เป็นการนำเอาตัวละคร เนื้อเรื่อง หยิบมาจากหนังบ้าง ซีรี่ย์ มาแต่งเป็นเหมือนนิยาย (รึเปล่าก็ไม่รู้)
เห็นดูเหมือนจะมั่วๆ แต่เนื้อเรื่องมันก็มีชั้นเชิงอะเออ วันนี้ก็เลยนำเนื้อเรื่องบางตอนที่ได้โพสไปแล้วเอามาลงให้อ่านกัน เผื่อมีใครสนใจก็เข้าไปติดตามกันนะคร้าบบ
------------------------------------------------------------------------
EP.2 ครับผม ^^
http://pantip.com/topic/32629351/comment6
-----------------------------------------------------------------------
Begining
ผมชื่อ วินเซนท์ วาเลนไทน์ หรือจะเรียก เซนท์, วินซ์ ห่าอะไรก็เรียกไปเหอะ
ผมเคยเป็นโปรแกรมเมอร์ให้บริษัทแห่งหนึ่งบนโลกนี้ เกือบๆจะ 2 ปี หลังจากนั้นก็ลาออก
เพราะอะไรหนะเหรอ ช่างแม่ม ไม่ต้องรู้หรอก
ชีวิตตอนนี้
โคตร เฮีย เลยก็ว่าได้ ตกงาน แฟนทิ้ง รถจะโดนยึด ไม่มีเงิน ไหนจะค่าหอ ค่ากินยังแทบจะไม่มีเลย
ให้มันได้อย่างนี้สิวะ. แต่แม่ม จะดีใจหรือเสียใจดีวะ อยู่ดีๆก็เกิดห่าอะไรขึ้นก็ไม่รู้ ผู้คนอยู่ดีๆก็ติดเชื้อไวรัสอะไรซักอย่าง. ยังไม่ทันรู้ตัวเลยว่ามันคืออะไร ผู้คนก็กลายสภาพเหมือน ศพเดินได้ เหมือนมีปีศาจสิงอยู่ในตัว เดินไล่กัดคนไปทั่วเลย
"เฮ้ยยยยยยยย วินซ์ อยู่ไหนวะ มานี่หน่อยโว้ยย"
- ฟุฟ - วินซ์สดุ้งตื่นจากภวังค์
"เออ แป๊ป กำลังไป" วินซ์ลุกจากเก้าอี้ไม้เก่าๆ ในห้องที่เละเป็นโจ๊ก จากการถูกบุกรุกโดยอะไรซักอย่างหนึ่ง และเดินออกไปข้างนอกห้องเพื่อไปหาคนที่เรียก ซึ่งเค้ากำลังง่วนอยู่กับการหาของที่ใช้ได้ อยู่ที่หน้าบ้าน หลังเล็กๆ ซึ่งคงเคยเป็นบ้านของใครซักคน แต่ตอนนี้ ไม่มีใครอยู่แล้ว
"เฮ้ย มาดูนี่สิ มันดูเหมือนจะใช้ได้อยู่เลย อาจจะติดต่อใครได้ก็ได้"
นี่คือ ริค หรือ ริค กริมส์ ผมเจอเค้าวิ่งโซซัดโซเซ เมื่อ อาทิตย์ก่อน สวมชุดคนป่วยเหมือนในโรงพยาบาล ร้องขอให้คนช่วย แต่ผมเกือบช่วยเค้าลงนรกมากกว่า ก็วิ่งมาสภาพนั้น กูคิดว่าแม่มจะวิ่งมากินกู ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเค้ามากเท่าไร เค้าบอกแค่ว่ามีลูกกับเมีย ซึ่งเค้าก็มีความหวังว่าจะเจอพวกเค้าอีก
