สวัสดีค่ะ วันนี้ไปหาคุณหมอเพื่ออัลต้าซาวด์ week ที่ 8 มาค่ะ ผลเป็นไปตามที่เผื่อใจเอาไว้....
ก่อนอื่นคงต้องเล่าก่อนว่า เคยตั้งครรภ์เมื่อปลายปี 56 ตอนนั้นดีใจจนทำอะไรไม่ถูกค่ะ เพราะปล่อยครั้งแรกน้องก็มาเลย ตรวจครรภ์ปกติทุกอย่าง ไม่มีเลือดออก อาการแพ้ท้องก็มี คือพะอืดพะอมมากๆ เวียนหัว เหม็นกลิ่นน้ำหอม เบื่ออาหาร เรียกได้ว่ามาครบค่ะ ซาวด์ตอน week ที่ 7 ก็เห็นหัวใจลูกดี ตอนนั้นปลายปีคุณหมอยังบอกให้รีบไปเที่ยวก่อนจะไม่ได้เที่ยวเลยค่ะ เราก็เชื่อคุณหมอ เดินทางไปรับอากาศดีๆที่เขาใหญ่วันสองวันคงไม่เป็นอะไร คุณหมอนัดอีกทีหลังปีใหม่ค่ะ
หลังปีใหม่ตอนนั้นมีเหตุการณ์ม๊อบ คุณหมอไม่เข้า รพ.ก็ไม่ได้โทรบอกเรา เราไปเก้อเลยได้แต่เจอหมออีกคน ซึ่งไม่ได้ตรวจอะไรเราเลย แค่มาฟังเสียงหัวใจ ตอนแรกฟังได้ยินแต่เสียงชีพจรของตัวเอง สักพักหมอบอกเด็กยังอยู่อาจจะยังเล็กมาก เลยไม่ค่อยได้ยินเสียง ตอนนั้นใจไม่ดีละ แต่ก็เชื่อคุณหมอคนนั้น ต่อมาอีก 2-3 สัปดาห์ใกล้ครบ 12 week แล้ว ดีใจมาก แต่ดันมีเลือดสีแดงสดๆออกมานิดนึง แล้วก็หายไป คิดว่าคงไม่เป็นอะไร สักพักก็หายไปเอง พอ week ที่ 13 เลือดมาอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่สบายใจเลยไปหาคุณหมอ ซึ่งเป็นหัวหน้าสูติที่รพ.นั้น คุณหมอท่านนี้มีชื่อเสียงค่ะ ใครๆก็ไปหาแต่ท่าน ไปถึงคุณหมอถามว่าเลือดเป็นสีอะไร เลยตอบไปว่าแดง คุณหมอคิดว่าอาจจะมาจากที่เราท้องผูก แล้วก็เลยให้อัลต้าซาวด์ดู.....
ตอนนั้นหมอพลิกดูแล้วดูอีก เห็นตัวเด็ก แขน ขา แต่หัวใจหายไปไหน แล้วหมอก็จับมือเราบอกว่าเสียใจด้วยนะ ทารกหัวใจหยุดเต้น หยุดการเจริญเติบโตไปประมาณตอน week ที่ 8-9 ฟ้าผ่ากลางใจ อะไรก็หยุดน้ำตาไว้ไม่ได้ค่ะ จากนั้นเราก็ให้คุณหมอขูดมดลูก ทุกอย่างจบลงไปด้วยดีค่ะ
พักร่างกาย 3 เดือน คุณหมอบอกก็สามารถปล่อยให้มีน้องอีกได้ เลยลองดู
เอาอีกแล้วค่ะ ปล่อยปั๊ป ก็ท้องทันทีอีกแล้ว คราวนี้นิ่งขึ้น ดูแลตัวเองทุกอย่างค่ะ กะว่าถ้าครบ 8 week ค่อยไปฝากท้องละกัน เข็ดจากคราวที่แล้ว แต่ปรากฎ ตั้งครรภ์ได้ 5 week เลือดสีชมพูมาอีกแล้วค่ะ คราวนี้เปลี่ยนรพ.มาเป็นแถวที่ทำงาน หมอบอกแท้งคุกคาม ซาวด์ดูตอนนั้นเห็นถุงการตั้งครรภ์ แต่ยังไม่เห็นตัวน้องค่ะ เลยลางานไปนอนพักเฉยๆอยู่ 5 วันเลือดก็หยุดตั้งแต่ 2 วันแรกแล้วค่ะ
ต่อมา คุณหมอนัดดูตัวเด็กตอน 7 week ก่อนหน้านั้นมีเลือดสีน้ำตาลออกมา โทรถามคุณหมอ คุณหมอบอกอาจเป็นเลือดเก่า ถ้ามีสีแดงให้รีบไปหาหมอนะ ตอนนั้นวันเดียวเลือดน้ำตาลก็หยุดไปค่ะ เพราะคุณหมอให้ยา Duphaston มาทานตลอด พอถึงตอนนัด ใจเต้น กลัวทุกอย่าง กลัวภาพเก่าๆไปหมด พอซาวด์ปุ๊ป เห็นตัวเด็กค่ะ ไม่ท้องลมแน่ละ ดีใจไปเปราะนึง แต่สักพัก คุณหมอก็พลิกหาหลายด้าน สุดท้ายก็หาหัวใจลูกไม่เจอ.... ครั้งไม่ตกใจค่ะ เพราะเหมือนเคยผ่านมาแล้ว ครั้งนี้ไม่หวังมาก ไม่สุขมาก คุณหมอเลยบอกให้อีก 1 week มาซาวด์ใหม่ ยังให้โอกาสอยู่
