เปิดตอนด้วยฉากสวีทสุดขีดของพระเอกกับ
"นางเอก" ของเรื่อง
แอบสะดุ้งกับหน้านางเอกตอนถอดหน้ากากนิดหน่อยเหมือนกันแฮะ
ต่อจากตอนที่แล้วที่นางาเทะฟื้นจากอาการบาดเจ็บกลับไปบ้านแล้วไม่เจอใคร
ฉากตัดมาทางฝั่งยูฮาตะที่ได้เลื่อนขั้นเป็นรองกัปตันยาน กำลังสั่งระดมพลเกือบทั้งซิโดเนียออกไปไล่ล่าโอจิไอที่หนีไปได้ในตอนที่แล้ว
ฮาเร็มของบักนางาเทะโดนเรียกตัวไปเข้าร่วมหน่วยไล่ล่าเกือบหมด
ทั้งบรรดาโคลนซีรี่ส์
อิซานะ
รวมทั้ง
"นางเอกของเรื่อง" อย่างสึมุงิก็โดนเรียกตัวไปเช่นกัน
ด้านบักนางาเทะที่ฟื้นจากอาการบาดเจ็บในตอนที่แล้วก็ได้รู้เรื่องทั้งหมดตั้งแต่วันที่ตัวเองนอนเดี้ยงจนฟื้นขึ้นมา
เล่นเอาเจ้าตัวถึงกับซึมไปที่โดนฮาเร็มทิ้งให้อยู่โยงเฝ้าซิโดเนียกับกองกำลังคุ้มกันแค่ไม่กี่คน
ลงเอยพอไม่มีอะไรทำก็ไปฆ่าเวลาเล่นด้วยการเดินไปดูหุ่นใหม่ที่เจ๊ซาซากิซ่อม + โมฯ ให้บ้าง แวะไปนัดทานข้าวเย็นกับป้าหมีฯ บ้าง ก่อนจะกลับมาตายรังที่รังรักของตัวเองกับนางเอกและฮาเร็มคนอื่นๆ
สีหน้าโคตรซังกะตายของบักนางาเทะขณะล้มตัวลงซุกหน้ากับผ้าห่มของสึมุงิ
กำลังคิดถึงแฟนอยู่เพลินๆ ก็มีเสียงประตูเปิดกับเสียงเดินขึ้นบันได นางาเทะวิ่งออกไปดู ก็ตกใจเมื่อพบว่าคนที่เดินขึ้นบันไดมาก็คือกัปตันยานนั่นเอง
กัปตันบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับนางาเทะ ให้มาด้วยกันหน่อยได้มั้ย นางาเทะก็ตอบตกลง กัปตันเลยพานางาเทะไปยังบ้านหลังหนึ่งที่สภาพทรุดโทรมเหมือนไม่มีคนอาศัยอยู่มาเป็นสิบๆ ปี และบอกว่าที่นี่คือบ้านของเธอสมัยยังเป็นนักเรียนโรงเรียนนักบิน จนได้เป็นนักบินจริงๆ แต่ปัจจุบันถูกทิ้งร้างมานานกว่า 700 ปีแล้ว คำพูดของกัปตันทำเอานางาเทะถึงกับตะลึง แต่กัปตันก็ไม่สนใจ เล่าต่อไปว่าสมัยตัวเองยังเป็นนักเรียนอยู่นั้นเคยชื่นชมนักบินคนหนึ่งมาก เขาเป็นนักบินที่เก่งกาจที่สุด เอาตัวรอดจากสนามรบมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ทั้งๆ ที่หุ่นรบในสมัยนั้นยังไม่ดีพอจะใช้รบกับเกาน่าได้อย่างสูสี แถมยังไม่มีอาวุธสำหรับเผด็จศึกเกาน่าเสียด้วยซ้ำ
"คนคนนั้นคือไซโต ฮิโรกิ ชายคนที่เธอเรียกว่าปู่ คนที่เลี้ยงเธอมาในชั้นใต้ดินของซิโดเนีย"
ภาพกัปตันสมัยยังเอ๊าะกับฮิโรกิปู่นางาเทะสมัยยังหนุ่ม
กัปตันดูเนิร์ดไปเลยแฮะ ส่วนปู่นางาเทะนี่อย่างหล่อเลย
