สวัสดีครับชาวพันทิปทุกท่าน
วันนี้ผมจะมาขอคำแนะนำกับทุกท่านที่มีทัศนคติที่ดีและมีคำปรึกษาที่ดีสำหรับคนที่อ่อนแออย่างผมคนนี้ ก่อนอื่นผมขอขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลาอันมีค่ามาอ่านเรื่องของผมนะครับ ขอบคุณจริงๆ เริ่มเลยนะครับ คือตอนนี้ผมมีปัญหาที่ถือว่าน่าจะใหญ่ที่สุดในชีวิตของผม ซึ่งตอนนี้ผมมืดแปดด้านเหลือเกิน มันเริ่มจากหลังจากเรียน จบป.ตรี แล้วผมจับได้ใบแดงต้องมารับราชการทหารที่ กทม (ผมจบจากม.ตจว.และเป็นคน ตจว.)ครับ ผมเป็นทหารเป็นเวลาหนึ่งปี หลังจากนั้นก็โชคดีได้มาทำงานที่ที่หนึ่งซึ่งถือว่าเป็นที่แรกของผม และเป็นที่ปัจจุบันตอนนี้ด้วย ผมได้เข้าไปทำงานเป็น RD ตอนแรกก็ดีครับมีปัญหานิดหน่อยแต่ไม่ได้มีอะไรมาก แต่ปัญหามันเริ่มตอนที่มีการตรวจสุขภาพประจำปีครับ ผลการตรวจสุขภาพมันทำให้ชีวิตผมต้องย่ำแย่จนถึงวันนี้ คือผลการตรวจสุขภาพผมเป็นวัณโรคและไวรัสตับอักเสบบี พร้อมกันทั้งสองโรค ผมเดาว่าน่าจะติดมาจากการการเป็นทหารเพราะเพื่อนเป็นร้อยคนฝึกด้วยกัน ผมตกใจมากเพราะโรคทั้งสองนี้ เป็นโรคที่สามารถติดต่อได้ วัณโรคนี้ติดต่อง่ายกว่าแต่รักษาหายได้ ส่วนไวรัสตับอักเสบบีนี้ไม่หาย(ผมเป็นพาหะ) ตอนแรกคิดว่าจะได้ออกจากงานเพราะเขาซีเรียสมากและยังไม่ผ่านโปรเลย แต่ไปหาหมอแล้วหมอบอกให้กินยาสองอาทิตย์แล้วกลับเข้าไปทำงานได้
เป็นโชคดีของผมที่หัวหน้าให้เข้าทำงานได้ทั้งๆที่ยังเป็นโรค ผมถือว่าความอดทนช่วงนั้นเป็นความอดทนที่มีค่ามากเพราะผมจะซีเรียสเรื่องโรคนี้มากเพราะหลายคนรังเกียจถ้ารู้ แต่ดีที่พี่ที่ทำงานด้วยกันประจำไม่ได้รังเกียจและก็ดีอีกอย่างเป็นพี่ที่จบมาจากเอกเดียวกันที่มหาวิทยาลัย พอจบจากเรื่องโรคแล้วก็มามีปัญหากับหัวหน้างานจนเกือบได้ออกจากงาน แต่โชคดีที่พี่ที่รู้จักแนะนำให้ย้ายไปอีกแผนก หลังจากที่ย้ายแผนกมาก็อยู่เรื่อยมาจนจะสี่ปีแล้วมีปัญหาบ้าง มีความสุขบ้างปนกันไป แต่ปัญหามันเกิดตอนนี้ครับ ตอนนี้ผมเบื่องานมากจริงๆเบื่อตั้งแต่สองปีที่แล้วแล้วล่ะ แต่ไม่กล้าไปสมัครงานที่ไหนเพราะคิดว่าตัวเองเป็นโรคไวรัสตับเอกสับหางานยากและอีกอย่างบ้านผมไม่ค่อยจะมีเงินด้วยถ้าออกไปได้เงินน้อยกว่าที่นี่ภาระที่มีต้องหนักขึ้นอีกแน่ ตอนนี้หัวหน้าที่เป็นคนญี่ปุ่นชอบหางานให้ทำเรื่อยๆจนเพิ่มมาเป็นงานประจำทั้งๆที่บางอย่างเราพยายามคิดว่าทำไปเหอะแต่ตอนนี้มันเยอะเกินและจวบเหมาะกับเบื่องานมากๆจนตอนนี้ผมเป็นโรคเครียดไปเลย