไรเลย เค้าบอกเค้าก็เจอครั้งแรกเหมือนกัน


วันที่3ที่ไปมอ วันนั้นผมเจอเธอที่มอ....คนเยอะยังไงผมก็รู้ว่านั้นเธอแน่นอนผมรีบวิ่งไปหาถาม  ผมพูดกับเธอว่า ยู..ไปไหนมาย้ายกลับมาที่ห้องนะเค้าจะไม่ถามเซ้าซี้ไม่งี่เง่าอีกแล้ว''ผมรีบพูดทุกอย่างที่อยากพูด คุณเชื่อผมเถอะแต่เธอหันมามองหน้าผมแล้ว1ทีแล้วก็เดินไป คนที่อยู่ตรงบริเวณนั้นเห็นเหตุการณ์นี้ทุกคน ถ้าคนที่อยู่ตรงนั้นมาอ่านจะอ๋อเลย นางเอกซีรี่เกาหลีที่น่ารักกรุ้งกริ้งขี้อ้อนของผม ตอนนี้เธอกลายเป็นนางร้ายสาวสวยเหมือนละครช่อง7 เพื่อนเซคเดียวกันก็เห็นเค้าก็เข้ามาปลอบ จากนั้นผมเจอเธอที่มอแต่ไม่บ่อยมาก มีวันนึงเพื่อนบอก ไปคุยให้รู้เรื่องเถอะ กุยังคาใจแทนเลยเนี่ย เฟสอ่านไม่ตอบ รีเลชั่นชิปก็เอาลง ไม่อัพอะไรในเฟสเลย


มีคนเข้ามาให้กำลังใจเยอะมากขอบคุณ ณที่นี้ด้วยครับ เพื่อนผมก็ส่งรูปรูปนึงมาให้ดูเป็นรูปเบื้องหลังในกองถ่ายคือเป็นรูปที่แฟนผมกับผู้ชายคนนั้นเข้าฉากด้วยกันยืนข้างกัน ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าข้อความ ที่ว่าเราพูดจริงนะ คืออะไร ผมคิดว่ามันคือที่แชมป์บอกรักแฟนผม ในรูปขึ้นแท็กชื่ออยู่ผมเลยกดเข้าไปดู...แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับแฟนผมเลยแม้แต่เพื่อนที่มีร่วมกัน ยังไม่มีแฟนผมเป็นเพื่อน อีกวันตอนที่ผมเข้าไปดูเฟสนั้นอีกรอบ ผมเห็นเค้าเช็คอินที่ร้านไอติมแถวจุฬาผมเลยตามไปที่นั้นกับเพื่อนทันทีถ้าเจออยู่ด้วยกันจะได้พูดให้รู้เรื่องไปเลย ไปถึงผมมองหาเค้าแล้วก็เจอเค้านั่งอยู่กับผู้หญิงคนนึง แต่ผู้หญิงที่มากับเค้าไม่ใช่แฟนผม ผมก็ทักเค้า อ้าวแชมป์เหมือนบังเอิญเจอกัน ละก็นั่งโต๊ะข้างๆ นี้เป็นครั้งแรกที่ผมกับมันคุยกัน ผมก็แกล้งๆถามเกี่ยวกับเรื่องโมแชมป์ก็บอกไม่ได้เจอตั้งแต่เลิกกองเหมือนกัน อ่าว.ตอนนั้นผมคิดว่ามันโกหกแต่มันแนะนำผู้หญิงข้างหน้ามันให้ผมรู้จักว่าชื่อฟ้าแฟนมัน


