คบกันได้ 3 ปี แต่งมาได้ 2 ปีกว่ายังไม่มีลูกค่ะ

แต่รู้สึกว่าไม่มีความสุขเลยช่วงหลังมานี้ อึดอัดใจ ไม่อยากพูดไม่อยากคุย

แฟนเราเป็นคนไม่ค่อยพูดค่ะ เค้าจะเงียบๆ เราก็จะไม่ค่อยกล้าพูดอะไรด้วยมาก หลังๆ เราเลยไม่อยากพูดอะไรเลย รู้สึกว่าพูดไปเค้าก็ไม่ฟัง เค้าเองก็ไม่ค่อยจะพูดอะไรกับเรา

กลายเป็นว่าทุกวันนี้อยู่กันไปงั้นๆ ดีนะยังไม่มีลูก เบื่อๆ เซ็งๆ รักที่เคยหอมหวานหมดโปรเร็วขนาดนี้ ท้อใจเลยค่ะ

จนบางทีอยากจะเลิกๆ กันไปซะ มีสามีทั้งที กลายเป็นว่าไม่อยากพูด ไม่อยากปรึกษาอะไรทั่งสิ้น อยู่กันเหมือนคนโกรธกันตลอดเวลา ไม่มีอะไรกันมาสองเดือนแล้วมั้ง

แฟนเรารูปหล่อค่ะ บางทีเราก็รำคาญที่เค้าคิดว่าตัวเองหน้าตาดี แล้วชั้นจำเป็นต้องง้อตลอดเหรอ เราเองก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร (อันนี้คิดแบบขำๆ นะคะ) แต่บางทีมันอึดอัดใจ

ท้อใจอ่ะค่ะ รู้สึกว่าต่างคนก็มีทิฐิ ไม่ค่อยง้อกัน เหมือนแก้วมันร้าว รอวันแตกจริงๆ

อีกอย่างที่เราไม่ชอบคือ เค้าไม่เคยมีความภาคภูมิใจอะไรในตัวเราอ่ะค่ะ ชอบชมแฟนของเพื่อนๆ เค้าว่าเก่ง หาเงินเก่ง แต่งตัวสวย แต่กับเรา ไม่เคยชมหรือภูมิใจอะไรเลย เราหาเงินได้น้อยกว่าเค้านิดหน่อย แต่ก็แบ่งหน้าที่ใช้จ่ายในบ้านกันชัดเจน ไม่เคยไปเบียดเบียนเค้าเลย เรามีบ้านของตัวเองให้เช่า 1 หลัง (ยังผ่อนอยู่ เอาค่าเช่าผ่อน) รถเล็กๆ อีกหนึ่งคันของตัวเอง เราทำงานอะไรก็ชอบว่า เหมือนไม่เก่ง ไม่ดีอะไรสักอย่าง น้อยใจอ่ะค่ะ

หรือจะต้องมาเป็นม่ายตอน 34 แต่อาจดีกว่าแต่งแล้วอยู่แบบอมทุกข์ ขอโทษที่ระบายยืดยาวค่ะ

เพิ่มเติมข้อความค่ะ