ตั้งแต่รู้ตัวว่ามีชีวิตน้อยๆ ฝากชีวิตไว้กับเราอีกหนึ่งชีวิต คนเป็นแม่ ก็ต้องปรับปรุงเปลี่ยนแปลง หลายสิ่งหลายอย่างมากมาย
พอลูกน้อยๆ คลอดออกมา ได้ชื่อว่าเป็นแม่ ลูกอ่อน คนเป็นแม่ก็ไม่เคยได้นอนเต็มตา ไม่เคยได้หลับยาวๆ รวดเดียวเช้า
ไม่เคยได้กินอะไรตามใจปาก และอื่นๆ อีกมากมาย ที่คนเป็นแม่ ไม่มีโอกาสได้ทำอย่างคนอื่นเขา
แต่คนเป็นแม่ ทุกคนก็เต็มมใจและยินดี เสียสละทุกสิ่งอย่าง เพื่อให้ลูกตัวน้อยๆ เติบโต แข็งแรง สดใส และมีอนาคตที่ดี
ลูกหนึ่งคน โดยปกติ ก้อต้องทุ่มเทแรงกาย แรงใจ มากซะจน บางคนท้อถอย ปัดภาระทิ้งไปก็ยังมี
สำหรับแม่คนนี้ ที่มีลูกน้อยๆ ที่ไม่ธรรมดาเหมือนชาวบ้านเขา
ลูกนัอยๆ ของแม่คนนี้ เกิดมาขาดสิ่งสำคัญไปอย่าง ที่เรียกว่ารูทวาร
แต่ก้อมี สิ่งหนึ่งทดแทน มีเจ้าโครโมโซมเกินมาหนึ่งตัวทำให้หนูมีชื่อเรียกพิเศษ ว่า ดาวน์ซินโดรม
แถมยังมีอีกหนึ่งที่ผิดปกติ คือเท้าของหนู ที่บิดผิดรูป หรือภาษาหมอเรียกว่า เท้าปุก
การเลี้ยงดูลูกคนนี้ จึงเป็นอะไรที่ต้องใช้ความพยายาม และความอดทน มากนักก้อ
สิบเอ็ดเดือนที่ผ่านมาของหนู เป็นสิบเดือนที่เรียกว่า ต้องอดทนมากทีเดียว
เดือนแรกที่หนูเกิดมา หนูนอน รพ.ร่วมเดือน
พอหนูอายุได้หกเดือน หนูก็มีโอกาสได้ไปผ่าตัด สะกิดเส้นเอ็นที่ รพ.เด็ก นอนเล่น รพ.ไปอีก สามคืน
พอหนูครบเก้าเดือน ก้อถึงเวลาที่หนู ได้ผ่าตัดทำรูก้นซะที เปนการผ่าตัดที่ทรหด อดทน พอสมควร
ต้องงดน้ำ งดอาหาร สามวันก่อนผ่า และอีก สามวันหลังผ่า เล่นเอาน้ำหนักลดกันทั้งแม่ทั้งลูกกันเลยทีเดียว
รอบนี้นอนชิวๆ หลังผ่านอนไอซียู สามวัน แล้วก้อมานอนดูอาการอีกอาทิตย์กว่า
รวมๆ รอบนี้นอนศิริราชไปสองอาทิตย์ ออกโรงบาลพร้อมกับมี รูก้นเป็นของตัวเองเสร็จสรรพเรียบร้อย
แต่ความลำบากของหนูยังไม่หมดเท่านี้ ถึงจะมีรูก้นแล้ว แต่ลำไส้ที่ยกออกมาหน้าท้องตั้งแต่ตอนแรกเกิด
คุณหมอยังไม่ได้เก็บให้ ระหว่างนี้ แม่ต้องขยายรูก้นให้หนูวันละหนึ่งรอบ ขยายทีไรก้อร้องโวยวาย กันไปตามระเบียบ แมรสงสารหนูนะลูก แต่แม่ต้องทำเพื่ออนาคตของหนู เพราะถ้ารูก้น ยังไม่ได้ขนาด หนูก้อยังเก็บใส้ไม่ได้ซะทีนะลูกนะ
ชีวิตประจำวันของเด็กพิเศษ เช้ามาก็ต้องดัดขา ฝึกพัฒนาการ เย็นมาก็ดัดขา ฝึกพัฒนาการ แถมด้วยแหย่ตูดอีกซักรอบ อดทนหน่อยนะลูกนะ
เด๋วผ่าตัดอีกรอบนึง หนูก็ขับถ่ายทางรูก้น ได้เหมือนคนอื่นเค้าแล้ว
