ขอนำเรื่องของเพื่อนมาแชร์นะคะ เห็นว่าน่าสนใจดี (ขออนุญาตินางเรียบร้อยละ)
เรื่องนี้เราก็พอรู้มาอยู่บ้างเพราะนางเคยพูดให้ฟังอยู่เป็นครั้งคราว เรื่องมีอยู่ว่า
...........
เมื่อตอนเด็กๆ ฉันก็เหมือนเด็กทั่วไปที่ความทรงจำในวัยเด็กค่อนข้างเลือนลาง แต่มีเหตุการณ์หนึ่งที่ฉันจำได้ขึ้นใจและติดตามาจถึงปัจจุบัน
เมื่อฉันอายประมาณ 6ขวบ ฉันต้องย้ายบ้านแบบไม่รู้ตัวเพราะป้าย้ายไปอยู่บ้านย่า ซึ่งอยู่ด้านหน้า ฉันและครอบครัวต้องย้ายไปอยู่แทนบ้านป้า นั่นคือจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ ครั้งแรกที่ฉันเห็นบ้านป้า ฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายบางอย่างที่อยู่รอบๆบ้าน บ้านไม่มีทางเข้าเป็นที่ตาบอดต้องศัยบ้านป้าในการเข้าบ้าน ฝั่งตะวันตกเป็นป่ารกและมีแมวอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก(น้าผู้หญืงบอกว่าเป็นแมวโพง)ตอนนั้นฉันไม่รู้จักหรอก ทิศเหนือติดกับ กู่เจ้าที่ กลางทุ่งนาห่างจากบ้านประมาณ 100เมตร ซึ่งเป็นดอยเล็กๆมีต้นไม้ใหญ่อยู่ตรงกลาง มีบ่อน้ำเก่าๆ และมีการเลี้ยงเจ้าที่ ผีปู่ย่าไว้มากมาย คนแถวนั้นเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนเป็นโบราณสถานแต่ถูกฟ้าผ่าจึงถล่มลงมา โดยมีแม่อุ้ย(ยาย)แก่ๆที่อาศัยอยู่ทางทิศตะวันออกของบ้านฉันนีเองที่คอยดูแลกู่เจ้าที่ตรงนั้น บ้านหลังนี้เมื่อก่อสร้างเคยเป็นสวนมะพร้าว ลิ้นจี่ และป่าไผ่ ตั้งแต่นั้นมาชีวิตฉันก็มีเรื่องแปลกๆอยู่เสมอ ทั้งเรื่องอุบัติเหตุและการเสียชีวิตของคนใกล้ตัว
ก่อนที่ฉันจะอายุ 16ปี (อายุ 15ปี) พ่อฉันเสียชีวิตในห้องนอนตัวเองด้วยการไหลตาย ก่อนพ่อจะเสียชีวิตพ่อมักเล่าเรื่อง กู่เจ้าที่หลังบ้านให้ฟังว่า ฝันเห็นมีการจัดมหรสพเล่นดนตรีพื้นเมืองบนนั้นและมีชายคนหนึ่งอุ้มเด็กหญืงอายุประมาณ 4-5 ขวบ พ่อฝันซ้ำๆแบบนี้หลายคืนติดกัน จึงมีการแก้เคล็ดมากมายทั้งการเอาซิ่นแม่หม้ายคลุมหัวนอน เลี้ยงผีในบ้าน ก่อนวันที่พ่อจะเสียชีวิตฉันนั่งแคร่อยู่หน้าบ้านกับพ่อ อยู่ๆพ่อก็ทักว่ามีใครแอบหน้าบ้านไม่รู้ตัวขาวๆ อยู่ตรงนั้น เพื่อนลูกรึเปล่าไปดูซิ ฉันหันไปดูกลับไม่เจอใคร คืนต่อมากลางดึกพ่อก็เสียชีวิต ทุกคนรู้ดีว่ามันไม่ปกติเพราะพ่อเป็นคนแข็งแรง เหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ ไม่เล่นการพนันใดๆทั้งสิ้น ฉันและพี่ชายจึงตัดสินใจเปลี่ยนชื่อใหม่ เพราะฉันเกิดอุบัติเหตุบ่อยครั้ง จนใครๆก็ทัก และจ้างพ่อครูมาปัดลำควณที่บ้าน รื้อศาลผีออกไป ทำสะตวงสะเดาะเคราะห์