หลังจากนั้น กัปตันก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่เคยปิดบังไว้ให้นางาเทะฟัง ทั้งความเกี่ยวข้องระหว่างตนเอง ฮิโรกิ ป้าหมีลาล่า กับดร.โอจิไอ เรื่องที่ฮิโรกิเบื่อหน่ายต่อภาระการต่อสู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุดจนยอมทิ้งฐานะมนุษย์อมตะไป รวมถึงเรื่องที่นางาเทะเป็นโคลนร่างอมตะของฮิโรกิที่กัปตันแอบสร้างขึ้นลับๆ ด้วย
ฝ่ายนางาเทะเมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมดจบก็ตกใจมากต่อความสัมพันธ์อันซับซ้อนระหว่างตนเอง ปู่ กัปตัน ลาล่า และดร.โอจิไอ กัปตันก็บอกต่อว่า ตัวเธอนั้นทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ซิโดเนียคงอยู่ต่อไป แต่ฮิโรกิกลับปฏิเสธความเป็นอมตะและเลือกที่จะเลี้ยงนางาเทะด้วยวิธีการที่แตกต่างออกไปจากวิธีของเธอ สิ่งนั้นทำให้เธอคิดได้ว่าแท้จริงตัวเธออาจไม่ต่างอะไรกับโอจิไอที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อความต้องการของตนเองเลย เธอเริ่มไม่เข้าใจแล้วว่าคณะกรรมการอมตะยังจำเป็นกับซิโดเนียอยู่อีกหรือเปล่า และบอกว่าบางทีตัวเธอในตอนนี้อาจเริ่มเหนื่อยต่อภาระที่ไม่มีวันสิ้นสุดนี้ เหมือนอย่างที่ฮิโรกิปู่ของนางาเทะเคยรู้สึกเมื่อเกือบร้อยปีก่อนก็ได้
ได้ยินกัปตันพูดแบบนั้น นางาเทะก็ร้องขึ้นมาว่าถ้าไม่มีกัปตันอยู่ ซิโดเนียก็คงอยู่รอดมาไม่ได้จนถึงทุกวันนี้หรอก และบอกว่าปู่ของเขาเองก็พอใจในวาระสุดท้ายเช่นกัน ตัวเขาคิดว่าหากต้องต้องมีชีวิตอยู่แบกรับภาระอะไรสักอย่างตลอดไปละก็ ไม่ว่าใครก็ต้องรู้สึกเหนื่อยขึ้นมาทั้งนั้นแหละ ตัวเขานั้นอายุน้อยกว่ากัปตัน อาจไม่เข้าใจว่าการมีชีวิตอมตะเป็นยังไงก็จริง แต่สำหรับเขา แค่คิดว่ามีอายุยืนกว่าอายุขัยมนุษย์ปกติแค่นิดหน่อยก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ
คำพูดของนางาเทะทำเอากัปตันอึ้ง มองนางาเทะอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ระหว่างนั้นก็มีเมสเซจจากป้าหมีลาล่ามาบอกว่าข้าวเย็นจะเสร็จตอนทุ่มนึงนะ นางาเทะหันไปเห็นข้างนอกเริ่มเย็นแล้วก็ทำท่าจะขอตัวกลับ แต่ยังไม่ทันออกปาก ฝนก็เทกระหน่ำลงมาซู่ใหญ่ ทำให้นางาเทะออกไปไม่ได้
