ผมว่าเพื่อน ๆ สมาชิกชายเกือบทั้งหมด  ก็คงมีประสบการณ์นี้เช่นเดียวกัน
นั่นคือประสบการณ์ "อาวุธประจำกาย"

อย่าเพิ่งพาลคิดลึกล่ะครับ

อาวุธประจำกายที่ว่านี้  ผมหมายถึง  หนังสติ๊ก

ก็ตามประสาเด็กล่ะครับ  ไม่ว่าต่างจังหวัดหรือกรุงเทพฯรอบนอก
ต้องพกหนังสติ๊ก  ยิงนกยิงหนูไปตามเรื่อง
กทม.รอบนอก  หนังสติ๊กอาจมีศักยภาพจำกัด แต่ต่างจังหวัดนี่  หนังสติ๊กได้โชว์ศักยภาพเต็มร้อยครับ

เป็นเครื่องมือทำมาหากินก็ได้  คือยิงนกยิงหนูยิงปลาตามนาตามทุ่ง  ยิงมะม่วงมะเฟืองตามสวน
หากสวนตัวเองก็แล้วไป  แต่หากเป็นสวนคนอื่น  ก็ต้องย่องหน่อย  ไม่มีปัญหาครับ  เพราะหนังสติ๊กไม่มีเสียง

เป็นอาวุธป้องกันตัวก็ได้  เป็นได้ทั้งอาวุธกันหมา กันขโมย
เป็นได้ทั้งเครื่องมือระบายอารมณ์ขมไหม้   โกรธเคืองใคร  ก็หนังสติ๊กแหละครับซัดหลังคาบ้าน

การมีอาวุธประจำกาย  ก็ไม่ยากครับ  ตามมีตามเกิด  คือหากิ่งไม้ขนาดพอดีพอมือที่มีง่าม
ตัดฉับก็ใช้ได้แล้ว  
ใครมีฝีมือหน่อย  ก็หาง่ามสวย ๆ  เหลาให้เนียน  หรือสลักเสลาเกลาให้งามแค่ไหนก็แล้วแต่ฝีมือ
ซื้อหนังสติ๊กมา  ยางมัด  แค่นี้ก็มีอาวุธประจำกายแล้ว

ลูกที่ใช้ยิง  ก็ไม่ยาก  เก็บก้อนก้อนอิฐก้อนดินแข็ง ๆ ที่ไหนก็ใช้ได้ทันที
หากพิถีพิถันหน่อย  ก็เอาดินเหนียวมาปั้นเป็นลูกกลม ๆ  ตากแดดให้แห้งสนิท  พกตุงเต็มกระเป๋ากางเกงได้เลย

ใครไม่เคยยิงหนังสติ๊ก  หรือยิงครั้งแรกนี่   หากไม่ระวังมีหวังโดนหน้าผากตัวเองเอาง่าย ๆ ครับ
ถึงแม้จะเป็นการยิงออกจากตัวไปข้างหน้าก็เหอะ
เพราะหากปล่อยยางหนังสติ๊กผิดจังหวะ  ยางมันจะม้วนกลับ  ส่งลูกหนังสติ๊กย้อนกลับใส่หน้าแงตัวเองเอาได้ง่าย ๆ
หรืออย่างน้อย ๆ  เมื่อยิงออกไป  เส้นหนังสติ๊กก็จะม้วนดีดมือ  ลูกก็ตกหรือฟัดใส่คนข้าง ๆ นั่นแหละ

ไม่เคยยิงนี่  ต้องลองอยู่หลายครั้งพอสมควรครับ
ทั้งการควบคุมมือ  ควบคุมง่ามหนังสติ๊ก  ควบคุมวิถีลูกที่ยิงออกไป
อันตรายพอสมควรครับ  ไม่ใช่ของง่ายที่จะมีปั๊บก็ใช้ได้อย่างสบาย ๆ ปุ๊บ

