เรื่อง หญิงสาวหัวใจช็อกโกแลต
ผมได้พบผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่สวยเธอเป็นผู้หญิงที่สง่าเธอเป็นผู้หญิงที่งดงามวินาทีนั้นผมบอกได้ประโยคเดียว
"ผมชอบเธอ" และเมื่อผมชอบเธอผมจึงเข้าไปหาเธอและคุยกับเธอ
ผมค้นพบว่าเธอเข้ากับผมได้ดีมากเรานั่งคุยกันในช่วงพักเที่ยงกันอย่างสนุกสนาน
ผมไม่รู้เลยว่ากริ่งหมดเวลาพักดังขึ้นตอนไหนแต่เมื่อมันดังขึ้นเราทั้งคู่ก็ต้องไป
ผมบอกเธอว่า "หลังเลิกเรียนมาเจอกันที่โรงอาหารนะ....(ชื่อเธอ)" เธอยิ้มเธอพยักหน้าและเดินจากไป
ทำไมกันนะ? ทั้งๆที่ตอนนี้เป็นวิชาภาษาอังกฤษที่ผมชอบแต่ทำไมผมถึงไม่มีสมาธิเลยกันนะ
ในหัวผมคิดถึงแต่ใบหน้าของเธอวนไปวนมา ผมอยากให้เวลามันผ่านไปไวๆแล้วเราจะได้เจอกันเสียที
ผมอดทนรอคอยและตั้งใจเรียนและในที่สุด! กริ๊งงงงงงงงงงง กริ่งเลิกเรียนดังขึ้น หลังจากที่หัวหน้าห้องบอกทำความเคารพคุณครูเสร็จ
ผมคว้ากระเป๋าเป้และรีบวิ่งไปที่โรงอาหารด้วยความเร็วทั้งหมดที่ผมมี เมื่อผมมาถึง...ผมไม่พบเธอ ผมคิดในแง่ดีว่า
"บางที...เธออาจจะยังไม่ลงมาหรือคุณครู฿ที่สอนเธออาจจะยังไม่ปล่อยเธอกลับบ้านก็ได้" ผมนั่งรอ....รอ...และรอ
จนกระทั่ง 16.30 น. ผมเห็นเธอ แต่เธอไม่เห็นผม..ไม่ใช่แค่เธอไม่เห็นผมหรอก..เธอเดินอยู่กับชายคนอื่น!
แล้วเธอก็หันมาเห็นผมพอดี..เธอเดินเข้ามาพูดกับผมว่า "ขอโทษนะ....(ชื่อผม)พอดีเรากับ "แฟน" ต้องรีบไปเรียนพิเศษอ่ะ"
ผมตอบเธอไปว่า..."ไม่เป็นไรหรอก...ฉันเข้าใจ" จบประโยคนั้นเธอยิ้มแหยๆให้ผมแล้วเธอก็หันไป..คว้าแขนแฟนและเดินจากไป"
โลกของผม ณ ตอนนั้นเหมือนหยุดหมุนในทันทีทันใด..ทำไมกัน? รอยยิ้มแสนบริสุทธิ์เมื่อตอนพักเที่ยงที่เธอส่งมาให้กับผมบนใบหน้า
ที่แสนอ่อนหวานและสวยงามนั้น..มันหายไปไหนแล้ว? ผมได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองระหว่างกลับบ้าน แต่มาลองคิดๆดูแล้ว
นั่นสินะ ผมไม่มีเบอร์เธอ ผมไม่มีเฟสเธอ ผมไม่มีไลน์เธอ ผมไม่รู้จักเธอด้วยซํ้าไป! ผมจึงไปสืบค้นข้อมูลเธอว่าเธออยู่ห้องไหน?