นอกจากนี้เวลาคนเป็นแม่จะกินอะไร ก็ต้องระวังเป็นพิเศษ เพราะหนูกินนมแม่ ถ้าแม่กินอะไรผิดปกติ ซักนิสสส เวลาหนูท้องเสีย. ถ่ายเยอะซักหน่อย ลำไส้หนู แดงเป่งแถมยังมีเลือดออกมาอีก แม่เลยไม่กล้ากินอะไรที่สุ่มเสี่ยง สงสารเจ้าตัวเล็กของแม่จริงๆ
เวลาที่ผ่านมาสิบเดือน การเลี้ยงลูกคนนี้ของแม่ ทำให้แม่ได้เรียนรู้อะไรมากมายจริงๆ
แม่รู้สึกว่าแม่มีความเข้มแข็ง อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แม่ตั้งใจอย่างเต็มที่ ที่จะเลี้ยงลูกคนนี้ให้เติบโต เป็นเด็กที่มีคุณภาพ
เวลาลูกยิ้มแย้ม ทักทายใครๆ มันน่ารัก น่าหยิกซะจน แม่อดที่จะยิ้มไปกับหนูไม่ได้
ถึงลูกของแม่จะเกิดมาไม่พร้อมด้วยประการทั้งปวง แต่ความรักความเอาใจใส่ ที่แม่ และครอบครัวมีให้ลูกคนนี้ ไม่เคยลดน้อยลงเลย
แม่รู้สึกภูมิใจทุกครั้ง ที่เห็นลูกมีการพัฒนา ในด้านต่างๆ ครั้งแรกที่หนูคว่ำได้เอง ตอนที่หนูหกเดือน แม่ดีใจมากจนน้ำตาแทบจะไหล
ตอนนี้ลูกแม่สิบเดือนแล้ว เพิ่งกำลังจะหัด คืบ หัดนั่ง แต่แม่ก็ดีใจทุกครั้งที่เห็นหนูพยายามจะทำอะไรด้วยตนเอง
แม่จะคอยเฝ้าดูพัฒนาการ และคอยสอน คอยฝึก ให้ลูกแม่ ค่อยๆ พัฒนาไปทีละขั้น
ถึงแต่ละวันที่ผ่านไป แม้จะเหนื่อยจาการทำงาน ซักแค่ไหน พอกลับบ้านมาเห็นหน้าลูกคนนี้ แม่ก็หายเหนื่อยได้จริงๆ
แต่ละเดือน ที่ผ่านมา ถึงแม่จะต้องเทียวพาหนูไปหาหมอ เดือนละสาม สี่ครั้ง บางวันไปทั้ง รพ.เด็ก และศิริราช
แม่ก็จะพยายามทำเพื่ออนาคตของลูกแม่ เพราะแม่ก็เห็นว่าลูกของแม่ เป็นเด็กที่มีความเข้มแข็ง อดทนมากกว่าแม่ หลายเท่านัก
ถึงหนูจะผ่านอะไรมามากมาย หนูก็ไม่เคยงอแง หรือทำให้แม่ลำบากมากเกินไปนัก หนูมักจะเป็นเด็กน่ารัก และอดทนเสมอ
เหนือสิ่งอื่นใด ลูกทุกคนต้องรักแม่ของตัวเองอยู่แล้ว ถึงเราจะรู้ว่าแม่รัก และเป็นห่วงเรามากแค่ไหน
แต่การที่เราตั้งท้อง แล้วคลอดลูกของเราเอง และมีโอกาสเป็นแม่คนเต็มตัว เราจะรู้ว่า
การมีลูกหนึ่งคน เลี้ยงลูกหนึ่งคน ทำให้เรารู้สึกว่าความลำบากของแม่ มากมายขนาดไหน ทำให้เรารักแม่ของเรามากขึ้นร้อยเท่า พันเท่า
แต่การมีลูกคนที่สอง เลี้ยงลูกถึงสองคน ทำให้เรารู้ว่า การที่แม่เลี้ยงพวกเราจนเติบโต มาขนาดนี้ มันหนักหนาสาหัส แม่เราลำบากมามากจริงๆ
ทำให้ทุกวันนี้รู้สึกรักแม่มากขึ้น อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน รู้ซึ้งถึงคำว่า "แม่" ช่างยิ่งใหญ่จริงๆ
