ฝากไว้ในกายเธอ (ไม่สปอยล์)
อคติกะเรื่องนี้เพราะนักแสดง ชื่อเรื่อง โดยเฉพาะโปสเตอร์ แถมยังเจอกระทู้สกัดดาวรุ่งในพันทิปอีก แต่สุดท้ายก็ไปดู (ตั้งแต่วันแรก) จนได้ "
ไม่ได้คาดหวัง แถมดูหมิ่นนิดๆ เลยออกจากโรงมาด้วยความรู้สึกเกินคาด หวังพอสมควร หนังมีไอเดียฉลาดๆ หลายอย่าง โดยเฉพาะไอเดียหลัก ชอบเลย แต่คนส่วนใหญ่ในโรงดันขำ (หรือตูเป็นพวกประหลาดฟะ) ชอบวิธีการเล่าเรื่องและลำดับภาพ โดยเฉพาะช่วงครึ่งหลัง เ...รียกความน่าสนใจขึ้นได้เท่าตัวจากครึ่งแรกของเรื่องที่ดูลวกๆ รีบๆ ยังไงไม่รู้ ซีนที่ชอบที่สุดคือซีนเร่งภาพก่อนตัวอักษรชื่อเรื่องจะขึ้น เป็นเพราะเวลาไปว่ายน้ำจะสังเกตเห็นอะไรแบบนั้นบ่อยมั้ง ความรู้สึกใกล้ตัวแบบนี้แหละเรียกความหลอนจากจินตนาการได้ชะงัดนัก เป็นซีนที่รู้สึกทรงพลังความหลอนได้มากกว่าหนังทั้งเรื่องต่อมาซะอีก
แต่จะโทษหนังก็ไม่ได้ เพราะคล้ายๆ ลัดดาแลนด์ มันไม่ใช่หนังเพียวผี แต่เป็นผีที่เอาไปใส่ในหนังอีกแบบ และโดยส่วนตัวชอบความเป็น 'อีกแบบ' ที่อยู่ในหนังนั้นมากกว่า แต่ก็ต้องถือว่าเรื่องนี้มีพัฒนาการที่ดีกว่าลัดดาแลนด์ (คนสร้างคนเดียวกัน) โดยส่วนตัวรู้สึกว่าลัดดาแลนด์ไม่เนียนและไม่ชวนเชื่อตรรกะในเรื่องเอามากๆ (คนตายจะทั้งหมู่บ้านแต่อีบ้านนี้ดันพูดถึงผีเหมือนเป็นแค่ข่าวเช้า) ฝากไว้ฯ มีการเชื่อมโยงที่ดีกว่า ผีออกมาในเวลาที่เสริมอารมณ์เรื่องได้ดี ไม่รู้สึกเป็นคนละเรื่องหรือแข่งกันเด่นแบบเรื่องแรก
อย่างไรก็ตาม ด้วยความเป็นผีตุ้งแช่ก็เลยไม่ค่อยสะกิดต่อมเท่าไหร่ มีฉากสะดุ้งฮึ่ยหนึ่งครั้ง แต่เป็นเพราะตกใจเสียงกรี๊ดของผู้หญิงข้างหลังมากกว่าผีในหนังซะงั้น
สำหรับตัวแสดงที่อคติไว้ ถึงอย่างไรก็รู้สึกอยู่ดีว่ามันคงดีกว่าถ้าจะปั้นเด็กใหม่หรือเอาคนอื่นมาเล่นแทนเซ็ตฮอร์โมน เป็นสิ่งหลักๆ ที่ทำให้ดูหนังแล้วสนุกน้อยกว่าที่ ควร หลายฉากมันยังสลัดไม่หลุด ยังเห็นสไปรท์เป็นสไปรท์ เห็นมาร์ชเป็นอีภูจิตสับสน (ที่รุนแรงขึ้นหน่อย) มีคนเดียวที่เห็นว่าแสดงดีคือต่อ คนนี้ชอบขึ้นเรื่อยๆ หลังจากเซอร์ไพรซ์ว่าตัวจริงกะบทในฮอร์โมนช่างต่างกันราวฟ้ากะเหว แล้วพอมาเรื่องนี้ก็ต่างออกไปอีก คือต่างแบบรู้สึกถึงเนื้อแท้ที่ต่าง ไม่ใช่การแสดงที่ต่าง การมองการพูดอะไรอาจมีแบบแผนเดิม แต่แปลกที่เล่นแล้วชวนให้รู้สึกได้ว่า แทน กะไผ่ฮอร์โมนคือคนที่มีพื้นฐานแตกต่างกันจริงๆ ไม่เหมือนอีกสองรายที่ยังไม่รู้สึกถึงความฉีกตรงนี้ ของสไปรท์ที่ฉีกและรู้สึกเจิดจริงๆ มีแค่ฉากสุดท้ายบนที่โดดน้ำ แค่ยืนมอง หันมา มัน 'ฝากเอาไว้...' ได้จริงๆ