ต่อมาพี่ชาย(ลูกพี่ลูกน้อง)ก็แขวนคอตาย เราสนิทกันมากเพราะเราอายุห่างกันแค่ 1ปี และเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะบ้านอยู่ติดกันทางทิศใต้ วันนั้นตอนพักเที่ยงฉันรูสึกใจคอไม่ค่อยดี เสียววูบวาบที่หน้าอก และหน้ามืดเป็นครั้งคราว และค่ำวันนั้นเองพี่ฉันก็ตัดสินใจแขวนคอตายในห้องน้ำ เรื่องราวดูธรรมดามากเหมือนเด็กที่ทะเลาะกับพ่อแม่แล้วน้อยใจจึงแขวนคอ แต่ทุกคนถึงกับตกใจ เมื่อช่วยกันเก็บของในห้องนอนจึงได้เจอ เชือกแขวนคออีกเส้นที่ผูกเงื่อนไว้แล้วแต่ไม่ได้ใช้ เรื่องนี้จึงไม่ธรรมดา และป้าก็เล่าให้ฟังว่าก่อนวันเกิดเหตุ หมาเห่าเสียงดังมากป้าจึงตื่นมาดู ปรากฏว่ามีรอยเท้าเด็กในโรงรถเดินได้ 5-6เก้าแล้วรอยเท้าก็หายไปดื้อๆ จึงมีการไปถามร่างทรงและบอกว่า จริงๆแล้วเตรียมการมาหลายวันและถอดใจจะไม่ทำแล้ว แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งมายุแยงให้ทำ ทุกวันนี้รอยขื่อใหม้ยังคงอยู่ตรงนั้น
เมื่อฉันอายุ 16ปี ฉันฝันเหมือนพ่อติดกันหลายคืน แต่ภาพที่ฉันเห็นเป็นภาพที่ฉันมองเห็นไม่ชัดเจนนัก เพราะเป็นภาพที่ฉันอยู่ในบ้านมองออกไป และในอีกไม่กี่คืนต่อมา ฉันนอนในห้องตามปกติ ฉันฝันเห็นผู้ชายสูงอายุ ผมขาวสั้นแต่ร่างกายสูงใหญ่ดูสมบูรณ์ ใส่เสื้อสีขาวมานั่งข้างเตียงและจ้องมองฉันด้วยสายตาที่เป็นห่วง แต่ไม่ได้พูดอะไร สักพักชายคนนั้นก็ค่อยๆ เลือนหายไปโดยแขนหายไป ขาหายไป หัวหายไป และตัวหายไปเหลือแต่เก้าอี้ ฉันตกใจตื่นในทันที สิ่งที่ฉันเห็นคือเงาสีแดงลอยอยู่ในมุ้ง เป็นเงาผู้หญิงผมยาวเป็นลอน ส่วนสูงใกล้เคียงกับฉัน และหัวเราะเสียงดัง กึกก้อง ฉันผวา ดิ้นไปทางไหนไม่ได้ คิดว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด จึงได้แต่ข่มตานอน ตื่นเช้ามาฉันจึงเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่าฝันเห็นย่ามาหาที่ใต้ต้นชมพู่เหมือนกัน บอกว่าให้ทำความสะอาดบ้านด้วย แม่จึงตัดสินใจโค่นต้นพู่นั้นทิ้ง ย้ายศาลพระภูมิ และขอแบ่งที่เพื่อสร้างซอยเข้าบ้าน ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่อยู่ติดบ้านพักใหญ่เเลยทีเดียว
ฉันจึงตัดสินใจออกมาอยู่หอพักและแทบไม่ได้กลับบ้านเลย ถึงกลับก็ไม่นอน เพื่อนๆและคนแถวบ้านรู้ดี ซึ่งตอนนี้ฉันอายุ 26ปีแล้ว และมีเหตุที่ต้องกลับไปอยู่บ้านอีกครั้ง ซึ่งฉันรู้ดีว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น เพราะฉันรู้ตัวดีว่ามีอะไรบางกำลังเข้าใกล้ตัวฉันมากขึ้นเรื่อยๆ จากแค่เคยรู้สึกได้บางครั้ง แต่ตอนนี้มันถี่และบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ฉันจึงตัดสินใจที่จะเปลี่ยนนามสกุล ก่อนย้ายเข้าบ้าน เพราะมีพ่อครูท่านทักว่าฉันถูกครอบงำจากบางอย่าง แต่ฉันยังมีบุญเก่าคุ้มครองจึงทำให้ยังอยู่ได้ แต่คนรอบข้างฉันที่ดวงอ่อนจะโดนแทน ถึงแม้สภาพรอบๆบ้านฉันจะเปลี่ยนไป มีซอยเข้า มีคนมาปลูกบ้านรอบๆ มากขึ้น แค่สิ่งที่ยังอยู่และคงเดิม ไม่เคยเปลี่ยนไปตลอด 20ปี คือความทรงจำของฉัน ฉันเชื่อว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้ง
ถ้าคุณรู้ตัวว่า ต้องเจอผีทุกๆ 10ปี คุณจะทำยังไง
เรื่องนี้เราก็พอรู้มาอยู่บ้างเพราะนางเคยพูดให้ฟังอยู่เป็นครั้งคราว เรื่องมีอยู่ว่า
...........