เธอมีเพื่อนสนิทคือใครบ้าง? เธอชอบกินหรือชอบของอะไร? และข้อมูลอีกมากมายที่ผมไปสืบมาก็ช่วยทำให้ผมรู้จักเธอมากขึ้น
เช้าวันต่อมา..ผมนำของที่เธอชอบนั่นคือ "ช็อกโกแลตรสนม" ไปแอบวางไว้เคียงข้างกระเป๋าเธอในห้องที่เธอเรียนในคาบแรก
ผมยอมโดดเรียนคาบแรกเป็นเวลา 10 นาที เพื่อรอดูปฏิกิริยาตอบสนองของเธอที่มีต่อช็อกโกแลตของผมแล้วก็..โป๊ะเช้ะ!
เธอถามเพื่อนในห้องว่า "นี่เราเล่น Buddy ในห้องกันเหรอ?" แฟนเธอที่อยู่ห้องเดียวกับเธอมีสีหน้าหงุดหงิดเมื่อมองไปที่ช็อคโกแลตของผม
เพื่อนในห้องต่างคุยกันเจี๊ยวจ้าวว่า "ไม่นะพวกเราไม่ได้เล่นถ้าเล่นต้องบอกเธอสิ...(ชื่อเธอ)บลาๆๆ" เธอก็พยักหน้าสองสามทีแล้วนั่งลง
ผมแอบเห็นเธอแกะห่อช็อคโกแลตผมแล้วใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อยด้วยรอยยิ้มและใบหน้าที่มีความสุข..ผมเห็นแล้วผมก็เผลอยิ้มออกมาโดย
ไม่รู้ตัวด้วยเช่นกัน..เสร็จแล้วผมก็กลับห้องเพื่อเข้าเรียนต่อไป
ช่วงพักเที่ยง..ผมได้ยินข่าวลือว่าระหว่างที่เธอเรียนในคาบสองคาบสามแฟนเธอกับเธอมีปากเสียงกันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ผมรู้ทันทีว่าเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปคืออะไร ผมรีบไปหาเพื่อนของเธอแล้วถามว่า
"...(ชื่อเธอ)อยู่ที่ไหน!" เพื่อนเธอตอบว่า "แล้วนายเป็นใคร? หรือว่านายเป็นคนให้ช็อกโกแลตเธอ?!"
ผมตอบไปอย่างมั่นใจว่า "ใช่! ชั้นชอบ...(ชื่อเธอ)" เพื่อนของเธอทำท่าทางเตรียมจะด่าผมที่ผมทำให้เธอกับแฟนมีปากเสียงกัน
แต่ผมพูดดักไว้ว่า "ถ้าเขาคนนั้นเป็นแฟนที่ดีน่ะนะ..เขาต้องใช้ความเข้าใจแล้วคุยกับเธอดีๆ..พวกที่ใช้ปากเสียงกับแฟนแค่เพราะ
เธอมีคนที่แอบชอบมาให้ของน่ะไม่เหมาะสมที่จะเป็นแฟนของผู้หญิงหรอกน่า!" เพื่อนเธออึ้งกับคำพูดของผมไปสักพัก
เพื่อนเธอตอบว่า "ต่ะ..ตกลง! ชั้นจะช่วยนายหาเอง" เพื่อนเธอคิดในใจ "หมอนี่ก็ไม่เลวนะสำหรับ...(ชื่อเธอ)" เพื่อนเธอโทรหาเธอ
ด้วยโทรศัพท์แต่เธอปิดโทรศัพท์เราจึงช่วยกันวิ่งหาทั่วโรงเรียนแล้วเราก็เหลือบไปเห็นกลุ่มคนกำลังช่วยกันหยุดชายคนหนึ่งที่กำลัง
จะทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อผมสังเกตผู้หญิงคนนั้นดูดีๆอีกครั้ง ผมก็ตกใจสุดขีด "...(ชื่อเธอ)นี่!!" พร้อมกัยชี้ไปที่กลุ่มคน
เพื่อนเธอตอบว่า "ถ้านายชอบเธอจริงๆน่ะ..นายต้องไปหยุด...(ชื่อแฟนเธอ)นะ!" ผมตอบด้วยแววตาที่โกรธจัดว่า "แน่นอน..ฉันทำแน่!"
