วันที่ 25 สค.ที่ผ่านมา จขกท.ถึงบ้านไว จึงไปวิ่งออกกำลังกายที่หลังเซ็นทรัลพระรามสอง เสร็จประมาณสองทุ่มนิดๆ แวะซื้อเครื่องดื่มแล้วเดินกลับไปที่วัดเลาที่อยู่ห่างไปประมาณสองป้ายรถเมล์ ซึ่งเป็นเส้นทางที่ใช้ประจำถ้ามีโอกาสมาออกกำลังกาย
ระหว่างทาง จขกท.เสียบหูฟังไปด้วย มือซ้ายถือไอโฟน มือขวาถือกระเป๋าสตางค์ มีเงินสดอยู่500 บาท (ที่ต้องถือ เพราะกางเกงใส่วิ่งไม่มีกระเป๋าค่ะ) อีก 500 เมตรจะถึงศาลเจ้าแม่งู เห็นผู้ชายคนนึงนั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์อยู่ เหลือบไปด้านซ้าย มีอีกคนฉี่อยู่ ด้วยความที่เห็นแบบนี้จนชิน (แถวๆถนนพระรามสอง มักมีโชเฟอร์แท๊กซี่ และบรรดาวินมอเตอร์ไซค์ พากันมาฉี่ข้างทางแบบนี้ประจำ เดินทีไรจะเห็นทุกครั้ง) จขกท.จึงไม่ได้เอะใจใดๆทั้งสิ้น (ยอมรับโดยดีค่ะ อันนี้พลาดค่ะ อย่างแรง มองข้ามไปจึงเห็นผลเสียทันตา)
เดินมาได้ไม่ไกลนัก เห็นเงาตามมาทางด้านหลัง จึงหันไปมอง อ้าว!ไอ้คนที่ฉี่เมื่อกี๊นี่ มันกำลังเงื้อมือจะคว้าหรือทำอะไรสักอย่างอยู่ มันชะงักนิดนึง เอามือลงแล้วถาม"พี่ๆ เส้นนี้ไปทางไหน" จขกท.นึกในใจมันถามแปลกๆ บวกกับท่าเมื่อกี๊ของมันดูไม่น่าไว้ใจ จึงไม่ตอบ พยายามเดินให้เร็วขึ้น มันถามอีก คำถามเดิม คราวนี้ จขกท.ส่ายหัวแล้วพยายามเบี่ยงตัวเดินให้ไกลมัน มันรีบพูด พร้อมเข้าประชิดตัว"ผมไม่ทำอะไรพี่หรอก" จากนั้นจขกท.ก็ล้มลงกลิ้งไปอยู่ริมถนน ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะแรงกระชากหรือว่ามันจงใจผลักให้ล้ม มันยังพูดอยู่ว่า"ผมไม่ทำอะไรพี่หรอก" ไม่รู้ว่ามันพูดประโยคอื่นอีกหรือเปล่านะคะ แต่รู้ว่าจขกท.ตะโกนสุดเสียง ทั้งด่า ทั้งขอความช่วยเหลือ ใจหวังให้มีรถที่วิ่งผ่าน หยุดลงมาดูบ้าง แต่เสียงจขกท.คงดังไม่พอ.
ในที่สุดมันหยิบของอย่างนึงได้ มันรีบกระโดดขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ที่ขี่มาทันที ตอนมันคว้าของจากมือไปได้ ใจจขกท.หวิวเลย ทุกอย่างในนั้น จะทำยังไงดี พยายามลุกวิ่งตาม พยายามดูทะเบียนรถ แต่ดูไม่ทัน....
