แก้วันที่เป็นวันที่8/9/14 นะครับ
8กันยายน2557
นี่เป็นกระทู้แรกเลย
ที่ผมเขียนเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้
ปกติแล้วผมโดยสารรถตู้คันนี้มาตลอดระยะเวลา1 ปี
วินรถตู้จะอยู่แถวโรงพยาบาลเลิศสิน
มีทั้งสีลมถึงรามอินทรา แล้วก็ สีลมถึงลาดพร้าว เนื่องขึ้นทางด่วน จึงค่อนข้างสะดวก
ผมก็ใช้ชีวิตแบบเดิมๆเรื่อยมาจนวันหนึ่ง (วันนี้แหละ)
ประมาณทุ่มนึงพอดี ฝนตกเล็กน้อยพอให้สดชื่น
ผมได้ขึ้นรถตู้เป็นคนสุดท้ายพอดี
หลังจากนั้นไม่นาน รถตู้ก็ออก
โลกโซเชียลก็มา แต่คนก็หยิบมือถือแชทนู้นนี่ เล่นเกมส์ไปตามเรื่อง (รวมถึงผมด้วย)
เพื่อฆ่าเวลารถติด ซึ่งไม่ว่าจะเป็นถนนเส้นข้างบน เส้นข้างล่างก็ล้วนติดด้วยกันทั้งนั้น (อย่าเรียกว่าทางด่วนเลย)
----------------------------------บรรยากาศสลัวๆ (เพราะรถตู้ปิดไฟ)-----------------------------------------
หลังจากนั้นไม่นานเพลงของพี่ชายผมยาว เสียงนุ่มๆ ก็บรรเลงขึ้น หากย้อนเวลากลับไปได้ ,ผ่านมาแค่ให้จำ ,รักเขาไปก่อนดีมั๊ย ,เจ็บกว่าจาก ,และก็ตามติดๆด้วยเพลงที่5 ,6 ,7......
คือพี่แกขนเพลงมาทั้งอัลบั้มเลย เรียกว่าเปิดคอนเสิร์ตนั่งเล่น(บนรถตู้)กันเลย
ตอนแรกผมก็ไม่ได้รู้สังเกตอะไร กดมือถือแชทไปตามเรื่อง ซักพักตาปรือๆ เริ่มง่วงแล้ว
เก็บมือถือกำลังจะงีบ
ปรากฏได้ยินเสียงสะอื้นเล็กจากเธอข้างๆ
ตอนแรกผมนึกว่าเธอคนนั้นคงเป็นหวัดธรรมดา เพราะช่วงนี้เป็นกันเยอะเลย
ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่พอเพลงขึ้นม่อนฮุคเท่านั้นละ เธอคนนั้นเอาผ้า...น่าจะผ้าคลุมไหล่นะ ถ้าเดาไม่ผิด
เอามาปิดหน้าตัวเอง และผมก็ได้ยินเสียงสะอื้นตลอดเวลา
นาทีนั้นผมเริ่มตะหงิดๆแล้ว
เธอคงจะเป็นหวัดหนักมากเลย(ยังซื่อได้อีก)
แต่เมื่อเธอเอาผ้าคลุมออกจากหน้า แล้วใช้มือเช็ดน้ำตา เท่านั้นละ
อ้าว!!! เธอคนนั้น............... ร้องไห้ !!!
เกิดอะไรขึ้น???
นาทีนั้นผมคิดเยอะไปหมด จะทำยังไงกับเธอดี ที่จริงก็อยากจะปลอบเธอ
แต่กลัวเธอคนนั้น มองเราไม่ดี ซ้ำร้ายกว่านั้น อาจจะโดนเธอว่า " เผือก !!! " ก็เป็นได้
ทันในนั้นเองเราก็คิดได้ เรามีทิชชู่ !!!
