(( ตั้งกระทู้ผิดห้อง ต้องขออภัยค่ะ 555 เพื่อให้เป็นการเสียเวลาเริ่มเรื่องเลยค่ะ))
สวัสดีนักอ่านทุกท่านนะก่ะ...
เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อเล่าประสบการณ์เล็กๆน้อยๆ ที่ได้ทำงานพาร์ทไทม์มา (ตอนนี้อายุ 19 ฮะ ^_^)
ในขณะที่ช่วงปิดเทอมหกเดือน เรา(เจ้าของกระทู้) ก็ได้ไปหางานพาทไทม์ทำ (ซึ่งมันก็ดีกว่านั่งอยู่บ้านเฉยๆ) เราก็ได้สมัครงานพาร์ทไทม์ที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งใกล้บ้าน ซึ่งเขาก็รับเราเข้าทำงาน
ในวันแรกที่เราได้เข้าไปทำงาน(ช่วงกะเช้า)ก็เป็นช่วงจังหวะที่พนักงานคนเก่าออกพอดี(ช่างเป็นการตอนรับอะไรที่ดีแบบนี้) ตอนแรกที่ไปทำงานก็คิดว่าคงไม่มีอะไรมากเพราะช่วงวันแรกๆผู้จัดการก็ให้ปัดกวาดเช็ดถูปกติ ทุกอย่างดูแฮปปี้
แต่! แต่!! ในการทำงานเราก็จะคิดว่าคงได้ประสบการณ์และได้รู้คุณค่าของเงินที่หามาด้วยตัวเอง และที่สำคัญเพื่อนร่วมงานคงดีกับเราด้วย(โหร้ยย โลกสวย55) และนั้นก็คือความคิดของเราเมื่อตอนที่มาสมัครงาน ซึ่งในความเป็นจริงแล้วมันอาจไม่ใช่ก็ได้ ( ไม่ใช่อย่างมาก )
และสองวันถัดมาก็เริ่มเข้าสู่การทำงานของจริง พี่พนักงาน(ผญ)ที่คอยสอนงานเราเริ่มมีอาการ(แบบวางก้าง) ประมาณว่า"ฉันเป็นพนักงานเก่าแกต้องฟังคำสั่งฉัน" เขาจะคอยสอนงานเราให้เป็นทุกอย่างภายในวันเดียว ซึ่งเราก็จำไม่หมดหรอก @_@ (ใครมันจะไปจำได้ฟ่ะ?) แต่เวลาพี่พนักงานอยู่กับผู้จัดการร้านเขาก็จะหัวเราะเอิ้กๆอ้ากๆ เสียงดัง ส่วนเราก็ยืนสงบสเงียมเจียมตัวอยู่เงียบๆไม่กล้าคุยด้วยเพราะเป็นเด็กใหม่(เดี๋ยวเขาหาว่าเราปีนเกลียว) แต่พอผู้จัดการร้านกลับบ้านแค่นั้นละค่ะ พี่พนักงานก็จะเปลี่ยนเป็นคนละคน(เข้าสู่โหมดวางก้างเหมือนเดิม)เราก็จะอยู่กับพี่พนักงานสองคน (ซึ่งนั้นเป็นช่วงเวลาที่น่าอึดอัดมาก) เราไม่กล้าคุยกับเขาเพราะเขามักทำหน้าตาไม่อยากคุยกับเรา(5555 เสียใจง่ะ)
การทำงานมันมีช่วงเวลาที่อึดอัด และช่วงฮาๆ(ซึ่งน้อยมากสำหรับเรา) อย่างช่วงเวลาฮาๆ ก็จะมี อย่างเช่น
น้องลูกค้า : พี่ๆมีบัตรเติมเงินทรูไหม?
me : มีค่ะ (ยิ้มกว้างตอบน้องลูกค้า)
น้องลูกค้า : งั้นเอา 12 call 50
me : ( กำลังจะหยิบบัตรทรู ชะงักทันที! ฮ่วยย)
เหตุการณ์ที่สอง
ลูกค้า : มีส้มตำขายไหม? *ยื่นแบงค์ร้อยให้*
me : (กำลังจัดของอยู่) เออ ไม่มีค่ะ =_=
ลูกค้า : อะไรว่ะ แค่นี้ไม่มีขาย (ว่าแล้วก็เดินออกไป
me : (อึ้งค่ะ! ร้านสะดวกซื้อที่ไหนขายส้มตำค่ะ?)