"เฮ้ย จริงเหรอวะ ไหนดูซิ" วินซ์ถามด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับคว้าโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ ริค ออกมาทันที
"Iphone ซะด้วยนะ เสียดายน่าจะเป็น 6 กูกำลังอยากได้" วินซ์พูดพลางเช็คโทรศัพท์
"สัส มันใช่เวลามั้ย ลองดูซิ มันใช้ได้มั้ย" ริคตอบเชิงทำหน้าอยากตบกะโหลกไอ่ห่าวินซ์ซะเหลือเกิน
วินซ์พยายามลองเปิดเครื่องดู
"เฮ้ยๆๆ เครื่องติดด้วยเว้ย" วินซ์พูดพร้อมมองหน้าริคด้วยความดีใจ
"เฮ้ยๆ แจ๋วๆ"
เครื่องค่อยๆเปิดติดขึ้นมา ทั้ง 2 คนร้องอุทานด้วยความดีใจ แต่ทันใดนั้นเอง อยู่ดีๆหน้าจอก็ค่อยปรากฎข้อความหนึ่งขึ้นมา
-- ไม่ได้ติดตั้งซิมการ์ด --
"เชี่ยยยยยยย เพิ่งซื้อโทรศัพท์มารึไงวะ
" วินซ์สบถ
"เวรแล้วไง มีโทรศัพท์แต่ไม่ได้ใส่ซิม มัน
อะไรวะเนี่ย แล้วเราจะไปหาจากไหนได้วะ" ริคบ่นพร้อมกุมขมับ
แซ่กๆ ตึก ตึก ตึก แฮ่ มีเสียงร้องคราง พร้อมด้วยเสียงเดินแบบลากเท้า มาจากทางด้านซ้ายของทั้ง 2 คน ห่างออกไปซักประมาณ 500 เมตรได้
"เชี่ยแล้วไง!!" ทั้งคู่เผลอร้องออกมาพร้อมกัน
"ไปทางไหนดีวะ วินซ์"
"เฮ้ยเข้าไปในบ้านมั้ย"
"เข้า
อะไร ประตูมันพัง ไม่เห็นไง"
"เออใช่
เฮ้ยๆ มันโพล่มาจากไหนเยอะแยะวะ"
วินซ์พูดพร้อมกับชี้ให้ดูข้างหน้า ที่มีฝูงซากคนตายเดินได้ กำลังเดินมาที่พวกเค้า
"เราเอาไม่อยู่แน่ 10 กว่าตัวได้มั้งนั้น" ริคพูดพร้อมมองซ้ายมองขวา
"ปืนเหลือกระสุนกี่นัด " วินซ์ถามริค
"2 นัด" ริคตอบ
ทันใดนั้นเอง วินซ์เหมือนเห็นอะไรบ้างอย่าง
"เฮ้ย กูว่าเราวิ่งไปหลบหลังรถคันนั้นก่อนดีกว่า"
"โอเค" ริคตอบพร้อมกับวิ่งนำออกตัวไปก่อนทันที
วินซ์วิ่งตามหลังริคไปติดๆ ตรงไปหารถรถเก่งสปอร์ต สีเหลือง ที่จอดอยู่ในโรงรถที่มีแต่หลังคา ของบ้านหลังเดียวกันนั้น
ตึกๆๆๆๆ
วินซ์และริควิ่งไปก้มหลบที่หลังรถคันนั้น
"เอาไงต่อ" วินซ์ถามริค
"กูว่าเราหาทาง สตาร์ทรถคันนี้แล้วรีบออกไปจากที่นี่เถอะ" ริคตอบ
"แล้วถ้า
ไม่ติดละวะ เสียงรถสตาร์ท
ไม่เรียก พวกห่านี่มาเป็นฝูงเลยเรอะ" วินซ์ตอบด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย
"หรือจะรอพวกมา-อยู่นี่ละ" ริคยื่นคำขาด
ทันใดนั้นเอง
แว๊ดด กริ๊ก กริ๊ก เเคร็ก
จิ๊ว! ตรึ้มมม!!