จึงหยิบขึ้นมา ปรากฎเห็นเธอนั่งนิ่งๆแล้ว
อ้าว สงสัยเลิกร้องไห้แล้ว
----------------แต่พี่ชายผมยาวเสียงนุ่มของผม ยังไม่จบคอนเสิร์ตครับ ยังจัดต่อไปอีก
-------------------
เธอคนนั้นเอามือมาปาดน้ำตาอีกแล้ว
นาทีนั้นเลยตัดสินใจหยิบทิชชู่ (ไม่ใช่ทิชชู่ที่ผมใช้แล้วนะ
ทิชชู่ใหม่ แกะจากซองเลย )
หยิบออกมาปึกเล็กๆ คงน่าจะพออยู่มั้ง
แล้วส่งให้เธอ ในที่สุด ผมก็เห็นหน้าเธอแล้ว จริงๆด้วย น้ำตายังคลออยู่เลย เธอออกอาการอึ้งๆ งงๆ นิดๆ
จากนั้นยกมือไหว้ผมเฉยเลย ไม่นะ!!! ผมพึ่ง23 เมื่อเดือนที่แล้วเอง
และเธอก็รับมา
ซึ่งผมมองไม่ชัดเห็นแต่ลางๆเท่านั้น ถ้าจะให้มาเจอกันอีกผมก็คงจำไม่ได้แล้ว
-------------------------พี่ชายผมยาวของผมเห็นดังนั้นแล้ว ก็จัดเพลงต่อไปอย่างไม่รีรอ---------------------------------
ผมก็เห็นเธอใช้ทิชชู่ผมแทนผ้าของเธอ
ก็แอบรู้สึกดีใจ ดีแล้วผ้าของเธอจะได้ไม่ต้องเปื้อน
จากนั้นเหตุการณ์ก็ผ่านไปด้วยดี จนกระทั้งผมต้องลงรถตู้ก่อนเธอ
----------------------------------------------END-----------------------------------------------
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-แต่ยังมีสิ่งที่นึงที่ค้างอยู่ในใจของผมตอนนั้นก็คือ ในตอนนั้นผมอยากจะให้กำลังใจเธอ*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ไม่ว่าจะเสียใจกับเรื่องไหนก็ตาม ลองมองไปรอบๆตัว เราจะเห็นว่ามีคนที่เค้ารักเราหวังดีกับเราอย่างแท้จริง พ่อแม่พี่น้อง เพื่อนๆ
สิ่งเรานี้ถือเป็นสิ่งล้ำค่า และเป็นยาเพิ่มกำลังใจชั้นดีเลย ลองชวนคุย หยอกล้อ พาไปเที่ยว ทำกิจกรรมกัน
สิ่งที่คุณมีตอนนี้ แค่นี้ มันก็วิเศษที่สุดแล้วไม่ใช้เหรอ ?
อย่าพึ่งหมดหวัง ไม่ว่ากับเรื่องใดก็ตาม มนุษย์มีพรพิเศษอย่างหนึ่ง ซึ่งนั้นก็คือความทะเยอทะยาน ความไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคต่างๆ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จึงอยากฝากช่องทางนี้เผื่อเธอคนนั้นจะเข้ามาดู หรือไม่ก็เป็นประโยชน์กับคนที่กำลังเศร้า และท้อแท้กับชีวิตทุกคน
*********
และสุดท้ายนี้ กระทู้นี้ไม่ได้ต้องการตามหาใครนะครับ
ผมเพียงแค่อยากให้เธอรู้ความในใจ และให้กำลังใจ กับสิ่งที่ผมไม่ได้บอกเธอบนรถตู้แค่นั้นเองครับ
เสร็จสิ้นภารกิจบนรถตู้โดยสมบูรณ์แล้วครับ