ผมถามว่า อ้าวนี้แฟนหรอมันก้บอกใช่ ผมหันมามองหน้าเพื่อนทันที เฮ้ยแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องตลกแล้ว ไอนี้คบแฟนผมเป็นกิ๊กละหลอกแฟนตัวเองหรอ ถ้ามันเรื่องจริงผมละอยากจะเล่าเรื่องนี้ให้แฟนมันฟังซะจริงๆ ผมคุยกับเพื่อนตลอดทางว่าคิดว่าไงเชื่อมันป่ะ เพื่อนบอกมันดูนิสัยดีนะ ผมก็ต้องบอกว่าใช่ เพราะวันนี้มันเฟรนลี่ยิ้มแย้มไม่เหมือนตอนที่เจอที่กอง ผมกลับไปคิดใหม่อีกทีว่าอะไรทำให้แฟนผมเป็นแบบนี้ แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก  ผมขออนุญาติตัดไปวานซืนเลยนะครับเพราะอยากให้มันจบไปเลย จะได้ไม่ต้องขาดตอนกัน  เมื่อวานซืนเป็นวันที่เราเลิกกันครับ วันนั้นเธอเช็คอินที่เซ็นเวิลพร้อมรูปตั๋วหนัง2ใบ........ผมรีบไปทันทีแต่พอไปถึงหนังเข้าไปแล้วหนังดำเนินเรื่องไปพนักงานก็จะไม่ยอมขายตั๋วแต่ผมบอกเค้าว่า ตั้งแต่หนังเข้าไปรวมเวลาก็ประมาณ40กว่านาทีตัดโฆษณาไปก็ฉายไปนิดหน่อยไม่ถึง20นาทีหลอก ที่นั่งในรูปคือแถวCแต่แถวนั้นมันเต็มแล้วแถวBก็ด้วยผมเลยนั่งแถวAสิบกว่าๆถ้านั่งมองไม่เห็นหลอกครับต้องยืนดูผมนับเลขจากเก้าอี้แถวตัวเองแล้วนับไปตัวที่11-12 ละมองไปที่แถวCผมเป็นแต่หัว เป็นหัวแฟนผมแน่นอนแต่ข้างๆเธอนี้ดิ่เป็นผู้ชายผมยาวประมาณถึงต้นคอ



ผมก็ยืนนานไม่ได้คนจะหาว่ายืนทำไม...ก็ดูหนังจนจบก็รีบๆเดินตามออกไป พอถึงหน้าโรงหนังผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองถาพที่ผมเห็นคือผู้ชายคนนึงกำลังรอแฟนผมเข้าห้องน้ำ...ผู้ชายคนนี้ เป็นผู้ชายที่ผมคิดว่าเขาไม่มีอะไรมาตลอด เป็นผู้ชายที่ผมโง่ไปฝากให้มันดูแฟนผมแทนผมที่กอง มันคือผู้ชายที่เล่นเป็นแฟนเก่าเธอนั้นแหละครับ คนที่ผมบอกว่าเค้าคือเพื่อนใหม่ผม คนที่เค้าเดินกับผม ตอนที่ผมนั่งคนเดียวเขาก็มานั่งเป็นเพื่อน นั้นแหละครับคนเดียวกัน ใครจะไปคิดหล่ะครับว่าคนที่ไม่ค่อยได้พูดกับแฟนผมเลยในกองมันจะเล่นแง่กับผมแบบนี้ พอเจอแฟนผม ผมก็เข้าไปถามให้รู้เรื่องทันที ไอนั้นชื่อกี๋ครับ พอมันเจอหน้าผมก็ตกใจพอสมควรละก็เงียบตลอดเลย ผมก็ดึงมือแฟนผมมาคุยตอนนั้นยอมรับว่าโกธร คนมองอีกแล้ว..ผมก็ถามว่าทำไมหายทำไมไม่ตอบทำไมไม่คุยกับเค้ามีอีกหลายทำไมที่ผมอยากจะถามเธอแต่เธอก็สวนมาว่า เป็นบ้าอะไรเนี่ย! ผมเงียบทันทีละเปลี่ยนคำถามเป็น ยูจะเลิกกับเค้าหรอเพราะอะไร แฟนผมก็บอก มันไม่เหมือนเดิมละเพิร์ท ตอนนี้เรารู้สึกดีกับคนคนนี้มากกว่า คำตอบนั่นมันชัดมาก ผมถามต่อว่า ที่โกหกว่าไปดูหนังกับพลอย ไปเที่ยวกับเพื่อนหรือไปทำอะไรก็ตามที่เค้าไม่รู้ และที่ยูเก็บของออกไป ไปกับมันหรอ แฟนผมตอบแบบไม่ได้แคร์ความรู้สึกผมหลาย เธอตอบสั้นๆแค่ว่า ใช่''