พอรู้ว่าหมดหวังที่จะตามทัน จขกท.ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า สิ่งที่มันได้ไป ไม่น่าจะใช่สิ่งที่มันจ้องไว้หรอกนะ เพราะมันคงไม่อาจคาดคะเนมูลค่าทรัพย์สินที่มีอยู่ข้างในได้ แต่เมื่อลงมือแล้วต้องได้อะไรสักอย่างติดมือไป ปล่อยหลุดมือไม่ได้//// ค่ะ มันได้กระเป๋าสตางค์ไป ถ้าเทียบกันกับไอโฟนแล้วมันราคาต่างกันถึงสิบเท่า(ราคากระเป๋ากับเงินที่อยู่ข้างในรวมๆแล้ว 2000 บาท แต่ไอโฟน 5 s ตอนที่ซิ้อ 26500 บาท)
เดินต่อไปอีกนิด เห็นรถกระบะจอดรอ ผู้ชายในรถลงมาถาม แล้วเขาก็บอกว่าไม่กล้าเข้ามาช่วยตั้งแต่แรกเห็น นึกว่าเป็นเรื่องผัวๆเมียๆ เลยเฝ้าดู พอรู้สึกว่าไม่น่าใช่คนรู้จักกัน เขาบอกตั้งใจจะขับชนแต่ก็ยังลังเล จขกท.ไม่นึกเคืองอะไรพลเมืองดีคนนั้นนะ นึกดูถ้าเป็นจขกท.เองถ้าเจอแบบนี้คนเดียว คงกล้าๆกลัวๆ จะช่วยยังไงดี เผื่อเป็นมิจฉาชีพแฝงตัวมาตลบหลังล่ะ คงรู้สึกแย่ แค่เขาลงมาถามไถ่ แนะให้ไปนั่งที่สว่างๆ บอกให้โทรแจ้งตำรวจ และอยู่นั่งรอด้วยแป๊บนึง จขกท.ก็ซาบซึ้งมากพอแล้วค่ะ
สัก 10 นาที เจ้าหน้าที่ตำรวจก็มา ระหว่างให้ปากคำ เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าแถวนี้เยอะมีชิงทรัพย์อยู่แล้ว อย่าพยายามเดินคนเดียวหลังพระอาทิตย์ตกดิน มันอันตรายจริงๆ นี่ถือว่าจขกท.โชคดีที่มันไม่ได้ทำร้ายอะไร ไม่ได้ใช้อาวุธมาจี้ หรืออย่างร้ายๆไม่ถูกลากเข้าพงหญ้าข้างๆ (เอ่อ...ถึงจขกท.จะไม่ได้สวยขนาดประกวดมิสโน่น นี่ นั่นได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะรอดได้ ถ้ามันหื่นขึ้นมา) จากนั้นมีผู้หมวดท่านหนึ่งพาไปโรงพักลงบันทึกประจำวัน พร้อมให้เงินกลับบ้านมา 100 บาท ต้องขอบพระคุณท่านด้วย เดี๋ยวต้องนำเงินไปคืนท่านเร็วๆนี้
อยากฝากให้ทุกคนที่ได้อ่าน ระมัดระวังตัวกันให้มากๆค่ะ ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทนะคะคราวนี้ถือเป็นบทเรียนที่ต้องจดจำและระลึกไว้ตลอดเวลาเลย ไม่โทษใครนอกจากตัวจขกท.เองที่เปิดโอกาสให้คนร้ายมากเกิน ส่วนไอ้โจร 500 นั่น จขกท.เชื่อว่ามันทำอะไรไว้ ย่อมได้รับผลกรรมนั้นแน่ๆค่ะ
ด้วยความปรารถนาดีค่ะ
จขกท.
เตือนภัย!!!!!ระวังโจรชิงทรัพย์ ถนนพระรามสอง แถวๆศาลเจ้าแม่งู
ระหว่างทาง จขกท.เสียบหูฟังไปด้วย มือซ้ายถือไอโฟน มือขวาถือกระเป๋าสตางค์ มีเงินสดอยู่500 บาท (ที่ต้องถือ เพราะกางเกงใส่วิ่งไม่มีกระเป๋าค่ะ) อีก 500 เมตรจะถึงศาลเจ้าแม่งู เห็นผู้ชายคนนึงนั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์อยู่ เหลือบไปด้านซ้าย มีอีกคนฉี่อยู่ ด้วยความที่เห็นแบบนี้จนชิน (แถวๆถนนพระรามสอง มักมีโชเฟอร์แท๊กซี่ และบรรดาวินมอเตอร์ไซค์ พากันมาฉี่ข้างทางแบบนี้ประจำ เดินทีไรจะเห็นทุกครั้ง) จขกท.จึงไม่ได้เอะใจใดๆทั้งสิ้น (ยอมรับโดยดีค่ะ อันนี้พลาดค่ะ อย่างแรง มองข้ามไปจึงเห็นผลเสียทันตา)
เดินมาได้ไม่ไกลนัก เห็นเงาตามมาทางด้านหลัง จึงหันไปมอง อ้าว!ไอ้คนที่ฉี่เมื่อกี๊นี่ มันกำลังเงื้อมือจะคว้าหรือทำอะไรสักอย่างอยู่ มันชะงักนิดนึง เอามือลงแล้วถาม"พี่ๆ เส้นนี้ไปทางไหน" จขกท.นึกในใจมันถามแปลกๆ บวกกับท่าเมื่อกี๊ของมันดูไม่น่าไว้ใจ จึงไม่ตอบ พยายามเดินให้เร็วขึ้น มันถามอีก คำถามเดิม คราวนี้ จขกท.ส่ายหัวแล้วพยายามเบี่ยงตัวเดินให้ไกลมัน มันรีบพูด พร้อมเข้าประชิดตัว"ผมไม่ทำอะไรพี่หรอก" จากนั้นจขกท.ก็ล้มลงกลิ้งไปอยู่ริมถนน ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะแรงกระชากหรือว่ามันจงใจผลักให้ล้ม มันยังพูดอยู่ว่า"ผมไม่ทำอะไรพี่หรอก" ไม่รู้ว่ามันพูดประโยคอื่นอีกหรือเปล่านะคะ แต่รู้ว่าจขกท.ตะโกนสุดเสียง ทั้งด่า ทั้งขอความช่วยเหลือ ใจหวังให้มีรถที่วิ่งผ่าน หยุดลงมาดูบ้าง แต่เสียงจขกท.คงดังไม่พอ.
