ความเดิมตอนที่แล้วค่า 1.
http://pantip.com/topic/32521164 2.
http://pantip.com/topic/32521239 3.
http://pantip.com/topic/32594792 4.
http://pantip.com/topic/32595713 5.
http://pantip.com/topic/32595915
เดินออกมาทางถนนเส้นนี้
ริมถนนจะมีของวางขายเหมือนบ้านเรา ที่นี่เอาหินมาขายด้วย หยกละมั้ง เห็นนักท่องเที่ยวบางคนหยิบขึ้นมาชิมด้วย
ตรงมาจะเป็นถนนหน้าตาแบบนี้คะ เป็นเขตเมืองใหม่ละ ตรงตามโพยที่หาไว้ว่าช่วงนี้เมืองลี่เจียงกำลังทำถนน ทำให้การจราจรในช่วงเร่งด่วนติดมาก
เป้าหมายของเราคือ ร้านขนมปัง JOY BAKERY เราแวะเดินดูขนมและเทียบราคาเกือบทุกร้าน เพื่ออะไรก็ไม่รู้ 555 ความสุขอะ อยากรู้ว่าเขาขายของไรกันบ้าง ราคาแพงกว่าบ้านเรามากหรือเปล่า
แต่ก่อนจะข้ามถนนไปมองไปทางขวามือจะเห็นถนนแบบนี้ อ๊ะ...!!!! นั่น...นั่นมันภูเขาหิมะมังกรหยกนี่ (ตามข้อมูลที่หาไว้แจ้งว่าจะมีถนนเส้นหนึ่งทางทิศตะวันตก ชื่อเชียงกาลีต้าเต้า สามาถมองเห็นวิวของภูเขาหิมะมังกรหยกจากถนนเส้นนี้ได้) ก่อนเจอไอ้เราก็คิดตั้งนานนะว่าแล้วตรูไม่ใช่คนพื้นที่ ฟัง พูด อ่าน เขียน ภาษาจีนไม่ได้ จะรู้ไหมเนี่ยว่าไอ้ "ถนนเส้นชียงกาลีต้าเต้า" มันอยู่ตรงไหน รูปก็มีให้ดูแต่เป็นแบบว่านะเขาไปบ่อยแล้ว แล้วไอ้คนที่เพิ่งออกท่องโลกเยี่ยงเราจะรู้ไหม เฮ้อ.. >> เมื่อมาเจอเลยถ่ายไว้เองเลย หวังว่าร้านรวงที่ตั้งอยู้แถบนี้คงไม่เจ๊งไปก่อนนะ
ซูมกล้องเข้าไปอีกเพื่อความชัวร์ (เห็นแค่นี้ก็ดีใจแล้ว อยากไปเที่ยวขาหิมะมังกรหยกเร็วๆ) อิจฉาคนที่นี่จังมีวิวธรรมชาติสวยๆ ให้ดูทุกวันเลย
ว่าแล้วก็ข้ามไปร้านขนมปัง JOY BAKERY ดีกว่า ขนมปังก็คล้ายๆ กับบ้านเราเพียงแต่ที่จีนเวลาซื้อไม่มีถุงพลาสติกหูหิ้วใส่ให้แบบบ้านเรา เขาถือออกจากร้านกันเลย ดูไปดูมาได้ไอติมมาซะงั้น หนาวก็หนาวแต่อยากกินอะ 2 แท่ง 40 บาทค่า ทำจากผลไม้แท้ๆ
อร่อยด้วย
คุณแฟนกินรสบลูเบอร์รี่