"
อะไรวะ" ริคกะโกนด้วยความตกใจ
แตรดดดดดด , จิ๊ว! ตรึ้มมม! เสียงรัวกระสุนและเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว
"เฮ้ยๆๆ ดูนั้น" วินซ์หลังกลับไปมองอะไรบางอย่างด้วยสีหน้าแบบที่บอกไม่ถูก พร้อมชี้มือไปที่มัน
ริคค่อยๆหันหลังกลับไปดู
"
อะไรวะหน่ะ"
ภาพที่ทั้ง 2 คนเห็นเบื้องหน้าก็คือ รถคันสีเหลืองที่พวกเค้าวิ่งมาหลบเมื่อกี้นี้ กำลังแปลงร่างกลายเป็นหุ่นยนต์ และรัวกระสุนปืนใส่เจ้าพวกศพเดินได้ จนพวกมันเละเป็นโจ๊กภายในไม่กี่วินาที
ฟิ้ววว แอ๊ด กริ๊ก กริ๊ก เสียงปืนสงบลง เจ้าหุ่นยนต์ตัวนั้นกำลังเก็บอาวุธของมัน
ริคและวินซ์ ทั้งคู่จับจ้องสายตาไปที่มันด้วยความสงสัยปนตกใจ
ตึง ตึง เจ้าหุ่นตัวนั้นหน้ากลับมามองทั้ง 2 คน
"เจ้า 2 คนไม่ต้องตกใจ ข้ามีนามว่า บับเบิ้ลบี ข้าเป็นมิตรกับชาวโลก และบ้านหลังนี้คือบ้านของ แซม วิท วิคกี้ พวกเจ้าเจอเค้าหรือไม่"
เจ้าหุ่นยนต์รถกลายร่าง ที่มีนามว่า บับเบิ้ลบี หันมาคุยกับ ริคและวินซ์ ด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร
"ไม่! เราไม่เจอใครเลน ตอนเรามาถึง ที่นี่ก็เป็นอย่างนี้แล้ว"
ริคตอบ
"โอ้ ไม่นะ แซมของข้า ข้าขอโทษ" บับเบิ้ลบีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเสียใจ
"เอ่อ ขอโทษนะ แล้วเจ้าเป็นอะไร มาจากไหน แล้ว แล้ว เจ้านายเจ้าที่ชื่อ แซม นี่เป็นใคร แล้วตอนเกิดเหตุ เจ้าทำอะไรอยู่" วินซ์รัวคำถามด้วยความสงสัยกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
"ก่อนเกิดเรื่อง ข้ากำลังอยู่ในโหมดพักตัว เพื่อซ่อมแซมตัวเอง ซึ่งระหว่างที่อยู่ในโหมดนี้ ข้าจะไม้รู้สึกตัวเลย" บับเบิ้ลบีอธิบาย
"เลือกเวลาพักตัวเหมาะมากเลยพ่อคุณ" ริคสวนขึ้นมา
"ส่วนคำถามอื่นๆ ข้าจะค่อยบอกเจ้าทีหลัง แต่ตอนนี้ข้าเกรงว่า เราต้องไปพบกับ ออพติมัส ไพร์ม " บับเบิ้ลบีพูดอธิบายต่อ
"แล้วคือใครอี๊ก ออพติมัส ไพร์มนี่" วินซ์ถามพลางทำหน้างงหนักกว่าเดิม
"เค้าคือหัวหน้าของข้า ตอนนี้ไม่มีเวลาอธิบาย พวกเจ้าจะไปกับข้าหรือไม่" บับเบิ้ลบีตอบพร้อมวาดมือให้ดูรอบๆ ที่ตอนนี้ฝูงศพเดินได้กำลังกรูกันเข้ามา เนื่องจากเสียง ที่ดังสนั่นเมื่อสักครู่นี้
วินซ์กับริคมองหน้ากัน และริคก็พูดขึ้นมาว่า
"จะรอพ่องมาตัดริบบิ้นเหรอ ไปสิ อยู่นี่ตายห่าแน่"
"สัส ก็ไปสิ" วินซ์ตอบพร้อมทำมือให้รีบไป
แอ๊ดดด ครึกๆ , บรึ้นนน บับเบิ้ลบีกลายร่างเป็นรถเก่งสปอร์ท สีเหลืองคันเดิม