ผมรีบวิ่งฝ่าเข้าไปในฝูงคนแล้วซัดหน้าไอ้หมอนั่นเข้าเต็มๆหน้า!! เธอตกใจแล้วก็ถามผมว่า "...(ชื่อเธอ) ถอยไป! นี่เป็นเรื่องของชั้นกับมัน"
แต่ผมก็พูดกับเธอว่า "รู้อะไรมั้ย...(ชื่อเธอ) ชั้นนี่แหละเจ้าชองช็อกโกแลตนั่น!!!" เธอและกลุ่มคนที่มุงกันอยู่ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ
แต่ระหว่างนั่นเองไอ้สารเลวลุกขึ้นมาทำท่าจะต่อยผมกลับผมเลยรับกำปั้นมันด้วยมือข้างซ้ายของผมและต่อยท้องมันไปสามทีพร้อมกับ
เสยคางมันล้มไปนอนกับพื้นเลือดกกปากพร้อมกับฟันแท้อีกสักสองสามซี่ที่หลุดออกมานอกปากเห็นจะได้ ผมหันไปมองหน้าเธอ
สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยนํ้าตา ผมบอกเธอว่า "เธอปลอดภัยแล้ว..(ชื่อเธอ)" เธอยิ้มพร้อมปาดนํ้าตาแล้วพูดว่า "ขอบใจนะ"
หลังจบเหตุการณ์นั้นผมถูกครูจับเข้าห้องปกครองพร้อมเรียกผู้ปกครองมาอบรมหลายชั่วโมงเมื่อผมออกมาจากห้องปกครองก็เลิกเรียนแล้ว
แต่สิ่งที่ผมดีใจกว่านั้นคือผมเห็นเธอยืนอยู่หน้าห้องปกครองด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มและบอกกับผมว่า "กลับบ้านกันเถอะ...(ชื่อผม)"
ผมไม่รอช้าผมจับมือเธอและเราก็เดินกลับบ้านด้วยกัน
*******************ติดตามตอนต่อไป(รึเปล่า)*******************
นิยายรัก(อ่อนหัด)เรื่องแรกของผมใน Pantip เชิญอ่านเชิญ ติ/ชม ครับ
ผมได้พบผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่สวยเธอเป็นผู้หญิงที่สง่าเธอเป็นผู้หญิงที่งดงามวินาทีนั้นผมบอกได้ประโยคเดียว
"ผมชอบเธอ" และเมื่อผมชอบเธอผมจึงเข้าไปหาเธอและคุยกับเธอ
ผมค้นพบว่าเธอเข้ากับผมได้ดีมากเรานั่งคุยกันในช่วงพักเที่ยงกันอย่างสนุกสนาน
ผมไม่รู้เลยว่ากริ่งหมดเวลาพักดังขึ้นตอนไหนแต่เมื่อมันดังขึ้นเราทั้งคู่ก็ต้องไป
ผมบอกเธอว่า "หลังเลิกเรียนมาเจอกันที่โรงอาหารนะ....(ชื่อเธอ)" เธอยิ้มเธอพยักหน้าและเดินจากไป
ทำไมกันนะ? ทั้งๆที่ตอนนี้เป็นวิชาภาษาอังกฤษที่ผมชอบแต่ทำไมผมถึงไม่มีสมาธิเลยกันนะ
ในหัวผมคิดถึงแต่ใบหน้าของเธอวนไปวนมา ผมอยากให้เวลามันผ่านไปไวๆแล้วเราจะได้เจอกันเสียที
ผมอดทนรอคอยและตั้งใจเรียนและในที่สุด! กริ๊งงงงงงงงงงง กริ่งเลิกเรียนดังขึ้น หลังจากที่หัวหน้าห้องบอกทำความเคารพคุณครูเสร็จ
ผมคว้ากระเป๋าเป้และรีบวิ่งไปที่โรงอาหารด้วยความเร็วทั้งหมดที่ผมมี เมื่อผมมาถึง...ผมไม่พบเธอ ผมคิดในแง่ดีว่า
"บางที...เธออาจจะยังไม่ลงมาหรือคุณครู฿ที่สอนเธออาจจะยังไม่ปล่อยเธอกลับบ้านก็ได้" ผมนั่งรอ....รอ...และรอ
จนกระทั่ง 16.30 น. ผมเห็นเธอ แต่เธอไม่เห็นผม..ไม่ใช่แค่เธอไม่เห็นผมหรอก..เธอเดินอยู่กับชายคนอื่น!