ไหนๆ ก็เป็นหนังผี จะไม่พูดถึงความน่ากลัวเลยคงมิชอบ สำหรับตัวตัวเอง ตัวละครทั้งคนทั้งผีที่น่ากลัวที่สุด เรื่องนี้ขอยกให้น้าเย็นในตำนาน ซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้น โดยรวมของเรื่องยังไม่หลอนและน่ากลัวเท่าห้องหุ่น ชอบบรรยากาศเรื่องนั้นจริงๆ ให้ตามเถอะ และที่สำคัญ อยากจับแก้ช่วงครึ่งแรกของฝากไว้ฯ ด้วยวิธีเล่าฉลาดๆ แบบห้องหุ่นจังเลย มันจะได้ไม่รีบๆ แต่ออกมาดูทื่อและเยิ่นเย้ออย่างนี้
สิ่งสุดท้ายที่อยาก 'ฝากไว้' อย่างที่บอกว่าตอนแรกเกลียดชื่อเรื่องมาก ที่จริงคืออคติกับการตั้งชื่อเรื่องของจีทีเอชมาหลายรอบละ แบบว่า...
ปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่น "
รถไฟฟ้ามาหานะเธอ ""
เอทีเอ็มเออรักเออเร่อ """
แต่พอดูจบแล้วกลายเป็นรักชื่อเรื่องนี้เลย ถ้าถามตัวเองว่าควรจะเปลี่ยนเป็นอะไร ดูจบก็คิดว่ามันไม่ควรเป็นชื่อไหนอีกแล้วนอกจาก 'ฝากไว้ในกายเธอ'
ฝากไว้ในกายเธอ (ไม่สปอยล์)
อคติกะเรื่องนี้เพราะนักแสดง ชื่อเรื่อง โดยเฉพาะโปสเตอร์ แถมยังเจอกระทู้สกัดดาวรุ่งในพันทิปอีก แต่สุดท้ายก็ไปดู (ตั้งแต่วันแรก) จนได้ "
ไม่ได้คาดหวัง แถมดูหมิ่นนิดๆ เลยออกจากโรงมาด้วยความรู้สึกเกินคาด หวังพอสมควร หนังมีไอเดียฉลาดๆ หลายอย่าง โดยเฉพาะไอเดียหลัก ชอบเลย แต่คนส่วนใหญ่ในโรงดันขำ (หรือตูเป็นพวกประหลาดฟะ) ชอบวิธีการเล่าเรื่องและลำดับภาพ โดยเฉพาะช่วงครึ่งหลัง เ...รียกความน่าสนใจขึ้นได้เท่าตัวจากครึ่งแรกของเรื่องที่ดูลวกๆ รีบๆ ยังไงไม่รู้ ซีนที่ชอบที่สุดคือซีนเร่งภาพก่อนตัวอักษรชื่อเรื่องจะขึ้น เป็นเพราะเวลาไปว่ายน้ำจะสังเกตเห็นอะไรแบบนั้นบ่อยมั้ง ความรู้สึกใกล้ตัวแบบนี้แหละเรียกความหลอนจากจินตนาการได้ชะงัดนัก เป็นซีนที่รู้สึกทรงพลังความหลอนได้มากกว่าหนังทั้งเรื่องต่อมาซะอีก
