ถ้าเจอผู้ชายแบบนี้ คุณจะประทับใจเค้ามั้ยนึ
ความประทับใจแรก เค้าดูเป็นคนสุภาพมาก บนรถไฟมีผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 40++ ขึ้นรถมา เดินหาที่นั่ง เผอิญมีที่นั่งตรงข้ามเรา ด้านใน เค้าก็ถามผู้ชายที่นั่งอยู่แบบสุภาพมากๆว่า ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ(พร้อมกับยิ้มเล็กๆ) คนที่นั่งอยู่ตอบว่าได้ เขาก็หลีกตัวเข้ามานั่ง แล้วก็กล่าว ขอบคุณครับ
ความประทับใจ 2 เข้าดูเป็นคนใจเย็นมากๆ ตอนพนักงานตรวจตั๋วเดินขอตรวจตั๋ว เค้ายื่นเงินให้ 40 บาท พนักงานตรวจตั๋วหยุดมองเขา แล้วถามแบบหงุดหงิดว่าซื้อตั๋วไม่ทันหรือไง เขาตอบว่า ครับ พนง.ตรวจตั๋วก็บอกว่าซื้อตั๋วบนรถมีค่าธรรมเนียม 100 บาทนะครับ แอบเห็นเค้าตกใจเล็กๆ แล้วเค้าก็ยิ้มรับและตอบสั้นๆว่าครับ และก็ยื่นแบงค์ร้อยให้ คือถ้าเป็นคนอื่นจะมีหัวเสียเล็กๆ แต่เค้ากลับดูอารมย์ดี
ความประทับใจ 3 ชอบเสียงเพลง จากนั้นเค้าก็ฟังหูฟัง เปิดเพลง แอบเห็นเค้าเคาะนิ้วเล็กๆ น่าจะตามจังหวะเพลง
ความประทับใจ 4 เค้าชอบอ่านหนังสือ หลังจากที่เค้าเปิดเพลง ก็หยิบหนังสือเล่มเล็กๆขึ้นมาอ่าน และจากนั้นเค้าก็หายไปไหนหนังสือ แบบหายไปเลย นานๆจะเห็นเค้าพักสายตา มองไปนอกรถไฟสัก 2-3 นาที แล้วก็หายเข้าไปในหนังสืออีก
ความประทับใจ 5 คุยเก่ง แต่ฟังเก่งกว่า เค้าขึ้นรถไฟ เค้าไม่ได้มองเรา หรือใครเลย ฟังเพลงและอ่านหนังสืออย่างเดียว เวลา 1 ชม.กว่าๆ จนเค้าอ่านหนังสือจบ ก็มองออกไปนอกหน้าต่าง ตอนนั้นฝนเริ่มตก และระอองฝนมาทางเรา (ทางเค้าไม่โดน) เค้ายิ้มและถามแบบสุภาพมากๆ ว่าเราปิดหน้าต่างกันดีมั้ยครับ เราตกใจเล็กๆแต่ก็ตอบว่า ค่ะ ตอนนี้ข้างเราไม่มีใครแล้ว หลังจากช่วยกันปิดหน้าต่าง จัดระเบียบของในกระเป๋าอยู่พักใหญ่ เก็บหูฟัง เค้าก็ถามเราว่า ลงที่ไหนครับ .. .. จากนั้นก็เริ่มคุยกันเล็กๆ ฟ้า ฝน การเดินทาง เค้าคุยเก่งนะ แต่ฟังเก่งกว่า เค้าจะพยายามถาม และฟังอย่างตั้งใจ พร้อมกับสบตา สบตาแบบจริงจัง เราคุยกันเยอะมากใน 1 ชม. แต่เค้าไม่ถามชื่อเรานะ ไม่ถามรายละเอียดเกี่ยวกับตัวเราเลยสักนิด
เขาสวมแหวนนิ้วนาง เขาคงแต่งงานแล้ว เค้าคุยเก่งและฟังเก่งมาก แต่ไม่รู้สึกเลยว่าเค้าจีบเรา
จนเขาต้องลงจากขบวน ก่อนลง เค้าหยิบหนังสือจากกระเป๋าเค้าออกมา แล้วยื่นให้เรา พร้อมกับบอกว่า " คราวหน้าเวลานั่งรถไฟคนเดียวจะได้มีเพื่อน " หนังสือเล่มนั้นชื่อ " เกาะที่มีความสุขที่สุดในโลก "
การโบกมือลาที่แสนยาวนาน พอเค้าลุกขึ้น ก็ยิ้มให้เรา และโบกมือลา และเค้าเดินลงทางท้ายขบวน แทนที่จะลงต้นขบวนที่จะเดินสั้นกว่า พอเค้าลงแล้ว ตอนเขาเดินอยู่บนชานชลา เหมือนเค้าเดินมองหาเรา พอเห็นเราบนรถ เค้าก็โพกมือทักทายเล็กๆ ไม่รู้ว่าเรารอเค้า หรือบังเอิญ เราโบกมือทันหรือ หรือเกือบจะก่อนเขาด้วยซ้ำ
การโบกมือลาครั้งนั้นของเค้า ยังอยู่ในใจเรามา จะ 2 อาทิตย์แล้ว
