ถ้ามีแฟนแล้วมันลำบาก มันเสียใจมาก ทำไมถึงไม่เลิกไปเลย เราไม่เข้าใจ -*-

เราไม่เข้าใจเพื่อนเราเลย มันมีแฟนคบกันมาได้สัก7เดือนแล้วมั้ง
แรกๆก็รักกันหวานชื่น แต่เพื่อนเรามันขี้หึง ก็มีงอนบ้างร้องไห้บ้าง แรกๆก็ไม่หนักเท่าไหร่
เราก็รับฟัง พอเข้าใจ แต่หลังๆ5เดือนที่ผ่านมา เพื่อนเรานี่ อาทิตย์นึงจะมีสัก5วันที่ทะเลาะกันร้องไห้ฟูมฟาย
เอะอะจะกินเหล้าๆ เราก็ฟังเออๆ แบบพอมันหายดีก็ไปหนุงหนิงตามเดิม
ไม่กี่วันต่อมาก็เอาอีกแล้ว ผู้ชายที่มันคบพูดตรงๆ เราไม่ชอบเลยตั้งแต่เห็นหน้ามัน
เพื่อนเราก็งุ้งงิ้ง ไม่ฟังใคร บอกเลิกไปซะ ถ้าคิดว่ามันมีความสุข มันก็บอกเออ กูจะเลิกจะได้ไม่ต้องเสียใจ
แต่สุดท้ายไอบ้านี่ก็ไปง้อเขาจนได้ โอ้ยยยย แบบเห็นแล้วเครียด บ้าบอคอแตก
เป็นอย่างเดิมซ้ำไปซ้ำมา ชวนกินเหล้าแทบทุกวัน บอกตรงๆค่ะ เริ่มกลายเป็นรำคาญจนจะระเบิดแล้ว
อยากจะรู้นัก รักอะไรนักหนา ไอผู้ชายเราคิดว่ามันมีกิ๊กแหละค่ะ คาดเดาเอาไม่ยากเลย
แบบปวดหัวไม่รู้จะโทษใครดี เป็นเราเจอเพื่อนเราดราม่า 5วันต่อสัปดาห์เราคงลาก่อนลาขาด
ก็ซูฮกผู้ชายเหมือนกันที่ไม่บอกเลิกมัน (สรุปรักหรือมีนัยอะไรกันแน่ก็ไม่รู้)
เราเตือนเพื่อนว่า ถ้าอยากจะรัก อย่าทำตัวเองให้ยุ่งยาก เป็นทุกข์ตลอดมันไม่ใช่รักหรอก
มันก็เออออตลอดอ่ะ แต่ไม่เคยทำ -_- เฮ้อ ไม่รู้จะแก้ยังไงละ
เรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นกะโถนไงไม่รู้ วันมีความสุขนี่หายหัว วันทุกข์นะมาลงที่ตู
พูดตรงๆเครียดมากกกก ด่ามันรอบที่ล้านแปด เคยฟังไหมไม่รู้
แล้วมีอย่างที่ไหน ต้องลงไปหาผู้ชายถึงระยอง (ตัวมันอยู่กทม.) มันใช่เรื่องเปล่า ยังเรียนอยู่นะเห้ย
อยากจะรู้จริงๆ ไอความรักนี่มันเป็นแบบนี้เหรอคะ ถ้าทุกข์แล้วทำไมไม่เลิก
คำถามสุดท้าย เห็นใจบุคคลที่3ที่นั่งรับฟังบ้างไหม ??? ฟังจนรักใครไม่ลงแล้ว

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่