ริคและวินซ์รีบวิ่งไปขึ้นรถที่นั่งด้านหน้า
"รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ" ริครีบบอกพร้อมกับตบที่พวกมาลัย 2 ที
บรึ้นๆ เอี๊ยดดด. บับเบิ้ลบีเร่งความเร็วออกจากที่นั้นอย่างเต็มสปีด
บรึ้นนนนน
ในขณะที่รถกำลังขับออกไปวินซ์เกิดคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบมากมาย แต่อย่างน้อยตอนนี้ เค้าก็รอดตายแล้ว แต่สิ่งหนึ่งเลย ณ ตอนนี้ คำถาม และความสงสัยหนึ่งเดียวที่ผุดขึ้นมาในใจของวินซ์แบบที่ไม่อาจสลัดมันทิ้งไปได้เลยคือ
"
แม่มมาไงวะ"
The end
โปรดติดตามตอนต่อไปได้ที่
https://www.facebook.com/pages/%E0%B9%80%E0%B8%AE%E0%B9%89%E0%B8%A2-%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%87%E0%B8%A7%E0%B8%B0-what-the-hell/335494853268478
ผิดพลาดในการตั้งกระทู้ประการใด ขออภัยด้วยนะครับป๋ม
ยำหนังและตัวละครจากหนังหรือซีรี่ย์ต่างๆ ที่ทำให้ต้องร้อง เฮ้ย!! แม่มมาไงวะ
เห็นดูเหมือนจะมั่วๆ แต่เนื้อเรื่องมันก็มีชั้นเชิงอะเออ วันนี้ก็เลยนำเนื้อเรื่องบางตอนที่ได้โพสไปแล้วเอามาลงให้อ่านกัน เผื่อมีใครสนใจก็เข้าไปติดตามกันนะคร้าบบ
------------------------------------------------------------------------
EP.2 ครับผม ^^
http://pantip.com/topic/32629351/comment6
-----------------------------------------------------------------------
Begining
ผมชื่อ วินเซนท์ วาเลนไทน์ หรือจะเรียก เซนท์, วินซ์ ห่าอะไรก็เรียกไปเหอะ
ผมเคยเป็นโปรแกรมเมอร์ให้บริษัทแห่งหนึ่งบนโลกนี้ เกือบๆจะ 2 ปี หลังจากนั้นก็ลาออก
เพราะอะไรหนะเหรอ ช่างแม่ม ไม่ต้องรู้หรอก
ชีวิตตอนนี้
ให้มันได้อย่างนี้สิวะ. แต่แม่ม จะดีใจหรือเสียใจดีวะ อยู่ดีๆก็เกิดห่าอะไรขึ้นก็ไม่รู้ ผู้คนอยู่ดีๆก็ติดเชื้อไวรัสอะไรซักอย่าง. ยังไม่ทันรู้ตัวเลยว่ามันคืออะไร ผู้คนก็กลายสภาพเหมือน ศพเดินได้ เหมือนมีปีศาจสิงอยู่ในตัว เดินไล่กัดคนไปทั่วเลย
"เฮ้ยยยยยยยย วินซ์ อยู่ไหนวะ มานี่หน่อยโว้ยย"
- ฟุฟ - วินซ์สดุ้งตื่นจากภวังค์
"เออ แป๊ป กำลังไป" วินซ์ลุกจากเก้าอี้ไม้เก่าๆ ในห้องที่เละเป็นโจ๊ก จากการถูกบุกรุกโดยอะไรซักอย่างหนึ่ง และเดินออกไปข้างนอกห้องเพื่อไปหาคนที่เรียก ซึ่งเค้ากำลังง่วนอยู่กับการหาของที่ใช้ได้ อยู่ที่หน้าบ้าน หลังเล็กๆ ซึ่งคงเคยเป็นบ้านของใครซักคน แต่ตอนนี้ ไม่มีใครอยู่แล้ว