*********และสุดท้ายยิ่งกว่า ยากฝากถึงพี่ชายผมยาวของผม แต่งเพลงสนุกๆบ้างนะฮะ หนุ่มๆสาวๆ และ
คนโสดอย่างผม เสียน้ำตาให้พี่มามากแล้ว
ปล.ถ้าแท็กผิดห้อง ฝากบอกฝากแก้ด้วยครับ ยังมือใหม่อยู่ครับ ปกติอ่านอย่างเดียว
ถึงผู้หญิงที่นั่งรถตู้ สีลม-รามอิทรา วันนี้8/8/14 ประมาณ1ทุ่ม และ พี่พีท พีระ
8กันยายน2557
นี่เป็นกระทู้แรกเลย
ที่ผมเขียนเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้
ปกติแล้วผมโดยสารรถตู้คันนี้มาตลอดระยะเวลา1 ปี
วินรถตู้จะอยู่แถวโรงพยาบาลเลิศสิน
มีทั้งสีลมถึงรามอินทรา แล้วก็ สีลมถึงลาดพร้าว เนื่องขึ้นทางด่วน จึงค่อนข้างสะดวก
ผมก็ใช้ชีวิตแบบเดิมๆเรื่อยมาจนวันหนึ่ง (วันนี้แหละ)
ประมาณทุ่มนึงพอดี ฝนตกเล็กน้อยพอให้สดชื่น
ผมได้ขึ้นรถตู้เป็นคนสุดท้ายพอดี
หลังจากนั้นไม่นาน รถตู้ก็ออก
โลกโซเชียลก็มา แต่คนก็หยิบมือถือแชทนู้นนี่ เล่นเกมส์ไปตามเรื่อง (รวมถึงผมด้วย)
เพื่อฆ่าเวลารถติด ซึ่งไม่ว่าจะเป็นถนนเส้นข้างบน เส้นข้างล่างก็ล้วนติดด้วยกันทั้งนั้น (อย่าเรียกว่าทางด่วนเลย)
----------------------------------บรรยากาศสลัวๆ (เพราะรถตู้ปิดไฟ)-----------------------------------------
หลังจากนั้นไม่นานเพลงของพี่ชายผมยาว เสียงนุ่มๆ ก็บรรเลงขึ้น หากย้อนเวลากลับไปได้ ,ผ่านมาแค่ให้จำ ,รักเขาไปก่อนดีมั๊ย ,เจ็บกว่าจาก ,และก็ตามติดๆด้วยเพลงที่5 ,6 ,7......
คือพี่แกขนเพลงมาทั้งอัลบั้มเลย เรียกว่าเปิดคอนเสิร์ตนั่งเล่น(บนรถตู้)กันเลย
ตอนแรกผมก็ไม่ได้รู้สังเกตอะไร กดมือถือแชทไปตามเรื่อง ซักพักตาปรือๆ เริ่มง่วงแล้ว
เก็บมือถือกำลังจะงีบ
ปรากฏได้ยินเสียงสะอื้นเล็กจากเธอข้างๆ
ตอนแรกผมนึกว่าเธอคนนั้นคงเป็นหวัดธรรมดา เพราะช่วงนี้เป็นกันเยอะเลย
ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่พอเพลงขึ้นม่อนฮุคเท่านั้นละ เธอคนนั้นเอาผ้า...น่าจะผ้าคลุมไหล่นะ ถ้าเดาไม่ผิด
เอามาปิดหน้าตัวเอง และผมก็ได้ยินเสียงสะอื้นตลอดเวลา
นาทีนั้นผมเริ่มตะหงิดๆแล้ว
เธอคงจะเป็นหวัดหนักมากเลย(ยังซื่อได้อีก)
แต่เมื่อเธอเอาผ้าคลุมออกจากหน้า แล้วใช้มือเช็ดน้ำตา เท่านั้นละ
อ้าว!!! เธอคนนั้น............... ร้องไห้ !!!
เกิดอะไรขึ้น???
นาทีนั้นผมคิดเยอะไปหมด จะทำยังไงกับเธอดี ที่จริงก็อยากจะปลอบเธอ
แต่กลัวเธอคนนั้น มองเราไม่ดี ซ้ำร้ายกว่านั้น อาจจะโดนเธอว่า " เผือก !!! " ก็เป็นได้
ทันในนั้นเองเราก็คิดได้ เรามีทิชชู่ !!!