ทุกอย่างมันชัดเจนหมดแล้วผมไม่มีอะไรจะต้องถามเธอคำว่าใช่คำนั้นเป็นคำว่าใช่ที่ชัดที่สุดในชีวิตของผม ผมนั่งนึกด่าแต่ตัวเองว่าโง่มากๆ เข้าใจผิดมาตลอด ไปโทษคนนู้นคนนี้ ทั้งที่จริงๆแล้วคนที่ทำกับผมแบบนี้คือคนที่ใกล้ตัวผมมากที่สุด ผมเข้าใจผิดมาตลอดว่าแชมป์เป็นคนทำ โทษเค้ามาตลอด ทั้งๆที่จริงๆแล้วมันไม่ได้มีอะไร และผมก็สงสัยคำที่ว่า เราพูดจริงนะ อีกทีว่าใครพิมพ์ เลยอินบ๊อกเข้าเพจนั้นไปขอไลน์ ผกกชื่อพี่คิม ผมก็แอดไปขอดูบทตอนแรกหน่อยได้ไม๊ คือที่ทำแบบนี้ไม่ได้เรียกร้องความสนใจไรหลอกครับ มันคาใจจริงๆว่า อะไรถึงพิมว่า ที่ตอนนั้นเราพูดไปเราพูดจริง  ผมเลยขอให้เค้ารูปซีนที่แฟนผมกับกี๋เข้าฉากด้วยกันมาให้หน่อย ละก็เห็นอันนึงที่มันเข้าข่ายที่สุดคือ ผู้ชายต้องพูดว่า "ที่จริงแล้วมันไม่มีอะไรเลยนะแอนแอนกำลังเข้าใจเราผิดอะเรารักแอนแค่คนเดียวนะ(ชื่อในหนัง)แต่แอนต่างหากที่ไม่เคยสนใจเราเลยและเราไม่เคยไม่รักแอนเลยนะแอนกำลังเข้าใจผิดนะเว้ยจริงๆแล้วเราไม่มีใครจริงๆ"  ผมคิดว่าต้องเป็นประโยคนี้แน่ๆ แต่ถึงรู้มันก็สายไปแล้ว ผมเก็บข้าวของย้ายมาอยู่บ้าน พ่อแม่ถามก็เงียบๆไปแม่นึกว่าทะเลาะกันแม่เลยบอกว่า ทำไมไม่ให้แม่คุยกับโม


ปกติถ้าผมทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องไม่เข้าใจกันละเค้าไม่ฟังผมจะเป็นให้แม่คุย เพราะเค้าจะฟังแม่ ' สุดท้ายก็เลยยอมรับไปว่าเลิกกันแล้ว ผมก็ย้ายข้าวของมาอยู่บ้านดีกว่าไกลมอก็จริงแต่ดีกว่าต้องอยู่ในบรรยากาศเดิมๆนอนเตียงเดิมๆนั่งกินข้าวโต๊ะเดิมๆ เป็นใครก็คงฟุ้งซ่าน แต่ช่วงนี้คงนอยด์ๆไปซักพัก จบซักทีผมเรียนต่อละนะครับ ขอบคุณคนที่ให้กำลังใจด้วยนะครับ อยากให้คนที่อ่านลองนึกภาพตามไปเรื่อยๆถ้าเห็นภาพคุณคงเข้าใจฟิวผมมากกว่านี้  ละก็ขอยืนยันอีกครั้งว่าเรื่องนี้คือเรื่องจริงที่ผมไม่คิดว่าจะเจอเหมือนกัน"ถ้าย้อนกลับไปได้ผมก็คงไม่ให้เธอไปรับงานนั้น"ไม่งั้นในวันนั้นเราอาจจะยังอยู่ด้วยกันTTฮืออ...