และแล้ววันนี้ก็มาถึงค่ะ 8 week ไปรพ.ด้วยอาการ 50:50 ไม่หวัง เผื่อใจ อีกครึ่งก็หวัง ต้องสู้ มันเป็นอาการของคนนิ่ง นิ่งจริงๆค่ะ เหมือนคนที่เคยผ่านความเจ็บปวดมาแล้ว และกำลังเผชิญมันอีกครั้งหนึ่ง จะเกิดอะไรขึ้น ชั้นจะไม่กลัวอีกแล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เราห้ามไม่ได้...เข้าห้องซาวด์ หมอเงียบ เราเงียบ พยายามหาหัวใจช่วยคุณหมอ ก็ไม่มีความหวัง สุดท้ายคุณหมอบอกว่าเด็กไม่โตขึ้นแล้ว หมอว่าเด็กหยุดการเจริญเติบโตไปแล้ว
ทุกอย่างกลับมาที่จุดเริ่มต้น เส้นชัยที่เราไปไม่เคยถึง ออกวิ่งไปแต่ละครั้งก็วิ่งได้แค่ไม่กี่เมตรอีกตามเคย
คุณแม่ท่านไหนมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ ท้อกันบ้างหรือเปล่า พยายามกันกี่ครั้งเอ่ย ตอนนี้เราอายุ 30 ค่ะ ไม่อยากจะให้มีอายุมากไปกว่านี้แล้วมีเลย แต่ลูกก็ไม่ตามใจแม่เช่นกัน ตอนนี้เพื่อนๆที่ท้องพร้อมๆกับเราตอนท้องแรก ทยอยคลอดกันแล้ว พอมองก็เศร้าใจ ทำไมไม่ใช่เราอีกคนที่อยู่ตรงจุดนั้นนะ
Life goes on ต่อไปค่ะ
ประสบการณ์การสูญเสียลูกน้อยครั้งที่ 2 แล้วนะ
ก่อนอื่นคงต้องเล่าก่อนว่า เคยตั้งครรภ์เมื่อปลายปี 56 ตอนนั้นดีใจจนทำอะไรไม่ถูกค่ะ เพราะปล่อยครั้งแรกน้องก็มาเลย ตรวจครรภ์ปกติทุกอย่าง ไม่มีเลือดออก อาการแพ้ท้องก็มี คือพะอืดพะอมมากๆ เวียนหัว เหม็นกลิ่นน้ำหอม เบื่ออาหาร เรียกได้ว่ามาครบค่ะ ซาวด์ตอน week ที่ 7 ก็เห็นหัวใจลูกดี ตอนนั้นปลายปีคุณหมอยังบอกให้รีบไปเที่ยวก่อนจะไม่ได้เที่ยวเลยค่ะ เราก็เชื่อคุณหมอ เดินทางไปรับอากาศดีๆที่เขาใหญ่วันสองวันคงไม่เป็นอะไร คุณหมอนัดอีกทีหลังปีใหม่ค่ะ
หลังปีใหม่ตอนนั้นมีเหตุการณ์ม๊อบ คุณหมอไม่เข้า รพ.ก็ไม่ได้โทรบอกเรา เราไปเก้อเลยได้แต่เจอหมออีกคน ซึ่งไม่ได้ตรวจอะไรเราเลย แค่มาฟังเสียงหัวใจ ตอนแรกฟังได้ยินแต่เสียงชีพจรของตัวเอง สักพักหมอบอกเด็กยังอยู่อาจจะยังเล็กมาก เลยไม่ค่อยได้ยินเสียง ตอนนั้นใจไม่ดีละ แต่ก็เชื่อคุณหมอคนนั้น ต่อมาอีก 2-3 สัปดาห์ใกล้ครบ 12 week แล้ว ดีใจมาก แต่ดันมีเลือดสีแดงสดๆออกมานิดนึง แล้วก็หายไป คิดว่าคงไม่เป็นอะไร สักพักก็หายไปเอง พอ week ที่ 13 เลือดมาอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่สบายใจเลยไปหาคุณหมอ ซึ่งเป็นหัวหน้าสูติที่รพ.นั้น คุณหมอท่านนี้มีชื่อเสียงค่ะ ใครๆก็ไปหาแต่ท่าน ไปถึงคุณหมอถามว่าเลือดเป็นสีอะไร เลยตอบไปว่าแดง คุณหมอคิดว่าอาจจะมาจากที่เราท้องผูก แล้วก็เลยให้อัลต้าซาวด์ดู.....