มันสะสมมานานแล้วผมควบคุมอารมณ์ตัวเองไม้ได้เลยโมโหง่าย มากบางวันไปทำงานแทบจะไม่คุยกับคนอื่นๆเลยก็มีทั้งๆที่ผมเป็นคนที่มีอารมณ์ขันที่ใครๆก็รู้ ผมรุ้สึกว่าอารมรณ์ผมไม่ปกติแล้วและกลัวเป็นโรคเกี่ยวกับสมองด้วยเพราะเครียดและปวดหัวบ่อยมากๆ ผมนอนดึกทุกวันจนร่างกายทรุดโทรมและตอนนี้หมอบอกว่าตับผมเริ่มอักเสบร่างกายอ่อนเพลียมากปวดตามแขนขาทำให้ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่
ตอนนี้มืดแปดด้านมากๆๆๆ มันสับสนไปหมด ผมอยากเปลี่ยนงานใหม่แต่กลัวเรื่องไวรัสตับอักเสบที่หางานยากและปรับตัวเข้ากับสังคมใหม่ที่ไม่รังเกียจ เครียดเรื่องทางบ้านที่ไม่เข้าใจเราคือแม่ผมไม่อยากให้ผมออกจากงานซักเท่าไรเพราะตอนนี้เรื่องเงินมันยังไม่ค่อยจะดีด้วย แต่ทุกคนไม่รู้ว่าผมต้องเจออะไรบ้างเวลาผมมีอะไรผมไม่ค่อยอยากปรึกษาทางบ้านเลยเพราะกลัวเค้าเครียดไปด้วย และที่สำคัญตอนนี้ไม่มีความสุขกับที่ทำงานเลยไปแค่ผ่านไปวันๆและสุขภาพเป็นเรื่องที่ผมควบคุมไม่ได้เพราะมันเกิดจากความเครียด ผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลยครับ ใครพอจะมีคำแนะนำดีๆช่วยแนะนำผมบ้างไหมครับ
ขอบคุณครับ
ช่วงชีวิตที่ตกต่ำที่สุดของผม
วันนี้ผมจะมาขอคำแนะนำกับทุกท่านที่มีทัศนคติที่ดีและมีคำปรึกษาที่ดีสำหรับคนที่อ่อนแออย่างผมคนนี้ ก่อนอื่นผมขอขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลาอันมีค่ามาอ่านเรื่องของผมนะครับ ขอบคุณจริงๆ เริ่มเลยนะครับ คือตอนนี้ผมมีปัญหาที่ถือว่าน่าจะใหญ่ที่สุดในชีวิตของผม ซึ่งตอนนี้ผมมืดแปดด้านเหลือเกิน มันเริ่มจากหลังจากเรียน จบป.ตรี แล้วผมจับได้ใบแดงต้องมารับราชการทหารที่ กทม (ผมจบจากม.ตจว.และเป็นคน ตจว.)ครับ ผมเป็นทหารเป็นเวลาหนึ่งปี หลังจากนั้นก็โชคดีได้มาทำงานที่ที่หนึ่งซึ่งถือว่าเป็นที่แรกของผม และเป็นที่ปัจจุบันตอนนี้ด้วย ผมได้เข้าไปทำงานเป็น RD ตอนแรกก็ดีครับมีปัญหานิดหน่อยแต่ไม่ได้มีอะไรมาก แต่ปัญหามันเริ่มตอนที่มีการตรวจสุขภาพประจำปีครับ ผลการตรวจสุขภาพมันทำให้ชีวิตผมต้องย่ำแย่จนถึงวันนี้ คือผลการตรวจสุขภาพผมเป็นวัณโรคและไวรัสตับอักเสบบี พร้อมกันทั้งสองโรค ผมเดาว่าน่าจะติดมาจากการการเป็นทหารเพราะเพื่อนเป็นร้อยคนฝึกด้วยกัน ผมตกใจมากเพราะโรคทั้งสองนี้ เป็นโรคที่สามารถติดต่อได้ วัณโรคนี้ติดต่อง่ายกว่าแต่รักษาหายได้ ส่วนไวรัสตับอักเสบบีนี้ไม่หาย(ผมเป็นพาหะ) ตอนแรกคิดว่าจะได้ออกจากงานเพราะเขาซีเรียสมากและยังไม่ผ่านโปรเลย แต่ไปหาหมอแล้วหมอบอกให้กินยาสองอาทิตย์แล้วกลับเข้าไปทำงานได้