"เฮ้ย มาดูนี่สิ มันดูเหมือนจะใช้ได้อยู่เลย อาจจะติดต่อใครได้ก็ได้"
นี่คือ ริค หรือ ริค กริมส์ ผมเจอเค้าวิ่งโซซัดโซเซ เมื่อ อาทิตย์ก่อน สวมชุดคนป่วยเหมือนในโรงพยาบาล ร้องขอให้คนช่วย แต่ผมเกือบช่วยเค้าลงนรกมากกว่า ก็วิ่งมาสภาพนั้น กูคิดว่าแม่มจะวิ่งมากินกู ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเค้ามากเท่าไร เค้าบอกแค่ว่ามีลูกกับเมีย ซึ่งเค้าก็มีความหวังว่าจะเจอพวกเค้าอีก
"เฮ้ย จริงเหรอวะ ไหนดูซิ" วินซ์ถามด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับคว้าโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ ริค ออกมาทันที
"Iphone ซะด้วยนะ เสียดายน่าจะเป็น 6 กูกำลังอยากได้" วินซ์พูดพลางเช็คโทรศัพท์
"สัส มันใช่เวลามั้ย ลองดูซิ มันใช้ได้มั้ย" ริคตอบเชิงทำหน้าอยากตบกะโหลกไอ่ห่าวินซ์ซะเหลือเกิน
วินซ์พยายามลองเปิดเครื่องดู
"เฮ้ยๆๆ เครื่องติดด้วยเว้ย" วินซ์พูดพร้อมมองหน้าริคด้วยความดีใจ
"เฮ้ยๆ แจ๋วๆ"
เครื่องค่อยๆเปิดติดขึ้นมา ทั้ง 2 คนร้องอุทานด้วยความดีใจ แต่ทันใดนั้นเอง อยู่ดีๆหน้าจอก็ค่อยปรากฎข้อความหนึ่งขึ้นมา
-- ไม่ได้ติดตั้งซิมการ์ด --
"เชี่ยยยยยยย เพิ่งซื้อโทรศัพท์มารึไงวะ
"เวรแล้วไง มีโทรศัพท์แต่ไม่ได้ใส่ซิม มัน
แซ่กๆ ตึก ตึก ตึก แฮ่ มีเสียงร้องคราง พร้อมด้วยเสียงเดินแบบลากเท้า มาจากทางด้านซ้ายของทั้ง 2 คน ห่างออกไปซักประมาณ 500 เมตรได้
"เชี่ยแล้วไง!!" ทั้งคู่เผลอร้องออกมาพร้อมกัน
"ไปทางไหนดีวะ วินซ์"
"เฮ้ยเข้าไปในบ้านมั้ย"
"เข้า
"เออใช่
วินซ์พูดพร้อมกับชี้ให้ดูข้างหน้า ที่มีฝูงซากคนตายเดินได้ กำลังเดินมาที่พวกเค้า
"เราเอาไม่อยู่แน่ 10 กว่าตัวได้มั้งนั้น" ริคพูดพร้อมมองซ้ายมองขวา
"ปืนเหลือกระสุนกี่นัด " วินซ์ถามริค
"2 นัด" ริคตอบ
ทันใดนั้นเอง วินซ์เหมือนเห็นอะไรบ้างอย่าง
"เฮ้ย กูว่าเราวิ่งไปหลบหลังรถคันนั้นก่อนดีกว่า"
"โอเค" ริคตอบพร้อมกับวิ่งนำออกตัวไปก่อนทันที
วินซ์วิ่งตามหลังริคไปติดๆ ตรงไปหารถรถเก่งสปอร์ต สีเหลือง ที่จอดอยู่ในโรงรถที่มีแต่หลังคา ของบ้านหลังเดียวกันนั้น
ตึกๆๆๆๆ
วินซ์และริควิ่งไปก้มหลบที่หลังรถคันนั้น
"เอาไงต่อ" วินซ์ถามริค
"กูว่าเราหาทาง สตาร์ทรถคันนี้แล้วรีบออกไปจากที่นี่เถอะ" ริคตอบ
"แล้วถ้า
"หรือจะรอพวกมา-อยู่นี่ละ" ริคยื่นคำขาด
ทันใดนั้นเอง
แว๊ดด กริ๊ก กริ๊ก เเคร็ก
จิ๊ว! ตรึ้มมม!!