แล้วเธอก็หันมาเห็นผมพอดี..เธอเดินเข้ามาพูดกับผมว่า "ขอโทษนะ....(ชื่อผม)พอดีเรากับ "แฟน" ต้องรีบไปเรียนพิเศษอ่ะ"
ผมตอบเธอไปว่า..."ไม่เป็นไรหรอก...ฉันเข้าใจ" จบประโยคนั้นเธอยิ้มแหยๆให้ผมแล้วเธอก็หันไป..คว้าแขนแฟนและเดินจากไป"
โลกของผม ณ ตอนนั้นเหมือนหยุดหมุนในทันทีทันใด..ทำไมกัน? รอยยิ้มแสนบริสุทธิ์เมื่อตอนพักเที่ยงที่เธอส่งมาให้กับผมบนใบหน้า
ที่แสนอ่อนหวานและสวยงามนั้น..มันหายไปไหนแล้ว? ผมได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองระหว่างกลับบ้าน แต่มาลองคิดๆดูแล้ว
นั่นสินะ ผมไม่มีเบอร์เธอ ผมไม่มีเฟสเธอ ผมไม่มีไลน์เธอ ผมไม่รู้จักเธอด้วยซํ้าไป! ผมจึงไปสืบค้นข้อมูลเธอว่าเธออยู่ห้องไหน?
เธอมีเพื่อนสนิทคือใครบ้าง? เธอชอบกินหรือชอบของอะไร? และข้อมูลอีกมากมายที่ผมไปสืบมาก็ช่วยทำให้ผมรู้จักเธอมากขึ้น
เช้าวันต่อมา..ผมนำของที่เธอชอบนั่นคือ "ช็อกโกแลตรสนม" ไปแอบวางไว้เคียงข้างกระเป๋าเธอในห้องที่เธอเรียนในคาบแรก
ผมยอมโดดเรียนคาบแรกเป็นเวลา 10 นาที เพื่อรอดูปฏิกิริยาตอบสนองของเธอที่มีต่อช็อกโกแลตของผมแล้วก็..โป๊ะเช้ะ!
เธอถามเพื่อนในห้องว่า "นี่เราเล่น Buddy ในห้องกันเหรอ?" แฟนเธอที่อยู่ห้องเดียวกับเธอมีสีหน้าหงุดหงิดเมื่อมองไปที่ช็อคโกแลตของผม
เพื่อนในห้องต่างคุยกันเจี๊ยวจ้าวว่า "ไม่นะพวกเราไม่ได้เล่นถ้าเล่นต้องบอกเธอสิ...(ชื่อเธอ)บลาๆๆ" เธอก็พยักหน้าสองสามทีแล้วนั่งลง
ผมแอบเห็นเธอแกะห่อช็อคโกแลตผมแล้วใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อยด้วยรอยยิ้มและใบหน้าที่มีความสุข..ผมเห็นแล้วผมก็เผลอยิ้มออกมาโดย
ไม่รู้ตัวด้วยเช่นกัน..เสร็จแล้วผมก็กลับห้องเพื่อเข้าเรียนต่อไป
ช่วงพักเที่ยง..ผมได้ยินข่าวลือว่าระหว่างที่เธอเรียนในคาบสองคาบสามแฟนเธอกับเธอมีปากเสียงกันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ผมรู้ทันทีว่าเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปคืออะไร ผมรีบไปหาเพื่อนของเธอแล้วถามว่า
"...(ชื่อเธอ)อยู่ที่ไหน!" เพื่อนเธอตอบว่า "แล้วนายเป็นใคร? หรือว่านายเป็นคนให้ช็อกโกแลตเธอ?!"
