คือพ่อกับแม่เราเคยอยู่กทม แต่ด้วยเศรษฐกิจต่างๆจึงทำให้ต้องไปอยู่ ตจว แต่เราอยากเรียนที่กทมเคยขอมาอยู่กับแฟนที่คบกันได้2ปีกว่าๆ
(แฟนเราเป็นทอมนะคะ)อยู่ด้วยกันตั้งแต่พฤศจิกายนปีที่แล้วพ่อแม่เขาก็รักเอ็นดูเราดีนะคะแต่จู่ๆแฟนเราก็เริ่มไม่ค่อยสนใจทำตัวห่างเหินเราก็ไม่คิดอะไรแต่มาจุดที่ทนไม่ไหวแล้วเลยถามไปว่าทำไมไม่ค่อยสนใจเลยไม่รักแล้วหรอเขาไม่ตอบจนผ่านไปอีกวันเราถามอีกทีนี้เขาตอบเราเลยขอเลิกแบบงอนๆไม่จริงจังก็รอเค้ามาง้อแต่เขาก็ไม่ง้อ ทีนี้กลายเป็นเราที่ไปง้อแต่เขาไม่สนใจเลยพูดแค่จะเป็นเพื่อนกลับมาบ้านก็รองยื้อเขาเขาเริ่มพูดจาไม่ดีบ้างรำคาญบ้างคือเสียใจมากเลยค่ะแต่ทำอะไรไม่ได้เขาให้คำตอบแค่ว่าหมดรักมาเดือนนึงแล้วแค่รอเราบอกเลิก😭 ตอนนี้เลิกกันได6-7วันแล้วรู้สึกอึดอัดแต่ไม่มีที่ไปเลยต้องยอมอยู่เราก็ทำตัวเป็นเพื่อนแต่เหมือนเขาจะรำคาญเราทุกอย่างก็เลยไม่ค่อยไปคุยกับเขาบางทีก็ไล่กลับบ้านมาก่อนแต่เราเกรงใจแม่เขาไม่ใช่บ้านเราแต่มาไขบ้านเองอยากขอวิธีทำให้ตัดใจได้หน่อยค่ะเป็นแฟนคนแรกด้วยทรมานมากๆเขาไม่ไล่เรานะคะแต่เราทำตัวไม่ถูกจริงๆ
เราโทรไปปรึกครอบครัวเราแล้วแต่เขาอยากให้กลับไปอยู่กับเขาแต่เราอยากเรียนที่นี่เลยต้องยอมทนอยู่หอคนเดียวก็อันตรายมากๆเพราะเราอายุ17
เราไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึงเลยไม่เตรียมไม่คิดอะไรเลย
สาเหตุที่เขาบอกว่าหมดรักคือเขาบอกว่าเขาทนเราเองคิดว่าเรางอแงง้อยากเรื่องเขาเล่นเกมส์เยอะนิดหน่อยแค่นี้อย่างอื่นก็ทำให้เขาทุกอย่าง
เขาทำตัวตีวกับคนอื่นแฮปปี้ดีแต่กับเรารำคาญบ้างเล่นด้วยบ้าง *แต่มันจะเป็นกันได้จริงหรอ😭😭😭😭