วันนี้หนูมีเรื่องชีวิตของหนูมาเล่าให้ฟังคะ
ยาวหน่อยนะคะ แต่อยากให้อ่านเป็นเรื่องเตือนใจใครหลายๆคนนะคะ

ขอย้อนไปตอน ม.2 เลยนะคะ หนูแอบชอบรุ่นพี่คนนึงซึ่งตอนนั้นพี่เขาก็ไม่มีแฟนหรอกคะ หนูก็แอบมองแอบส่องเฟซพี่เขา แอบกรี๊ดพี่เขามาเรื่อยๆ จนตอนหนูอยู่ ม.3 พี่เขาก็มีแฟน พี่เขาก็ขึ้นสถานะบนเฟซ หนูเห็นละหนูร้องไห้โฮอยู่หน้าคอมบ้านเพื่อน เพื่อนนี่ งง กันไปหมดเลย555555 พอหนูขึ้น ม.4 ความก็แตกคะ พี่เขารู้ว่าหนูชอบ เพราะเพื่อนหนูบอกพี่เขา แต่ตอนนั้นพี่เขาก็ยังคบกับแฟนอยู่นะคะ พี่เขาก็คุยกับหนูตลอดทักมาเรื่อยๆ พอผ่านไปซักพักหนูก็มีแฟน แต่มันดูเหมือนหนูคบเขาไปเรื่อยๆเฉยๆ เหมือนจะไม่รู้สึกอะไรแค่เขาดีกับหนู หนูเลยคบไปเรื่อยๆ แต่พ่อแม่หนูและพ่อแม่แฟนหนูต่างฝ่ายก็ยอมรับพวกเรา เราเปิดตัวให้ผู้ใหญ่รู้จัก และพ่อแม่เราก็โอเคยอมรับเรา แต่หนูก็ยังชอบยังปลื้มพี่เขา และยังคุยกันมาตลอด จนมาวันนึงแฟนพี่เขาก็จับได้ว่าพี่เขาคุยกับหนูและแฟนหนูก็มารู้เรื่องเพราะแฟนพี่เขามาบอกแฟนหนูว่า "เออนี่ แฟนเรามันแอบคุยกันนะ" แล้วเขาก็บอกกันอย่างงั้นอย่างงี้ แต่สุดท้ายพี่เขาก็เคลียกับแฟนรู้เรื่อง ส่วนหนูก็เคลียกันจนรู้เรื่องก็โอเคทุกอย่างลงตัว มันเหมือนหนูกับพี่เขาคงจะเลิกคุยกันแล้ว คงจะไม่คุยกันอีก แต่อยู่ๆพี่เขาก็ทักมาอีก กลับมาคุยกันเหมือนเดิมอีก และประวัติศาสตร์ก็ซ้ำรอยอีกครั้ง นี่คือครั้งที่2 ที่แฟนพี่เขาและแฟนหนูจับได้ว่าเราแอบคุยกัน แต่เขาทั้งสองก็ยังให้อภัยพวกเรา และพวกเขาจะคอยส่งข่าวให้กันตลอดว่านี่แฟนพี่จะกลับบ้านนะ ดูดีๆด้วยว่ามันแอบไปหากันรึป่าว (คือบ้านพี่ที่หนูแอบชอบอยู่ใกล้ๆกันกับบ้านหนูคะ) และมีวันนึงแฟนหนูพูดว่า "จะคุยกับใครนี่เราไม่เคยว่าเลยนะ จะมีเด็กจะแอบคุยกับใครจะมีกิ๊กเล็กๆน้อยๆที่ไหนไม่เคยว่าเลย ถามว่าโกรธมั๊ยก็โกรธแหละแต่แปปเดียวเดี๋ยวก็หาย แต่ขอได้มั๊ยอย่าเป็นคนนี้" หนูก็เลยสัญญาไปเลยว่า "โอเค สัญญา ไม่คุยอีกแล้ว" แต่สุดท้ายก็มีรอบที่ 3,4 เกิดขึ้น! หนูและพี่เขาคุยกันอีก แต่เขาทั้ง2ก็ยังให้อภัยเรื่อยมา แต่ครั้งที่4นี่ แฟนหนูพูดว่า "ถ้ามีครั้งที่5 คือเลิกจริงๆ นี่4ครั้งแล้วนะกับคนๆเดียว ยังไม่รวมคนอื่นๆอีกนะ ถ้ารวมเรื่องคนอื่นๆอีก2 ก็เป็น 6ครั้งแล้วนะที่คุยกับคนอื่น