ระหว่างที่กำลังคิดว่าจะทำยังไงนั้นเอง อยู่ๆ กัปตันก็ปลดผ้าผูกผมออก ปล่อยผมที่รวบไว้เป็นหางม้าให้ตกลงมาเคลียไหล่ทั้งสองข้าง จากนั้นจึงเดินเข้าไปหานางาเทะ มองด้วยสายตาอ่านไม่ออกแล้วบอกว่า
"จะรออยู่ที่นี่จนกว่าฝนจะหยุดก็ได้นะ"
กัปตันตอนปล่อยผมแล้วดูหน้าแปลกๆ ชอบกลแฮะ
แต่สายตานี่น่ากลัวมาก ประมาณว่าเผลอเมื่อไหร่เป็นโดนตะครุบเมื่อนั้นเลยทีเดียว
ฉากตัดไปทางฝั่งป้าหมีลาล่าที่ทำกับข้าวรอการกลับมาของนางาเทะอยู่
แต่รอแล้วรอเล่าจน 4 ทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว บักนางาเทะก็ยังไม่มาเป็นอันจบตอนนี้
ความรู้สึกหลังอ่านตอนนี้จบคือ...กัปตันร้ายมาก ฉวยโอกาสที่ฮาเร็มคนอื่นไม่อยู่ตีเนียนพาไปถึงบ้านเลยทีเดียว
เอาจริงอาจไม่มีอะไรในกอไผ่ก็ได้ แต่เห็น 3 หน้าสุดท้ายของตอนนี้แล้วมันอดคิดไม่ได้จริงๆ นะ (ปล่อยประโยคเท่เพิ่มค่าความชอบ => จะขอตัวกลับ => ฝนตกกลับไม่ได้ => สาวปล่อยผมโขว์ความสวยแล้วบอกอยู่ต่อเถอะ => ตัดฉากไปหาสาวอีกคนกำลังรอพระเอกกลับมาพลางบ่นว่าทำไมสายจัง...ดูยังไงนี่มันก็สเต็ปเทพฉากพระเอกได้หญิงใหม่อีกคนชัดๆ
)
งานนี้ฮาเร็มของนางาเทะจะขยายหรือไม่คงต้องรอดูตอนหน้าแล้วแฮะ
[Spoil] Sidonia no Kishi #66 - ในที่สุดคนที่น่ากลัวที่สุดในบรรดาตัวละครหญิงก็เคลื่อนไหวจนได้...
แอบสะดุ้งกับหน้านางเอกตอนถอดหน้ากากนิดหน่อยเหมือนกันแฮะ
ต่อจากตอนที่แล้วที่นางาเทะฟื้นจากอาการบาดเจ็บกลับไปบ้านแล้วไม่เจอใคร
ฉากตัดมาทางฝั่งยูฮาตะที่ได้เลื่อนขั้นเป็นรองกัปตันยาน กำลังสั่งระดมพลเกือบทั้งซิโดเนียออกไปไล่ล่าโอจิไอที่หนีไปได้ในตอนที่แล้ว
ฮาเร็มของบักนางาเทะโดนเรียกตัวไปเข้าร่วมหน่วยไล่ล่าเกือบหมด
ทั้งบรรดาโคลนซีรี่ส์
อิซานะ
รวมทั้ง "นางเอกของเรื่อง" อย่างสึมุงิก็โดนเรียกตัวไปเช่นกัน
ด้านบักนางาเทะที่ฟื้นจากอาการบาดเจ็บในตอนที่แล้วก็ได้รู้เรื่องทั้งหมดตั้งแต่วันที่ตัวเองนอนเดี้ยงจนฟื้นขึ้นมา
เล่นเอาเจ้าตัวถึงกับซึมไปที่โดนฮาเร็มทิ้งให้อยู่โยงเฝ้าซิโดเนียกับกองกำลังคุ้มกันแค่ไม่กี่คน
ลงเอยพอไม่มีอะไรทำก็ไปฆ่าเวลาเล่นด้วยการเดินไปดูหุ่นใหม่ที่เจ๊ซาซากิซ่อม + โมฯ ให้บ้าง แวะไปนัดทานข้าวเย็นกับป้าหมีฯ บ้าง ก่อนจะกลับมาตายรังที่รังรักของตัวเองกับนางเอกและฮาเร็มคนอื่นๆ
สีหน้าโคตรซังกะตายของบักนางาเทะขณะล้มตัวลงซุกหน้ากับผ้าห่มของสึมุงิ