จึงหยิบขึ้นมา ปรากฎเห็นเธอนั่งนิ่งๆแล้ว
อ้าว สงสัยเลิกร้องไห้แล้ว
----------------แต่พี่ชายผมยาวเสียงนุ่มของผม ยังไม่จบคอนเสิร์ตครับ ยังจัดต่อไปอีก
เธอคนนั้นเอามือมาปาดน้ำตาอีกแล้ว
นาทีนั้นเลยตัดสินใจหยิบทิชชู่ (ไม่ใช่ทิชชู่ที่ผมใช้แล้วนะ
หยิบออกมาปึกเล็กๆ คงน่าจะพออยู่มั้ง
แล้วส่งให้เธอ ในที่สุด ผมก็เห็นหน้าเธอแล้ว จริงๆด้วย น้ำตายังคลออยู่เลย เธอออกอาการอึ้งๆ งงๆ นิดๆ
จากนั้นยกมือไหว้ผมเฉยเลย ไม่นะ!!! ผมพึ่ง23 เมื่อเดือนที่แล้วเอง
และเธอก็รับมา
ซึ่งผมมองไม่ชัดเห็นแต่ลางๆเท่านั้น ถ้าจะให้มาเจอกันอีกผมก็คงจำไม่ได้แล้ว
-------------------------พี่ชายผมยาวของผมเห็นดังนั้นแล้ว ก็จัดเพลงต่อไปอย่างไม่รีรอ---------------------------------
ผมก็เห็นเธอใช้ทิชชู่ผมแทนผ้าของเธอ
ก็แอบรู้สึกดีใจ ดีแล้วผ้าของเธอจะได้ไม่ต้องเปื้อน
จากนั้นเหตุการณ์ก็ผ่านไปด้วยดี จนกระทั้งผมต้องลงรถตู้ก่อนเธอ
----------------------------------------------END-----------------------------------------------
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-แต่ยังมีสิ่งที่นึงที่ค้างอยู่ในใจของผมตอนนั้นก็คือ ในตอนนั้นผมอยากจะให้กำลังใจเธอ*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ไม่ว่าจะเสียใจกับเรื่องไหนก็ตาม ลองมองไปรอบๆตัว เราจะเห็นว่ามีคนที่เค้ารักเราหวังดีกับเราอย่างแท้จริง พ่อแม่พี่น้อง เพื่อนๆ
สิ่งเรานี้ถือเป็นสิ่งล้ำค่า และเป็นยาเพิ่มกำลังใจชั้นดีเลย ลองชวนคุย หยอกล้อ พาไปเที่ยว ทำกิจกรรมกัน
สิ่งที่คุณมีตอนนี้ แค่นี้ มันก็วิเศษที่สุดแล้วไม่ใช้เหรอ ?
อย่าพึ่งหมดหวัง ไม่ว่ากับเรื่องใดก็ตาม มนุษย์มีพรพิเศษอย่างหนึ่ง ซึ่งนั้นก็คือความทะเยอทะยาน ความไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคต่างๆ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จึงอยากฝากช่องทางนี้เผื่อเธอคนนั้นจะเข้ามาดู หรือไม่ก็เป็นประโยชน์กับคนที่กำลังเศร้า และท้อแท้กับชีวิตทุกคน
*********และสุดท้ายนี้ กระทู้นี้ไม่ได้ต้องการตามหาใครนะครับ
ผมเพียงแค่อยากให้เธอรู้ความในใจ และให้กำลังใจ กับสิ่งที่ผมไม่ได้บอกเธอบนรถตู้แค่นั้นเองครับ
เสร็จสิ้นภารกิจบนรถตู้โดยสมบูรณ์แล้วครับ
*********และสุดท้ายยิ่งกว่า ยากฝากถึงพี่ชายผมยาวของผม แต่งเพลงสนุกๆบ้างนะฮะ หนุ่มๆสาวๆ และคนโสดอย่างผม เสียน้ำตาให้พี่มามากแล้ว
ปล.ถ้าแท็กผิดห้อง ฝากบอกฝากแก้ด้วยครับ ยังมือใหม่อยู่ครับ ปกติอ่านอย่างเดียว