เป็นโชคดีของผมที่หัวหน้าให้เข้าทำงานได้ทั้งๆที่ยังเป็นโรค ผมถือว่าความอดทนช่วงนั้นเป็นความอดทนที่มีค่ามากเพราะผมจะซีเรียสเรื่องโรคนี้มากเพราะหลายคนรังเกียจถ้ารู้ แต่ดีที่พี่ที่ทำงานด้วยกันประจำไม่ได้รังเกียจและก็ดีอีกอย่างเป็นพี่ที่จบมาจากเอกเดียวกันที่มหาวิทยาลัย พอจบจากเรื่องโรคแล้วก็มามีปัญหากับหัวหน้างานจนเกือบได้ออกจากงาน แต่โชคดีที่พี่ที่รู้จักแนะนำให้ย้ายไปอีกแผนก หลังจากที่ย้ายแผนกมาก็อยู่เรื่อยมาจนจะสี่ปีแล้วมีปัญหาบ้าง มีความสุขบ้างปนกันไป แต่ปัญหามันเกิดตอนนี้ครับ ตอนนี้ผมเบื่องานมากจริงๆเบื่อตั้งแต่สองปีที่แล้วแล้วล่ะ แต่ไม่กล้าไปสมัครงานที่ไหนเพราะคิดว่าตัวเองเป็นโรคไวรัสตับเอกสับหางานยากและอีกอย่างบ้านผมไม่ค่อยจะมีเงินด้วยถ้าออกไปได้เงินน้อยกว่าที่นี่ภาระที่มีต้องหนักขึ้นอีกแน่ ตอนนี้หัวหน้าที่เป็นคนญี่ปุ่นชอบหางานให้ทำเรื่อยๆจนเพิ่มมาเป็นงานประจำทั้งๆที่บางอย่างเราพยายามคิดว่าทำไปเหอะแต่ตอนนี้มันเยอะเกินและจวบเหมาะกับเบื่องานมากๆจนตอนนี้ผมเป็นโรคเครียดไปเลย มันสะสมมานานแล้วผมควบคุมอารมณ์ตัวเองไม้ได้เลยโมโหง่าย มากบางวันไปทำงานแทบจะไม่คุยกับคนอื่นๆเลยก็มีทั้งๆที่ผมเป็นคนที่มีอารมณ์ขันที่ใครๆก็รู้ ผมรุ้สึกว่าอารมรณ์ผมไม่ปกติแล้วและกลัวเป็นโรคเกี่ยวกับสมองด้วยเพราะเครียดและปวดหัวบ่อยมากๆ ผมนอนดึกทุกวันจนร่างกายทรุดโทรมและตอนนี้หมอบอกว่าตับผมเริ่มอักเสบร่างกายอ่อนเพลียมากปวดตามแขนขาทำให้ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่
ตอนนี้มืดแปดด้านมากๆๆๆ มันสับสนไปหมด ผมอยากเปลี่ยนงานใหม่แต่กลัวเรื่องไวรัสตับอักเสบที่หางานยากและปรับตัวเข้ากับสังคมใหม่ที่ไม่รังเกียจ เครียดเรื่องทางบ้านที่ไม่เข้าใจเราคือแม่ผมไม่อยากให้ผมออกจากงานซักเท่าไรเพราะตอนนี้เรื่องเงินมันยังไม่ค่อยจะดีด้วย แต่ทุกคนไม่รู้ว่าผมต้องเจออะไรบ้างเวลาผมมีอะไรผมไม่ค่อยอยากปรึกษาทางบ้านเลยเพราะกลัวเค้าเครียดไปด้วย และที่สำคัญตอนนี้ไม่มีความสุขกับที่ทำงานเลยไปแค่ผ่านไปวันๆและสุขภาพเป็นเรื่องที่ผมควบคุมไม่ได้เพราะมันเกิดจากความเครียด ผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลยครับ ใครพอจะมีคำแนะนำดีๆช่วยแนะนำผมบ้างไหมครับ
ขอบคุณครับ