ลี่เจียงเมืองเก่านี่เราใช้เวลาเดินประมาณ 2 วันก็จำทางได้ละ แค่จำทางหลักๆ ที่ใช้บ่อยพอ เช่น ทางไปตลาด ทางกลับที่พัก ทางออกนอกเมืองเก่า เดินทุกซอยจะไม่ไหวนะ เวียนหัว วันอื่นเราก็ออกมาหาของทานข้างนอกอีก เบื่ออาหารในเมืองเก่าละ แพงและไม่อร่อยด้วย เปลี่ยนมาเป็น KFC บ้าง ดีใจน้ำตาไหลพราก ได้กินเนื้อสัตว์เป็นชิ้นซะที หลังจากที่กินแต่วิญญาณมันมานาน 555 (ช่วงนั้นคิดถึงไก่ย่าง ส้มตำบ้านเรามาก) KFC ประเทศจีนราคา 399 บาท บ้านเราราคา 299 บาท มาดูกันดีกว่าว่ามันมีอะไรต่างกันอีก 1. น้ำเป๊ปซี่ไม่มีน้ำแข็งให้เน้อ ไม่รู้ทำไม 2. ฝาปิดกล่อง KFC ไม่มีคะ มีแต่กระดาษกลมๆ ปิดไว้เฉยๆ
3. ซอสพริกไม่มี มีแต่พริกป่นผงมาให้โรยใส่ไก่แทน
4. มันบดไม่มี มีแต่ข้าวโพด
5. ไก่แลดูชิ้นเล็กกว่าของเราเยอะ รสชาติก็ต่างกันคะไก่บ้านเราเนื้อนุ่มแน่น แต่บ้านเขาเนื้อนุ่ม ดึ้งๆ ไงก็ไม่รู้ เอาเป็นว่าดีกว่ากินเนื้อน้องจามมรีละกัน
ชีวิตช่วงนี้อยู่เมืองลี่เจียงก็จะไม่มีไรมากคะ แค่เดิน เที่ยว กิน ชมโน้นนี่นั่น และที่สำคัญคือการตามล่าหาซิมโทรศัพท์แบบเล่นเนทได้ (มีติดไว้สบายใจกว่า) Wifi ฟรีมีแต่ในที่พักเท่านั้นคะ เดินไป 3-4 ร้านก็บอกว่าไม่มี บางทีก็ไม่ขาย สงสัยเห็นว่าเราเป็นต่างด้าว และอีกเหตุผลหนึ่งคือเดินสอบถามราคาบริษัททัวร์เพื่อไปภูเขาหิมะเหมยลี่ในเมืองเก่าลี่เจียง เพราะคิดว่าถ้าไปกับทัวร์ถูกกว่าไปเองก็จะไป เลยเดินถามหลายร้านมาก (ขอเม้าท์+นินทาหน่อยบางร้านนี้แพงเวอร์มาก โกงราคากันชัดๆ บางร้านก็ถูกเกิน เราต้องสอบถามกันดีๆ นะคะว่าราคานั้น รวมค่าอะไรบ้าง เช่น ค่าที่พัก ค่าทิปคนขับ+ไกด์ ค่าเข้าชมสถานที่ ค่าอาหารรวมไหม ค่าเสื้อกันหนาว ค่าอ๊อกซิเจนกระป๋อง เพราะบางร้านราคาถูกแต่ไม่รวมสิ่งเหล่านี้เน้อ) แล้วจะถามไง?? ไม่ต้องสงสัยคะ บอกไปแล้วว่าแค่มีหนังสือ SURVIVOR จีน ก็เอาตัวรอดได้ อย่ากลัวใช่มุขเราเลย >> กางหนังสือ จิ้ม ชี้ถาม >> เขาตอบมาเราไม่ต้องกลัวคะ เพราะส่วนมากที่เจอเขายินดีช่วยเหลือเรา ใครไม่ช่วยช่างมัน อย่าได้แคร์คะ เดินไปหาเหยื่อหลายอื่นต่อไป 555 (ปล. อบากกราบคนจัดทำหนังสือเล่มนี้จัง มันสุดยอดมาก ขอบอก)
วันอื่นก็เดินไปซื้อไอติมร้านอื่นมั้ง นี่ก็เป็นร้านขนมปังเหมือนกันแต่มีไอติมโคนขาย ราคาโคนละ 30 บาท
คิดถึงไอติม KFC 9 บาทบ้านเราจริงๆ
