หลายคนคงได้อ่านเนื้อหาของน้องจากในเฟสบุ๊คมาบ้างแล้ว
วันนี้ขอมาแชร์ในพันทิปอีกทางนึง สำหรับใครที่กำลังท้ออ่านไว้นะคะ
น้องชื่อมอธ เป็นขาลีบมาตั้งแต่เกิด จริงๆแล้วน้องเป็นคนต่างจังหวัด
แต่เลือกจะเข้ากรุงเทพมาตั้งแต่อายุ 15 โดยประมาณ น้องบอกจำไม่ค่อยได้
เรื่องราวการเข้ามาในกรุงเทพ น้องบอกว่ามันยาว ไว้จะเล่าทีหลัง (-_-")
น้องเป็นเด็กร่าเริงค่ะ อาศัยเช่าห้องพักอยู่คนเดียว รับของจุกจิกมาขาย
แขนน้องแข็งแรงมาก เด็กๆแถวนั้นท้างัดข้อประจำยังแพ้ไปตามๆกัน
ตั้งแต่มีเรื่องราวของน้องได้แชร์ออกไปทางเฟสบุ๊ค น้องขายดีขึ้นมาก
มีคนเอาขนมมาให้ แวะมาคุย บ้างก็มาดูหน้าบอกลูกชายหายไปตอนเล็ก
น้องก็ขำค่ะ บอกว่าเป็นแบบนี้ทำอะไรไม่ทัน เข้าใจชีวิตดาราเลย ...
ถามน้องไปว่าดีมั้ยที่มีคนแชร์เรื่องเราออกไป น้องตอบกลับมาเขาสงสารผมหรอ
ผมแข็งแรงนะ ผมไม่ได้ขยันด้วย ผมชอบอ่านการ์ตูน ดูนารูโตะ ที่บ้านผมมีทีวี
เลยต้องอธิบายว่าไม่ใช่แบบนั้น อยากให้มองว่าเราสู้ชีวิต บางคนแขนขาครบ
เขายังไม่ทำมาหากิน แต่น้องเป็นแบบนี้ ยังเลือกที่จะขายของ ไม่ขอทานเลย
ตอนที่ถ่ายรูปน้อง น้องบอกอยากได้ขาวๆ หล่อๆ แหม.. พี่ก็พยายามแล้วนะ
ทั้งเปิดแฟลช ปิดแฟลช หามุม ทุกเอฟวี่ติง แค่นี้ก็หล่อแล้วละม้าง ..
เวลาน้องขายของเสร็จ น้องจะเข็นวิลแชร์กลับบ้าน ซึ่งก็ไกลนิดนึง
เมื่อก่อนนั่งวิน 40 บาท มีช่วงที่ขายไม่ดีเลยกลับเอง จนตอนนี้เลยชินไปแล้ว
พี่ชายเรา หรือคนละแวกนั้นใจดีทุกคน ช่วยเก็บร้าน และเข็นพาข้ามถนน
บางทีน้องอยากกินอะไร เราก็คอยซื้อให้ (ฝากซื้อด้วยนะ ไม่ได้ขอเงินเราเลย)
ถ้าใครผ่านแถวนี้ก็แวะกันมาอุดหนุนได้นะคะ จขกท. ก็ขายของแถวนี้แหละ
พิกัดน้องอยู่ทางเดินหน้าบิ๊กซีบางนา บางวันน้องจะข้ามไปขายฝั่งตรงข้าม
หน้าเซเว่น หรือบนสะพานลอย แต่ถ้าช่วงเย็นอยู่ตรงนี้ทุกวันค่ะ

)
น้องมอธ เด็กสู้ชีวิตจากหน้าบิ๊กซีบางนา \\^_^//
วันนี้ขอมาแชร์ในพันทิปอีกทางนึง สำหรับใครที่กำลังท้ออ่านไว้นะคะ
น้องชื่อมอธ เป็นขาลีบมาตั้งแต่เกิด จริงๆแล้วน้องเป็นคนต่างจังหวัด
แต่เลือกจะเข้ากรุงเทพมาตั้งแต่อายุ 15 โดยประมาณ น้องบอกจำไม่ค่อยได้
เรื่องราวการเข้ามาในกรุงเทพ น้องบอกว่ามันยาว ไว้จะเล่าทีหลัง (-_-")
น้องเป็นเด็กร่าเริงค่ะ อาศัยเช่าห้องพักอยู่คนเดียว รับของจุกจิกมาขาย
แขนน้องแข็งแรงมาก เด็กๆแถวนั้นท้างัดข้อประจำยังแพ้ไปตามๆกัน
ตั้งแต่มีเรื่องราวของน้องได้แชร์ออกไปทางเฟสบุ๊ค น้องขายดีขึ้นมาก
มีคนเอาขนมมาให้ แวะมาคุย บ้างก็มาดูหน้าบอกลูกชายหายไปตอนเล็ก
น้องก็ขำค่ะ บอกว่าเป็นแบบนี้ทำอะไรไม่ทัน เข้าใจชีวิตดาราเลย ...
ถามน้องไปว่าดีมั้ยที่มีคนแชร์เรื่องเราออกไป น้องตอบกลับมาเขาสงสารผมหรอ
ผมแข็งแรงนะ ผมไม่ได้ขยันด้วย ผมชอบอ่านการ์ตูน ดูนารูโตะ ที่บ้านผมมีทีวี
เลยต้องอธิบายว่าไม่ใช่แบบนั้น อยากให้มองว่าเราสู้ชีวิต บางคนแขนขาครบ
เขายังไม่ทำมาหากิน แต่น้องเป็นแบบนี้ ยังเลือกที่จะขายของ ไม่ขอทานเลย
ตอนที่ถ่ายรูปน้อง น้องบอกอยากได้ขาวๆ หล่อๆ แหม.. พี่ก็พยายามแล้วนะ
ทั้งเปิดแฟลช ปิดแฟลช หามุม ทุกเอฟวี่ติง แค่นี้ก็หล่อแล้วละม้าง ..
เวลาน้องขายของเสร็จ น้องจะเข็นวิลแชร์กลับบ้าน ซึ่งก็ไกลนิดนึง
เมื่อก่อนนั่งวิน 40 บาท มีช่วงที่ขายไม่ดีเลยกลับเอง จนตอนนี้เลยชินไปแล้ว
พี่ชายเรา หรือคนละแวกนั้นใจดีทุกคน ช่วยเก็บร้าน และเข็นพาข้ามถนน
บางทีน้องอยากกินอะไร เราก็คอยซื้อให้ (ฝากซื้อด้วยนะ ไม่ได้ขอเงินเราเลย)
ถ้าใครผ่านแถวนี้ก็แวะกันมาอุดหนุนได้นะคะ จขกท. ก็ขายของแถวนี้แหละ
พิกัดน้องอยู่ทางเดินหน้าบิ๊กซีบางนา บางวันน้องจะข้ามไปขายฝั่งตรงข้าม
หน้าเซเว่น หรือบนสะพานลอย แต่ถ้าช่วงเย็นอยู่ตรงนี้ทุกวันค่ะ