กำลังคิดถึงแฟนอยู่เพลินๆ ก็มีเสียงประตูเปิดกับเสียงเดินขึ้นบันได นางาเทะวิ่งออกไปดู ก็ตกใจเมื่อพบว่าคนที่เดินขึ้นบันไดมาก็คือกัปตันยานนั่นเอง
กัปตันบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับนางาเทะ ให้มาด้วยกันหน่อยได้มั้ย นางาเทะก็ตอบตกลง กัปตันเลยพานางาเทะไปยังบ้านหลังหนึ่งที่สภาพทรุดโทรมเหมือนไม่มีคนอาศัยอยู่มาเป็นสิบๆ ปี และบอกว่าที่นี่คือบ้านของเธอสมัยยังเป็นนักเรียนโรงเรียนนักบิน จนได้เป็นนักบินจริงๆ แต่ปัจจุบันถูกทิ้งร้างมานานกว่า 700 ปีแล้ว คำพูดของกัปตันทำเอานางาเทะถึงกับตะลึง แต่กัปตันก็ไม่สนใจ เล่าต่อไปว่าสมัยตัวเองยังเป็นนักเรียนอยู่นั้นเคยชื่นชมนักบินคนหนึ่งมาก เขาเป็นนักบินที่เก่งกาจที่สุด เอาตัวรอดจากสนามรบมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ทั้งๆ ที่หุ่นรบในสมัยนั้นยังไม่ดีพอจะใช้รบกับเกาน่าได้อย่างสูสี แถมยังไม่มีอาวุธสำหรับเผด็จศึกเกาน่าเสียด้วยซ้ำ
"คนคนนั้นคือไซโต ฮิโรกิ ชายคนที่เธอเรียกว่าปู่ คนที่เลี้ยงเธอมาในชั้นใต้ดินของซิโดเนีย"
ภาพกัปตันสมัยยังเอ๊าะกับฮิโรกิปู่นางาเทะสมัยยังหนุ่ม
กัปตันดูเนิร์ดไปเลยแฮะ ส่วนปู่นางาเทะนี่อย่างหล่อเลย
หลังจากนั้น กัปตันก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่เคยปิดบังไว้ให้นางาเทะฟัง ทั้งความเกี่ยวข้องระหว่างตนเอง ฮิโรกิ ป้าหมีลาล่า กับดร.โอจิไอ เรื่องที่ฮิโรกิเบื่อหน่ายต่อภาระการต่อสู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุดจนยอมทิ้งฐานะมนุษย์อมตะไป รวมถึงเรื่องที่นางาเทะเป็นโคลนร่างอมตะของฮิโรกิที่กัปตันแอบสร้างขึ้นลับๆ ด้วย
ฝ่ายนางาเทะเมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมดจบก็ตกใจมากต่อความสัมพันธ์อันซับซ้อนระหว่างตนเอง ปู่ กัปตัน ลาล่า และดร.โอจิไอ กัปตันก็บอกต่อว่า ตัวเธอนั้นทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ซิโดเนียคงอยู่ต่อไป แต่ฮิโรกิกลับปฏิเสธความเป็นอมตะและเลือกที่จะเลี้ยงนางาเทะด้วยวิธีการที่แตกต่างออกไปจากวิธีของเธอ สิ่งนั้นทำให้เธอคิดได้ว่าแท้จริงตัวเธออาจไม่ต่างอะไรกับโอจิไอที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อความต้องการของตนเองเลย เธอเริ่มไม่เข้าใจแล้วว่าคณะกรรมการอมตะยังจำเป็นกับซิโดเนียอยู่อีกหรือเปล่า และบอกว่าบางทีตัวเธอในตอนนี้อาจเริ่มเหนื่อยต่อภาระที่ไม่มีวันสิ้นสุดนี้ เหมือนอย่างที่ฮิโรกิปู่ของนางาเทะเคยรู้สึกเมื่อเกือบร้อยปีก่อนก็ได้