อ๊ะ..เดี๋ยวหาว่าโม้ ไปยืมคนอื่นมาถือถ่ายรูป กินให้ดูเลย
มาเรื่องซิมโทรศัพท์กันบ้างคะ รูปนี้ขอพี่ที่รู้จักกันทางเนท ชื่อพี่ตาคะ ออกเดินทางมาเที่ยวในช่วงระยะเวลาไล่เลี่ยกัน ตามมาสมทบเจอกันที่เมืองลี่เจียงและไปเที่ยวภูเขาหิมะมักรหยกด้วยกัน จากนั้นพี่ตาก็แยกไปเที่ยวเมืองเก่าซูเหอต่อ เจอกันวันเดียวเอง ซิมโทรศัพท์นี่พี่ตาบอกว่าซื้อจากเมืองคุนหมิงคะ หน้าตาแบบนี้ ราคาเท่าไไม่รู้ จำไม่ได้
ด้านหลัง
ส่วนของเรากว่าจะหาซื้อที่เมืองลี่เจียงได้แทบแย่ ปรากฏว่าไปได้เอาตรงร้านที่ลงรถเมล์เมื่อตอนขามาวันแรกละ เจ้าหน้าที่ใจดีมาก ช่วยเหลือเต็มที่
หน้าตาโบรชัวร์ที่แนะนำแพ็คเก็จเรา ตามที่แกวงไว้ให้ เพราะเราบอกว่าต้องการซิมโทรศัทพ์ที่ใช้โทรเข้า-ออกแค่ในประเทศจีน และสามารถเล่นเนทได้
ซิมโทรศัพท์เราเป็นแบบนี่ค่า ทั้งหมดราคา 1,000 บาท ค่าซิมก็ 500 บาทแล้ว (แพงกว่าไทยเยอะเลย) หลักฐานที่ใช้คือ passport นะคะ บัตรประชาชนไทยใช้ไม่ได้เน้อ เจ้าหน้าที่เขาใช้บัตรประชาชนของเขาแทน
นี่หน้าตาร้านที่ขายซิมโทรศัพท์มือถือให้เรา
ติดตามชมตอนต่อไปนะคะ
[CR] (ต่อ) ตอนที่ 4 : 17 วัน 6 เมือง ที่ยูนาน ประเทศจีน : ตะลุยเที่ยวลีเจียงเมืองเก่า
เดินออกมาทางถนนเส้นนี้
ริมถนนจะมีของวางขายเหมือนบ้านเรา ที่นี่เอาหินมาขายด้วย หยกละมั้ง เห็นนักท่องเที่ยวบางคนหยิบขึ้นมาชิมด้วย
ตรงมาจะเป็นถนนหน้าตาแบบนี้คะ เป็นเขตเมืองใหม่ละ ตรงตามโพยที่หาไว้ว่าช่วงนี้เมืองลี่เจียงกำลังทำถนน ทำให้การจราจรในช่วงเร่งด่วนติดมาก
เป้าหมายของเราคือ ร้านขนมปัง JOY BAKERY เราแวะเดินดูขนมและเทียบราคาเกือบทุกร้าน เพื่ออะไรก็ไม่รู้ 555 ความสุขอะ อยากรู้ว่าเขาขายของไรกันบ้าง ราคาแพงกว่าบ้านเรามากหรือเปล่า
แต่ก่อนจะข้ามถนนไปมองไปทางขวามือจะเห็นถนนแบบนี้ อ๊ะ...!!!! นั่น...นั่นมันภูเขาหิมะมังกรหยกนี่ (ตามข้อมูลที่หาไว้แจ้งว่าจะมีถนนเส้นหนึ่งทางทิศตะวันตก ชื่อเชียงกาลีต้าเต้า สามาถมองเห็นวิวของภูเขาหิมะมังกรหยกจากถนนเส้นนี้ได้) ก่อนเจอไอ้เราก็คิดตั้งนานนะว่าแล้วตรูไม่ใช่คนพื้นที่ ฟัง พูด อ่าน เขียน ภาษาจีนไม่ได้ จะรู้ไหมเนี่ยว่าไอ้ "ถนนเส้นชียงกาลีต้าเต้า" มันอยู่ตรงไหน รูปก็มีให้ดูแต่เป็นแบบว่านะเขาไปบ่อยแล้ว แล้วไอ้คนที่เพิ่งออกท่องโลกเยี่ยงเราจะรู้ไหม เฮ้อ.. >> เมื่อมาเจอเลยถ่ายไว้เองเลย หวังว่าร้านรวงที่ตั้งอยู้แถบนี้คงไม่เจ๊งไปก่อนนะ
