เราก็อายุ 37 และนะ แต่ไม่รู้ว่า สิ่งที่เราทำหรือแสดงออกกับแฟน มากไป หรือน้อยไป เราอยากได้คำแนะนำทั้งหญิง และ ชาย บางทีฟังเพื่อนก็อดคิดไม่ได้ว่าเพื่อเข้าข้างเราเค้าไม่อยากให้เราเจ็บ หรือ ทน อะไรแบบนี้ เลยอยากได้คำแนะนำจากคนอื่นบ้าง เราน้อมรับทุกคำแนะนำนะ (ไม่ได้ปากบอกว่ารับได้แต่จริงๆเรารับไม่ได้ ) ไม่ใช่เรานะ
แต่ขอเท้าความก่อนนะค่ะ พ่อ แม่แฟน เลี้ยงแฟนมาแบบตามใจ ทำให้หมดทุกอย่าง เค้าไม่ใช่คนระเบียบ ชอบเสียเงินเพื่อแลกความสดวก ง่ายๆกับเสื้อผ้า (แบบว่ารีดไม่ต้องเนียบ ผ้าไม่หอมเหม็นอับก็ใส่ได้)ไม่ต้องเปลี่ยนผ้าปูทุกอาทิตย์ แค่ 1,2 เดือนก็นอนได้ ไม่ใช่คนหวาน ข้อดี ถ้ามีเหตุผลขึ้นมา ใช้ได้เลย บางที่คิดลึกซึ่งมากจนเรานี่คาดไม่ถึง คิดละเอียด รอบคอบแต่บางเรื่องก็หยาบแต่ส่วนน้อย ใส่ใจคนไกลตัว แต่ไม่ใส่ใจคนใกล้ตัว
แต่ตัวเราเองถูกเลี้ยงให้อยู่ในกรอบมาตลอด เป็นคนระเบียบ งานบ้านเนียบ เสื้อผ้าแบ่งเป็นหมวดหมู่ ผ้าปูที่นอนเปลี่ยนทุกอาทิตย์ (เราเป็นภูมิแพ้)ทำความสะอาดทุกๆอาทิตย์ เก็บของเป็นระเบียบ ใช้แล้วเก็บเข้าที่ (แต่ไม่ทำกับข้าวนะ ไม่ชอบ)
เราอยู่กับแฟนมาได้ 12 ปีเต็ม เมื่อไม่นานมานี้ ก่อนที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน ได้ตกลงคุยกันไว้ว่า เราต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ต่างคนต่างทำงาน เราก็จะไม่ยุ่งเรื่อเงินในกระเป๋าแยกกันใช้ เพียงแต่ถ้าซื้อของอะไรก็ตามแต่ เข้าบ้าน หาญ 2 ทุกอย่าง ไม่มีก็หยิบยืมกันได้ แต่ไม่ให้ ยืมคือยืม กินข้าว ก็หาญ 2 นะ ยกเว้นว่าใครกระเป๋าแห้ง หรือไปรวยอะไรมาก็เลี้ยง เรื่องงานบ้านเหมือนกัน แบ่งหน้าที่ ทุกอย่างเหมือนจะลงตัว แต่พอๆอยู่ไป เค้าเอง ก็มีความคิดเป็นของตัวเอง พอคุยอะไรหรือแนะนำอะไร ก็ไม่ค่อยเชื่อกันเท่าไหร่ และเรื่องงานบ้าน จากที่ตกลงคุยกันไว้ ก็ไม่เป็นอย่างที่หวัง ทำบ้างไม่ทำบ้าง สุดท้ายเราก็บ่นๆแต่ก็หยิบทำเอง จนนานๆเข้าเหมือนเค้าเคยชิน(คิดเองนะ) ก็ทะเลาะกันเรื่องแบบนี้ ประจำเป็นระยะเวลา 12ปี เต็ม แต่ที่ทะเลาะกัน เราจะคุยด้วยเหตุผลทุกครั้ง ไม่ได้ขึ้นเสียง