แล้วลองเปรียบเทียบกับอาก้า เอ็มสิบหก เอ็ก 79 ดูสิครับ

ผมเคยเห็นครับ (ไม่ใช่เห็นต่อหน้าต่อตา  แต่ได้ยินเสียงแล้ววิ่งไปดู)
อส.ทำปืนลั่น  ปืนเอ็มสิบหกครับ   แกทำลั่นแล้วคุมปืนไม่อยู่  ลั่นแบบออโต้ซะด้วย
เล่นซะหมดแม็ก  โดนเพื่อนตายไปสาม   เพื่อนก็ยืนอยู่ใกล้ ๆ แกนั่นแหละ
เหตุเกิดที่หลังศาลากลางจังหวัด  

ผมว่ามันจึงไม่ง่ายหรอกครับที่คนไม่เคยใช้ ไม่เคยฝึก จะยิงอาวุธสงครามได้ง่าย ๆ
ไม่เหมือนในหนังแน่  ที่ยิงง่ายใช้คล่อง  คุมปืนได้  รัวเป็นตับปืนก็ไม่สะบัด ไม่มีแรงถีบสะท้อนกลับ

ด้วยความหล่อ เอ๊ย ด้วยความคะนองตอนเป็นวัยรุ่น  ผมเคยแอบขโมย .38 พ่อไปยิงเล่นในป่าแถวลำมูลน้อย  ไม่ไกลจากตัวเมืองนัก
ระยะแค่ห้าหกเมตร  ผมยิงไม่โดนกระป๋องสักนัด   ซัดลูกปืนพ่อไปซะแปดเม็ด  โดนด่าเป็นปี

เคยไปสนามยิงปืนกับพี่ชายที่ค่ายทหารบก อ.วารินชำราบ
ได้ยิง .357  เล่นเอาเจ็บจนมือชาเพราะแรงสะบัดของปืน   นัดเดียวเลิก  ไม่ไหว
ทะลึ่งขอลองลูกซองยาว   ผลก็คือโดนปืนถีบหงายหลังทั้งยืน

เป็นบทเรียนและประสบการณ์ชีวิตครับ
หนังสติ๊กที่ว่าง่าย  ก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่ิคิด
ยิ่งปืนนี่  ยิ่งยาก


มาเจอข่าวชายชุดดำ  อยู่ ๆ ก็คว้าอาวุธสงครามออกมายิงกลางเมือง  แบบไม่เคยใช้เคยฝึก  ท่ามกลางคนนับหมื่นนี่
ผมก็รู้สึกงึดครับ

งึดหลาย  งึดคัก


ผมเคยอ่านเจอว่า  ดาราฮอลลีวู้ด  ที่เขาจะแสดงบทบู๊  ไม่ว่าปืน  มีด  ไม้
เขาจะเข้าคอร์สฝึกใช้จนคล่องก่อนรับบท  ทั้งท่าทาง  ทั้งการใช้  การถือ  การพกพา  การยิง

ไม่เหมือนของเรา  ดาราหญิงเอวเท่าแมวอดข้าว  ยิงลูกซองตูม ๆ  รัวเอ็มสิบหกไม่สะเทือนมือ

คงงี้มั้ง  เลยนึกว่าง่าย  ในการบอกว่าใครก็ได้ใช้อาวุธสงครามเป็นทั้งนั้น

แค่ปืนสั้นนี่  แค่ .38 นี่   ยิงมือเดียว  ไม่ใช้อีกมือกุมประคองด้วยวิธีที่ถูกล่ะก็
ไม่จ่อยิงระยะเผาขนหรือใกล้มาก ๆ นี่  ยากครับที่จะเข้าเป้า   ยกเว้นคนที่ชำนาญจริง ๆ



แล้วชายชุดดำที่โดนจับนี่  เก่งมาจากไหน  ไม่เคยใช้ ไม่เคยฝึก

ข้อยงึดหลายเด้อ