ที่ผมจะเล่าต่อไปนี้อย่าคิดว่าเป็นเรื่องผีที่ปรุงแต่งมาน่ะครับ แต่มันเป็นเรื่องที่ครอบครับผมพบเจอ
แล้วผมก็ไม่รู้จะปรึกษาใคร มันคาในใจไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง อย่าคิดว่าเป็นเรื่องผีมาเล่าสนุกๆน่ะครับ
ตั้งแต่ผมเกิดมาจนอายุประมาณ 6-7 ผมจำได้ว่าปู่ผมเคยถามว่า เคยเห็นพี่เขาไหม?
ผมก็งง พี่ที่ไหนเพราะผมเป็นลูกคนเดียว แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะยังเด็กประกอบ
กับไม่ค่อยรู้เรื่อวเท่าไร แต่ผมจำได้ในห้องนอนปู่ผม บนชั้นเก็บกระเป๋าจะมีดาบพลาสติก
กับเครื่องบินเด็กเล่นวางแทรกอยู่ตรงด้านข้าง ผมเคยถามคุณย่าว่าของใครเอามาเล่นได้ไหม?
ย่าตอบว่า.. ของพี่เขาเล่นไม่ได้ ผมก็งงพี่ที่ไหนแต่ไม่ได้ถามมากมายอะไร มีอยู่ช่วงนึงมีแขกมา
บ้านคุณปู่ ผมซึ่งวื่งเล่นอยู่ชั้นล่างแต่กำลังวิ่งขึ้นบรรไดมาชั้นสอง ขณะที่แขกของคุณปู่
กำลังคุยกับคุณปู่ ก็มองผ่านประตูกระจกเห็นผมวิ่งขึ้นมาตรงบรรได เลยถามพ่อผมว่า
มีลูกชายสองคนหรือครับ.. พ่อผมกับคุณย่าก็เลยยิ้มๆแล้วมองหน้ากัน สิ่งที่เขาเห็นคือ
เด็กสองคนอายุเท่าๆกันวิ่งเล่นขึ้นมาพร้อมกันที่หน้าประตูบรรไดชั้นสอง อันนี้เรื่องวัยเด็ก
ผ่านมาประมาณช่วง 14-15 ขวบไม่แน่ใจ มีอยู่คืนนึงแม่ผมฝันว่า มีเด็กคนนึงมาเข้าฝัน
บอกว่าอยากเกิดเป็นลูกคุณแม่มาก ขอมาเกิดได้ไหม แม่ผมบอกว่าไม่ได้เพราะคุณแม่
ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเป็นโรคไต และประกอบกับอายุย่างเข้า 40 ต้นๆแล้ว เลยไม่อยาก
จะมีน้องมีลูกตอนนี้แล้ว แม่ก็บอกแบบนี้กับเด็กคนนั้นในฝันตามนี้.. แต่คุณแม่ทิ้งทวนว่า
ถ้าหนูอยากได้อะไรอยากกินอะไรให้มาเข้าฝันบอกได้เลย แล้วคุณแม่ก็ตื่นมาเล่าให้พ่อ
กับผมฟังตอนเช้า ช่วงบ่ายๆอยู่ๆแม่ผมก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกรอบ พี่เขาอยากได้อะไรไม่รู้น่ะ
ขอเท้าความนิดนึงครับ ในห้องนอนแม่ผมจะมีโต๊ะข้างแป้ง ข้างบนสุดของโต๊ะจะมีของเล่น
เก่าๆของผมวางอยู่ประมาณ 5-6 ชิ้น ซึ่งวางเป็นระเบียบเรียบร้อยดี พอคุณแม่เปิดประตูห้อง
