ก้าวต่อไปข้างหน้ายังไงคะ ถ้าคนรักเคยแอบนอกใจ

ถอดล็อคอินมาโพสค่ะ ไม่อยากให้เพื่อนหรือคนรู้จักมาอ่านโพสนี้
ถ้าเพื่อนๆพี่ๆคนไหน ที่สนิทชิดเชื้อกับเรา เข้ามาอ่านโพสนี้
ได้โปรดเข้าใจด้วยว่าเราอยากระบายจริงๆ
อยากได้รับคำแนะนำจากพี่ๆที่มีครองชีวิตคู่กันนานๆ ถึงแม้จะมีแอบนอกลู่นอกทางกันบ้าง

ก่อนอื่นขอเริ่มเรื่องก่อนเลยนะคะ จขกท. คบกับแฟนได้ประมาณ สี่ปีกว่าๆแล้วค่ะ
เราหมั้นกัน ราวๆ เข้าปีที่สาม จขกท. อยู่ประเทศนึงและเค้าอยู่อีกประเทศนึง แรกๆก็แฮปปี้ปกติดี
ประมาณช่วงปีที่สาม เราเจอมรสุมชีวิตหลายๆด้าน ทั้งการงาน ครอบครัวและสุขภาพ
ทำให้เราเป็นคนอารมณ์เหวี่ยง โมโหร้าย พูดง่ายๆคือช่วงนั้นอารมณ์เหวี่ยงไปที่แฟนหมดเลยค่ะ
ตั้งแต่ที่คบกันมา คนรอบข้างทำให้เราคิดว่า เราเหนือกว่าแฟนหลายอย่าง หน้าตาเราไม่ได้แย่ (หนุ่มๆมาจีบเรื่อยๆ)
หน้าที่การงานก็ดี เพราะงั้นเราก็เผลอไผลไปว่า แฟนเราน่ะโชคดีมาก ที่ได้เราเป็นแฟน (คนรอบข้างหนุนจนหลงตัวเอง)
เพราะงั้นเราจึงคิดว่ายังไงแฟนเราก็รักเรา ไม่ว่าเราจะทำอะไร ช่วงนั้นก็เหวี่ยงแฟนเป็นว่าเล่นเลยค่ะ
เหมือนเครื่องระบายอารมณ์ (ท้าเลิกเป็นว่าเล่น) เพราะตอนนั้นคิดว่า ยังไงเค้าก็รักเรา แฟนก็ง้องอนอยู่ตลอด
เป็นแบบนี้อยู่ราวๆ 3 เดือนเต็มๆ ทีนี้ เราสองคนมีเพื่อนคนนึง ที่รู้จักกันทางอินเตอร์เนต (คล้ายๆพันทิปนี่แหละค่ะ)เราสองคนก็แช็ตกับเธอตลอด
ขอเรียกเธอว่า เจ นะคะ เจกับเราก็สนิทกันดี แล้วเจก็สนิทกับแฟนเราด้วย แต่โดยส่วนตัวเราไม่มีอาการหึงหวงใดๆเลย เพราะเราคิดว่าเจเป็นเพื่อนเรา
แถมเธอก็มีแฟนอยู่ในตอนนั้น ขอวกกลับมาที่ตัวเองต่อ หลังจาก 3 เดือน เราเริ่มดีขึ้น เริ่มทำใจได้กับหลายๆอย่าง สุขภาพดีขึ้น เครียดน้อยลง


ทีนี้เราเริ่มคิดได้ค่ะ ว่าสิ่งที่ตัวเองทำกับแฟน ไม่น่ารักเลย แย่มาก เริ่มรู้ตัว แล้วก็ขอโทษแฟนไป.. แต่มันเริ่มไม่เหมือนเดิม..
แฟนบอกว่า เค้าคิดว่า เราสองคนควรห่างกันซักพัก เค้าเริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิม ตอนนั้นเราเสียใจมาก โทษตัวเองสารพัด พยายามง้องอน
แต่ตอนนี้เหมือนกับเป็นช่วงเอาคืน แฟนเหวี่ยงเรามากสารพัดเลย แต่เราก็โทษตัวเองและอยากให้เราสองคนดีกันเหมือนเดิม
แล้วเราก็หลุดถามไปว่า มีคนอื่นหรือเปล่า เค้าก็ตอบว่า ไม่มี (เราเชื่อใจแฟนเรามาก คิดว่าเค้าเป็นคนสุดท้ายบนโลกที่จะโกหกเรา)
ก็โอเค ไม่คิดอะไร เดินหน้าง้อต่อไป แต่ทีนี้ เหมือนมันมีลางสังหรณ์แปลกๆ ไปเช็คเฟสบุค ของเจ สถานะที่เธอคบกับแฟนเธอหายไป
(หายไปวันเดียวกับวันที่แฟนเราบอกว่าเราควรห่างกัน) เราก็ถามแฟนว่า เออ เจ เลิกกับแฟนเหรอ....

