อ่านไปได้หย่อมนึง รู้สึก น่าเบื๊อ น่าเบื่อ
ถึงภาษาจะเข้าใจยาก แต่ก็อ่านเข้าใจอยู่ครับ
แต่รู้สึกมันจืดชืดเหมือนอ่านเรียงความเด็กประถมยังไงก็ไม่รู้
ประมาณว่า "หมีไปเจอหมา หมาตกใจกระโดดกัดหมี หมีโกรธ วิ่งไปฟ้องกระรอก กระรอกไปตามตุ๊กแก ตุ๊กแกมา หมาตกใจวิ่งหนี"
อ่านมาเกือบร้อยหน้า มีแต่ประโยคยังเงี้ย มันไม่ซาบซึ้งถึงอารมณ์อะไรเลย
ใครช่วยบอกทีว่ามันสนุกยังไง แล้วอ่านจบมันจะคบไม่ได้ยังไง (สปอยล์ได้เต็มที่) เผื่อจะมีกำลังใจอ่านต่อ

ปล. อ่านฉบับพระยาคลัง(หน) ครับ