ผู้ชายแบบนี้ ยังพอมีอีกมั้ย 💖
ความประทับใจแรก เค้าดูเป็นคนสุภาพมาก บนรถไฟมีผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 40++ ขึ้นรถมา เดินหาที่นั่ง เผอิญมีที่นั่งตรงข้ามเรา ด้านใน เค้าก็ถามผู้ชายที่นั่งอยู่แบบสุภาพมากๆว่า ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ(พร้อมกับยิ้มเล็กๆ) คนที่นั่งอยู่ตอบว่าได้ เขาก็หลีกตัวเข้ามานั่ง แล้วก็กล่าว ขอบคุณครับ
ความประทับใจ 2 เข้าดูเป็นคนใจเย็นมากๆ ตอนพนักงานตรวจตั๋วเดินขอตรวจตั๋ว เค้ายื่นเงินให้ 40 บาท พนักงานตรวจตั๋วหยุดมองเขา แล้วถามแบบหงุดหงิดว่าซื้อตั๋วไม่ทันหรือไง เขาตอบว่า ครับ พนง.ตรวจตั๋วก็บอกว่าซื้อตั๋วบนรถมีค่าธรรมเนียม 100 บาทนะครับ แอบเห็นเค้าตกใจเล็กๆ แล้วเค้าก็ยิ้มรับและตอบสั้นๆว่าครับ และก็ยื่นแบงค์ร้อยให้ คือถ้าเป็นคนอื่นจะมีหัวเสียเล็กๆ แต่เค้ากลับดูอารมย์ดี
ความประทับใจ 3 ชอบเสียงเพลง จากนั้นเค้าก็ฟังหูฟัง เปิดเพลง แอบเห็นเค้าเคาะนิ้วเล็กๆ น่าจะตามจังหวะเพลง
ความประทับใจ 4 เค้าชอบอ่านหนังสือ หลังจากที่เค้าเปิดเพลง ก็หยิบหนังสือเล่มเล็กๆขึ้นมาอ่าน และจากนั้นเค้าก็หายไปไหนหนังสือ แบบหายไปเลย นานๆจะเห็นเค้าพักสายตา มองไปนอกรถไฟสัก 2-3 นาที แล้วก็หายเข้าไปในหนังสืออีก
ความประทับใจ 5 คุยเก่ง แต่ฟังเก่งกว่า เค้าขึ้นรถไฟ เค้าไม่ได้มองเรา หรือใครเลย ฟังเพลงและอ่านหนังสืออย่างเดียว เวลา 1 ชม.กว่าๆ จนเค้าอ่านหนังสือจบ ก็มองออกไปนอกหน้าต่าง ตอนนั้นฝนเริ่มตก และระอองฝนมาทางเรา (ทางเค้าไม่โดน) เค้ายิ้มและถามแบบสุภาพมากๆ ว่าเราปิดหน้าต่างกันดีมั้ยครับ เราตกใจเล็กๆแต่ก็ตอบว่า ค่ะ ตอนนี้ข้างเราไม่มีใครแล้ว หลังจากช่วยกันปิดหน้าต่าง จัดระเบียบของในกระเป๋าอยู่พักใหญ่ เก็บหูฟัง เค้าก็ถามเราว่า ลงที่ไหนครับ .. .. จากนั้นก็เริ่มคุยกันเล็กๆ ฟ้า ฝน การเดินทาง เค้าคุยเก่งนะ แต่ฟังเก่งกว่า เค้าจะพยายามถาม และฟังอย่างตั้งใจ พร้อมกับสบตา สบตาแบบจริงจัง เราคุยกันเยอะมากใน 1 ชม. แต่เค้าไม่ถามชื่อเรานะ ไม่ถามรายละเอียดเกี่ยวกับตัวเราเลยสักนิด
เขาสวมแหวนนิ้วนาง เขาคงแต่งงานแล้ว เค้าคุยเก่งและฟังเก่งมาก แต่ไม่รู้สึกเลยว่าเค้าจีบเรา
จนเขาต้องลงจากขบวน ก่อนลง เค้าหยิบหนังสือจากกระเป๋าเค้าออกมา แล้วยื่นให้เรา พร้อมกับบอกว่า " คราวหน้าเวลานั่งรถไฟคนเดียวจะได้มีเพื่อน " หนังสือเล่มนั้นชื่อ " เกาะที่มีความสุขที่สุดในโลก "
การโบกมือลาที่แสนยาวนาน พอเค้าลุกขึ้น ก็ยิ้มให้เรา และโบกมือลา และเค้าเดินลงทางท้ายขบวน แทนที่จะลงต้นขบวนที่จะเดินสั้นกว่า พอเค้าลงแล้ว ตอนเขาเดินอยู่บนชานชลา เหมือนเค้าเดินมองหาเรา พอเห็นเราบนรถ เค้าก็โพกมือทักทายเล็กๆ ไม่รู้ว่าเรารอเค้า หรือบังเอิญ เราโบกมือทันหรือ หรือเกือบจะก่อนเขาด้วยซ้ำ
การโบกมือลาครั้งนั้นของเค้า ยังอยู่ในใจเรามา จะ 2 อาทิตย์แล้ว