ทีนี้แฟนก็เหวี่ยงเรามาเลยค่ะ ประมาณว่า คิดว่าเค้าแอบคบกับเจเหรอ ช่วงนี้เจเลิกกันแฟนเสียใจ ก็รู้แค่นั้นไม่มีอะไร
เราก็ โอเคๆ... (แอบตะหงิดในใจว่าทำไมถึงดูเหมือนร้อนตัว) ต่อมาเราก็ไปหาแฟนที่ประเทศเค้าค่ะ คืออยากเคลียร์เนาะ
คิดว่าโอเค ก็แค่โกรธมาก ถ้าได้มีเวลาร่วมกันอาจจะดีขึ้น ก็ไปหาเค้า ไม่ได้คิดอะไร พอไปถึง ก็แอบดูห่างเหินกันนิดนึงนะคะ
แต่ก็คิดว่า ไม่เป็นไร มันต้องใช้เวลา (เรารู้สึกผิดมากจริงๆ)

ทีนี้ แฟนขอตัวไปอาบน้ำค่ะ เค้าหยิบมือถือไปด้วย เราเห็นว่าเอาไปวางไว้ห้องนอน แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ
ขอออกตัวก่อนว่า เราไม่เคยเช็คมือถือ หรือคอมของแฟนเลยค่ะ เพราะไว้ใจและอยากให้พื้นที่ส่วนตัว กันและกัน
แต่วันนั้น นึกยังไงไม่รู้ แบบมันมีลางสังหรณ์อ่ะ ก็เดินไปในห้องนอน เปิดมือถือมา (ไม่ใส่พาสเวิร์ดด้วย)
เจอเลยค่ะ มันค้างอยู่ที่หน้า เฟสบุคแชท เจถามแฟนเราว่าเป็นไงบ้าง คิดถึง เรา(จขกท) จะกลับเมื่อไหร่
แฟนเราก็บอกว่า น่าเบื่อมาก คิดถึงเจเหมือนกัน อีก สองอาทิตย์ถึงจะกลับ เจก็ตอบว่า โอเค ทักมานะ ตอนที่ จขกท.กลับบ้านไปแล้ว
แล้วก็เราก็เลื่อนขึ้นไปเรื่อยๆ ยิ่งอ่านก็ยิ่งช็อคค่ะ เจเลิกกับแฟนตัวเอง เพื่อเตรียมมาคบกับแฟนเรา บอกรักกันสารพัดไม่ขอลงดีเทลนะคะ

หลังจากนั้นแฟนออกมาจากห้องน้ำ เรานั่งกำมือถือเค้าทั้งน้ำตา ไอ้สองอาทิตย์ที่เรากะมาเพื่อปรับความเข้าใจ กลายเป็นทะเลาะกันยกใหญ่เลย
แฟนเราเลือกไม่ได้ค่ะ ว่าจะเลือกเราหรือเลือกเจ (ทั้งๆที่ยังไม่เคยเจอกันตัวเป็นๆนะคะ) ช่วงกลางอาทิตย์ เราไปเจอหลักฐานเพิ่มอีก
เป็น skype video call snapshot ที่แฟนเราถ่ายไว้ ช่วงคุยกับเจ มีเป็นร้อยๆรูป แถมมีรุปที่เจถอดเสื้อผ้าออกหมดด้วย ตอนนั้นมันเจ็บปวดไปหมด
คนนึงก็แฟน คนนึงก็เพื่อน พุดอะไรไม่ออกเลย ร้องไห้ตลอดสองอาทิตย์ที่อยู่ ทะเลาะตะโกนใส่กัน ร้องไห้ กอดกัน วนไปวนมาอยู่อย่างนี้

