เรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนได้แต่งงานกันมานาน แต่ทำงานอยู่คนละจังหวัดครับ เธออยู่ กทม. ผมอยู่ ตจว. เราทะเลาะกันบ่อยครับเรื่องที่ผมไม่ได้ไปอยู่ดูแลเธอ จนผมเบื่อการทะเลาะ จนผมได้มาเจอผู้หญิงคนนึงน้องเค้าเด็กกว่าผมมาก เรารักกัน แต่พอภรรยาผมจับได้บวกกับภรรยาผมท้องผมจึงต้องมารับผิดชอบ ส่วนน้องคนนั้นเราก็ยังติดต่อกันเรื่อยมา(แต่ตอนนี้เค้ามีแฟนใหม่แล้ว เราก็ยังคงโทคุยกันตามประสาพี่น้อง) ส่วนภรรยาผมเค้าไม่รู้ครับเพราะผมไม่อยากมีปัญหา แต่ผมก็ขอยืนยันที่จะไม่ไปอยู่กทม เพราะมันวุ่นวาย อีกอย่างผมทิ้งคนที่บ้านไม่ได้ครับ
ผมได้ลาออกจากงาน สาเหตุที่ผมลาออกจากงานคือ อิ่มตัว เบื่อ งานเริ่มไม่ก้าวหน้า แต่ภรรยาผมเค้าก็ยังคงเกลี่ยกล่อมให้ไปอยู่ที่ กทม .ด้วย จนตอนนี้ลูก 3 ขวบกว่าแล้ว ผมก็ยังไม่มีงานทำ แต่ก็อาศัยรับจ้างทั่วไปพอเลี้ยงครอบครัวที่บ้านได้ แต่ไม่มีเงินส่งให้ลูก เพราะลำพังตัวเองก็ไม่มีกินอยู่แล้ว อันนี้ผมเข้าใจว่ามันเป็นหน้าที่ๆผมต้องรับผิดชอบแต่ผมก็ไม่ได้นิ่งอยู่เฉยๆ ก็ยังพยายามหางานทำเรื่อยๆแต่ด้วยเพราะอายุผมเข้าเลข 4 แล้ว โอกาสที่จะได้งานก็ยากนิดนึง และตอนนี้ภรรยาก็ยังคงรับผิดชอบภาระทั้งหมดอยู่ครับ ทั้งค่าเทอมลูก ค่าผ่อนบ้าน ค่าผ่อนรถและอื่นๆที่บ้านที่ กทม. แต่แล้วเราก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิม คือผมไม่ไปอยู่ กทม และ ผมไม่ได้ช่วยส่งเงินให้ ผมก็รู้สึกผิดเหมือนกันครับ แต่ผมก้ไม่รู้ว่าเค้าจะเข้าใจผมรึป่าว ผมเคยบอกเค้าว่าถ้าผมไปอยู่กับเค้า เหมือนจะไปเพิ่มภาระให้เค้าอีก แต่ถ้าผมไม่ไปผมจะได้ไม่ต้องไปเปนภาระให้ใคร
อีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ของเรานั้นเปลี่ยนไปไม่รู้เปนเพราะว่า ครั้งก่อนเค้าจับได้ว่ามีคนอื่น รึ พอมีลูกแล้วความสนใจมันอยู่ที่ลูกหมด บวกกับพฤติกรรมเค้าเปลี่ยนไปคือจากที่คุยโทสับการนานๆตอนนี้ก็ แค่คำสองคำ แต่ถ้าวันไหนคุยนาน ก็จะคุยกันดีๆแค่ไม่กี่คำหลังจากนั้นก็ทะเลาะกันกับปัญหาเดิมๆ