ผมตอบไปอย่างมั่นใจว่า "ใช่! ชั้นชอบ...(ชื่อเธอ)" เพื่อนของเธอทำท่าทางเตรียมจะด่าผมที่ผมทำให้เธอกับแฟนมีปากเสียงกัน
แต่ผมพูดดักไว้ว่า "ถ้าเขาคนนั้นเป็นแฟนที่ดีน่ะนะ..เขาต้องใช้ความเข้าใจแล้วคุยกับเธอดีๆ..พวกที่ใช้ปากเสียงกับแฟนแค่เพราะ
เธอมีคนที่แอบชอบมาให้ของน่ะไม่เหมาะสมที่จะเป็นแฟนของผู้หญิงหรอกน่า!" เพื่อนเธออึ้งกับคำพูดของผมไปสักพัก
เพื่อนเธอตอบว่า "ต่ะ..ตกลง! ชั้นจะช่วยนายหาเอง" เพื่อนเธอคิดในใจ "หมอนี่ก็ไม่เลวนะสำหรับ...(ชื่อเธอ)" เพื่อนเธอโทรหาเธอ
ด้วยโทรศัพท์แต่เธอปิดโทรศัพท์เราจึงช่วยกันวิ่งหาทั่วโรงเรียนแล้วเราก็เหลือบไปเห็นกลุ่มคนกำลังช่วยกันหยุดชายคนหนึ่งที่กำลัง
จะทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อผมสังเกตผู้หญิงคนนั้นดูดีๆอีกครั้ง ผมก็ตกใจสุดขีด "...(ชื่อเธอ)นี่!!" พร้อมกัยชี้ไปที่กลุ่มคน
เพื่อนเธอตอบว่า "ถ้านายชอบเธอจริงๆน่ะ..นายต้องไปหยุด...(ชื่อแฟนเธอ)นะ!" ผมตอบด้วยแววตาที่โกรธจัดว่า "แน่นอน..ฉันทำแน่!"
ผมรีบวิ่งฝ่าเข้าไปในฝูงคนแล้วซัดหน้าไอ้หมอนั่นเข้าเต็มๆหน้า!! เธอตกใจแล้วก็ถามผมว่า "...(ชื่อเธอ) ถอยไป! นี่เป็นเรื่องของชั้นกับมัน"
แต่ผมก็พูดกับเธอว่า "รู้อะไรมั้ย...(ชื่อเธอ) ชั้นนี่แหละเจ้าชองช็อกโกแลตนั่น!!!" เธอและกลุ่มคนที่มุงกันอยู่ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ
แต่ระหว่างนั่นเองไอ้สารเลวลุกขึ้นมาทำท่าจะต่อยผมกลับผมเลยรับกำปั้นมันด้วยมือข้างซ้ายของผมและต่อยท้องมันไปสามทีพร้อมกับ
เสยคางมันล้มไปนอนกับพื้นเลือดกกปากพร้อมกับฟันแท้อีกสักสองสามซี่ที่หลุดออกมานอกปากเห็นจะได้ ผมหันไปมองหน้าเธอ
สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยนํ้าตา ผมบอกเธอว่า "เธอปลอดภัยแล้ว..(ชื่อเธอ)" เธอยิ้มพร้อมปาดนํ้าตาแล้วพูดว่า "ขอบใจนะ"
หลังจบเหตุการณ์นั้นผมถูกครูจับเข้าห้องปกครองพร้อมเรียกผู้ปกครองมาอบรมหลายชั่วโมงเมื่อผมออกมาจากห้องปกครองก็เลิกเรียนแล้ว
แต่สิ่งที่ผมดีใจกว่านั้นคือผมเห็นเธอยืนอยู่หน้าห้องปกครองด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มและบอกกับผมว่า "กลับบ้านกันเถอะ...(ชื่อผม)"
ผมไม่รอช้าผมจับมือเธอและเราก็เดินกลับบ้านด้วยกัน
*******************ติดตามตอนต่อไป(รึเปล่า)*******************