ความเดิมในตอนที่แล้ว
กึ่งประคอง กึ่งจูง แขรู้สึกราวกับฝัน เมื่อแผ่นหลังกระทบกับที่นอนที่นุ่มแต่เหมือนติดสปริงในทุกตารางนิ้ว
ร่างของเขาที่เอนโน้มเหนือร่างของแข กลิ่นไวน์ที่โชยมาอ่อนๆ กลิ่นสบู่แบบผู้ชายๆ เลือดลมของแขพลุ่งพล่านไปทั่วทุกอณูของร่างกาย
"นางฟ้าของผม" เสียงเขากระซิบเบาๆ สัมผัสที่ทำให้แขรู้สึกอ่อนระทวย แต่ลมหายใจแรงขึ้นทุกขณะ.....
ริมฝีปากเขาขยับต่ำ ในขณะที่มือของเขาขยับตาม จังหวะนึงหลังมือของแขไปกระทบกับความเป็นชายของเขา
แขรู้สึกถึงความไม่ปกติ "อาตี๋ คุณไม่ใช่ผู้ชายนี่"
"คุณก็ไม่ใช่ผู้หญิง หรือจะบอกว่าคุณใช่" เสียงดังอย่างขัดเคือง ดวงตาที่เคยเว้าวอน เปลี่ยนเป็นกร้าว.....
__________________________________________________________________________________
3-2-1-0- แอ็...ค ชั่น
“ผมว่าเราอย่าเพิ่งคุยกัน ว่าใครเป็นชายใครเป็นหญิงกันเลยดีกว่า” ผมว่าผมคุ้นๆคุณนะ เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า”
แขกระพริบตา จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของชายที่อยู่เบื้องหน้า ดวงตาที่ทำให้เธอนึกย้อนไปในปี พ.ศ.2520
..................................................................................................................................................
“ยัยเข ยัยเข.... ยัยเข ยัยเข.......” เสียงเด็กชายผอมเกร็งตัวดำ ยังคงล้อเลียน เด็กหญิงตัวน้อยอย่างไม่ลดละ
“ฮือ ฮือ...ฮีอ ฮือ...บักผีบ้า บักปอบ ข้อยสิไปฟ้องแม่ข้อย”
“เย้เย้เย้ เชิญขี่ม้าสามศอกไปบอกแม่เธอ”
.....................................................................................................................................................
“ไข่นุ้ย” เสียงพึมพำ ราวกับพูดกับตัวเอง
“เข นี่เขใช่หรือเปล่า” คนที่จะเรียกผมแบบนี้ มีเพียงคนเดียว”
"บอกผมสิว่า 37 ปีที่ผ่านมา คุณไปอยู่ที่ไหน และทำไมตาคุณจึงหายเข"
ตอนต่อของ หลังเกิดเหตุการณ์ฝนตกใหญ่ที่อักษะปีที่แล้ว (episode 1 )
กึ่งประคอง กึ่งจูง แขรู้สึกราวกับฝัน เมื่อแผ่นหลังกระทบกับที่นอนที่นุ่มแต่เหมือนติดสปริงในทุกตารางนิ้ว
ร่างของเขาที่เอนโน้มเหนือร่างของแข กลิ่นไวน์ที่โชยมาอ่อนๆ กลิ่นสบู่แบบผู้ชายๆ เลือดลมของแขพลุ่งพล่านไปทั่วทุกอณูของร่างกาย
"นางฟ้าของผม" เสียงเขากระซิบเบาๆ สัมผัสที่ทำให้แขรู้สึกอ่อนระทวย แต่ลมหายใจแรงขึ้นทุกขณะ.....
ริมฝีปากเขาขยับต่ำ ในขณะที่มือของเขาขยับตาม จังหวะนึงหลังมือของแขไปกระทบกับความเป็นชายของเขา
แขรู้สึกถึงความไม่ปกติ "อาตี๋ คุณไม่ใช่ผู้ชายนี่"
"คุณก็ไม่ใช่ผู้หญิง หรือจะบอกว่าคุณใช่" เสียงดังอย่างขัดเคือง ดวงตาที่เคยเว้าวอน เปลี่ยนเป็นกร้าว.....
__________________________________________________________________________________
3-2-1-0- แอ็...ค ชั่น
“ผมว่าเราอย่าเพิ่งคุยกัน ว่าใครเป็นชายใครเป็นหญิงกันเลยดีกว่า” ผมว่าผมคุ้นๆคุณนะ เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า”
แขกระพริบตา จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของชายที่อยู่เบื้องหน้า ดวงตาที่ทำให้เธอนึกย้อนไปในปี พ.ศ.2520
..................................................................................................................................................
“ยัยเข ยัยเข.... ยัยเข ยัยเข.......” เสียงเด็กชายผอมเกร็งตัวดำ ยังคงล้อเลียน เด็กหญิงตัวน้อยอย่างไม่ลดละ
“ฮือ ฮือ...ฮีอ ฮือ...บักผีบ้า บักปอบ ข้อยสิไปฟ้องแม่ข้อย”
“เย้เย้เย้ เชิญขี่ม้าสามศอกไปบอกแม่เธอ”
.....................................................................................................................................................
“ไข่นุ้ย” เสียงพึมพำ ราวกับพูดกับตัวเอง
“เข นี่เขใช่หรือเปล่า” คนที่จะเรียกผมแบบนี้ มีเพียงคนเดียว”
"บอกผมสิว่า 37 ปีที่ผ่านมา คุณไปอยู่ที่ไหน และทำไมตาคุณจึงหายเข"