คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
สิ่งสำคัญเท่ากันกับความรู้ความสามารถในการทำงานคือการอยู่ร่วมกับผู้ร่วมงานได้
เราเคยมีหัวหน้าที่ให้คแนะนำปรึกษาเรื่องงานไม่ได้เลย แถมเกี่ยงงานเป็นพัลวัน
และมีพฤติกรรมน่ารังเกียจอีกหลายประการ เช่น ใช้อำนาจกับเราเกินขอบเขต ใช้เรื่องส่วนตัว เป็นต้น
แต่เอาตัวรอดมาได้ด้วยการมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมงาน..
โดยการปรึกษางานกับเพื่อนพ้องน้องพี่ที่มีประสบการณ์ในเรื่องนั้นๆ มาก่อนเรา
ซึ่งในวันนั้น..
หัวหน้าผู้ได้ตำแหน่งมาเพราะความอาสวุโสคนนั้นอาจจะดูเหมือนมีความสามารถตามตำแหน่งไปด้วย
แต่เมื่อวันเวลาที่เลวร้ายสำหรับเราผ่านมาแล้ว..
เขากลับกลายเป็นบุคคลที่ไม่พึงปรารถนาสำหรับทั้งผู้บังคับบัญชาและตู้ใต้บังคับบัญชาเลย
ปลอบคนใกล้ของคุณให้อดทนและจะลองใช้วิธีเอาตัวรอดตามแนวทางของเราก็ได้นะคะ
เข้าใจว่าเธอน่าจะต้องการพิสูจน์ตนเองเพื่อจะได้ไม่ค้างใจในความอดทนของตนเองในกาลข้างหน้าด้วย
ถ้าผ่านช่วงเวลาแสนยากนี้ไปได้..
เธอจะมีทักษะในการทำงานและปรับตัวเข้ากับชีวิตการทำงานได้อย่างคุ้มค่าแน่ๆ
เราเคยมีหัวหน้าที่ให้คแนะนำปรึกษาเรื่องงานไม่ได้เลย แถมเกี่ยงงานเป็นพัลวัน
และมีพฤติกรรมน่ารังเกียจอีกหลายประการ เช่น ใช้อำนาจกับเราเกินขอบเขต ใช้เรื่องส่วนตัว เป็นต้น
แต่เอาตัวรอดมาได้ด้วยการมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมงาน..
โดยการปรึกษางานกับเพื่อนพ้องน้องพี่ที่มีประสบการณ์ในเรื่องนั้นๆ มาก่อนเรา
ซึ่งในวันนั้น..
หัวหน้าผู้ได้ตำแหน่งมาเพราะความอาสวุโสคนนั้นอาจจะดูเหมือนมีความสามารถตามตำแหน่งไปด้วย
แต่เมื่อวันเวลาที่เลวร้ายสำหรับเราผ่านมาแล้ว..
เขากลับกลายเป็นบุคคลที่ไม่พึงปรารถนาสำหรับทั้งผู้บังคับบัญชาและตู้ใต้บังคับบัญชาเลย
ปลอบคนใกล้ของคุณให้อดทนและจะลองใช้วิธีเอาตัวรอดตามแนวทางของเราก็ได้นะคะ
เข้าใจว่าเธอน่าจะต้องการพิสูจน์ตนเองเพื่อจะได้ไม่ค้างใจในความอดทนของตนเองในกาลข้างหน้าด้วย
ถ้าผ่านช่วงเวลาแสนยากนี้ไปได้..
เธอจะมีทักษะในการทำงานและปรับตัวเข้ากับชีวิตการทำงานได้อย่างคุ้มค่าแน่ๆ

แสดงความคิดเห็น
ความเครียด"เรื่องงาน"ส่งผลกระทบต่อ"ชีวิตนอกเวลางาน"ของคุณไหม?
โดยส่วนตัวผมนี่ ไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไร พอนอกเวลางานก็ไม่เก็บเอาเรื่องงานมาคิดมากนัก
แต่..............
คนใกล้ตัวผม ... เธอ เอาเรื่องงานเก็บมาคิด มาเครียด จนร้องไห้ออกมา ได้เลยซะงั้น ผมบอกว่าไม่ต้องคิดมาก เป็นแบบนี้ทุกที่แหละ ใครๆก็เจอ เธอบอกว่าพยายามไม่คิดแต่มันก็ แว้บเข้ามาในหัวเธอเอง เรื่อง เจ้านายที่ถามเรื่องงานไม่ได้(ไม่รู้เรื่องถามแล้วตอบไม่ได้ดีแต่ปาก) งานเธอเลยดองและกองเยอะขึ้นเรื่อยๆ เพราะต้องรอ...คนที่ต้องประสานงานด้วย งานเกี่ยวกับ การร่างสัญญาอะไรประมาณนั้นมั้ง ผมไม่แน่ใจ พอถึงจุดก็โดน "ว่า" ทำงานไปไม่ถึงไหน ปกติหยุดเสาร์ อาทิตย์ นี่ก็ต้องเข้าไปทำ วันเสาร์ด้วย(ไม่ได้เงินนะ)
นั่นแหละครับ ก็เลยส่งผลถึงสภาะอารมณ์นอกเวลางาน ไม่ร่าเริง เงียบไม่พูดไม่จา ล่าสุดก็ร้องไห้ออกมาเลย ผมบอกให้ลาออกไหม เธอก็บอกว่าทำไมคนอื่นอยู่ได้ ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ...(เธอทำงานที่เก่าได้แค่เดือนเดียว คงคิดว่าตัวเองไม่อดทนมั้ง)
ผมไม่ค่อยเข้าใจอารมณ์นี้เท่าไร ทั้งๆที่ผมก็เคยเจออยู่นะ แต่คิดว่ามันก็แค่งานอะ แค่ส่วนหนึ่งของชีวิตไม่ใช่ทั้งหมดเลยไม่ค่อยอะไรมาก(ตอนเป็นทหารหนักกว่านี้อีก55+) แต่บางทีคนเราไม่เหมือนกัน ภูมิต้านทานไม่เท่ากัน
เลยอยากจะขอคำแนะนำดีจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ใครก็ได้ครับ อยากได้คำแนะนำดีๆเอาไปช่วยแนะนำเธอหน่อย หรือใครมีประสบการณ์ในที่ทำงานที่เลวร้ายก็แชร์ได้ครับ เดี๋ยวจะเอากระทู้นี้ไปให้อ่านเลย
ขอบคุณมากๆคร้าบ
ปล.tag ศาสนาพุทธและปฎิบัติธรรม เผื่อได้ธรรมะ ดีๆครับ