ก่อนที่เจ้าชายสิทธัตถะจะได้ตรัสรู้ อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ
พระองค์ก็ตกอยู่ในอำนาจของมาร
พญามารหรือบรรดากิเลสมารทั้งหลาย
มารยังได้ช่อง มีอำนาจเหนือจิตใจ
มีอิทธิพลครอบครองจิตใจของพระองค์
แต่พอพระองค์ได้ตรัสรู้แล้ว พระองค์ก็พ้นแล้วจากอิทธิพลของมาร
ได้พ้นไปจากอิทธิพลของมาร พญามาร
กิเลสมารทั้งหลาย มารไม่ได้ช่อง
มารไม่มีโอกาส มารหมดโอกาส
มารหมดสิทธิ์ในการมีอิทธิพลครอบงำจิตใจพระองค์ท่าน
แต่...
พระองค์ท่านก็ไม่ได้เข้าไปทำการฆ่ามาร
พญามารหรือกิเลสมารทั้งหลายเลย
และในเวลาต่อมา ยังปรากฎว่า
เหล่าเสนามารทั้งหลายได้มากราบทูลอาราธนา
เพื่อให้พระองค์ท่านได้ดับขันธปรินิพพานเสีย
ไม่ต้องประกาศพระศาสนา
พระองค์ก็ยังตรัสแก่เหล่ามารทั้งหลาย โดยสรุปว่า
"ดูก่อนมาร ตราบใดที่ภิษุ - ภิกษุณี อุบาสกและอุบาสิกา
ยังไม่ตั้งมั่นในพระสัทธรรม
ปริยัติ ปฏิบัติ และปฏิเวธ ยังไม่สมบูรณ์
ตราบนั้นเราก็จะยังไม่ปรินิพพาน"
จนถึงในคราวที่ทรงปลงอายุสังขารและเสด็จดับขันธปรินิพพาน
ปรากฎว่า มารก็ได้มาทูลอาราธนาอีกเช่นเคย (ซึ่งพระองค์ก็รับ)
แล้วอย่างนี้จะให้หมายความว่าอย่างไร?
ขอให้แง่คิดไว้สำหรับผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลาย
ที่ผ่านๆมาพวกเราถูกมารหลอกหรือเปล่า
มารหลอกพวกเรามาโดยตลอดหรือเปล่า
โดยที่ถูกมารหลอกให้เราไปฆ่ามาร
เมื่อเราถูกมารหลอกให้ไปฆ่ามารให้ไปฆ่ากิเลส
แล้วอย่างนี้จะไปฆ่ามารหรือไปฆ่ากิเลสได้อย่างไร?
ไม่ได้หรอกนะท่านทั้งหลาย ตื่นกันได้แล้ว
ตอนที่เราถูกหลอกให้ไปฆ่ามาร ตอนนี้แหละเราคือมาร
โดนมารดลใจ
ดังนั้นการที่จะพ้นจากอำนาจของมาร
พ้นไปจากอำนาจของกิเลส
ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องไปฆ่ามาร
จะต้องไปฆ่ากิเลสมิใช่หรือ!
การที่เราตั้งหน้าตั้งตาจะไปฆ่ามาร
เราได้ตกไปอยู่ในอำนาจของมารเรียบร้อยแล้ว
การที่เราตั้งหน้าตั้งตาจะไปฆ่ากิเลส
เราก็ได้ตกไปอยู่ในอำนาจของกิเลสเรียบร้อยแล้ว
และการที่เราตั้งหน้าตั้งตาจะไปดับทุกข์
เราก็ได้ตกไปอยู่ในกระแสแห่งความทุกข์เรียบร้อยแล้ว
ฉะนั้น ดูก่อนท่านผู้เจริญทั้งหลาย
ภารกิจหรือหน้าที่ ในการที่จะไปฆ่ามารในการที่จะไปฆ่ากิเลส
ในการที่จะไปดับทุกข์
ภารกิจหรือหน้าที่อันนี้ไม่ใช่หน้าที่ของ
ผู้ที่จะเป็นพุทธบุตร - พุทธสาวก - พุทธสาวิกาเลย
ท่านไม่ได้มีภาระกิจหรือหน้าที่ตรงนี้เลย ไม่มีจริงๆ
จากหนังสือ เพียงแค่รู้ (ฉบับปรับปรุง) ของ พระอาจารย์นวลจันทร์ กิตติปัญโญ
ตื่นเถิดชาวพุทธ
พระองค์ก็ตกอยู่ในอำนาจของมาร
พญามารหรือบรรดากิเลสมารทั้งหลาย
มารยังได้ช่อง มีอำนาจเหนือจิตใจ
มีอิทธิพลครอบครองจิตใจของพระองค์
แต่พอพระองค์ได้ตรัสรู้แล้ว พระองค์ก็พ้นแล้วจากอิทธิพลของมาร
ได้พ้นไปจากอิทธิพลของมาร พญามาร
กิเลสมารทั้งหลาย มารไม่ได้ช่อง
มารไม่มีโอกาส มารหมดโอกาส
มารหมดสิทธิ์ในการมีอิทธิพลครอบงำจิตใจพระองค์ท่าน
แต่...
