มันเป็นเรื่องที่อึดอัดใจนะครับ คือปัญหาในตอนนี้ที่ผมกำลังเจออยู่เลย ขอบอกเลยนะครับว่า " นี่เป็นเรื่องจริงไม่นิยาย "
ย้ำ " นี่คือเรื่องจริง "
ผมจะเล่าเรื่องตัวผมเองตั้งแต่เด็กจน ณ ตอนนี้ ตอนนี้ผมอายุ 17 ปีล่ะครับ
ครอบครัวผมเป็นครอบครัวใหญ่ครอบครัวหนึ่ง เปิดร้านอาหาร ชื่อค่อนข้างมีชื่อเสียงในจังหวัดนครสวรรค์ อยู่แถว ตลาดริมน้ำ หรืออยู่แถวงานถนนคนเดิน เพราะแถวบ้านผมเป็นที่จัดงานเทศกาลมาตลอด ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวที่ปัญหากันมานานพอสมควรแล้ว แต่ก็อยู่กันสุขสบายมาตลอด เพราะ มีกุม๊าอยู่ กุม๊าคือเสาหลักของบ้าน กับอาเย่ ( ปู่ ) อาเย่ผมเคยเป็นนายกสมาคมสิงโต มาก่อน แต่ตอนนี้ท่านเป็นแค่ที่ปรึกษาแล้วเพราะความชราของร่างกาย ซึ่ง ช่วงที่ผมยังอายุได้ 6 7 ขวบ ผมต้องอยู่กับกุม๊าเพราะ พ่อแม่ผมหย่าร้างกัน ผมกับพี่สาวเลยต้องมาอยู่กับท่าน ในช่วงเวลาที่อยู่กับท่าน พี่สาวผมไม่เคยสบาย เพราะต้องตื่นแต่เช้ามาเปิด กับพวกลูกจ้างในบ้าน ส่วนหลาน เหลน ผู้ชายมีหน้าที่แค่มาช่วยขาย พอถึงเวลารับเงินก็ไป แถมบางครั้งก็ไม่พอ ก็มาแอบลักขโมย สร้างหนี้สิน ต้องให้กุม๊าผมเป็นคนรับหนี้ แทน กุม๊ากับพี่สาวผมต้องลำบาก เพราะต้องทำงานทุกวัน ปิดร้านไม่ได้เด็ดขาด ถึงป่วยขนาดไหนก็ห้ามป่วยเด็ดขาด แต่ท่านก็ส่งผมกับพี่สาว และลูกของลุง 2 คนเรียนด้วย เพราะท่านคาดหวังไว้ว่า การศึกษาทำให้คนพัฒนา เพราะ หลานๆของท่าน ทำให้ท่านผิดหวังมาก ท่านเลยตั้งความหวังกับพวกผม 4 คนไว้มาก แต่แล้ว ท่านก็ต้องผิดหวัง เมื่อ พี่ชายผมที่เป็นลูกของลุง กำลังถึงช่วง ม.ปลาย แต่เกิดเหตุการณ์ ลุงเสียเพราะจากการกินเหล้า ตอนนั้น ทำให้มันเหลวไหล ติดเพื่อน ติดเกมส์ โดดเรียน สุดท้ายก็เรียนไม่จบ กุม๊าผมเสียใจมากเพราะท่านก็คาดหวังกับมันไว้สูงเหมือนกัน แต่ความหวังของท่านก็ยังไม่สิ้นสุด ท่านสัญญาว่า จะส่งพวกผมเรียนให้จบ กันทั่ง 3 คน แต่ว่า ในระหว่างที่พี่สาวที่เป็นลูกของลุง กำลังเรียนจบ ม.ปลาย เกิดเหตุการณ์ ไม่คาดฝันขึ้น กุม๊า ผมล้มป่วย ....