ซูมกล้องเข้าไปอีกเพื่อความชัวร์ (เห็นแค่นี้ก็ดีใจแล้ว อยากไปเที่ยวขาหิมะมังกรหยกเร็วๆ) อิจฉาคนที่นี่จังมีวิวธรรมชาติสวยๆ ให้ดูทุกวันเลย
ว่าแล้วก็ข้ามไปร้านขนมปัง JOY BAKERY ดีกว่า ขนมปังก็คล้ายๆ กับบ้านเราเพียงแต่ที่จีนเวลาซื้อไม่มีถุงพลาสติกหูหิ้วใส่ให้แบบบ้านเรา เขาถือออกจากร้านกันเลย ดูไปดูมาได้ไอติมมาซะงั้น หนาวก็หนาวแต่อยากกินอะ 2 แท่ง 40 บาทค่า ทำจากผลไม้แท้ๆ
อร่อยด้วย
คุณแฟนกินรสบลูเบอร์รี่
ลี่เจียงเมืองเก่านี่เราใช้เวลาเดินประมาณ 2 วันก็จำทางได้ละ แค่จำทางหลักๆ ที่ใช้บ่อยพอ เช่น ทางไปตลาด ทางกลับที่พัก ทางออกนอกเมืองเก่า เดินทุกซอยจะไม่ไหวนะ เวียนหัว วันอื่นเราก็ออกมาหาของทานข้างนอกอีก เบื่ออาหารในเมืองเก่าละ แพงและไม่อร่อยด้วย เปลี่ยนมาเป็น KFC บ้าง ดีใจน้ำตาไหลพราก ได้กินเนื้อสัตว์เป็นชิ้นซะที หลังจากที่กินแต่วิญญาณมันมานาน 555 (ช่วงนั้นคิดถึงไก่ย่าง ส้มตำบ้านเรามาก) KFC ประเทศจีนราคา 399 บาท บ้านเราราคา 299 บาท มาดูกันดีกว่าว่ามันมีอะไรต่างกันอีก 1. น้ำเป๊ปซี่ไม่มีน้ำแข็งให้เน้อ ไม่รู้ทำไม 2. ฝาปิดกล่อง KFC ไม่มีคะ มีแต่กระดาษกลมๆ ปิดไว้เฉยๆ
3. ซอสพริกไม่มี มีแต่พริกป่นผงมาให้โรยใส่ไก่แทน
4. มันบดไม่มี มีแต่ข้าวโพด
5. ไก่แลดูชิ้นเล็กกว่าของเราเยอะ รสชาติก็ต่างกันคะไก่บ้านเราเนื้อนุ่มแน่น แต่บ้านเขาเนื้อนุ่ม ดึ้งๆ ไงก็ไม่รู้ เอาเป็นว่าดีกว่ากินเนื้อน้องจามมรีละกัน
ชีวิตช่วงนี้อยู่เมืองลี่เจียงก็จะไม่มีไรมากคะ แค่เดิน เที่ยว กิน ชมโน้นนี่นั่น และที่สำคัญคือการตามล่าหาซิมโทรศัพท์แบบเล่นเนทได้ (มีติดไว้สบายใจกว่า) Wifi ฟรีมีแต่ในที่พักเท่านั้นคะ เดินไป 3-4 ร้านก็บอกว่าไม่มี บางทีก็ไม่ขาย สงสัยเห็นว่าเราเป็นต่างด้าว และอีกเหตุผลหนึ่งคือเดินสอบถามราคาบริษัททัวร์เพื่อไปภูเขาหิมะเหมยลี่ในเมืองเก่าลี่เจียง