ความรู้สึกของคนเป็นแม่ ที่มีลูกน้อยๆ เป็น " คนพิเศษ "
พอลูกน้อยๆ คลอดออกมา ได้ชื่อว่าเป็นแม่ ลูกอ่อน คนเป็นแม่ก็ไม่เคยได้นอนเต็มตา ไม่เคยได้หลับยาวๆ รวดเดียวเช้า
ไม่เคยได้กินอะไรตามใจปาก และอื่นๆ อีกมากมาย ที่คนเป็นแม่ ไม่มีโอกาสได้ทำอย่างคนอื่นเขา
แต่คนเป็นแม่ ทุกคนก็เต็มมใจและยินดี เสียสละทุกสิ่งอย่าง เพื่อให้ลูกตัวน้อยๆ เติบโต แข็งแรง สดใส และมีอนาคตที่ดี
ลูกหนึ่งคน โดยปกติ ก้อต้องทุ่มเทแรงกาย แรงใจ มากซะจน บางคนท้อถอย ปัดภาระทิ้งไปก็ยังมี
สำหรับแม่คนนี้ ที่มีลูกน้อยๆ ที่ไม่ธรรมดาเหมือนชาวบ้านเขา
ลูกนัอยๆ ของแม่คนนี้ เกิดมาขาดสิ่งสำคัญไปอย่าง ที่เรียกว่ารูทวาร
แต่ก้อมี สิ่งหนึ่งทดแทน มีเจ้าโครโมโซมเกินมาหนึ่งตัวทำให้หนูมีชื่อเรียกพิเศษ ว่า ดาวน์ซินโดรม
แถมยังมีอีกหนึ่งที่ผิดปกติ คือเท้าของหนู ที่บิดผิดรูป หรือภาษาหมอเรียกว่า เท้าปุก
การเลี้ยงดูลูกคนนี้ จึงเป็นอะไรที่ต้องใช้ความพยายาม และความอดทน มากนักก้อ
สิบเอ็ดเดือนที่ผ่านมาของหนู เป็นสิบเดือนที่เรียกว่า ต้องอดทนมากทีเดียว
เดือนแรกที่หนูเกิดมา หนูนอน รพ.ร่วมเดือน
พอหนูอายุได้หกเดือน หนูก็มีโอกาสได้ไปผ่าตัด สะกิดเส้นเอ็นที่ รพ.เด็ก นอนเล่น รพ.ไปอีก สามคืน
พอหนูครบเก้าเดือน ก้อถึงเวลาที่หนู ได้ผ่าตัดทำรูก้นซะที เปนการผ่าตัดที่ทรหด อดทน พอสมควร
ต้องงดน้ำ งดอาหาร สามวันก่อนผ่า และอีก สามวันหลังผ่า เล่นเอาน้ำหนักลดกันทั้งแม่ทั้งลูกกันเลยทีเดียว
รอบนี้นอนชิวๆ หลังผ่านอนไอซียู สามวัน แล้วก้อมานอนดูอาการอีกอาทิตย์กว่า
รวมๆ รอบนี้นอนศิริราชไปสองอาทิตย์ ออกโรงบาลพร้อมกับมี รูก้นเป็นของตัวเองเสร็จสรรพเรียบร้อย
แต่ความลำบากของหนูยังไม่หมดเท่านี้ ถึงจะมีรูก้นแล้ว แต่ลำไส้ที่ยกออกมาหน้าท้องตั้งแต่ตอนแรกเกิด
คุณหมอยังไม่ได้เก็บให้ ระหว่างนี้ แม่ต้องขยายรูก้นให้หนูวันละหนึ่งรอบ ขยายทีไรก้อร้องโวยวาย กันไปตามระเบียบ แมรสงสารหนูนะลูก แต่แม่ต้องทำเพื่ออนาคตของหนู เพราะถ้ารูก้น ยังไม่ได้ขนาด หนูก้อยังเก็บใส้ไม่ได้ซะทีนะลูกนะ
ชีวิตประจำวันของเด็กพิเศษ เช้ามาก็ต้องดัดขา ฝึกพัฒนาการ เย็นมาก็ดัดขา ฝึกพัฒนาการ แถมด้วยแหย่ตูดอีกซักรอบ อดทนหน่อยนะลูกนะ
เด๋วผ่าตัดอีกรอบนึง หนูก็ขับถ่ายทางรูก้น ได้เหมือนคนอื่นเค้าแล้ว