แต่จะบอกว่าแค่ 4 ปีก็เหนื่อยแล้ว พอเข้าปีที่ 5 เริ่มทนไม่ไหว เริ่มที่จะพูดว่าขอเลิก เพราะรู้สึกว่าเหนื่อยมากที่ต้องพุดบ่อยๆ(บวกกับรู้สึกว่าเค้าเองไม่เคยช่วยเหลือเราหรือแบ่งปันมาให้เราบ้าง มีแต่มาดึงจากเรา) บวกกับความเหนื่อยใจอะไรหลายอย่างในตัวเค้าที่เราเองก็รับไม่ได้ แต่ไม่ได้พูดเพราะคิดว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ยอมไป ไม่ให้มีปัญหา ขี้เกียจทะเลาะ แต่ถ้ามากไปก็จะพูด เรื่องผู้หญิงเค้าเองก็มีนะ ระยะเวลา 12 ปี มีเหตุเรื่องผุ้หญิง 2 ครั้ง แต่ก็พยายามลืมๆไป แต่ก็มีบ้างเอ่ยปากพูด แต่พูดในเชืงน้อยใจ ว่าตัวเราเองไม่ดีสินะ ถึงทำแบบนี้ แต่เค้าเองก็ให้เหตุผลได้ตลอด แต่เราเองไม่เคยเชื่อนะ เพราะจากที่คบกันมาเราเองรู้ว่าแฟนเราเป็นคนยังไง ตัวเค้าเองก็ไม่เชิงเจ้าชู้ เพียงแต่จะเจอผู้หญิง อ้อล้อ ด้วย เค้าเองก็เหตุผลง่ายๆ บริหารเสน่ห์
เพื่อนๆ น้องๆ ก็บอกกับเราว่าเราเป็นคนใจดีเกินไป ให้เงินยืม แบ่งปันเผื่อ พ่อแม่เค้าตลอด เป็นผู้หญิง ทำไหม ทำตัวเสียเปรียบแบบนี้ เราเป็นผู้หญิง ผู้ชายเค้าต้องดูแลเราสิ ไม่ใช่เราดูแลเค้า บางคนบอกเรื่องแค่นี้นะถึงกับเลิกเลยหรือ เราตึงเรื่องไม่เป็นเรื่อง ที่เวลาที่แฟนมีเรื่องผู้หญิงคนอื่น น่าจะบอกเลิกซะมากกว่า แต่ความจริงชีวิตคนเราคงไม่เรื่องแค่นี้หรอก เพียงแต่เราไม่เล่าให้ฟังเพราะมองว่ามันเล็กแต่ใจก็รู้นะว่าเรื่องเล็กๆหลายๆเรื่องมันก็ทำให้ความรู้สึกเราบันทอน เหมือนรวมยอดความเสียใจเป็นก้อนเดียว จึงทำให้เราต้องเอ่ยปากบอกเลิก แต่ทุกครั้ง เค้าก็เป็นฝ่ายง้อนะ ส่วนเราเองก็ใจอ่อน แต่ก่อนจะคืนดีกัน ก็ตกลงกันใหม่ ว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร คุณชอบอะไร และไม่ชอบอะไร บางอย่างถึงกับว่าเรื่องนี้ฉันขอได้ไหม เพราะจากที่ทะเลาะมาส่วนใหญ่เป็นเรื่องงานบ้าน หลักๆ ขอเรื่องนี้ ส่วนเค้าเอง เวลาที่เค้าพูดอะไร หรือ เหมือนขอคำแนะนำ เค้าเองจะดื้อ ไม่ฟัง อันนี้เราไม่ชอบ เราก็จะยอมให้ เป็นผู้ฟังที่ดี แต่ก็ดีได้แค่ 1 อาทิตย์ ที่เหลือเหมือนเดิม