แต่จะโทษหนังก็ไม่ได้ เพราะคล้ายๆ ลัดดาแลนด์ มันไม่ใช่หนังเพียวผี แต่เป็นผีที่เอาไปใส่ในหนังอีกแบบ และโดยส่วนตัวชอบความเป็น 'อีกแบบ' ที่อยู่ในหนังนั้นมากกว่า แต่ก็ต้องถือว่าเรื่องนี้มีพัฒนาการที่ดีกว่าลัดดาแลนด์ (คนสร้างคนเดียวกัน) โดยส่วนตัวรู้สึกว่าลัดดาแลนด์ไม่เนียนและไม่ชวนเชื่อตรรกะในเรื่องเอามากๆ (คนตายจะทั้งหมู่บ้านแต่อีบ้านนี้ดันพูดถึงผีเหมือนเป็นแค่ข่าวเช้า) ฝากไว้ฯ มีการเชื่อมโยงที่ดีกว่า ผีออกมาในเวลาที่เสริมอารมณ์เรื่องได้ดี ไม่รู้สึกเป็นคนละเรื่องหรือแข่งกันเด่นแบบเรื่องแรก
อย่างไรก็ตาม ด้วยความเป็นผีตุ้งแช่ก็เลยไม่ค่อยสะกิดต่อมเท่าไหร่ มีฉากสะดุ้งฮึ่ยหนึ่งครั้ง แต่เป็นเพราะตกใจเสียงกรี๊ดของผู้หญิงข้างหลังมากกว่าผีในหนังซะงั้น
สำหรับตัวแสดงที่อคติไว้ ถึงอย่างไรก็รู้สึกอยู่ดีว่ามันคงดีกว่าถ้าจะปั้นเด็กใหม่หรือเอาคนอื่นมาเล่นแทนเซ็ตฮอร์โมน เป็นสิ่งหลักๆ ที่ทำให้ดูหนังแล้วสนุกน้อยกว่าที่ ควร หลายฉากมันยังสลัดไม่หลุด ยังเห็นสไปรท์เป็นสไปรท์ เห็นมาร์ชเป็นอีภูจิตสับสน (ที่รุนแรงขึ้นหน่อย) มีคนเดียวที่เห็นว่าแสดงดีคือต่อ คนนี้ชอบขึ้นเรื่อยๆ หลังจากเซอร์ไพรซ์ว่าตัวจริงกะบทในฮอร์โมนช่างต่างกันราวฟ้ากะเหว แล้วพอมาเรื่องนี้ก็ต่างออกไปอีก คือต่างแบบรู้สึกถึงเนื้อแท้ที่ต่าง ไม่ใช่การแสดงที่ต่าง การมองการพูดอะไรอาจมีแบบแผนเดิม แต่แปลกที่เล่นแล้วชวนให้รู้สึกได้ว่า แทน กะไผ่ฮอร์โมนคือคนที่มีพื้นฐานแตกต่างกันจริงๆ ไม่เหมือนอีกสองรายที่ยังไม่รู้สึกถึงความฉีกตรงนี้ ของสไปรท์ที่ฉีกและรู้สึกเจิดจริงๆ มีแค่ฉากสุดท้ายบนที่โดดน้ำ แค่ยืนมอง หันมา มัน 'ฝากเอาไว้...' ได้จริงๆ
ไหนๆ ก็เป็นหนังผี จะไม่พูดถึงความน่ากลัวเลยคงมิชอบ สำหรับตัวตัวเอง ตัวละครทั้งคนทั้งผีที่น่ากลัวที่สุด เรื่องนี้ขอยกให้น้าเย็นในตำนาน ซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้น โดยรวมของเรื่องยังไม่หลอนและน่ากลัวเท่าห้องหุ่น ชอบบรรยากาศเรื่องนั้นจริงๆ ให้ตามเถอะ และที่สำคัญ อยากจับแก้ช่วงครึ่งแรกของฝากไว้ฯ ด้วยวิธีเล่าฉลาดๆ แบบห้องหุ่นจังเลย มันจะได้ไม่รีบๆ แต่ออกมาดูทื่อและเยิ่นเย้ออย่างนี้
สิ่งสุดท้ายที่อยาก 'ฝากไว้' อย่างที่บอกว่าตอนแรกเกลียดชื่อเรื่องมาก ที่จริงคืออคติกับการตั้งชื่อเรื่องของจีทีเอชมาหลายรอบละ แบบว่า...
ปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่น "
รถไฟฟ้ามาหานะเธอ ""
เอทีเอ็มเออรักเออเร่อ """
แต่พอดูจบแล้วกลายเป็นรักชื่อเรื่องนี้เลย ถ้าถามตัวเองว่าควรจะเปลี่ยนเป็นอะไร ดูจบก็คิดว่ามันไม่ควรเป็นชื่อไหนอีกแล้วนอกจาก 'ฝากไว้ในกายเธอ'