แต่ก่อนเค้าไม่ติดเพื่อน แต่มาตอนนี้ชอบไปนั่นไปนี่กับเพื่อน กินเลี้ยงบ้าง เที่ยวบ้าง บางทีก็พาลูกไปด้วย แต่ผมไม่รู้ว่าพาลูกไปเพื่อบังหน้ารึป่าว? สังคมของเราต่างกัน ผมเป็นคน ตจว. ส่วนเค้าอยู่ กทมมานานมาก ผมคิดว่าเค้าพบปะผู้คนมากมายกว่าผม ณ ตอนนี้ก็ยอมรับครับว่าระแวง กลัวเค้ามีคนใหม่ เพราะอย่างเวลาผมไปบ้านที่ กทม. ผมจะชอบเล่นโทสับเค้า แต่มักจะมีไลน์เด้งเข้ามาบ่อยๆและเป็นคนเดิมๆ ผมก็ไม่ได้อะไรเพียงแค่ เอ๊ะใจนิดหน่อย แต่ก้คิดๆบ้าง อ่อ!อีกอย่าง หลายปีที่แล้วก่อนที่จะมีลูก ผมจับได้ว่าเธอแอบคุยกะชายอื่น สมัยนั้นมีแค่ Hi5 และ MSN เธอสลับซิมไปมาเพื่อโทติดต่อกัน แล้วพอมาตอนนี้ เร่ิมมี facebook และ line แน่นอนครับความระแวงมันยังมีคับ
พูดตรงๆครับ ผมไม่อยากให้ลูกเป็นเด็กมีปัญหา ไม่อยากให้เค้ามารับรู้ว่าทำไมพ่อกับแม่เลิกกัน แต่ผมก็ไม่รู้จะทำไง ในเมื่อผมตกงาน ไม่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระเค้าสักอย่าง ถ้าเป็นอย่างนี้ผมก็ไม่รู้ความคิดผู้หญิงโดยทั่วไปเค้าจะคิดกันยังไงกันไม่รู้ว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่ เค้าคิดจะมีคนใหม่รึป่าว รึคิดที่จะเลิกมั้ย แต่ที่ผ่านมาผมก็ถามเค้ามาตลอดว่า มีคนใหม่มั้ย คุยกับใครรึป่าวแต่เค้าก็ปฏิเสธมาตลอด ผมอ่านใจเธอไม่ออกเพราะเราอยู่คนละจังหวัด ผมจะไปหาลูกแค่เดือนละครั้ง บวกกับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของเค้าอย่างที่ได้เล่าข้างต้น ถ้าปัญหาชีวิตเราเป็นแบบนี้ โอกาสที่เค้าจะหาคนใหม่มีมากมั้ยครับ แต่ถ้าเค้าไม่มีใคร โอกาสที่เราจะเลิกกันสูงมากแค่ไหน ผมสงสารลูกครับ
ถึงไม่ได้ช่วยอะไร แต่ก็เป็นพ่อที่ดีของลูกได้ (ยินดีรับคำแนะนำและคำด่าครับ)
ผมได้ลาออกจากงาน สาเหตุที่ผมลาออกจากงานคือ อิ่มตัว เบื่อ งานเริ่มไม่ก้าวหน้า แต่ภรรยาผมเค้าก็ยังคงเกลี่ยกล่อมให้ไปอยู่ที่ กทม .ด้วย จนตอนนี้ลูก 3 ขวบกว่าแล้ว ผมก็ยังไม่มีงานทำ แต่ก็อาศัยรับจ้างทั่วไปพอเลี้ยงครอบครัวที่บ้านได้ แต่ไม่มีเงินส่งให้ลูก เพราะลำพังตัวเองก็ไม่มีกินอยู่แล้ว อันนี้ผมเข้าใจว่ามันเป็นหน้าที่ๆผมต้องรับผิดชอบแต่ผมก็ไม่ได้นิ่งอยู่เฉยๆ ก็ยังพยายามหางานทำเรื่อยๆแต่ด้วยเพราะอายุผมเข้าเลข 4 แล้ว โอกาสที่จะได้งานก็ยากนิดนึง และตอนนี้ภรรยาก็ยังคงรับผิดชอบภาระทั้งหมดอยู่ครับ ทั้งค่าเทอมลูก ค่าผ่อนบ้าน ค่าผ่อนรถและอื่นๆที่บ้านที่ กทม. แต่แล้วเราก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิม คือผมไม่ไปอยู่ กทม และ ผมไม่ได้ช่วยส่งเงินให้ ผมก็รู้สึกผิดเหมือนกันครับ แต่ผมก้ไม่รู้ว่าเค้าจะเข้าใจผมรึป่าว ผมเคยบอกเค้าว่าถ้าผมไปอยู่กับเค้า เหมือนจะไปเพิ่มภาระให้เค้าอีก แต่ถ้าผมไม่ไปผมจะได้ไม่ต้องไปเปนภาระให้ใคร
อีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ของเรานั้นเปลี่ยนไปไม่รู้เปนเพราะว่า ครั้งก่อนเค้าจับได้ว่ามีคนอื่น รึ พอมีลูกแล้วความสนใจมันอยู่ที่ลูกหมด บวกกับพฤติกรรมเค้าเปลี่ยนไปคือจากที่คุยโทสับการนานๆตอนนี้ก็ แค่คำสองคำ แต่ถ้าวันไหนคุยนาน ก็จะคุยกันดีๆแค่ไม่กี่คำหลังจากนั้นก็ทะเลาะกันกับปัญหาเดิมๆ
แต่ก่อนเค้าไม่ติดเพื่อน แต่มาตอนนี้ชอบไปนั่นไปนี่กับเพื่อน กินเลี้ยงบ้าง เที่ยวบ้าง บางทีก็พาลูกไปด้วย แต่ผมไม่รู้ว่าพาลูกไปเพื่อบังหน้ารึป่าว? สังคมของเราต่างกัน ผมเป็นคน ตจว. ส่วนเค้าอยู่ กทมมานานมาก ผมคิดว่าเค้าพบปะผู้คนมากมายกว่าผม ณ ตอนนี้ก็ยอมรับครับว่าระแวง กลัวเค้ามีคนใหม่ เพราะอย่างเวลาผมไปบ้านที่ กทม. ผมจะชอบเล่นโทสับเค้า แต่มักจะมีไลน์เด้งเข้ามาบ่อยๆและเป็นคนเดิมๆ ผมก็ไม่ได้อะไรเพียงแค่ เอ๊ะใจนิดหน่อย แต่ก้คิดๆบ้าง อ่อ!อีกอย่าง หลายปีที่แล้วก่อนที่จะมีลูก ผมจับได้ว่าเธอแอบคุยกะชายอื่น สมัยนั้นมีแค่ Hi5 และ MSN เธอสลับซิมไปมาเพื่อโทติดต่อกัน แล้วพอมาตอนนี้ เร่ิมมี facebook และ line แน่นอนครับความระแวงมันยังมีคับ
พูดตรงๆครับ ผมไม่อยากให้ลูกเป็นเด็กมีปัญหา ไม่อยากให้เค้ามารับรู้ว่าทำไมพ่อกับแม่เลิกกัน แต่ผมก็ไม่รู้จะทำไง ในเมื่อผมตกงาน ไม่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระเค้าสักอย่าง ถ้าเป็นอย่างนี้ผมก็ไม่รู้ความคิดผู้หญิงโดยทั่วไปเค้าจะคิดกันยังไงกันไม่รู้ว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่ เค้าคิดจะมีคนใหม่รึป่าว รึคิดที่จะเลิกมั้ย แต่ที่ผ่านมาผมก็ถามเค้ามาตลอดว่า มีคนใหม่มั้ย คุยกับใครรึป่าวแต่เค้าก็ปฏิเสธมาตลอด ผมอ่านใจเธอไม่ออกเพราะเราอยู่คนละจังหวัด ผมจะไปหาลูกแค่เดือนละครั้ง บวกกับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของเค้าอย่างที่ได้เล่าข้างต้น ถ้าปัญหาชีวิตเราเป็นแบบนี้ โอกาสที่เค้าจะหาคนใหม่มีมากมั้ยครับ แต่ถ้าเค้าไม่มีใคร โอกาสที่เราจะเลิกกันสูงมากแค่ไหน ผมสงสารลูกครับ