สิ่งที่เราเล่ามา เป็นเรื่องที่เรามองว่าเราเหนื่อยกับเรื่องนี้มาตลอด ไม่รู้ว่า เรามากไป หรือน้อยไปกันแน่ เค้าถึงไม่ยอมให้ในสิ่งที่เราขอ สะที หรือถ้าใครมีอะไรเด็ดๆก็บอกมาได้เลย
อยากรู้ว่าเราเรื่องมากไปหรือเปล่ากับแฟน
แต่ขอเท้าความก่อนนะค่ะ พ่อ แม่แฟน เลี้ยงแฟนมาแบบตามใจ ทำให้หมดทุกอย่าง เค้าไม่ใช่คนระเบียบ ชอบเสียเงินเพื่อแลกความสดวก ง่ายๆกับเสื้อผ้า (แบบว่ารีดไม่ต้องเนียบ ผ้าไม่หอมเหม็นอับก็ใส่ได้)ไม่ต้องเปลี่ยนผ้าปูทุกอาทิตย์ แค่ 1,2 เดือนก็นอนได้ ไม่ใช่คนหวาน ข้อดี ถ้ามีเหตุผลขึ้นมา ใช้ได้เลย บางที่คิดลึกซึ่งมากจนเรานี่คาดไม่ถึง คิดละเอียด รอบคอบแต่บางเรื่องก็หยาบแต่ส่วนน้อย ใส่ใจคนไกลตัว แต่ไม่ใส่ใจคนใกล้ตัว
แต่ตัวเราเองถูกเลี้ยงให้อยู่ในกรอบมาตลอด เป็นคนระเบียบ งานบ้านเนียบ เสื้อผ้าแบ่งเป็นหมวดหมู่ ผ้าปูที่นอนเปลี่ยนทุกอาทิตย์ (เราเป็นภูมิแพ้)ทำความสะอาดทุกๆอาทิตย์ เก็บของเป็นระเบียบ ใช้แล้วเก็บเข้าที่ (แต่ไม่ทำกับข้าวนะ ไม่ชอบ)
เราอยู่กับแฟนมาได้ 12 ปีเต็ม เมื่อไม่นานมานี้ ก่อนที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน ได้ตกลงคุยกันไว้ว่า เราต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ต่างคนต่างทำงาน เราก็จะไม่ยุ่งเรื่อเงินในกระเป๋าแยกกันใช้ เพียงแต่ถ้าซื้อของอะไรก็ตามแต่ เข้าบ้าน หาญ 2 ทุกอย่าง ไม่มีก็หยิบยืมกันได้ แต่ไม่ให้ ยืมคือยืม กินข้าว ก็หาญ 2 นะ ยกเว้นว่าใครกระเป๋าแห้ง หรือไปรวยอะไรมาก็เลี้ยง เรื่องงานบ้านเหมือนกัน แบ่งหน้าที่ ทุกอย่างเหมือนจะลงตัว แต่พอๆอยู่ไป เค้าเอง ก็มีความคิดเป็นของตัวเอง พอคุยอะไรหรือแนะนำอะไร ก็ไม่ค่อยเชื่อกันเท่าไหร่ และเรื่องงานบ้าน จากที่ตกลงคุยกันไว้ ก็ไม่เป็นอย่างที่หวัง ทำบ้างไม่ทำบ้าง สุดท้ายเราก็บ่นๆแต่ก็หยิบทำเอง จนนานๆเข้าเหมือนเค้าเคยชิน(คิดเองนะ) ก็ทะเลาะกันเรื่องแบบนี้ ประจำเป็นระยะเวลา 12ปี เต็ม แต่ที่ทะเลาะกัน เราจะคุยด้วยเหตุผลทุกครั้ง ไม่ได้ขึ้นเสียง แต่จะบอกว่าแค่ 4 ปีก็เหนื่อยแล้ว พอเข้าปีที่ 5 เริ่มทนไม่ไหว เริ่มที่จะพูดว่าขอเลิก