ขอเล่าเรื่องนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้กับคุณแม่ๆและเป็นกำลังใจให้กับตัวเองด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า จขกท เริ่มตั้งท้องเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา พอรู้ตัวว่าท้องได้ 6 สัปดาห์ ก็รีบไปฝากท้องกับคุณหมอที่เคยฝากและทำคลอดให้กับลูกสาวคนแรก นัดหาหมออีกทีก็ประมาณ 12 สัปดาห์ แต่จู่ๆวันที่ 24 มิ.ย. ก็มีเลือดออกตอน11 สัปดาห์ ตอนแรกเป็นสีชมพูจางๆก็ยังคิดว่าคงไม่เป็นไรรอดูอีกซักพัก พอเวลาผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงเลือดที่ออกมากลายเป็นสีน้ำตาลเข้มขึ้น เอาล่ะสิคราวนี้รีบบึ่งไปหาคุณหมอที่ รพ. ในใจก็ยังคิดว่าคงไม่เป็นอะไรมาก อาจจะทำงานเยอะเกินไป พักผ่อนน้อยเกินไป ที่ไหนได้พอคุณหมอซาวด์ช่องคลอดแล้วบอกว่าเด็กหยุดโตไปตั้งแต่อายุ 7 สัปดาห์แล้ว ไม่เจอสัญญาณการเต้นของหัวใจของน้อง ณ นาทีนั้นเหมือนถูกมีดแทงตรงกลางหัวใจจริงๆ น้ำตาไหลพรากออกมาไม่รู้ตัวเลย คุณหมอและพยาบาลรวมทั้งผู้ช่วยพยาบาลเข้ามาปลอบกันพักใหญ่กว่าจะตั้งสติได้ นั่งนิ่งๆน้ำตาไหลออกมาเรื่อยๆไม่ขาดสาย เวลาผ่านมาเกือบๆหนึ่งเดือนก็ยังคงมีน้ำตาทุกครั้งที่นึกถึง ภาวนาอยู่ในใจเสมอว่าถ้ามีวาสนาต่อกันก็ขอให้ได้มาเกิดเป็ลูกของแม่คนนี้อีกครั้งนะลูก
เหมือนถูกมีดแทงตรงกลางหัวใจ เมื่อรู้ว่าลูกในท้องไม่อยู่กับเราแล้ว