เข้ามา ตุ๊กตาอุลตร้าแมนที่อยู่บนหลังโต๊ะเครื่องแป้งก็ร่วงลงมาแบบไม่น่าเชื่อ ร่วงลงมาบน
เตียงนอนพอดิบพอดี แม่ก็ยืนตกใจที่หน้าประตู เพราะยังคุยเรื่องเด็กที่มาเข้าฝันไม่ทันจบ
ของก็ร่วงลงมาพอดี เหมือนกับว่าเขาอยากได้อันนี้ไปเล่น แม่ผมก็มาบอกผมว่าขออันนี้ได้ไหม
ให้พี่เขาไปเล่น ผมก็เลยเอาไปวางบนหลังตู้เย็นใกล้ๆหิ้งพระที่บ้านคุณปู่ หลังจากนั้นคุณแม่
ก็ไม่เคยฝันอีกเลย แต่เวลาทำบุญก็จะนึกถึงเขาตลอด
ส่วนอีกเหตุการนึงที่เกิดขึ้นช่วงผมโตแล้ว คุณอาผมขึ้นบ้านใหม่แล้วจะมีการทำบุญบ้านใน
วันพรุ่งนี้ แต่วันนี้เลยชวนให้ผมไปนอนที่บ้านใหม่พร้อมๆกันกับครอบครัวเขาเป็นวันแรก
ผมได้นอนห้องน้องๆลูกของคุณอา ซึ่งมี 3 คน ในห้องนอนนั้นเป็นห้องโล่งๆมีแค่เตียงสองฝั่ง
แล้วมีหน้าต่างคั่นตรงกลางเตียงสองฝั่ง ช่วงประมาณ 5ทุ่มผมก็เข้านอนกันรวมเป็น 4 คนทั้งห้อง
เตียงละ 2 คน ช่วงกำลังจะหลับมีเสียงผ้าม่านรูดไปมา ผมก็ตะโกนว่าน้องอีกฝั่ง เห้ย! เลิกเล่น
ได้แล้วนอนเหอะ ผมก็เลยยื่นหัวมามองเตียงน้อง สิ่งที่ผมถึงกับช็อคคือน้องนอนหลับสนิท
ทั้งสองคน ส่วนน้องที่นอนเตียงผมยังไม่หลับแต่นอนตะแคงมามองผมนิ่งๆ สิ่งที่ผมช็อคสุดๆ
คือ.. ที่ดึงผ้าม่านมันดึงขึ้นลงๆๆเอง ผมพยายามจ้องที่สายดึงผ้าม่าน ชัดเลยครับ รูดขึ้นลงเอง!
ผมก้มลงคลุมโปงแล้วก็สลบไปเลย รุ่งเช้าน้องที่นอนเตียงผมมาเล่าว่า มันเห็นเด็กอายุประมาณ
15-16 ขวบมายืนรูดผ้าม่านข้างๆเตียงน้องอีกฝั่ง มันกลัวมากจนวิ่งออกไปห้องคุณอาอีกชั้นนึง
อันนี้เหตุการที่ผมเหมือนจะเจอครั้งแรกเลยน่ะ เรื่องผ้าม่านรูดเองเนี่ย..
ส่วนที่พึ้งเกิดล่าสุดคือช่วงปี 49 ช่วงน้ำท่วมละครับ ผมนั่งกินมาม่าอยู่หน้าทีวีในห้องนอนคุณปู่
พร้อมกับดูข่าวเรื่องน้ำท่วม ว่ามันจะมาถึงบ้านเราแล้วพรุ่งนี้ต้องรีบขนของหนีน้ำไปที่บ้านพัก
ตากอากาศที่หัวหิน อยู่ๆน้าสาวผมขนหมอนผ้าห่มจะมานอนเป็นเพื่อนคุณย่า ผมก็เลยลุกออก
จากห้องไปเลย อารมณ์แบบว่าคงมาไล่แล้วสิน่ะ คืนนั้นคุณอาเจอเลยครับ ก่อนนอนคุณย่าจะ
ท่องบทสวดชุดใหญ่ก่อน ขณะนั้นคุณอาผมกำลังหลับรู้สึกว่ามีคนมาทับหน้าอกมากดหน้าอก
จนตัวเองหายใจไม่ได้เลย พยายามลืมตาขึ้นเลยเห็นเป็นเงาดำๆกำลังทับตัวอยู่ คุณอาไม่กล้า