เพราะรู้สึกว่าเหนื่อยมากที่ต้องพุดบ่อยๆ(บวกกับรู้สึกว่าเค้าเองไม่เคยช่วยเหลือเราหรือแบ่งปันมาให้เราบ้าง มีแต่มาดึงจากเรา) บวกกับความเหนื่อยใจอะไรหลายอย่างในตัวเค้าที่เราเองก็รับไม่ได้ แต่ไม่ได้พูดเพราะคิดว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ยอมไป ไม่ให้มีปัญหา ขี้เกียจทะเลาะ แต่ถ้ามากไปก็จะพูด เรื่องผู้หญิงเค้าเองก็มีนะ ระยะเวลา 12 ปี มีเหตุเรื่องผุ้หญิง 2 ครั้ง แต่ก็พยายามลืมๆไป แต่ก็มีบ้างเอ่ยปากพูด แต่พูดในเชืงน้อยใจ ว่าตัวเราเองไม่ดีสินะ ถึงทำแบบนี้ แต่เค้าเองก็ให้เหตุผลได้ตลอด แต่เราเองไม่เคยเชื่อนะ เพราะจากที่คบกันมาเราเองรู้ว่าแฟนเราเป็นคนยังไง ตัวเค้าเองก็ไม่เชิงเจ้าชู้ เพียงแต่จะเจอผู้หญิง อ้อล้อ ด้วย เค้าเองก็เหตุผลง่ายๆ บริหารเสน่ห์
เพื่อนๆ น้องๆ ก็บอกกับเราว่าเราเป็นคนใจดีเกินไป ให้เงินยืม แบ่งปันเผื่อ พ่อแม่เค้าตลอด เป็นผู้หญิง ทำไหม ทำตัวเสียเปรียบแบบนี้ เราเป็นผู้หญิง ผู้ชายเค้าต้องดูแลเราสิ ไม่ใช่เราดูแลเค้า บางคนบอกเรื่องแค่นี้นะถึงกับเลิกเลยหรือ เราตึงเรื่องไม่เป็นเรื่อง ที่เวลาที่แฟนมีเรื่องผู้หญิงคนอื่น น่าจะบอกเลิกซะมากกว่า แต่ความจริงชีวิตคนเราคงไม่เรื่องแค่นี้หรอก เพียงแต่เราไม่เล่าให้ฟังเพราะมองว่ามันเล็กแต่ใจก็รู้นะว่าเรื่องเล็กๆหลายๆเรื่องมันก็ทำให้ความรู้สึกเราบันทอน เหมือนรวมยอดความเสียใจเป็นก้อนเดียว จึงทำให้เราต้องเอ่ยปากบอกเลิก แต่ทุกครั้ง เค้าก็เป็นฝ่ายง้อนะ ส่วนเราเองก็ใจอ่อน แต่ก่อนจะคืนดีกัน ก็ตกลงกันใหม่ ว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร คุณชอบอะไร และไม่ชอบอะไร บางอย่างถึงกับว่าเรื่องนี้ฉันขอได้ไหม เพราะจากที่ทะเลาะมาส่วนใหญ่เป็นเรื่องงานบ้าน หลักๆ ขอเรื่องนี้ ส่วนเค้าเอง เวลาที่เค้าพูดอะไร หรือ เหมือนขอคำแนะนำ เค้าเองจะดื้อ ไม่ฟัง อันนี้เราไม่ชอบ เราก็จะยอมให้ เป็นผู้ฟังที่ดี แต่ก็ดีได้แค่ 1 อาทิตย์ ที่เหลือเหมือนเดิม
สิ่งที่เราเล่ามา เป็นเรื่องที่เรามองว่าเราเหนื่อยกับเรื่องนี้มาตลอด ไม่รู้ว่า เรามากไป หรือน้อยไปกันแน่ เค้าถึงไม่ยอมให้ในสิ่งที่เราขอ สะที หรือถ้าใครมีอะไรเด็ดๆก็บอกมาได้เลย