เมื่อตอนเด็กๆ ฉันก็เหมือนเด็กทั่วไปที่ความทรงจำในวัยเด็กค่อนข้างเลือนลาง แต่มีเหตุการณ์หนึ่งที่ฉันจำได้ขึ้นใจและติดตามาจถึงปัจจุบัน
เมื่อฉันอายประมาณ 6ขวบ ฉันต้องย้ายบ้านแบบไม่รู้ตัวเพราะป้าย้ายไปอยู่บ้านย่า ซึ่งอยู่ด้านหน้า ฉันและครอบครัวต้องย้ายไปอยู่แทนบ้านป้า นั่นคือจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ ครั้งแรกที่ฉันเห็นบ้านป้า ฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายบางอย่างที่อยู่รอบๆบ้าน บ้านไม่มีทางเข้าเป็นที่ตาบอดต้องศัยบ้านป้าในการเข้าบ้าน ฝั่งตะวันตกเป็นป่ารกและมีแมวอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก(น้าผู้หญืงบอกว่าเป็นแมวโพง)ตอนนั้นฉันไม่รู้จักหรอก ทิศเหนือติดกับ กู่เจ้าที่ กลางทุ่งนาห่างจากบ้านประมาณ 100เมตร ซึ่งเป็นดอยเล็กๆมีต้นไม้ใหญ่อยู่ตรงกลาง มีบ่อน้ำเก่าๆ และมีการเลี้ยงเจ้าที่ ผีปู่ย่าไว้มากมาย คนแถวนั้นเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนเป็นโบราณสถานแต่ถูกฟ้าผ่าจึงถล่มลงมา โดยมีแม่อุ้ย(ยาย)แก่ๆที่อาศัยอยู่ทางทิศตะวันออกของบ้านฉันนีเองที่คอยดูแลกู่เจ้าที่ตรงนั้น บ้านหลังนี้เมื่อก่อสร้างเคยเป็นสวนมะพร้าว ลิ้นจี่ และป่าไผ่ ตั้งแต่นั้นมาชีวิตฉันก็มีเรื่องแปลกๆอยู่เสมอ ทั้งเรื่องอุบัติเหตุและการเสียชีวิตของคนใกล้ตัว
ก่อนที่ฉันจะอายุ 16ปี (อายุ 15ปี) พ่อฉันเสียชีวิตในห้องนอนตัวเองด้วยการไหลตาย ก่อนพ่อจะเสียชีวิตพ่อมักเล่าเรื่อง กู่เจ้าที่หลังบ้านให้ฟังว่า ฝันเห็นมีการจัดมหรสพเล่นดนตรีพื้นเมืองบนนั้นและมีชายคนหนึ่งอุ้มเด็กหญืงอายุประมาณ 4-5 ขวบ พ่อฝันซ้ำๆแบบนี้หลายคืนติดกัน จึงมีการแก้เคล็ดมากมายทั้งการเอาซิ่นแม่หม้ายคลุมหัวนอน เลี้ยงผีในบ้าน ก่อนวันที่พ่อจะเสียชีวิตฉันนั่งแคร่อยู่หน้าบ้านกับพ่อ อยู่ๆพ่อก็ทักว่ามีใครแอบหน้าบ้านไม่รู้ตัวขาวๆ อยู่ตรงนั้น เพื่อนลูกรึเปล่าไปดูซิ ฉันหันไปดูกลับไม่เจอใคร คืนต่อมากลางดึกพ่อก็เสียชีวิต ทุกคนรู้ดีว่ามันไม่ปกติเพราะพ่อเป็นคนแข็งแรง เหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ ไม่เล่นการพนันใดๆทั้งสิ้น ฉันและพี่ชายจึงตัดสินใจเปลี่ยนชื่อใหม่ เพราะฉันเกิดอุบัติเหตุบ่อยครั้ง จนใครๆก็ทัก และจ้างพ่อครูมาปัดลำควณที่บ้าน รื้อศาลผีออกไป ทำสะตวงสะเดาะเคราะห์