นอนต่อเลย วิ่งหนีลงไปนอนห้องตัวเองชั้นล่างทันที คุณย่าเลยบอกให้ผมมานอนเป็นเพื่อนแทน
แต่ไม่บอกเหตุผลให้ผมฟัง วันรุ่งขึ้นช่วงเกือบค่ำมีข่าวว่าน้ำใกล้มาถึงบ้านคุณปู่แล้ว ที่บ้านปรึกษา
กันว่า.. รีบไปเลยดีกว่าเดี๋ยวจะออกไม่ได้ เลยต่างคนต่างขนของขึ้นรถแบบรีบๆแล้วแยกย้านกัน
ไปออกรถของแต่ละคน ผมพ่อแม่อยู่คันเดียวกัน คุณย่าคุณป้าอีกคัน คุณอาและอาสะใภ้ไปอีกคัน
นัดเจอกันที่บ่านหัวหิน ช่วงใกล้ๆอำเภอชะอำ แม่ผมเกิดหิวขึ้นมาเลยแวะร้านข้าวต้มข้างทาง
กินข้าวต้มกุ๊ยกันก่อน นั่งกัน 3 คน พ่อแม่ลูก อยู่ๆคนเสริฟเอาจานมาวาง 4 ชุด พวกผมก็ งง กัน
ผมคิดในใจ วางเกินหรือเปล่าว่ะ? แม่ผมถามคนเสริฟที่มาวางจานว่าวางเกินป่าวค่ะ เด็กเสริฟบอก
ตะกี้เห็นมา 4 คนนิค่ะ แม่ผมมองหน้าพ่อและผม ก็รีบกินๆๆแล้วขึ้นรถ แม่ผมบอกว่า เขาคงตามเรา
มาด้วยแหละ เขาคงตกใจว่าอยู่ๆทุกคนในบ้านก็รีบปิดบ้านรีบออกมากันหมด ซึ่งปกติเขาไม่เคย
ปรากฎตัวหรือตามมาด้วยแบบนี้ เขาคงตามมาด้วยแหละ ยังมีเรื่องยิบๆย่อยๆอีกมากแต่เกรงจะ
เยอะเกินไป ที่ผมมาเล่าแบบนี้ไม่ใช่แต่งขึ้นมาเอง แต่เป็นเรื่องจริงๆที่เจอมาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้
หากเพื่อนๆเจอแบบผมจะทำยังไงกันครับ.. ผมไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง มันเหมือนอัดอั้นมานาน
จะโทรไปเล่าให้รายการเดอะช็อคก็ไม่กล้า เพราะผมเป็นคนพูดไม่เก่ง ยิ่งรายการคนอวดผีไม่ต้องพูดถึง
เพื่อนที่มองไม่เห็น...
แล้วผมก็ไม่รู้จะปรึกษาใคร มันคาในใจไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง อย่าคิดว่าเป็นเรื่องผีมาเล่าสนุกๆน่ะครับ
ตั้งแต่ผมเกิดมาจนอายุประมาณ 6-7 ผมจำได้ว่าปู่ผมเคยถามว่า เคยเห็นพี่เขาไหม?
ผมก็งง พี่ที่ไหนเพราะผมเป็นลูกคนเดียว แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะยังเด็กประกอบ
กับไม่ค่อยรู้เรื่อวเท่าไร แต่ผมจำได้ในห้องนอนปู่ผม บนชั้นเก็บกระเป๋าจะมีดาบพลาสติก
กับเครื่องบินเด็กเล่นวางแทรกอยู่ตรงด้านข้าง ผมเคยถามคุณย่าว่าของใครเอามาเล่นได้ไหม?