สักพักลูกค้าคนเดิม
ลูกค้า : ร้านส้มตำอยู่ไหน?
me : ไม่รู้ค่ะ! *แล้วคุณลูกค้าก็เดินออกไป ( อิบร้า! คือจะถามหาส้มตำกับอิฉันให้ได้ใช่ป่ะ? หน้าฉันคงเหมือนแม่ค้าขายส้มตำพี่แกถึงมาถามบ่อย =_=)
พี่พนักงาน : อย่าไปสนใจมัน...มันไม่เต็ม ( เท่านั้นแหละค่ะ นี้ตูสนทนากับคนบ้า?=_=)
...เหตุการณ์ ที่สาม
น้องลูกค้า : พี่ครับคิดตังค์ *ยื่นเงินให้ พร้อมกับมาม่า*
me : *เราก็คิดตังค์ตามปกติ* ถือดีๆระวังหกนะ ^_^
น้องลูกค้า : ถือถ้วยมาม่าคัพเดินออกไป แต่! แต่! จังหวะที่เปิดประตูร้านนั้นก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันนั้นก็คือ!!! "โผล๊ะ!" มันคือเสียงถ้วยมาม่าที่หล่นลงพื้น...
me : ยืนเอ๋อ พร้อมกับเอามือตบหน้าผากอย่างคนสิ้นหวัง ( จะบ้าตายนี้ฉันเพิ่งถูร้านไปเมื่อกี้นะ!!)
น้องลูกค้า : ยิ้มเจือนๆ พร้อมกับเดินออกจากร้านไปพร้อมทิ้งซากมาม่าไว้ให้อิฉันเก็บ
me : น้ำตาตกในเดินไปหยิบอุปกรณ์หลังร้านมาทำความสะอาด
...เหตุการณ์ที่สี่
ป้าลูกค้า : น้องๆ โยเกิล์ตรสมะนาวยี่ห้อไหนอร่อย?
me : เออ..ไม่มีนะค่ะ?( หื้อ? มีด้วยหรอฟ่ะโยเกิล์ตรสมะนาว?)
ป้าลูกค้า : ไม่มีได้ไงละน้องเนี้ยไงสีเขียวๆ เนี้ย!
me : *เดินไปดูใกล้ๆ* ไม่ใช่ค่ะนั้นมันรสวุ้นมะพร้าว =_=
ป้าลูกค้า : อ้าวหรอ? ฉันก็คิดว่ารสมะนาวเห็นสีเขียวๆ (เกือบโดนด่าฟรีแล้วไงตรู =_=)
จริงๆ ก็มีอีกเยอะนะค่ะ แต่ที่จำได้คร่าวๆก็ประมาณนี้ มันเป็นเรื่องฮาๆ (ที่น่าปวดหัว) กับคุณลูกค้า
แต่ทำงานบริการจะต้องมีใจรัก(พอสมควร) ซึ่งทำงานแบบนี้ก็จะพบเจอกับบุคคลหลายรูปแบบ (บางทีเราก็เจอลูกค้าว่าสแกนของช้า เจอบ่นเรื่องราคาไม่ตรงกับป้าย บางทีก็แอบมีน้ำตาซึม~ ;_;)
และที่สำคัญตอนที่ทำงานนะมันทำให้เราได้รู้คุณค่าของเงินมากเลย(เข้าใจตอนที่พ่อแม่ทำงานหาเงินมาให้เราเลยว่าเหนื่อยแค่ไหน T^T) กว่าจะได้เงินแต่ละบาทมันช่างยากเย็นอะไรเยี้ยงนี้? แต่ทำได้สองเดือนเราก็ลาออก ทำไมถึงรีบลาออกใช่ไหม? เพราะทำงานได้แค่สองเดือนเอง ...แต่เพราะเวลาทำงานมันน่าอึดอัดมาก(เมื่ออยู่กับพี่พนักงานผญคนนั้นซึ่งเราก็อยู่กะกับพี่เขาทุกครั้ง) แต่เวลาทำงานมันก็คงไม่สนุกอย่างที่เราเข้าใจหรอก อาจจะเป็นเพราะว่าตัวเราเพิ่งเริ่มทำงานเพิ่งเริ่มเจอพบผู้คนอีกรูปแบบนึงหรืออาจจะยังไม่เข้าใจกับคำว่า "การทำงาน" ลึกซึ้งพอ เลยไม่มีความอดทนกับเรื่องแบบนี้
สุดท้ายและท้ายสุด (หลังจากที่บ่นยาวๆ555) พอได้ทำงานพาร์ทไทม์ก็เรียนรู้อะไรอีกเยอะจริงๆ ไม่ว่าจะรู้คุณค่าของเงิน การทำงาน และก็ต้องขอขอบคุณงานพาร์ทไทม์นี้ที่ได้สอนอะไรมากมายกับตัวเรา
(- / \ -) พนมมือพร้อมกับถอนสายบัวกราบงามๆ~
ณ งานพาร์ทไทม์
สวัสดีนักอ่านทุกท่านนะก่ะ...
เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อเล่าประสบการณ์เล็กๆน้อยๆ ที่ได้ทำงานพาร์ทไทม์มา (ตอนนี้อายุ 19 ฮะ ^_^)
ในขณะที่ช่วงปิดเทอมหกเดือน เรา(เจ้าของกระทู้) ก็ได้ไปหางานพาทไทม์ทำ (ซึ่งมันก็ดีกว่านั่งอยู่บ้านเฉยๆ) เราก็ได้สมัครงานพาร์ทไทม์ที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งใกล้บ้าน ซึ่งเขาก็รับเราเข้าทำงาน
ในวันแรกที่เราได้เข้าไปทำงาน(ช่วงกะเช้า)ก็เป็นช่วงจังหวะที่พนักงานคนเก่าออกพอดี(ช่างเป็นการตอนรับอะไรที่ดีแบบนี้) ตอนแรกที่ไปทำงานก็คิดว่าคงไม่มีอะไรมากเพราะช่วงวันแรกๆผู้จัดการก็ให้ปัดกวาดเช็ดถูปกติ ทุกอย่างดูแฮปปี้
แต่! แต่!! ในการทำงานเราก็จะคิดว่าคงได้ประสบการณ์และได้รู้คุณค่าของเงินที่หามาด้วยตัวเอง และที่สำคัญเพื่อนร่วมงานคงดีกับเราด้วย(โหร้ยย โลกสวย55) และนั้นก็คือความคิดของเราเมื่อตอนที่มาสมัครงาน ซึ่งในความเป็นจริงแล้วมันอาจไม่ใช่ก็ได้ ( ไม่ใช่อย่างมาก )
และสองวันถัดมาก็เริ่มเข้าสู่การทำงานของจริง พี่พนักงาน(ผญ)ที่คอยสอนงานเราเริ่มมีอาการ(แบบวางก้าง) ประมาณว่า"ฉันเป็นพนักงานเก่าแกต้องฟังคำสั่งฉัน" เขาจะคอยสอนงานเราให้เป็นทุกอย่างภายในวันเดียว ซึ่งเราก็จำไม่หมดหรอก @_@ (ใครมันจะไปจำได้ฟ่ะ?) แต่เวลาพี่พนักงานอยู่กับผู้จัดการร้านเขาก็จะหัวเราะเอิ้กๆอ้ากๆ เสียงดัง ส่วนเราก็ยืนสงบสเงียมเจียมตัวอยู่เงียบๆไม่กล้าคุยด้วยเพราะเป็นเด็กใหม่(เดี๋ยวเขาหาว่าเราปีนเกลียว) แต่พอผู้จัดการร้านกลับบ้านแค่นั้นละค่ะ พี่พนักงานก็จะเปลี่ยนเป็นคนละคน(เข้าสู่โหมดวางก้างเหมือนเดิม)เราก็จะอยู่กับพี่พนักงานสองคน (ซึ่งนั้นเป็นช่วงเวลาที่น่าอึดอัดมาก) เราไม่กล้าคุยกับเขาเพราะเขามักทำหน้าตาไม่อยากคุยกับเรา(5555 เสียใจง่ะ)
การทำงานมันมีช่วงเวลาที่อึดอัด และช่วงฮาๆ(ซึ่งน้อยมากสำหรับเรา) อย่างช่วงเวลาฮาๆ ก็จะมี อย่างเช่น
น้องลูกค้า : พี่ๆมีบัตรเติมเงินทรูไหม?
me : มีค่ะ (ยิ้มกว้างตอบน้องลูกค้า)
น้องลูกค้า : งั้นเอา 12 call 50
me : ( กำลังจะหยิบบัตรทรู ชะงักทันที! ฮ่วยย)
เหตุการณ์ที่สอง
ลูกค้า : มีส้มตำขายไหม? *ยื่นแบงค์ร้อยให้*
me : (กำลังจัดของอยู่) เออ ไม่มีค่ะ =_=
ลูกค้า : อะไรว่ะ แค่นี้ไม่มีขาย (ว่าแล้วก็เดินออกไป
me : (อึ้งค่ะ! ร้านสะดวกซื้อที่ไหนขายส้มตำค่ะ?)