ต่อมาพี่ชาย(ลูกพี่ลูกน้อง)ก็แขวนคอตาย เราสนิทกันมากเพราะเราอายุห่างกันแค่ 1ปี และเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะบ้านอยู่ติดกันทางทิศใต้ วันนั้นตอนพักเที่ยงฉันรูสึกใจคอไม่ค่อยดี เสียววูบวาบที่หน้าอก และหน้ามืดเป็นครั้งคราว และค่ำวันนั้นเองพี่ฉันก็ตัดสินใจแขวนคอตายในห้องน้ำ เรื่องราวดูธรรมดามากเหมือนเด็กที่ทะเลาะกับพ่อแม่แล้วน้อยใจจึงแขวนคอ แต่ทุกคนถึงกับตกใจ เมื่อช่วยกันเก็บของในห้องนอนจึงได้เจอ เชือกแขวนคออีกเส้นที่ผูกเงื่อนไว้แล้วแต่ไม่ได้ใช้ เรื่องนี้จึงไม่ธรรมดา และป้าก็เล่าให้ฟังว่าก่อนวันเกิดเหตุ หมาเห่าเสียงดังมากป้าจึงตื่นมาดู ปรากฏว่ามีรอยเท้าเด็กในโรงรถเดินได้ 5-6เก้าแล้วรอยเท้าก็หายไปดื้อๆ จึงมีการไปถามร่างทรงและบอกว่า จริงๆแล้วเตรียมการมาหลายวันและถอดใจจะไม่ทำแล้ว แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งมายุแยงให้ทำ ทุกวันนี้รอยขื่อใหม้ยังคงอยู่ตรงนั้น
เมื่อฉันอายุ 16ปี ฉันฝันเหมือนพ่อติดกันหลายคืน แต่ภาพที่ฉันเห็นเป็นภาพที่ฉันมองเห็นไม่ชัดเจนนัก เพราะเป็นภาพที่ฉันอยู่ในบ้านมองออกไป และในอีกไม่กี่คืนต่อมา ฉันนอนในห้องตามปกติ ฉันฝันเห็นผู้ชายสูงอายุ ผมขาวสั้นแต่ร่างกายสูงใหญ่ดูสมบูรณ์ ใส่เสื้อสีขาวมานั่งข้างเตียงและจ้องมองฉันด้วยสายตาที่เป็นห่วง แต่ไม่ได้พูดอะไร สักพักชายคนนั้นก็ค่อยๆ เลือนหายไปโดยแขนหายไป ขาหายไป หัวหายไป และตัวหายไปเหลือแต่เก้าอี้ ฉันตกใจตื่นในทันที สิ่งที่ฉันเห็นคือเงาสีแดงลอยอยู่ในมุ้ง เป็นเงาผู้หญิงผมยาวเป็นลอน ส่วนสูงใกล้เคียงกับฉัน และหัวเราะเสียงดัง กึกก้อง ฉันผวา ดิ้นไปทางไหนไม่ได้ คิดว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด จึงได้แต่ข่มตานอน ตื่นเช้ามาฉันจึงเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่าฝันเห็นย่ามาหาที่ใต้ต้นชมพู่เหมือนกัน บอกว่าให้ทำความสะอาดบ้านด้วย แม่จึงตัดสินใจโค่นต้นพู่นั้นทิ้ง ย้ายศาลพระภูมิ และขอแบ่งที่เพื่อสร้างซอยเข้าบ้าน ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่อยู่ติดบ้านพักใหญ่เเลยทีเดียว
ฉันจึงตัดสินใจออกมาอยู่หอพักและแทบไม่ได้กลับบ้านเลย ถึงกลับก็ไม่นอน เพื่อนๆและคนแถวบ้านรู้ดี ซึ่งตอนนี้ฉันอายุ 26ปีแล้ว และมีเหตุที่ต้องกลับไปอยู่บ้านอีกครั้ง ซึ่งฉันรู้ดีว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น เพราะฉันรู้ตัวดีว่ามีอะไรบางกำลังเข้าใกล้ตัวฉันมากขึ้นเรื่อยๆ จากแค่เคยรู้สึกได้บางครั้ง แต่ตอนนี้มันถี่และบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ฉันจึงตัดสินใจที่จะเปลี่ยนนามสกุล ก่อนย้ายเข้าบ้าน เพราะมีพ่อครูท่านทักว่าฉันถูกครอบงำจากบางอย่าง แต่ฉันยังมีบุญเก่าคุ้มครองจึงทำให้ยังอยู่ได้ แต่คนรอบข้างฉันที่ดวงอ่อนจะโดนแทน ถึงแม้สภาพรอบๆบ้านฉันจะเปลี่ยนไป มีซอยเข้า มีคนมาปลูกบ้านรอบๆ มากขึ้น แค่สิ่งที่ยังอยู่และคงเดิม ไม่เคยเปลี่ยนไปตลอด 20ปี คือความทรงจำของฉัน ฉันเชื่อว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้ง