ในที่สุดมันหยิบของอย่างนึงได้ มันรีบกระโดดขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ที่ขี่มาทันที ตอนมันคว้าของจากมือไปได้ ใจจขกท.หวิวเลย ทุกอย่างในนั้น จะทำยังไงดี พยายามลุกวิ่งตาม พยายามดูทะเบียนรถ แต่ดูไม่ทัน....
พอรู้ว่าหมดหวังที่จะตามทัน จขกท.ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า สิ่งที่มันได้ไป ไม่น่าจะใช่สิ่งที่มันจ้องไว้หรอกนะ เพราะมันคงไม่อาจคาดคะเนมูลค่าทรัพย์สินที่มีอยู่ข้างในได้ แต่เมื่อลงมือแล้วต้องได้อะไรสักอย่างติดมือไป ปล่อยหลุดมือไม่ได้//// ค่ะ มันได้กระเป๋าสตางค์ไป ถ้าเทียบกันกับไอโฟนแล้วมันราคาต่างกันถึงสิบเท่า(ราคากระเป๋ากับเงินที่อยู่ข้างในรวมๆแล้ว 2000 บาท แต่ไอโฟน 5 s ตอนที่ซิ้อ 26500 บาท)
เดินต่อไปอีกนิด เห็นรถกระบะจอดรอ ผู้ชายในรถลงมาถาม แล้วเขาก็บอกว่าไม่กล้าเข้ามาช่วยตั้งแต่แรกเห็น นึกว่าเป็นเรื่องผัวๆเมียๆ เลยเฝ้าดู พอรู้สึกว่าไม่น่าใช่คนรู้จักกัน เขาบอกตั้งใจจะขับชนแต่ก็ยังลังเล จขกท.ไม่นึกเคืองอะไรพลเมืองดีคนนั้นนะ นึกดูถ้าเป็นจขกท.เองถ้าเจอแบบนี้คนเดียว คงกล้าๆกลัวๆ จะช่วยยังไงดี เผื่อเป็นมิจฉาชีพแฝงตัวมาตลบหลังล่ะ คงรู้สึกแย่ แค่เขาลงมาถามไถ่ แนะให้ไปนั่งที่สว่างๆ บอกให้โทรแจ้งตำรวจ และอยู่นั่งรอด้วยแป๊บนึง จขกท.ก็ซาบซึ้งมากพอแล้วค่ะ
สัก 10 นาที เจ้าหน้าที่ตำรวจก็มา ระหว่างให้ปากคำ เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าแถวนี้เยอะมีชิงทรัพย์อยู่แล้ว อย่าพยายามเดินคนเดียวหลังพระอาทิตย์ตกดิน มันอันตรายจริงๆ นี่ถือว่าจขกท.โชคดีที่มันไม่ได้ทำร้ายอะไร ไม่ได้ใช้อาวุธมาจี้ หรืออย่างร้ายๆไม่ถูกลากเข้าพงหญ้าข้างๆ (เอ่อ...ถึงจขกท.จะไม่ได้สวยขนาดประกวดมิสโน่น นี่ นั่นได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะรอดได้ ถ้ามันหื่นขึ้นมา) จากนั้นมีผู้หมวดท่านหนึ่งพาไปโรงพักลงบันทึกประจำวัน พร้อมให้เงินกลับบ้านมา 100 บาท ต้องขอบพระคุณท่านด้วย เดี๋ยวต้องนำเงินไปคืนท่านเร็วๆนี้
อยากฝากให้ทุกคนที่ได้อ่าน ระมัดระวังตัวกันให้มากๆค่ะ ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทนะคะคราวนี้ถือเป็นบทเรียนที่ต้องจดจำและระลึกไว้ตลอดเวลาเลย ไม่โทษใครนอกจากตัวจขกท.เองที่เปิดโอกาสให้คนร้ายมากเกิน ส่วนไอ้โจร 500 นั่น จขกท.เชื่อว่ามันทำอะไรไว้ ย่อมได้รับผลกรรมนั้นแน่ๆค่ะ
ด้วยความปรารถนาดีค่ะ
จขกท.