สักพักลูกค้าคนเดิม
ลูกค้า : ร้านส้มตำอยู่ไหน?
me : ไม่รู้ค่ะ! *แล้วคุณลูกค้าก็เดินออกไป ( อิบร้า! คือจะถามหาส้มตำกับอิฉันให้ได้ใช่ป่ะ? หน้าฉันคงเหมือนแม่ค้าขายส้มตำพี่แกถึงมาถามบ่อย =_=)
พี่พนักงาน : อย่าไปสนใจมัน...มันไม่เต็ม ( เท่านั้นแหละค่ะ นี้ตูสนทนากับคนบ้า?=_=)
...เหตุการณ์ ที่สาม
น้องลูกค้า : พี่ครับคิดตังค์ *ยื่นเงินให้ พร้อมกับมาม่า*
me : *เราก็คิดตังค์ตามปกติ* ถือดีๆระวังหกนะ ^_^
น้องลูกค้า : ถือถ้วยมาม่าคัพเดินออกไป แต่! แต่! จังหวะที่เปิดประตูร้านนั้นก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันนั้นก็คือ!!! "โผล๊ะ!" มันคือเสียงถ้วยมาม่าที่หล่นลงพื้น...
me : ยืนเอ๋อ พร้อมกับเอามือตบหน้าผากอย่างคนสิ้นหวัง ( จะบ้าตายนี้ฉันเพิ่งถูร้านไปเมื่อกี้นะ!!)
น้องลูกค้า : ยิ้มเจือนๆ พร้อมกับเดินออกจากร้านไปพร้อมทิ้งซากมาม่าไว้ให้อิฉันเก็บ
me : น้ำตาตกในเดินไปหยิบอุปกรณ์หลังร้านมาทำความสะอาด
...เหตุการณ์ที่สี่
ป้าลูกค้า : น้องๆ โยเกิล์ตรสมะนาวยี่ห้อไหนอร่อย?
me : เออ..ไม่มีนะค่ะ?( หื้อ? มีด้วยหรอฟ่ะโยเกิล์ตรสมะนาว?)
ป้าลูกค้า : ไม่มีได้ไงละน้องเนี้ยไงสีเขียวๆ เนี้ย!
me : *เดินไปดูใกล้ๆ* ไม่ใช่ค่ะนั้นมันรสวุ้นมะพร้าว =_=
ป้าลูกค้า : อ้าวหรอ? ฉันก็คิดว่ารสมะนาวเห็นสีเขียวๆ (เกือบโดนด่าฟรีแล้วไงตรู =_=)
จริงๆ ก็มีอีกเยอะนะค่ะ แต่ที่จำได้คร่าวๆก็ประมาณนี้ มันเป็นเรื่องฮาๆ (ที่น่าปวดหัว) กับคุณลูกค้า
แต่ทำงานบริการจะต้องมีใจรัก(พอสมควร) ซึ่งทำงานแบบนี้ก็จะพบเจอกับบุคคลหลายรูปแบบ (บางทีเราก็เจอลูกค้าว่าสแกนของช้า เจอบ่นเรื่องราคาไม่ตรงกับป้าย บางทีก็แอบมีน้ำตาซึม~ ;_;)
และที่สำคัญตอนที่ทำงานนะมันทำให้เราได้รู้คุณค่าของเงินมากเลย(เข้าใจตอนที่พ่อแม่ทำงานหาเงินมาให้เราเลยว่าเหนื่อยแค่ไหน T^T) กว่าจะได้เงินแต่ละบาทมันช่างยากเย็นอะไรเยี้ยงนี้? แต่ทำได้สองเดือนเราก็ลาออก ทำไมถึงรีบลาออกใช่ไหม? เพราะทำงานได้แค่สองเดือนเอง ...แต่เพราะเวลาทำงานมันน่าอึดอัดมาก(เมื่ออยู่กับพี่พนักงานผญคนนั้นซึ่งเราก็อยู่กะกับพี่เขาทุกครั้ง) แต่เวลาทำงานมันก็คงไม่สนุกอย่างที่เราเข้าใจหรอก อาจจะเป็นเพราะว่าตัวเราเพิ่งเริ่มทำงานเพิ่งเริ่มเจอพบผู้คนอีกรูปแบบนึงหรืออาจจะยังไม่เข้าใจกับคำว่า "การทำงาน" ลึกซึ้งพอ เลยไม่มีความอดทนกับเรื่องแบบนี้
สุดท้ายและท้ายสุด (หลังจากที่บ่นยาวๆ555) พอได้ทำงานพาร์ทไทม์ก็เรียนรู้อะไรอีกเยอะจริงๆ ไม่ว่าจะรู้คุณค่าของเงิน การทำงาน และก็ต้องขอขอบคุณงานพาร์ทไทม์นี้ที่ได้สอนอะไรมากมายกับตัวเรา
(- / \ -) พนมมือพร้อมกับถอนสายบัวกราบงามๆ~