เมื่อโทรหาแม่เนื่องในวันแม่

เนื่องจาก จขกท.อยู่ต่างจังหวัดไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไหร่ ปีละครั้งมั้งแบบว่ามันไกลด้วยล่ะ

เมื่อวานตอนทุ่มกว่าโทรหาแม่ (ปกตินี่โทรไปแบบคุยแบบหวานๆไม่เป็นนะ)



ผม: ฮัลโหล แม่...

แม่: หยั๋งล่ะลูก

ผม: วันแม่ปีนี้ ให้อยู่ดีมีแฮงเด้อ อยู่นำโดนๆ เด้อ

แม่: เออ อยากได้ยินซำนิ๊ ล่ะ ว่าแม่นสิบ่โทรมาหาแล้วเนาะ

แม่: กินเข่าไป่ล่ะ มื๊อนี้แม่เฮ็ดแกงขี้เหล็ก แนวมักเจ้าตั๊วเนาะ

ผม: แม่นอยากอยู่แม่ แต่ว่าอยู่นี่หากินย้ากยาก

แม่: เออไว้กลับมาจั่งสิเฮ็ดให้กินดอก

แม่: เฮ็ดงานบ่ล่ะ

ผม: เฮ็ดอยู่แม่

แม่: เออ กะซั่นกะไปหาแนวกินไป่ เบิ่งเจ้าของนำแน่เด้อล่ะ ตั้งใจเฮ็ดงาน เก็บเงินเอา

แม่: อย่าไปหาเที่ยวหาเล่น หาแนวบ่ดีใส่โต ใหญ่แล้วคิดเอาเบิ่งโลด แม่ฮักเจ้าผู่เดียวนี่ล่ะ

แม่: ซำ่นี้ล่ะ

......................................

น้ำตาไหลเบย คิดถึงแม่มากๆ อย่างที่บอกคุยแบบโหมดซึ้งอะไรไม่เป็น แม่ผมเป็นคนที่ทำกับข้าวได้อร่อยมากที่สุด โดยเฉพาะอาหารอิสาน

ชอบความเป็นระเบียบ ทำงานงกๆ เพราะ "งก" ขนาดโดนรถชนแล้วหนี แขนต้องดามเหล็กถึงทุกวันนี้ก็ไม่ยอมหยุด กลับไปบ้านทีไรนี่ชอบถามว่า

อยากกินอะไรมั้ยจะทำไว้รอตลอด อยากให้กลับไปอยู่บ้าน ไม่อยากให้มาอยู่คนเดียว

คิดถึงแกงขี้เหล็กใส่ผักชีลาวเยอะๆ กับ ขนมจีนน้ำยาลาว ฝีมือแม่มากๆ แกงอ่อมก็อยาก โอ๊ยหิวววววววว

(ป.ล เสียงในฟิล์มนะครับ พิมพ์เอาสื่อได่ดีมากแต่ถ้าใครอิสานเหมือนผมคงเข้าใจฟิลนะครับ 55555+)