"
แตรดดดดดด , จิ๊ว! ตรึ้มมม! เสียงรัวกระสุนและเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว
"เฮ้ยๆๆ ดูนั้น" วินซ์หลังกลับไปมองอะไรบางอย่างด้วยสีหน้าแบบที่บอกไม่ถูก พร้อมชี้มือไปที่มัน
ริคค่อยๆหันหลังกลับไปดู
"
ภาพที่ทั้ง 2 คนเห็นเบื้องหน้าก็คือ รถคันสีเหลืองที่พวกเค้าวิ่งมาหลบเมื่อกี้นี้ กำลังแปลงร่างกลายเป็นหุ่นยนต์ และรัวกระสุนปืนใส่เจ้าพวกศพเดินได้ จนพวกมันเละเป็นโจ๊กภายในไม่กี่วินาที
ฟิ้ววว แอ๊ด กริ๊ก กริ๊ก เสียงปืนสงบลง เจ้าหุ่นยนต์ตัวนั้นกำลังเก็บอาวุธของมัน
ริคและวินซ์ ทั้งคู่จับจ้องสายตาไปที่มันด้วยความสงสัยปนตกใจ
ตึง ตึง เจ้าหุ่นตัวนั้นหน้ากลับมามองทั้ง 2 คน
"เจ้า 2 คนไม่ต้องตกใจ ข้ามีนามว่า บับเบิ้ลบี ข้าเป็นมิตรกับชาวโลก และบ้านหลังนี้คือบ้านของ แซม วิท วิคกี้ พวกเจ้าเจอเค้าหรือไม่"
เจ้าหุ่นยนต์รถกลายร่าง ที่มีนามว่า บับเบิ้ลบี หันมาคุยกับ ริคและวินซ์ ด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร
"ไม่! เราไม่เจอใครเลน ตอนเรามาถึง ที่นี่ก็เป็นอย่างนี้แล้ว"
ริคตอบ
"โอ้ ไม่นะ แซมของข้า ข้าขอโทษ" บับเบิ้ลบีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเสียใจ
"เอ่อ ขอโทษนะ แล้วเจ้าเป็นอะไร มาจากไหน แล้ว แล้ว เจ้านายเจ้าที่ชื่อ แซม นี่เป็นใคร แล้วตอนเกิดเหตุ เจ้าทำอะไรอยู่" วินซ์รัวคำถามด้วยความสงสัยกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
"ก่อนเกิดเรื่อง ข้ากำลังอยู่ในโหมดพักตัว เพื่อซ่อมแซมตัวเอง ซึ่งระหว่างที่อยู่ในโหมดนี้ ข้าจะไม้รู้สึกตัวเลย" บับเบิ้ลบีอธิบาย
"เลือกเวลาพักตัวเหมาะมากเลยพ่อคุณ" ริคสวนขึ้นมา
"ส่วนคำถามอื่นๆ ข้าจะค่อยบอกเจ้าทีหลัง แต่ตอนนี้ข้าเกรงว่า เราต้องไปพบกับ ออพติมัส ไพร์ม " บับเบิ้ลบีพูดอธิบายต่อ
"แล้วคือใครอี๊ก ออพติมัส ไพร์มนี่" วินซ์ถามพลางทำหน้างงหนักกว่าเดิม
"เค้าคือหัวหน้าของข้า ตอนนี้ไม่มีเวลาอธิบาย พวกเจ้าจะไปกับข้าหรือไม่" บับเบิ้ลบีตอบพร้อมวาดมือให้ดูรอบๆ ที่ตอนนี้ฝูงศพเดินได้กำลังกรูกันเข้ามา เนื่องจากเสียง ที่ดังสนั่นเมื่อสักครู่นี้
วินซ์กับริคมองหน้ากัน และริคก็พูดขึ้นมาว่า
"จะรอพ่องมาตัดริบบิ้นเหรอ ไปสิ อยู่นี่ตายห่าแน่"
"สัส ก็ไปสิ" วินซ์ตอบพร้อมทำมือให้รีบไป
แอ๊ดดด ครึกๆ , บรึ้นนน บับเบิ้ลบีกลายร่างเป็นรถเก่งสปอร์ท สีเหลืองคันเดิม
ริคและวินซ์รีบวิ่งไปขึ้นรถที่นั่งด้านหน้า
"รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ" ริครีบบอกพร้อมกับตบที่พวกมาลัย 2 ที
บรึ้นๆ เอี๊ยดดด. บับเบิ้ลบีเร่งความเร็วออกจากที่นั้นอย่างเต็มสปีด
บรึ้นนนนน
ในขณะที่รถกำลังขับออกไปวินซ์เกิดคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบมากมาย แต่อย่างน้อยตอนนี้ เค้าก็รอดตายแล้ว แต่สิ่งหนึ่งเลย ณ ตอนนี้ คำถาม และความสงสัยหนึ่งเดียวที่ผุดขึ้นมาในใจของวินซ์แบบที่ไม่อาจสลัดมันทิ้งไปได้เลยคือ
"
The end
โปรดติดตามตอนต่อไปได้ที่
https://www.facebook.com/pages/%E0%B9%80%E0%B8%AE%E0%B9%89%E0%B8%A2-%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%87%E0%B8%A7%E0%B8%B0-what-the-hell/335494853268478
ผิดพลาดในการตั้งกระทู้ประการใด ขออภัยด้วยนะครับป๋ม