นอกจากนี้เวลาคนเป็นแม่จะกินอะไร ก็ต้องระวังเป็นพิเศษ เพราะหนูกินนมแม่ ถ้าแม่กินอะไรผิดปกติ ซักนิสสส เวลาหนูท้องเสีย. ถ่ายเยอะซักหน่อย ลำไส้หนู แดงเป่งแถมยังมีเลือดออกมาอีก แม่เลยไม่กล้ากินอะไรที่สุ่มเสี่ยง สงสารเจ้าตัวเล็กของแม่จริงๆ
เวลาที่ผ่านมาสิบเดือน การเลี้ยงลูกคนนี้ของแม่ ทำให้แม่ได้เรียนรู้อะไรมากมายจริงๆ
แม่รู้สึกว่าแม่มีความเข้มแข็ง อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แม่ตั้งใจอย่างเต็มที่ ที่จะเลี้ยงลูกคนนี้ให้เติบโต เป็นเด็กที่มีคุณภาพ
เวลาลูกยิ้มแย้ม ทักทายใครๆ มันน่ารัก น่าหยิกซะจน แม่อดที่จะยิ้มไปกับหนูไม่ได้
ถึงลูกของแม่จะเกิดมาไม่พร้อมด้วยประการทั้งปวง แต่ความรักความเอาใจใส่ ที่แม่ และครอบครัวมีให้ลูกคนนี้ ไม่เคยลดน้อยลงเลย
แม่รู้สึกภูมิใจทุกครั้ง ที่เห็นลูกมีการพัฒนา ในด้านต่างๆ ครั้งแรกที่หนูคว่ำได้เอง ตอนที่หนูหกเดือน แม่ดีใจมากจนน้ำตาแทบจะไหล
ตอนนี้ลูกแม่สิบเดือนแล้ว เพิ่งกำลังจะหัด คืบ หัดนั่ง แต่แม่ก็ดีใจทุกครั้งที่เห็นหนูพยายามจะทำอะไรด้วยตนเอง
แม่จะคอยเฝ้าดูพัฒนาการ และคอยสอน คอยฝึก ให้ลูกแม่ ค่อยๆ พัฒนาไปทีละขั้น
ถึงแต่ละวันที่ผ่านไป แม้จะเหนื่อยจาการทำงาน ซักแค่ไหน พอกลับบ้านมาเห็นหน้าลูกคนนี้ แม่ก็หายเหนื่อยได้จริงๆ
แต่ละเดือน ที่ผ่านมา ถึงแม่จะต้องเทียวพาหนูไปหาหมอ เดือนละสาม สี่ครั้ง บางวันไปทั้ง รพ.เด็ก และศิริราช
แม่ก็จะพยายามทำเพื่ออนาคตของลูกแม่ เพราะแม่ก็เห็นว่าลูกของแม่ เป็นเด็กที่มีความเข้มแข็ง อดทนมากกว่าแม่ หลายเท่านัก
ถึงหนูจะผ่านอะไรมามากมาย หนูก็ไม่เคยงอแง หรือทำให้แม่ลำบากมากเกินไปนัก หนูมักจะเป็นเด็กน่ารัก และอดทนเสมอ
เหนือสิ่งอื่นใด ลูกทุกคนต้องรักแม่ของตัวเองอยู่แล้ว ถึงเราจะรู้ว่าแม่รัก และเป็นห่วงเรามากแค่ไหน
แต่การที่เราตั้งท้อง แล้วคลอดลูกของเราเอง และมีโอกาสเป็นแม่คนเต็มตัว เราจะรู้ว่า
การมีลูกหนึ่งคน เลี้ยงลูกหนึ่งคน ทำให้เรารู้สึกว่าความลำบากของแม่ มากมายขนาดไหน ทำให้เรารักแม่ของเรามากขึ้นร้อยเท่า พันเท่า
แต่การมีลูกคนที่สอง เลี้ยงลูกถึงสองคน ทำให้เรารู้ว่า การที่แม่เลี้ยงพวกเราจนเติบโต มาขนาดนี้ มันหนักหนาสาหัส แม่เราลำบากมามากจริงๆ
ทำให้ทุกวันนี้รู้สึกรักแม่มากขึ้น อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน รู้ซึ้งถึงคำว่า "แม่" ช่างยิ่งใหญ่จริงๆ