ย่าตอบว่า.. ของพี่เขาเล่นไม่ได้ ผมก็งงพี่ที่ไหนแต่ไม่ได้ถามมากมายอะไร มีอยู่ช่วงนึงมีแขกมา
บ้านคุณปู่ ผมซึ่งวื่งเล่นอยู่ชั้นล่างแต่กำลังวิ่งขึ้นบรรไดมาชั้นสอง ขณะที่แขกของคุณปู่
กำลังคุยกับคุณปู่ ก็มองผ่านประตูกระจกเห็นผมวิ่งขึ้นมาตรงบรรได เลยถามพ่อผมว่า
มีลูกชายสองคนหรือครับ.. พ่อผมกับคุณย่าก็เลยยิ้มๆแล้วมองหน้ากัน สิ่งที่เขาเห็นคือ
เด็กสองคนอายุเท่าๆกันวิ่งเล่นขึ้นมาพร้อมกันที่หน้าประตูบรรไดชั้นสอง อันนี้เรื่องวัยเด็ก
ผ่านมาประมาณช่วง 14-15 ขวบไม่แน่ใจ มีอยู่คืนนึงแม่ผมฝันว่า มีเด็กคนนึงมาเข้าฝัน
บอกว่าอยากเกิดเป็นลูกคุณแม่มาก ขอมาเกิดได้ไหม แม่ผมบอกว่าไม่ได้เพราะคุณแม่
ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเป็นโรคไต และประกอบกับอายุย่างเข้า 40 ต้นๆแล้ว เลยไม่อยาก
จะมีน้องมีลูกตอนนี้แล้ว แม่ก็บอกแบบนี้กับเด็กคนนั้นในฝันตามนี้.. แต่คุณแม่ทิ้งทวนว่า
ถ้าหนูอยากได้อะไรอยากกินอะไรให้มาเข้าฝันบอกได้เลย แล้วคุณแม่ก็ตื่นมาเล่าให้พ่อ
กับผมฟังตอนเช้า ช่วงบ่ายๆอยู่ๆแม่ผมก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกรอบ พี่เขาอยากได้อะไรไม่รู้น่ะ
ขอเท้าความนิดนึงครับ ในห้องนอนแม่ผมจะมีโต๊ะข้างแป้ง ข้างบนสุดของโต๊ะจะมีของเล่น
เก่าๆของผมวางอยู่ประมาณ 5-6 ชิ้น ซึ่งวางเป็นระเบียบเรียบร้อยดี พอคุณแม่เปิดประตูห้อง
เข้ามา ตุ๊กตาอุลตร้าแมนที่อยู่บนหลังโต๊ะเครื่องแป้งก็ร่วงลงมาแบบไม่น่าเชื่อ ร่วงลงมาบน
เตียงนอนพอดิบพอดี แม่ก็ยืนตกใจที่หน้าประตู เพราะยังคุยเรื่องเด็กที่มาเข้าฝันไม่ทันจบ
ของก็ร่วงลงมาพอดี เหมือนกับว่าเขาอยากได้อันนี้ไปเล่น แม่ผมก็มาบอกผมว่าขออันนี้ได้ไหม
ให้พี่เขาไปเล่น ผมก็เลยเอาไปวางบนหลังตู้เย็นใกล้ๆหิ้งพระที่บ้านคุณปู่ หลังจากนั้นคุณแม่
ก็ไม่เคยฝันอีกเลย แต่เวลาทำบุญก็จะนึกถึงเขาตลอด
ส่วนอีกเหตุการนึงที่เกิดขึ้นช่วงผมโตแล้ว คุณอาผมขึ้นบ้านใหม่แล้วจะมีการทำบุญบ้านใน
วันพรุ่งนี้ แต่วันนี้เลยชวนให้ผมไปนอนที่บ้านใหม่พร้อมๆกันกับครอบครัวเขาเป็นวันแรก
ผมได้นอนห้องน้องๆลูกของคุณอา ซึ่งมี 3 คน ในห้องนอนนั้นเป็นห้องโล่งๆมีแค่เตียงสองฝั่ง
แล้วมีหน้าต่างคั่นตรงกลางเตียงสองฝั่ง ช่วงประมาณ 5ทุ่มผมก็เข้านอนกันรวมเป็น 4 คนทั้งห้อง
เตียงละ 2 คน ช่วงกำลังจะหลับมีเสียงผ้าม่านรูดไปมา ผมก็ตะโกนว่าน้องอีกฝั่ง เห้ย! เลิกเล่น
ได้แล้วนอนเหอะ ผมก็เลยยื่นหัวมามองเตียงน้อง สิ่งที่ผมถึงกับช็อคคือน้องนอนหลับสนิท
ทั้งสองคน ส่วนน้องที่นอนเตียงผมยังไม่หลับแต่นอนตะแคงมามองผมนิ่งๆ สิ่งที่ผมช็อคสุดๆ
คือ.. ที่ดึงผ้าม่านมันดึงขึ้นลงๆๆเอง ผมพยายามจ้องที่สายดึงผ้าม่าน ชัดเลยครับ รูดขึ้นลงเอง!