ตอนนั้นหมอพลิกดูแล้วดูอีก เห็นตัวเด็ก แขน ขา แต่หัวใจหายไปไหน แล้วหมอก็จับมือเราบอกว่าเสียใจด้วยนะ ทารกหัวใจหยุดเต้น หยุดการเจริญเติบโตไปประมาณตอน week ที่ 8-9 ฟ้าผ่ากลางใจ อะไรก็หยุดน้ำตาไว้ไม่ได้ค่ะ จากนั้นเราก็ให้คุณหมอขูดมดลูก ทุกอย่างจบลงไปด้วยดีค่ะ
พักร่างกาย 3 เดือน คุณหมอบอกก็สามารถปล่อยให้มีน้องอีกได้ เลยลองดู
เอาอีกแล้วค่ะ ปล่อยปั๊ป ก็ท้องทันทีอีกแล้ว คราวนี้นิ่งขึ้น ดูแลตัวเองทุกอย่างค่ะ กะว่าถ้าครบ 8 week ค่อยไปฝากท้องละกัน เข็ดจากคราวที่แล้ว แต่ปรากฎ ตั้งครรภ์ได้ 5 week เลือดสีชมพูมาอีกแล้วค่ะ คราวนี้เปลี่ยนรพ.มาเป็นแถวที่ทำงาน หมอบอกแท้งคุกคาม ซาวด์ดูตอนนั้นเห็นถุงการตั้งครรภ์ แต่ยังไม่เห็นตัวน้องค่ะ เลยลางานไปนอนพักเฉยๆอยู่ 5 วันเลือดก็หยุดตั้งแต่ 2 วันแรกแล้วค่ะ
ต่อมา คุณหมอนัดดูตัวเด็กตอน 7 week ก่อนหน้านั้นมีเลือดสีน้ำตาลออกมา โทรถามคุณหมอ คุณหมอบอกอาจเป็นเลือดเก่า ถ้ามีสีแดงให้รีบไปหาหมอนะ ตอนนั้นวันเดียวเลือดน้ำตาลก็หยุดไปค่ะ เพราะคุณหมอให้ยา Duphaston มาทานตลอด พอถึงตอนนัด ใจเต้น กลัวทุกอย่าง กลัวภาพเก่าๆไปหมด พอซาวด์ปุ๊ป เห็นตัวเด็กค่ะ ไม่ท้องลมแน่ละ ดีใจไปเปราะนึง แต่สักพัก คุณหมอก็พลิกหาหลายด้าน สุดท้ายก็หาหัวใจลูกไม่เจอ.... ครั้งไม่ตกใจค่ะ เพราะเหมือนเคยผ่านมาแล้ว ครั้งนี้ไม่หวังมาก ไม่สุขมาก คุณหมอเลยบอกให้อีก 1 week มาซาวด์ใหม่ ยังให้โอกาสอยู่
และแล้ววันนี้ก็มาถึงค่ะ 8 week ไปรพ.ด้วยอาการ 50:50 ไม่หวัง เผื่อใจ อีกครึ่งก็หวัง ต้องสู้ มันเป็นอาการของคนนิ่ง นิ่งจริงๆค่ะ เหมือนคนที่เคยผ่านความเจ็บปวดมาแล้ว และกำลังเผชิญมันอีกครั้งหนึ่ง จะเกิดอะไรขึ้น ชั้นจะไม่กลัวอีกแล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เราห้ามไม่ได้...เข้าห้องซาวด์ หมอเงียบ เราเงียบ พยายามหาหัวใจช่วยคุณหมอ ก็ไม่มีความหวัง สุดท้ายคุณหมอบอกว่าเด็กไม่โตขึ้นแล้ว หมอว่าเด็กหยุดการเจริญเติบโตไปแล้ว
ทุกอย่างกลับมาที่จุดเริ่มต้น เส้นชัยที่เราไปไม่เคยถึง ออกวิ่งไปแต่ละครั้งก็วิ่งได้แค่ไม่กี่เมตรอีกตามเคย
คุณแม่ท่านไหนมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ ท้อกันบ้างหรือเปล่า พยายามกันกี่ครั้งเอ่ย ตอนนี้เราอายุ 30 ค่ะ ไม่อยากจะให้มีอายุมากไปกว่านี้แล้วมีเลย แต่ลูกก็ไม่ตามใจแม่เช่นกัน ตอนนี้เพื่อนๆที่ท้องพร้อมๆกับเราตอนท้องแรก ทยอยคลอดกันแล้ว พอมองก็เศร้าใจ ทำไมไม่ใช่เราอีกคนที่อยู่ตรงจุดนั้นนะ
Life goes on ต่อไปค่ะ