ได้ยินกัปตันพูดแบบนั้น นางาเทะก็ร้องขึ้นมาว่าถ้าไม่มีกัปตันอยู่ ซิโดเนียก็คงอยู่รอดมาไม่ได้จนถึงทุกวันนี้หรอก และบอกว่าปู่ของเขาเองก็พอใจในวาระสุดท้ายเช่นกัน ตัวเขาคิดว่าหากต้องต้องมีชีวิตอยู่แบกรับภาระอะไรสักอย่างตลอดไปละก็ ไม่ว่าใครก็ต้องรู้สึกเหนื่อยขึ้นมาทั้งนั้นแหละ ตัวเขานั้นอายุน้อยกว่ากัปตัน อาจไม่เข้าใจว่าการมีชีวิตอมตะเป็นยังไงก็จริง แต่สำหรับเขา แค่คิดว่ามีอายุยืนกว่าอายุขัยมนุษย์ปกติแค่นิดหน่อยก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ
คำพูดของนางาเทะทำเอากัปตันอึ้ง มองนางาเทะอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ระหว่างนั้นก็มีเมสเซจจากป้าหมีลาล่ามาบอกว่าข้าวเย็นจะเสร็จตอนทุ่มนึงนะ นางาเทะหันไปเห็นข้างนอกเริ่มเย็นแล้วก็ทำท่าจะขอตัวกลับ แต่ยังไม่ทันออกปาก ฝนก็เทกระหน่ำลงมาซู่ใหญ่ ทำให้นางาเทะออกไปไม่ได้
ระหว่างที่กำลังคิดว่าจะทำยังไงนั้นเอง อยู่ๆ กัปตันก็ปลดผ้าผูกผมออก ปล่อยผมที่รวบไว้เป็นหางม้าให้ตกลงมาเคลียไหล่ทั้งสองข้าง จากนั้นจึงเดินเข้าไปหานางาเทะ มองด้วยสายตาอ่านไม่ออกแล้วบอกว่า "จะรออยู่ที่นี่จนกว่าฝนจะหยุดก็ได้นะ"
กัปตันตอนปล่อยผมแล้วดูหน้าแปลกๆ ชอบกลแฮะ
แต่สายตานี่น่ากลัวมาก ประมาณว่าเผลอเมื่อไหร่เป็นโดนตะครุบเมื่อนั้นเลยทีเดียว
ฉากตัดไปทางฝั่งป้าหมีลาล่าที่ทำกับข้าวรอการกลับมาของนางาเทะอยู่
แต่รอแล้วรอเล่าจน 4 ทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว บักนางาเทะก็ยังไม่มาเป็นอันจบตอนนี้
ความรู้สึกหลังอ่านตอนนี้จบคือ...กัปตันร้ายมาก ฉวยโอกาสที่ฮาเร็มคนอื่นไม่อยู่ตีเนียนพาไปถึงบ้านเลยทีเดียว
เอาจริงอาจไม่มีอะไรในกอไผ่ก็ได้ แต่เห็น 3 หน้าสุดท้ายของตอนนี้แล้วมันอดคิดไม่ได้จริงๆ นะ (ปล่อยประโยคเท่เพิ่มค่าความชอบ => จะขอตัวกลับ => ฝนตกกลับไม่ได้ => สาวปล่อยผมโขว์ความสวยแล้วบอกอยู่ต่อเถอะ => ตัดฉากไปหาสาวอีกคนกำลังรอพระเอกกลับมาพลางบ่นว่าทำไมสายจัง...ดูยังไงนี่มันก็สเต็ปเทพฉากพระเอกได้หญิงใหม่อีกคนชัดๆ
งานนี้ฮาเร็มของนางาเทะจะขยายหรือไม่คงต้องรอดูตอนหน้าแล้วแฮะ