ปล.รอก่อนนะขอไปร้านเน็ตก่อนนะ
ปล2.ที่จะเล่าต่อนี่ แม่ อา ป้า พ่อ อาเย่ จะมีบทบาทมากขึ้น
ปล3.อาเย่ แปลว่า ปู่ กุม๊า แปลว่า ย่าทวด บ้านผมคนจีนกวางตุ้ง
ชีวิตจริงมันไม่เหมือนกับในละคร... " เรื่องจริงของผม "
ย้ำ " นี่คือเรื่องจริง "
ผมจะเล่าเรื่องตัวผมเองตั้งแต่เด็กจน ณ ตอนนี้ ตอนนี้ผมอายุ 17 ปีล่ะครับ
ครอบครัวผมเป็นครอบครัวใหญ่ครอบครัวหนึ่ง เปิดร้านอาหาร ชื่อค่อนข้างมีชื่อเสียงในจังหวัดนครสวรรค์ อยู่แถว ตลาดริมน้ำ หรืออยู่แถวงานถนนคนเดิน เพราะแถวบ้านผมเป็นที่จัดงานเทศกาลมาตลอด ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวที่ปัญหากันมานานพอสมควรแล้ว แต่ก็อยู่กันสุขสบายมาตลอด เพราะ มีกุม๊าอยู่ กุม๊าคือเสาหลักของบ้าน กับอาเย่ ( ปู่ ) อาเย่ผมเคยเป็นนายกสมาคมสิงโต มาก่อน แต่ตอนนี้ท่านเป็นแค่ที่ปรึกษาแล้วเพราะความชราของร่างกาย ซึ่ง ช่วงที่ผมยังอายุได้ 6 7 ขวบ ผมต้องอยู่กับกุม๊าเพราะ พ่อแม่ผมหย่าร้างกัน ผมกับพี่สาวเลยต้องมาอยู่กับท่าน ในช่วงเวลาที่อยู่กับท่าน พี่สาวผมไม่เคยสบาย เพราะต้องตื่นแต่เช้ามาเปิด กับพวกลูกจ้างในบ้าน ส่วนหลาน เหลน ผู้ชายมีหน้าที่แค่มาช่วยขาย พอถึงเวลารับเงินก็ไป แถมบางครั้งก็ไม่พอ ก็มาแอบลักขโมย สร้างหนี้สิน ต้องให้กุม๊าผมเป็นคนรับหนี้ แทน กุม๊ากับพี่สาวผมต้องลำบาก เพราะต้องทำงานทุกวัน ปิดร้านไม่ได้เด็ดขาด ถึงป่วยขนาดไหนก็ห้ามป่วยเด็ดขาด แต่ท่านก็ส่งผมกับพี่สาว และลูกของลุง 2 คนเรียนด้วย เพราะท่านคาดหวังไว้ว่า การศึกษาทำให้คนพัฒนา เพราะ หลานๆของท่าน ทำให้ท่านผิดหวังมาก ท่านเลยตั้งความหวังกับพวกผม 4 คนไว้มาก แต่แล้ว ท่านก็ต้องผิดหวัง เมื่อ พี่ชายผมที่เป็นลูกของลุง กำลังถึงช่วง ม.ปลาย แต่เกิดเหตุการณ์ ลุงเสียเพราะจากการกินเหล้า ตอนนั้น ทำให้มันเหลวไหล ติดเพื่อน ติดเกมส์ โดดเรียน สุดท้ายก็เรียนไม่จบ กุม๊าผมเสียใจมากเพราะท่านก็คาดหวังกับมันไว้สูงเหมือนกัน แต่ความหวังของท่านก็ยังไม่สิ้นสุด ท่านสัญญาว่า จะส่งพวกผมเรียนให้จบ กันทั่ง 3 คน แต่ว่า ในระหว่างที่พี่สาวที่เป็นลูกของลุง กำลังเรียนจบ ม.ปลาย เกิดเหตุการณ์ ไม่คาดฝันขึ้น กุม๊า ผมล้มป่วย ....
ปล.รอก่อนนะขอไปร้านเน็ตก่อนนะ
ปล2.ที่จะเล่าต่อนี่ แม่ อา ป้า พ่อ อาเย่ จะมีบทบาทมากขึ้น
ปล3.อาเย่ แปลว่า ปู่ กุม๊า แปลว่า ย่าทวด บ้านผมคนจีนกวางตุ้ง