ถ้ามีอีกไปจริงๆไม่อยู่ด้วยแล้ว.." และหลังจากนั้นหนูกับพี่เขาก็ไม่ได้คุยกันคะ แต่พอเวลาผ่านไปสักพัก พี่เขาก็มาคุยกับหนูอีกหนูก็ยังคุยด้วยอีก คนเรานี่ไม่จำอะไรเลยจริงๆ และสุดท้ายก็จบลงอย่างเดิมคะ แฟนพี่เขาจับได้ก่อนแต่ครั้งนี้พี่เขาเลือกที่จะไม่บอกแฟนหนู และพี่เขากับแฟนพี่เขาก็เลิกกันในวันที่ 16/04/57 หนูแบบรู้สึกผิดนะคะ แต่มันก็ยังไม่หยุดคุยห้ามตัวเองไม่ได้สักครั้ง หนูกับพี่เขาก็ยังคุยกันต่อไปคะ แฟนหนูก็ยังจับไม่ได้ว่าเรายังคุยกัน พอมาถึงวันที่ 21/04/57 แฟนหนูก็จับได้นี่คือครั้งที่5 คะว่าหนูแอบคุยกับพี่เขา และสุดท้ายแฟนหนูก็บอกเลิกหนูไป ตอนแรกหนูก็คิดว่าเออเรามันเลว ปล่อยเขาเหอะเขาดีกับเรามามากยอมเรามามากละพอเถอะ ปล่อยให้เขาไปเจอคนดีๆ แต่พอผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงหนูรู้ตัวเลยคะว่าจริงๆแล้วหนูรักเค้ามาก ใจแทบสลายแค่คิดว่ามันไม่เป็นเหมือนเดิมแล้ว ไม่มีเค้าอยู่ข้างเราอีกแล้ว คนที่รักเรามากที่สุดคนที่ยอมเราในทุกๆเรื่องคนที่ทำเพื่อเราได้ทุกอย่าง คนที่ยอมลำบากเพื่อให้เราได้สบาย ไม่แล้วคนคนนั้นเขาได้ไปจากเราแล้ว หนูร้องไห้ทุกวันพยายามง้อ พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขาคืนกลับมา ยอมให้ใครๆด่าว่าหนูไม่มีศักดิ์ศรีง้อผู้ชายจนดูไร้ค่า หนูยอมให้คนว่าหนูแต่หนูแค่ขอให้เขากลับมา แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ผล เขาบอกกับหนูว่า.. "นี่เป็นประโยคสุดท้ายที่จะพูดด้วยนะ เค้ายอมเตงมาเยอะแล้ว เค้าพยายามทำทุกอย่างเพื่อเตง เค้าเคยคิดว่าสักวันเตงจะคิดได้ สักวัน เตงคงจะไม่ทำแบบนั้น เตงคงจะหันมารักเค้าคนเดียวคงจะไม่ทำให้เค้าเสียใจ เพราะเค้าก็ไม่เคยทำให้เตงเสียใจ เค้าเคยคิดว่าเราทำอะไรให้เขาไปเราคงจะได้แบบนั้นกลับมา แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ว่ะ เค้าทำทุกอย่างเพื่อเตง แต่สิ่งที่เค้าได้กลับมามันกลับกลายเป็นความเจ็บปวด เค้าว่าเค้าพอแล้ว ใจเค้ามันเจ็บมาพอแล้ว เค้าควรพอ เค้าเสียใจ ตอนนี้เค้าอยากจะรักตัวเองบ้าง เลิกกันเถอะ พอแค่นี้ โชคดีนะ" หนูแทบพยุงตัวเองไว้ไม่ได้ แทบทรุด แบบเหมือนทุกอย่างบนโลกนี้มันหยุดนิ่ง แล้วเค้าก็ค่อยๆเดินจากไป ทิ้งความเจ็บปวดกองใหญ่ๆที่เราเป็นคนก่อขึ้นมาเองไว้ตรงหน้าหนู