ดิฉันอายุ 29 ปีค่ะ เรื่องนี้จะเล่าต่อไปนี้ มันหาคำตอบไม่ได้ แต่เกิดขึ้นจริงกับตัวดิฉันเอง ภาพนั้นมันชัดเจนเหลือเกิน
เรื่องต่อไปนี้มันไม่ได้สร้างความลำบากใดๆกับชีวิตปัจจุบันค่ะ
แต่มันเป็นเหมือนสิ่งที่อยากหาคำตอบที่กระจ่างกับตนเองเท่านั้น
คุณจำภาพความรู้สึกแรกในการมีชีวิตของคุณได้หรือไม่
หรือที่เราเรียกว่า "จำความได้" คำถามนี้มันติดอยู่ในใจของดิฉันตลอดมา
มันนึกขึ้นมาอยูเรื่อยๆจนทุกวันนี้
ภาพแรกและความรู้สึกแรกของดิฉันนั่นคือ......
ภาพที่ดิฉันลืมตาขึ้นมาโดยที่ขาชี้ฟ้า ตัวลอยเหนือพื้น เพราะมีคนที่กำลังจับขาดิฉันห้อยหัว
ในความรู้สึกนั้น พวกคนที่จับขาฉันลอยเหนือพื้น พวกเขาคือหมอและพยาบาลที่ทำคลอดดิฉันเอง แต่ดิฉันมองไม่เห็น เพราะห้อยหัวอยู่
ภาพที่เห็นคือแสงสีขาวจ้าแล้วต่อมากลายเป็นภาพพื้นกระเบื้องสีเหลืองอ่อน โดยที่ดิฉันมองลงมาในแนวดิ่ง (ห้อยหัว)
ฉันนึกกับตัวเอง ด้วยความคิดที่ไม่เป็นภาษาว่า .... 'นี่เรามาถูกที่ใช่ไหม ไม่ผิดแน่นะ?'
ความรู้สึกนั้น งุนงง เหมือนราวกับว่ามันเป็นที่ๆใครสักคนกำหนดมาแล้วว่าฉันต้องมาเกิดที่นี่ เวลานี้ เพียงแต่ไม่แน่ใจว่าถูกที่ไหม
แต่พอเมื่อฉันรู้ตัวฉันเองว่าฉันมาถูกที่แล้ว....
ภาพและความคิดต่างๆก็ดับ หายไป ไม่รู้เรื่องรู้ความใดๆ จนฉันโตขึ้นก็ค่อยๆจำภาพพ่อ แม่ บ้านของฉันได้เหมือนเด็กปกติทั่วไป
ดิฉันรู้ว่าหลังจากที่ทุกท่านอ่านจนมาถึงบรรทัดนี้ อาจคิดว่าฉันเป็นบ้า หรือเป็นโรคประสาท
ดิฉันปกติดีค่ะ ดิฉันก็เชื่อว่าบางท่านมีเรื่องราวบางสิ่งที่ไม่สามารถหาคำตอบกับตนเองได้เหมือนกัน
เรื่องนี้คือเรื่องหนึ่งที่มันค้าางคาในความคิดมานาน เหมือนเป็นซากความคิดที่หลงเหลือมาจากก่อนที่จะเกิด
ใครพอที่จะมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องของดิฉัน ช่วยตอบให้กระจ่างด้วยค่ะ
หรือใครบ้าง ที่มประสบการณ์คล้ายคลึงกัน มาเล่าให้ฟังหน่อยค่ะ
เรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นตอนดิฉันเกิด ใครรู้ช่วยตอบด้วยค่ะ
เรื่องต่อไปนี้มันไม่ได้สร้างความลำบากใดๆกับชีวิตปัจจุบันค่ะ
แต่มันเป็นเหมือนสิ่งที่อยากหาคำตอบที่กระจ่างกับตนเองเท่านั้น
คุณจำภาพความรู้สึกแรกในการมีชีวิตของคุณได้หรือไม่
หรือที่เราเรียกว่า "จำความได้" คำถามนี้มันติดอยู่ในใจของดิฉันตลอดมา
มันนึกขึ้นมาอยูเรื่อยๆจนทุกวันนี้
ภาพแรกและความรู้สึกแรกของดิฉันนั่นคือ......
ภาพที่ดิฉันลืมตาขึ้นมาโดยที่ขาชี้ฟ้า ตัวลอยเหนือพื้น เพราะมีคนที่กำลังจับขาดิฉันห้อยหัว
ในความรู้สึกนั้น พวกคนที่จับขาฉันลอยเหนือพื้น พวกเขาคือหมอและพยาบาลที่ทำคลอดดิฉันเอง แต่ดิฉันมองไม่เห็น เพราะห้อยหัวอยู่
ภาพที่เห็นคือแสงสีขาวจ้าแล้วต่อมากลายเป็นภาพพื้นกระเบื้องสีเหลืองอ่อน โดยที่ดิฉันมองลงมาในแนวดิ่ง (ห้อยหัว)
ฉันนึกกับตัวเอง ด้วยความคิดที่ไม่เป็นภาษาว่า .... 'นี่เรามาถูกที่ใช่ไหม ไม่ผิดแน่นะ?'
ความรู้สึกนั้น งุนงง เหมือนราวกับว่ามันเป็นที่ๆใครสักคนกำหนดมาแล้วว่าฉันต้องมาเกิดที่นี่ เวลานี้ เพียงแต่ไม่แน่ใจว่าถูกที่ไหม
แต่พอเมื่อฉันรู้ตัวฉันเองว่าฉันมาถูกที่แล้ว....
ภาพและความคิดต่างๆก็ดับ หายไป ไม่รู้เรื่องรู้ความใดๆ จนฉันโตขึ้นก็ค่อยๆจำภาพพ่อ แม่ บ้านของฉันได้เหมือนเด็กปกติทั่วไป
ดิฉันรู้ว่าหลังจากที่ทุกท่านอ่านจนมาถึงบรรทัดนี้ อาจคิดว่าฉันเป็นบ้า หรือเป็นโรคประสาท
ดิฉันปกติดีค่ะ ดิฉันก็เชื่อว่าบางท่านมีเรื่องราวบางสิ่งที่ไม่สามารถหาคำตอบกับตนเองได้เหมือนกัน
เรื่องนี้คือเรื่องหนึ่งที่มันค้าางคาในความคิดมานาน เหมือนเป็นซากความคิดที่หลงเหลือมาจากก่อนที่จะเกิด
ใครพอที่จะมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องของดิฉัน ช่วยตอบให้กระจ่างด้วยค่ะ
หรือใครบ้าง ที่มประสบการณ์คล้ายคลึงกัน มาเล่าให้ฟังหน่อยค่ะ