พระองค์ท่านก็ไม่ได้เข้าไปทำการฆ่ามาร
พญามารหรือกิเลสมารทั้งหลายเลย
และในเวลาต่อมา ยังปรากฎว่า
เหล่าเสนามารทั้งหลายได้มากราบทูลอาราธนา
เพื่อให้พระองค์ท่านได้ดับขันธปรินิพพานเสีย
ไม่ต้องประกาศพระศาสนา
พระองค์ก็ยังตรัสแก่เหล่ามารทั้งหลาย โดยสรุปว่า
"ดูก่อนมาร ตราบใดที่ภิษุ - ภิกษุณี อุบาสกและอุบาสิกา
ยังไม่ตั้งมั่นในพระสัทธรรม
ปริยัติ ปฏิบัติ และปฏิเวธ ยังไม่สมบูรณ์
ตราบนั้นเราก็จะยังไม่ปรินิพพาน"
จนถึงในคราวที่ทรงปลงอายุสังขารและเสด็จดับขันธปรินิพพาน
ปรากฎว่า มารก็ได้มาทูลอาราธนาอีกเช่นเคย (ซึ่งพระองค์ก็รับ)
แล้วอย่างนี้จะให้หมายความว่าอย่างไร?
ขอให้แง่คิดไว้สำหรับผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลาย
ที่ผ่านๆมาพวกเราถูกมารหลอกหรือเปล่า
มารหลอกพวกเรามาโดยตลอดหรือเปล่า
โดยที่ถูกมารหลอกให้เราไปฆ่ามาร
เมื่อเราถูกมารหลอกให้ไปฆ่ามารให้ไปฆ่ากิเลส
แล้วอย่างนี้จะไปฆ่ามารหรือไปฆ่ากิเลสได้อย่างไร?
ไม่ได้หรอกนะท่านทั้งหลาย ตื่นกันได้แล้ว
ตอนที่เราถูกหลอกให้ไปฆ่ามาร ตอนนี้แหละเราคือมาร
โดนมารดลใจ
ดังนั้นการที่จะพ้นจากอำนาจของมาร
พ้นไปจากอำนาจของกิเลส
ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องไปฆ่ามาร
จะต้องไปฆ่ากิเลสมิใช่หรือ!
การที่เราตั้งหน้าตั้งตาจะไปฆ่ามาร
เราได้ตกไปอยู่ในอำนาจของมารเรียบร้อยแล้ว
การที่เราตั้งหน้าตั้งตาจะไปฆ่ากิเลส
เราก็ได้ตกไปอยู่ในอำนาจของกิเลสเรียบร้อยแล้ว
และการที่เราตั้งหน้าตั้งตาจะไปดับทุกข์
เราก็ได้ตกไปอยู่ในกระแสแห่งความทุกข์เรียบร้อยแล้ว
ฉะนั้น ดูก่อนท่านผู้เจริญทั้งหลาย
ภารกิจหรือหน้าที่ ในการที่จะไปฆ่ามารในการที่จะไปฆ่ากิเลส
ในการที่จะไปดับทุกข์
ภารกิจหรือหน้าที่อันนี้ไม่ใช่หน้าที่ของ
ผู้ที่จะเป็นพุทธบุตร - พุทธสาวก - พุทธสาวิกาเลย
ท่านไม่ได้มีภาระกิจหรือหน้าที่ตรงนี้เลย ไม่มีจริงๆ