ปกติหนูเป็นคนไม่ค่อยคุยเรื่องส่วนตัวกับพ่อแม่ แต่นี่คือครั้งแรกที่หนูพูดและร้องไห้อย่างเจ็บปวดกับแม่จนแม่พูดว่า.. ลูกไม่โอเคใช่มั๊ย นี่คือครั้งแรกเลยนะที่แม่เห็นหนูเป็นแบบนี้ ปกติลูกเข้มแข็งมาก แม่ไม่เคยเห็นมุมนี้ของลูกเลยนะ และแม่หนูก็โทรคุยกับแฟนหนูคะ ง้อให้หนูพยายามพูดเพื่อให้เค้าเห็นใจ แต่สุดท้ายเค้าก็บอกแม่หนูว่า มันเป็นไปไม่ได้แล้ว เพราะหนูทำกับเค้าไว้เยอะเกินไป และหลังจากนั้นหนูก็ไม่กล้าไปอะไรกับเค้าอีกเลยคะ พอผ่านไปถึงวันที่ 24/04/57 พี่คนที่หนูชอบก็ขอคบหนู หนูตอบตกลงนะคะ แต่หนูว่าทุกอย่างมันรวดเร็วจนหนูรู้สึกว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันยังไม่ใช่ นี่มันไม่ใช่ความรัก มันเหมือนหนูแค่ต้องการใครสักคนที่อยู่ข้างๆ หนูไม่อยากเหงา ไม่อยากพร่ำเพ้อคิดถึงแฟนเก่า หนูเลยเลือกที่จะคบกับพี่เขา แต่พอได้คบจริงๆ ความรู้สึกมันแบบ ตอนที่แอบคุยกันมันยังรู้สึกดีกว่านี้เลยนะ ทำไมพอได้คบจริงๆ มันรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เลยจริงๆนะ หนูคิดถึงแฟนหนูมาก หนูรู้ตัวว่าจริงๆแล้วหนูรักเค้า มารู้ตัวตอนนี้มันก็สายไปแล้วคะ

พอไม่นานแฟนหนูเขาก็มีแฟนใหม่ หนูเห็นเขาไปนั่นไปนี่ด้วยกันถ่ายรูปคู่กันนั่งในรถที่หนูเคยนั่งหนูก็คิดว่า เห้ยนั่นมันที่ของกูนิ มันเป็นที่ของกู ทำไมว่ะ ทำไมตอนนี้เป็นอีนั่นที่อยู่ตรงนั้น ที่จริงมันต้องเป็นกูไม่ใช่หรอ หนูเจ็บหนูเสียใจทุกครั้งที่เห็นที่รับรู้เรื่องราวของสองคนนั้น แต่หนูก็ยังดิ้นรนที่จะรับรู้เรื่องราวของพวกเขา ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าเพราะอะไร

แต่สุดท้ายจะโทษใครได้เรามันผิดเอง ก็ต้องโทษตัวเอง มาคิดได้อะไรตอนนี้ มันสายไปแล้ว เราทำทุกอย่างมันพังลงเอง ไม่มีแล้วคนดีๆที่ทำเพื่อเรา หนูมาคิดได้ตอนนี้มันก็ไม่มีความหมายแล้ว ทุกวันนี้หนูยังคงอยู่กับความเจ็บปวดที่เราสร้างมันขึ้นมาเอง ยังคิดถึง ยังรัก ยังอยู่ที่เดิมเหมือนรอเขากลับมา ทั้งๆที่มันเป็นไปไม่ได้ อยากจะย้อนกลับไปตอนที่รักกัน หนูอยากจะทำดีๆไม่ให้มันจบลงแบบนี้ อยากจะรักษาเค้าไว้ อยากให้เค้ากลับมา แต่มันก็เป็นไปไม่ได้แล้วจริงๆ อยากจะขอให้คนที่มีรักดีๆอยู่แล้วก็รักษามันไว้ให้ดี อย่าให้มันจบลงอย่างนี้ก่อนจะทำอะไรให้คิดดีๆไม่งั้นจะเสียใจไปตลอดอย่างหนู