อ่านเหตุการณ์ที่น้องแก้มโดนข่มขึนบนรถไฟแล้ว นึกถึงครั้งหนึ่งที่ มีพนักงานการรถไฟมานั่งคุยกับเรา
ไม่อยากกล่าวหาเค้าว่า จะมาข่มขืนเรา เดี๋ยวจะหาว่าคิดไปเอง แต่เค้าเข้ามานั่งคุยด้วยขณะที่เราอยู่บนรถไฟ
เรื่องเกิดขึ้นนานแล้ว สมัยที่เราเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ และโดยสารรถไฟกลับบ้านคนเดียวเป็นประจำตอนปิดเทอม สายกรุงเทพ-เชียงใหม่
ตอนนั้นเราไม่ค่อยมีตังค์ จะนั่งรถไฟชั้นสามเป็นประจำ ขาขึ้นจะมีที่นั่งบ้าง ขณะที่ขาลงเข้ากรุงเทพ คนจะเยอะเป็นประจำ
วันนั้นเราเดินทางตอนกลางคืน ด้วยสัมภาระที่เยอะ เสื้อผ้าเราไม่เยอะหรอก แต่คุณป้าทำอาหารให้เราเยอะมาก แบบข้าวเหนียวสุกเป็นก้อน น้ำพริกและแกงเป็นถุง ใส่กล่องกระดาษมาให้ ทำให้เราเดินหาที่นั่งไม่ได้สะดวกนัก
แล้วสถานีที่เราขึ้นเป็นสถานนีย่อย ไม่ใช้ต้นทาง ทำให้ตอนนั้น ไม่มีที่นั่ง บางคนก็นอนยาวบนที่นั่ง บางคนวางของเต็มที่นั่ง ทำให้เราไม่มีที่จะนั่ง
เราจึงไปนั่งบริเวณรอยต่อของรถ ที่มีบันไดขึ้นลง
ตอนนั้นมันดึกมาก แล้วมีผู้ชายคนนึงใส่แบบฟอร์มประมาณสีน้ำเงิน มานั่งคุยกับเรา คือเราคิดว่าเค้าไม่ใช่ผู้โดยสารนะ เพราะเค้าใส่แบบฟอร์ม แต่ว่าเรื่องมันนานมากแล้ว เราไม่แน่ใจว่าเค้าทำหน้าที่อะไร คนหนึ่งที่เรารู้ว่าทำงานการรถไฟคือ คนที่มาตอกตั๋ว นอกนั้น ใครเป็นใครไม่รู้ เยอะแยะไปหมด
แล้วเค้ามานั่งคุยกับเรา ว่าทำไมมานั่งคนเดียวตรงนี้ จะเดินทางไปไหน และถามเรื่องทั่วๆไป เราก็ซื่อๆ ไม่ได้คิดอะไร
เค้าถามว่ามาคนเดียวหรือป่าว เราก็บอกว่า มาคนเดียว ไม่มีที่จะนั่ง
แล้วเค้าชวนเราไปนั่งโบกี้ของพนักงาน
เคยโดนพนักงานการรถไฟจีบ
ไม่อยากกล่าวหาเค้าว่า จะมาข่มขืนเรา เดี๋ยวจะหาว่าคิดไปเอง แต่เค้าเข้ามานั่งคุยด้วยขณะที่เราอยู่บนรถไฟ
เรื่องเกิดขึ้นนานแล้ว สมัยที่เราเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ และโดยสารรถไฟกลับบ้านคนเดียวเป็นประจำตอนปิดเทอม สายกรุงเทพ-เชียงใหม่
ตอนนั้นเราไม่ค่อยมีตังค์ จะนั่งรถไฟชั้นสามเป็นประจำ ขาขึ้นจะมีที่นั่งบ้าง ขณะที่ขาลงเข้ากรุงเทพ คนจะเยอะเป็นประจำ
วันนั้นเราเดินทางตอนกลางคืน ด้วยสัมภาระที่เยอะ เสื้อผ้าเราไม่เยอะหรอก แต่คุณป้าทำอาหารให้เราเยอะมาก แบบข้าวเหนียวสุกเป็นก้อน น้ำพริกและแกงเป็นถุง ใส่กล่องกระดาษมาให้ ทำให้เราเดินหาที่นั่งไม่ได้สะดวกนัก
แล้วสถานีที่เราขึ้นเป็นสถานนีย่อย ไม่ใช้ต้นทาง ทำให้ตอนนั้น ไม่มีที่นั่ง บางคนก็นอนยาวบนที่นั่ง บางคนวางของเต็มที่นั่ง ทำให้เราไม่มีที่จะนั่ง
เราจึงไปนั่งบริเวณรอยต่อของรถ ที่มีบันไดขึ้นลง
ตอนนั้นมันดึกมาก แล้วมีผู้ชายคนนึงใส่แบบฟอร์มประมาณสีน้ำเงิน มานั่งคุยกับเรา คือเราคิดว่าเค้าไม่ใช่ผู้โดยสารนะ เพราะเค้าใส่แบบฟอร์ม แต่ว่าเรื่องมันนานมากแล้ว เราไม่แน่ใจว่าเค้าทำหน้าที่อะไร คนหนึ่งที่เรารู้ว่าทำงานการรถไฟคือ คนที่มาตอกตั๋ว นอกนั้น ใครเป็นใครไม่รู้ เยอะแยะไปหมด
แล้วเค้ามานั่งคุยกับเรา ว่าทำไมมานั่งคนเดียวตรงนี้ จะเดินทางไปไหน และถามเรื่องทั่วๆไป เราก็ซื่อๆ ไม่ได้คิดอะไร
เค้าถามว่ามาคนเดียวหรือป่าว เราก็บอกว่า มาคนเดียว ไม่มีที่จะนั่ง
แล้วเค้าชวนเราไปนั่งโบกี้ของพนักงาน