เพราะคิดว่าถ้าไปกับทัวร์ถูกกว่าไปเองก็จะไป เลยเดินถามหลายร้านมาก (ขอเม้าท์+นินทาหน่อยบางร้านนี้แพงเวอร์มาก โกงราคากันชัดๆ บางร้านก็ถูกเกิน เราต้องสอบถามกันดีๆ นะคะว่าราคานั้น รวมค่าอะไรบ้าง เช่น ค่าที่พัก ค่าทิปคนขับ+ไกด์ ค่าเข้าชมสถานที่ ค่าอาหารรวมไหม ค่าเสื้อกันหนาว ค่าอ๊อกซิเจนกระป๋อง เพราะบางร้านราคาถูกแต่ไม่รวมสิ่งเหล่านี้เน้อ) แล้วจะถามไง?? ไม่ต้องสงสัยคะ บอกไปแล้วว่าแค่มีหนังสือ SURVIVOR จีน ก็เอาตัวรอดได้ อย่ากลัวใช่มุขเราเลย >> กางหนังสือ จิ้ม ชี้ถาม >> เขาตอบมาเราไม่ต้องกลัวคะ เพราะส่วนมากที่เจอเขายินดีช่วยเหลือเรา ใครไม่ช่วยช่างมัน อย่าได้แคร์คะ เดินไปหาเหยื่อหลายอื่นต่อไป 555 (ปล. อบากกราบคนจัดทำหนังสือเล่มนี้จัง มันสุดยอดมาก ขอบอก)
วันอื่นก็เดินไปซื้อไอติมร้านอื่นมั้ง นี่ก็เป็นร้านขนมปังเหมือนกันแต่มีไอติมโคนขาย ราคาโคนละ 30 บาท
คิดถึงไอติม KFC 9 บาทบ้านเราจริงๆ
อ๊ะ..เดี๋ยวหาว่าโม้ ไปยืมคนอื่นมาถือถ่ายรูป กินให้ดูเลย
มาเรื่องซิมโทรศัพท์กันบ้างคะ รูปนี้ขอพี่ที่รู้จักกันทางเนท ชื่อพี่ตาคะ ออกเดินทางมาเที่ยวในช่วงระยะเวลาไล่เลี่ยกัน ตามมาสมทบเจอกันที่เมืองลี่เจียงและไปเที่ยวภูเขาหิมะมักรหยกด้วยกัน จากนั้นพี่ตาก็แยกไปเที่ยวเมืองเก่าซูเหอต่อ เจอกันวันเดียวเอง ซิมโทรศัพท์นี่พี่ตาบอกว่าซื้อจากเมืองคุนหมิงคะ หน้าตาแบบนี้ ราคาเท่าไไม่รู้ จำไม่ได้
ด้านหลัง
ส่วนของเรากว่าจะหาซื้อที่เมืองลี่เจียงได้แทบแย่ ปรากฏว่าไปได้เอาตรงร้านที่ลงรถเมล์เมื่อตอนขามาวันแรกละ เจ้าหน้าที่ใจดีมาก ช่วยเหลือเต็มที่
หน้าตาโบรชัวร์ที่แนะนำแพ็คเก็จเรา ตามที่แกวงไว้ให้ เพราะเราบอกว่าต้องการซิมโทรศัทพ์ที่ใช้โทรเข้า-ออกแค่ในประเทศจีน และสามารถเล่นเนทได้
ซิมโทรศัพท์เราเป็นแบบนี่ค่า ทั้งหมดราคา 1,000 บาท ค่าซิมก็ 500 บาทแล้ว (แพงกว่าไทยเยอะเลย) หลักฐานที่ใช้คือ passport นะคะ บัตรประชาชนไทยใช้ไม่ได้เน้อ เจ้าหน้าที่เขาใช้บัตรประชาชนของเขาแทน
นี่หน้าตาร้านที่ขายซิมโทรศัพท์มือถือให้เรา
ติดตามชมตอนต่อไปนะคะ