จนวันสุดท้าย หลังจากเห็นอะไรพวกนั้น เราก็แบบ ไม่ไหวแล้ว เราเหนื่อย ถ้าแฟนเรารักเจ ก็ไปเถอะ  เราถอดแหวนที่หมั้นกันออก
ยื่นใส่มือแฟน กำมือเค้าไว้แน่น บอกเค้าทั้งน้ำตาว่า เรารักเค้ามาก ขอโทษที่ทำตัวแย่ๆก่อนหน้า แต่ตอนนี้เราไม่ไหว มันเจ็บปวดไปหมด
ก็เลือกเถอะ ใช้เวลาคิด ไตร่ตรองดีๆ ถ้าเลือกเจ ก็ขอให้มีความสุข แต่ถ้าเลือกเรา ก็ค่อยสวมแหวนให้เราใหม่นะ

ตอนนั้นก็ร้องไห้กอดกันกลม แฟนก็พูดอะไรไม่ออกได้แต่ร้องไห้

จากนั้นเราก็กลับมาบ้าน (ประเทศที่เราทำงาน) ก็ให้เวลาแฟนคิด สุดท้ายเค้าก็เลือกเรา บินมาหามาอยู่ด้วยหลายเดือน (ถึงขั้นลาออกจากงานมาเลย)
แบบทิ้งหมดบินมาอยู่กับเราแล้วก็เริ่มหางานที่ประเทศที่เราอยู่แทน ตอนนั้นที่แฟนขอให้เราให้อภัย เราคิดแล้วคิดอีก คุยกับแม่
แม่ก็บอกว่า เราต้องเลือกเอา ตัดใจ แล้วเดินหน้าต่อไปกับชีวิต อาจจะพบคนใหม่ แล้วเริ่มต้นใหม่เอา
หรือว่า ถ้าเราคิดไตร่ตรองดีแล้วว่าเรารักเค้าจริงๆ ก็ให้อภัยแล้วเริ่มต้นกันใหม่ แต่ ถ้าเราเลือกจะให้อภัย
เราต้องไม่เอาเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นเรื่องอีกในอนาคต ต้องปล่อยมันไปเลย

สุดท้ายหลังจากไตร่ตรองดีแล้ว เราก็เลือกที่จะให้อภัยแฟนค่ะ เราให้อภัยกันและกันแล้วก็พยายามเดินต่อไปด้วยกัน

แต่...ตอนนี้ เรื่องราวตอนนั้นผ่านมาเกือบครบปีแล้วค่ะ แต่เหมือนแผลมันลึกเหลือเกิน
เรา จากที่เป็นคนไม่ขี้ระแวงสงสัย ก็เริ่มเป็น ทุกครั้งที่แฟนพิมพ์ลงคีย์บอร์ด คุยกับใครก็ตามบนสไกป์หรือเฟซบุค
ลึกๆก็จะแอบระแวง หึง แต่ก็ไม่พูดนะคะ นิ่ง แถมบางครั้งที่แฟนไม่อยู่ ออกไปข้างนอก
ก็ไปแอบดูคอมกับมือถือของแฟนด้วย ถ้าเปิดค้างไว้ เปิดดูไม่มีอะไร ก็โล่งใจไปหลายอาทิตย์
ไม่คิดจะแอบดูอีก แต่พอซักพัก ไปแง้มดูอีก ถ้าแฟน ไม่ได้เปิดเฟสบุคหรือสไกป์ค้างไว้ (เราไม่มีพาสเวิร์ด)
ก็จะเริ่มเครียด เริ่มกังวล ว่ามีอะไรซ่อนหรือเปล่า หรือถ้าช่วงไหนที่แฟนไม่ งุ้งงิ้ง ไม่กอด ไม่หยอกเล่นมากๆ
แอบกังวลอีกว่า เค้ามีคนอื่นหรือเปล่า เท่าที่เช็คได้แฟนไม่มีใครแล้วจริงๆค่ะ

ตอนนี้สิ่งพวกนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ เท่าช่วงแรกๆแล้ว แต่ยังเกิดขึ้นประปราย เดือนละ 1-2 ครั้ง
อยากจะถามพี่ๆเพื่อนๆว่า ประคองชีวิตคู่กันยังไง ให้รอด มีข้อคิดอะไรดีๆจะสอน น้องคนนี้ในการดำรงชีวิตคู่บ้างคะ

ขอโทษทีที่ค่อนข้างยาวมาก ไม่อยากลงรายละเอียดมาก ไม่งั้นจะเป็นนิยายไป จริงๆช่วงที่จับเจได้ เจร้ายมากๆเลยค่ะ

ขอบคุณทุกๆคนที่เสียเวลาอ่านค่ะ