ผมก้มลงคลุมโปงแล้วก็สลบไปเลย รุ่งเช้าน้องที่นอนเตียงผมมาเล่าว่า มันเห็นเด็กอายุประมาณ
15-16 ขวบมายืนรูดผ้าม่านข้างๆเตียงน้องอีกฝั่ง มันกลัวมากจนวิ่งออกไปห้องคุณอาอีกชั้นนึง
อันนี้เหตุการที่ผมเหมือนจะเจอครั้งแรกเลยน่ะ เรื่องผ้าม่านรูดเองเนี่ย..
ส่วนที่พึ้งเกิดล่าสุดคือช่วงปี 49 ช่วงน้ำท่วมละครับ ผมนั่งกินมาม่าอยู่หน้าทีวีในห้องนอนคุณปู่
พร้อมกับดูข่าวเรื่องน้ำท่วม ว่ามันจะมาถึงบ้านเราแล้วพรุ่งนี้ต้องรีบขนของหนีน้ำไปที่บ้านพัก
ตากอากาศที่หัวหิน อยู่ๆน้าสาวผมขนหมอนผ้าห่มจะมานอนเป็นเพื่อนคุณย่า ผมก็เลยลุกออก
จากห้องไปเลย อารมณ์แบบว่าคงมาไล่แล้วสิน่ะ คืนนั้นคุณอาเจอเลยครับ ก่อนนอนคุณย่าจะ
ท่องบทสวดชุดใหญ่ก่อน ขณะนั้นคุณอาผมกำลังหลับรู้สึกว่ามีคนมาทับหน้าอกมากดหน้าอก
จนตัวเองหายใจไม่ได้เลย พยายามลืมตาขึ้นเลยเห็นเป็นเงาดำๆกำลังทับตัวอยู่ คุณอาไม่กล้า
นอนต่อเลย วิ่งหนีลงไปนอนห้องตัวเองชั้นล่างทันที คุณย่าเลยบอกให้ผมมานอนเป็นเพื่อนแทน
แต่ไม่บอกเหตุผลให้ผมฟัง วันรุ่งขึ้นช่วงเกือบค่ำมีข่าวว่าน้ำใกล้มาถึงบ้านคุณปู่แล้ว ที่บ้านปรึกษา
กันว่า.. รีบไปเลยดีกว่าเดี๋ยวจะออกไม่ได้ เลยต่างคนต่างขนของขึ้นรถแบบรีบๆแล้วแยกย้านกัน
ไปออกรถของแต่ละคน ผมพ่อแม่อยู่คันเดียวกัน คุณย่าคุณป้าอีกคัน คุณอาและอาสะใภ้ไปอีกคัน
นัดเจอกันที่บ่านหัวหิน ช่วงใกล้ๆอำเภอชะอำ แม่ผมเกิดหิวขึ้นมาเลยแวะร้านข้าวต้มข้างทาง
กินข้าวต้มกุ๊ยกันก่อน นั่งกัน 3 คน พ่อแม่ลูก อยู่ๆคนเสริฟเอาจานมาวาง 4 ชุด พวกผมก็ งง กัน
ผมคิดในใจ วางเกินหรือเปล่าว่ะ? แม่ผมถามคนเสริฟที่มาวางจานว่าวางเกินป่าวค่ะ เด็กเสริฟบอก
ตะกี้เห็นมา 4 คนนิค่ะ แม่ผมมองหน้าพ่อและผม ก็รีบกินๆๆแล้วขึ้นรถ แม่ผมบอกว่า เขาคงตามเรา
มาด้วยแหละ เขาคงตกใจว่าอยู่ๆทุกคนในบ้านก็รีบปิดบ้านรีบออกมากันหมด ซึ่งปกติเขาไม่เคย
ปรากฎตัวหรือตามมาด้วยแบบนี้ เขาคงตามมาด้วยแหละ ยังมีเรื่องยิบๆย่อยๆอีกมากแต่เกรงจะ
เยอะเกินไป ที่ผมมาเล่าแบบนี้ไม่ใช่แต่งขึ้นมาเอง แต่เป็นเรื่องจริงๆที่เจอมาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้
หากเพื่อนๆเจอแบบผมจะทำยังไงกันครับ.. ผมไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง มันเหมือนอัดอั้นมานาน
จะโทรไปเล่าให้รายการเดอะช็อคก็ไม่กล้า เพราะผมเป็นคนพูดไม่เก่ง ยิ่งรายการคนอวดผีไม่ต้องพูดถึง